Του Κώστα Γαμβρούλη
Φωτογραφίες: Τάκης Μανιάτης

Η SWM (Speedy Working Motors) είναι μια ιταλική εταιρεία μοτοσυκλετών, η οποία ιδρύθηκε το 1971, έχοντας αυστηρό off-road προσανατολισμό. Στην πρώτη περίοδο της ιστορίας της, στην γκάμα της έβρισκε κανείς Trial, Enduro και MX μοτοσυκλέτες, που κατασκευαζόντουσαν γύρω από κινητήρες Sachs και Rotax.

Οι αγωνιστικές επιτυχίες ήρθαν πολύ γρήγορα, σε όλα τα πεδία, με αποκορύφωμα τον παγκόσμιο τίτλο στο Trial, το 1981, με αναβάτη τον Gilles Burgat. Ωστόσο τα οικονομικά της εταιρείας δεν πήγαιναν καλά, με αποτέλεσμα στο 1984 η παραγωγή να σταματήσει.

Το όνομα της SWM θα επανέλθει στην επικαιρότητα, όταν το 2014 γίνεται μια εντυπωσιακή επιστροφή στην EICMA, με έξι νέα μοντέλα και χρηματοδότηση από τον κινεζικό όμιλο Shineray. Προσέξτε τώρα συγκυρίες:

 H SWM στεγάζεται στο πρώην εργοστάσιο της Husqvarna, κοντά στο Varese, το οποίο λειτουργούσε από  τότε που η πρώην σουηδική εταιρεία αγοράστηκε από την Cagiva, το 1987.

Το εργοστάσιο αυτό αναβαθμίζεται σημαντικά σε εξοπλισμό, όταν το 2007, η ΒMW Motorrad αγοράζει την Husqvarna από την Cagiva.

To 2013, όταν η Husqvarna αλλάζει και πάλι χέρια, αυτή την φορά καταλήγοντας στην ΚΤΜ, η παραγωγή μεταφέρεται στην Αυστρία και οι εγκαταστάσεις στο Varese κλείνουν.

H SWM, με την βοήθεια φυσικά από την Shineray, εγκαθίσταται στο εργοστάσιο αυτό και αποκτά πρόσβαση σε πολλούς μονοκύλινδρους κινητήρες της Husqvarna (και στα καλούπια κατασκευής αυτών), καθώς και σε πλαίσια, ξεκινώντας την παραγωγή μιας προσαρμοσμένης στο σήμερα γκάμας, που βασίζεται αρκετά, στα προ-BMW εποχής, μοντέλα της Husqvarna!

Mε λίγα λόγια, η SWM βρέθηκε μέσα σε πολύ λίγο χρόνο από την λήθη, σε ένα πολύ καλά εξοπλισμένο εργοστάσιο, έχοντας έτοιμους κινητήρες και πλαίσια στην διάθεση της. Αυτό είναι come back!

Βέβαια δεν είστε εδώ για να διαβάσετε για την ιστορία της SWM αλλά θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη μια mini αναδρομή στα τι και πως της εταιρείας, πριν προχωρήσουμε στην δοκιμή της μοτοσυκλέτας.

Να τα λοιπόν μπροστά μου το RS125R και η πρώτη εντύπωση είναι πως πρόκειται για ένα καθαρόαιμο endurο στο οποίο έχει προστεθεί εξοπλισμός δρόμου. Ψηλό και καμαρωτό, με “πολεμική” σχεδίαση που παραπέμπει σε κοτρώνια, σκόνη, λάσπη και γενικά εκτός δρόμου, σκληροπυρηνικές καταστάσεις.

Το κόκκινο, το μαύρο και το λευκό, μαζί με τις “ασημί” αποχρώσεις του κινητήρα και κάποιων επί μέρους στοιχείων, δημιουργούν έναν δυναμικό συνδυασμό χρωμάτων που υπερτονίζουν την καθαρόαιμη αύρα της μοτοσυκλέτας.

