Του Τάκη Μανιάτη
''Πάμε διήμερο Καλάβρυτα; Μα θα έχει χιόνια ακόμη, θα έχει λάσπη, θα κάνει κρύο, μπορεί να βρέχει, ίσως να το αναβάλουμε...'' Αυτά και άλλα πολλά, πέφτουν συνήθως στο τραπέζι, ανάμεσα σε δύο κιλά παϊδάκια, ένα κιλό κόκκινο κρασί, μερικές σαλάτες για να λαδώνει, κάτι τυρόψωμα, και κάνα λουκανικάκι για την γεύση.
''Θα πάμε!'' Κάπως έτσι στήνονται οι βόλτες, και η παρέα πετάει την σκούφια της για χωμάτινες ορεινές διαδρομές, που πάντα έχουν αυτό το κάτι παραπάνω που θέλουμε, χωρίς να το επιδιώκουμε. Γιατί, εδώ που τα λέμε, αν περιμένεις ιδανική θερμοκρασία και υγρασία, σωστά στρωμένους και στεγνούς δρόμους, να έχουν σφουγγαρίσει τον χωματόδρομο για να περάσεις, και να σου κάνει κάποιος αέρα όταν ιδρώνεις, μάλλον δεν ενδιαφέρεσαι για travel enduro.
Στην περίπτωση μας, είχαμε αυτό το ''τυράκι'' για να πάμε εκδρομή, που ήταν το νέο Voge 650 DSX. Μία μοτοσυκλέτα που είχαμε δοκιμάσει νωρίτερα στην αρχή της χρονιάς, και μας είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση αναφορικά με την στιβαρή αίσθηση και την ροπάτη λειτουργία. Αλλά και την άνεσή της σε κάθε είδους διαδρομή. Δεν μας είχε εκπλήξει με την οδήγηση, άλλωστε δεν είναι από αυτές που μόλις ανοίξεις το γκάζι τρελαίνεσαι. Είναι από αυτές που μόλις ανοίξεις το γκάζι, καταλαβαίνεις ότι μπορείς να οδηγάς για ώρες ξεκούραστα, σε χαλαρούς ρυθμούς, σε βόλτα χωρίς άγχος, και μάλιστα, μπορείς να διασχίσεις κάθε διαδρομή, ανεξάρτητα από το έδαφος.
Και αυτό, θέλαμε να το δούμε ξανά, να το εμπεδώσουμε, γι' αυτό ξεκινήσαμε προς τα Καλάβρυτα, με την μοτοσυκλέτα φορτωμένη στην φαρδιά σχάρα με τα βασικά για ένα διήμερο, με την ταχύτητα να κυμαίνεται στα 130-140χ.α.ω, και την κατανάλωση να φλερτάρει με τα 4,5 λίτρα στα 100.
Η εθνική οδός μένει εύκολα πίσω με τέτοιες ταχύτητες, με τα Pirelli Scorpion Rally STR να ταιριάζουν άριστα, να μην βγάζουν θόρυβο και να διατηρούν την ευστάθεια και την άνεση. Μάλιστα, η ζελατίνα και το fering, αποδεικνύονται περισσότερο από ικανά για ταχύτητες ταξιδίου, παρά το κράνος adventure με γείσο.
Η διαδρομή αρχίζει και ανηφορίζει και το Voge 650 DSX λειτουργεί ροπάτα και ομαλά με το 5τάχυτο κιβώτιο - δεν μας έλειψε η 6η στην εθνική, και περνώντας την Κερνίτσα, τα χρώματα της επερχόμενης άνοιξης γεμίζουν το οπτικό μας πεδίο. Περνάμε την Κάτω Ζαχλωρού και συνεχίζουμε παράλληλα στο φαράγγι, με τις γραμμές του οδοντωτού να εμφανίζονται δεξιά μας. Φτάνουμε στα Καλάβρυτα, πίνουμε τον καφέ μας κοντά στον σταθμό, και ανασυντασσόμαστε για να ξεκινήσουμε την βόλτα. Εφοδιασμός σε καύσιμα και νερά, και ξεκινάμε για το χώμα. Η διαδρομή μας ξεκινάει ανάποδα από τα Καλάβρυτα, προς τα πίσω, μιας και βασικός προορισμός είναι τα ''καραφλά'', η κορυφογραμμή ανάμεσα στο Σκεπαστό και την Κερπινή. Μπαίνουμε στο χώμα από τον δρόμου που πάει προς Κερπινή, και το δώρο μας είναι ότι δύο μέρες πριν είχε βρέξει, και το χώμα είναι άριστο!
Ούτε νωπό, ούτε λασπωμένο, απλά στεγνό που δεν σηκώνει σκόνη. Παραγγελία!
Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε ψηλά και λίγο πιο πάνω κάνουμε την πρώτη μας στάση για θέα στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία - πάντα ψηλά υπάρχει ένας προφήτης Ηλίας.