Λεπτή και επίπεδη η σέλα (έτσι πρέπει…) απέχει 950 χλστ. από το έδαφος αλλά αυτό δεν θα πρέπει να φοβίζει, καθώς τόσo η slim “σιλουέτα” της, όσο και το μεγάλο sag των αναρτήσεων όταν αυτές δεχτούν το βάρος του αναβάτη, κάνουν αρκετά υποφερτή την κατάσταση ακόμα και για το 1.77 ύψος του γράφοντα. Φυσικά μην περιμένετε να πατάνε και τα δύο πόδια κάτω σαν να είστε σε GT scooter από την άλλη όμως, τα μόλις 117 κιλά (χωρίς βενζίνη) της μοτοσυκλέτας, κάνουν την ισορρόπηση της, ακόμα και αν η στήριξη γίνεται στη μύτη του ενός πέλματος, παιχνιδάκι.  



Θέση οδήγησης σύγχρονα “εντουράδικη”, με το σώμα να τοποθετείται αρκετά μπροστά και τα χέρια να ανοίγουν, με τους αγκώνες ψηλά, σχηματίζοντας με το στήθος ένα “Π”, πιάνοντας το φαρδύ τιμόνι. Ο εξοπλισμός λιτός και ο απολύτως απαραίτητος, μια μονόχρωμη οθόνη LCD ως πίνακας οργάνων, με ταχύμετρο, ιδιόμορφο στροφόμετρο που απεικονίζει δεκαδικά (με συντελεστή Χ1000) το που γυρνάει ο κινητήρας, μερικό και ολικό χιλιομετρητή και ένδειξη μέσης και μέγιστης ταχύτητας.

Μια ένδειξη στάθμης καυσίμου θα ήταν αρκετά χρήσιμη, πόσο μάλλον όταν το ρεζερβουάρ δέχεται 7,5 λίτρα μόνο και το RS125R αρέσκεται να χάνεται μέσα στα δάση, στους λόγγους και στα μονοπάτια αλλά οk, ας πούμε ότι το να προνοείς και να ελέγχεις, αποτελεί μέρος τις “εντουράδικης” εκπαίδευσης. 

Φλας, καθρέπτες, κόρνα, μεγάλη και μικρή σκάλα στα φώτα, μαρσπιέ και χειρολαβές συνεπιβάτη, ολοκληρώνουν τον εξοπλισμό. Bασικά πράγματα αλλά στην προκειμένη περίπτωση όλα συγχωρούνται, ελέω κατηγορίας και χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας.



Ο κινητήρας είναι τετράχρονος, μονοκύλινδρος με τέσσερις βαλβίδες οδηγούμενες από δύο εκκεντροφόρους στην κεφαλή και πληροί τις Euro 4 προδιαγραφές. Υπερτετράγωνος, με διάμετρο επί διαδρομή 58 Χ 47,2, τροφοδοτείται μέσω ψεκασμού και αποδίδει 14,9 ίππους, όντας κατάλληλος και για αναβάτες που έχουν δίπλωμα A1 κατηγορίας.

 Η εκκίνηση του γίνεται αποκλειστικά μέσω μίζας, δεν υπάρχει μανιβέλα, ενώ πρόκειται για μια νέας σχεδίασης μονάδος, που δεν έχει σχέση με τα μοτέρ των TE 125 της Husqvarna.

Το αυτό συμβαίνει με το πλαίσιο, που είναι και επίσης νέο, αστάλινο, κλειστό και αρκούντως στιβαρό. Μπροστά η SWM έχει τοποθετήσει ένα USD πιρούνι διαμέτρου 41 χλστ. και διαδρομής 250 χλστ., χωρίς ρυθμίσεις, και πίσω μόνο αμορτισέρ διαδρομής 260 χλστ., με έδραση σε μοχλικό σύστημα, ρυθμιζόμενο ως προς την προφόρτιση. Ίσως η απουσία  ρυθμίσεων σε μοτοσυκλέτα με σαφή off-road προσανατολισμό να ξενίσει κάποιους, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για “εισαγωγικό” μοντέλο. Αν επιθυμείτε διακαώς κάτι τέτοιο, υπάρχει και η έκδοση Factory, που τα προσφέρει όλα αυτά, με το ανάλογο αντίτιμο βέβαια. 



Τα φρένα του RS125R είναι συνδυασμένα και αποτελούνται από μονούς δίσκους 260 και 220 χλστ., μπροστά και πίσω, με διπίστονή και μονοπίτσονη δαγκάνα αντιστοίχως. Τέλος, οι ακτινωτές ζάντες 21”X1.6 μπροστά και 18”X2.15 πίσω, φέρουν σαφώς τρακτερώτα ελαστικά της KENDA σε διαστάσεις 80/90 και 110/80.