Συνεχίζουμε την βόλτα μας και οδηγάμε στα ''καραφλά, με την θέα τόσο νότια, όσο και βόρεια, να μας εκπλήσσει. Διαύγεια από την βροχή των προηγούμενων ημερών, χαλαρός ρυθμός, μία βόλτα τόσο - όσο. Η διαδρομή δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο από βαθμό δυσκολίας, κι έτσι, απλά οδηγάμε, και μόνο το κατηφορικό κομμάτι που σε βγάζει ουσιαστικά στα λιβάδια, χρειάζεται λίγη προσοχή στα φρένα στο σαθρό έδαφος, για λίγα μέτρα. Από κει και πέρα, κατεβαίνουμε στα λιβάδια, βγαίνουμε στην άσφαλτο (πλέον) που αριστερά οδηγεί προς το Σκεπαστό, και δεξιά στην Πλατανιώτισα. Ξεκινάμε προς το Σκεπαστό και λίγο αργότερα, στρίβουμε δεξιά για να κινηθούμε προς τις Κορφές. Αφήνουμε πίσω μας ωραία λιβάδια, ωραία χρώματα, κινούμαστε με ικανοποιητικές ταχύτητες στο χώμα, πάνω από το Δροσάτο και τα Φαμελίτικα, και καταλήγουμε στις Κορφές.
Κατεβαίνουμε στο ποτάμι όπου ο δρόμος είναι κομμένος, και βουτάμε μέσα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, βγάζοντας μερικές μοτοσυκλέτες απέναντι, χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι πιο συνετοί, επιλέγουν να γυρίσουν πίσω και να κυκλώσουν το ποτάμι, παραμένοντας στεγνοί. Βρισκόμαστε μετά και οδηγάμε προς τους Λαπαναγιούς - έχουμε περάσει Αχαϊα πλέον. Περισσότερη πέτρα, χωρίς ιδιαιτερότητες ο δρόμος, φτάνουμε στο χωριό και κάνουμε την στάση μας κλασικά στην εκκλησία, που είναι και επιβλητική και ιδανική για φωτογραφίες. Θέλουμε να κάνουμε έναν κύκλο από εκεί, με κατεύθυνση δυτικά, και να επιστρέψουμε ξανά στα Καλάβρυτα.
Βασικά, δεν είχαμε και κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, αφού όποτε κάνουμε πρόγραμμα, πάντα καταλήγουμε σε κάποια ωραία ταβέρνα, αναπληρώνοντας τις χαμένες (και καμένες) θερμίδες εις διπλούν.
Οπότε αυτό θα κάναμε και τώρα. Συνεχίζουμε προς το Λεόντιο, και μιας και έχει μεσημεριάσει, ψάχνουμε σημείο να ξαποστάσουμε. Όλα στο δρόμο μας κλειστά, οπότε καταλήγουμε στην Άνω Βλασία για καφέ και κάτι πρόχειρο, προκειμένου να συνεδριάσουμε για το προς τα που θα κινηθούμε.
Βλέποντας τον καιρό να μπουκώνει άσχημα, με τις καλύτερες προβλέψεις να ετοιμάζονται για καταρρακτώδεις βροχές, αποφασίζουμε να αλλάξουμε την διαδρομή. Αντί να κινηθούμε προς τον Λάδωνα όπου θέλαμε να φτάσουμε και να επιστρέψουμε από εκεί στα Καλάβρυτα την άλλη μέρα, παίρνουμε την - σοφή όπως απεδείχθη - απόφαση να επιστρέψουμε στην Αθήνα από άσφαλτο.
Η επιστροφή από άσφαλτο, συνήθως είναι βαρετή, αλλά είναι το αναγκαίο κακό σε τέτοιες βόλτες. Χρειάζεσαι μία μοτοσυκλέτα με την οποία να μπορείς να κινηθείς από και προς το βουνό που θες να διασχίσεις άνετα ή με τις λιγότερες παραχωρήσεις, και μόλις πατήσεις χώμα, να οδηγήσεις άνετα.
Όλα τα παραπάνω, τα κάλυψε άνετα το Voge 650DSX. Όντας η μοναδική μονοκύλινδρη της αγοράς αυτή τη στιγμή με ακτινωτούς τροχούς 19/17 ιντσών και fering, ταξίδεψε άνετα μέχρι τα Καλάβρυτα, μας πήγε εύκολα και ξεκούραστα στο χώμα χωρίς να κουραστεί ποτέ, ούτε να μας ζορίσει. Οι αναρτήσεις δούλευαν ανεκτά, η θέση οδήγησης όρθια ήταν οκ - αλλά με μεγάλη απόσταση από την σέλα, κάτι που δυσκόλευε το σήκωμα του αναβάτη, αλλά βόλευε εξίσου καλά για οδήγηση καθιστός. Η ποδιά και τα κάγκελα, ήταν εκεί για ενδεχόμενη πτώση.
Μας μετέφερε σε μία ημέρα σε κάθε είδους διαδρομή με ευκολία, και το σημαντικό, όταν βγήκαμε στην άσφαλτο, ταξιδέψαμε στην εθνική οδό με 140χ.α.ω., με άριστη προστασία από τον αέρα και άνεση από την σέλα, και με μικρή κατανάλωση που έφτασε στα 5,2 / 100χ.α.ω. στο σύνολο της ημέρας. Τι άλλο ψάχνεις για να περάσεις καλά; (εμείς ένα ζευγάρι χούφτες για το κρύο!)