Ανεβαίνοντας στην μοτοσυκλέτα, είναι πολύ δύσκολο να μην επηρεαστείς από την θέση οδήγησης αλλά και την γενικότερη ζωντάνια που αυτή εκπέμπει. Οι 15 ίπποι του κινητήρα μπορεί να μην προκαλούν ρωγμές στην άσφαλτο αλλά είναι απλωμένοι ομοιόμορφα και στρωτά σε όλο το εύρος των στροφών λειτουργίας του μοτέρ, ενώ η –ορθώς- “κοντή” κλιμάκωση του κιβωτίου, συμβάλει στην καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτής της ισχύος.

Από γκάζι δεν μένεις πουθενά λοιπόν, εντός αστικού κύκλου, με την τελική ταχύτητα να βρίσκεται λίγο πάνω από τα 100 χλμ./ώρα. Με αυτή την αεροδυναμική και με αυτά τα ελαστικά, μια χαρά είναι, ας μην έχουμε παράπονο, σημασία έχει ότι το RS125R μπορεί να βγει σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και να πηγαίνει συνέχεια τέρμα γκάζι, χωρίς ενοχλητικούς κραδασμούς.

Φυσικά ταξίδια και φορτώματα και τουρισμός… δεν, αλλά αυτό το λέω εγώ που έχω μεγαλώσει και έχω καλομάθει, δεν θα μου προκαλούσε έκπληξη αν κανένας κα…ψωμένος πιτσιρικάς το πήγαινε καμία επική βόλτα από εθνική και δευτερεύοντες. Απλά λέω…



Εντός πόλης πάντως, το ευχαριστήθηκα! “Aέρινο”, λεπτό και ψηλό, περνάει άνετα ανάμεσα στα αυτοκίνητα και αλλάζει κατεύθυνση για πλάκα. Αν οι δίοδοι είναι όλοι φραγμένοι, δεν έχει πρόβλημα να κάνει παρακάμψεις από το πλάι, καβαλώντας πεζοδρόμια, κράσπεδα, ράμπες κτλ. Αντικοινωνική συμπεριφορά, δεν προτείνεται βέβαια! Απλά λέω και πάλι…

Με αυτό το στήσιμο, αυτές τις αναρτήσεις και 320 χλστ. απόστασης από το έδαφος, είναι περιττό να αναφέρω ότι θα πρέπει η άσφαλτος να έχει κρατήρες για να αρχίσεις να ανησυχείς, σε όλες τις άλλες κακοτεχνίες στις οποίες “στενάζει” η συντριπτική πλειοψηφία των μοτοσυκλετών, περνά “αμάσητο”, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Αυτό έλειπε!

Οι αναρτήσεις έχουν ένα πολύ καλό “συμβιβαστικό” εργοστασιακό σετάρισμα. Συνήθως μοτοσυκλέτες αυτού του τύπου παρουσιάζονται (ή μάλλον παρουσιάζονταν, αφού πλέον δεν είναι και πολλές δυστυχώς) αρκετά ενδοτικές σε αυτό τον τομέα, προσβλέποντας κυρίως στο χώμα, με αποτέλεσμα στην άσφαλτο να κάνουν “τραμπάλα” στα φρένα και στο άνοιγμα του γκαζιού.



Το RS125R δεν ανήκει σε αυτές και παρουσιάζει μια πολύ καλή εικόνα, με τις αναρτήσεις του να κρατάν την συνοχή στην άσφαλτο, ακόμα και αν ασκήσεις –τηρουμένων των αναλογιών- πίεση. Δεδομένου ότι το πλαίσιο δεν καταλαβαίνει τίποτα, τα όρια σε οτιδήποτε πάει να ξεφύγει προς το γρήγορο τα θέτουν τα ελαστικά, όχι γιατί είναι κακής ποιότητας αλλά γιατί είναι σχεδιασμένα για να αποδίδουν σε άλλο πεδίο και όχι στην άσφαλτο. Λογικό.

Αυτά που εντυπωσιάζει περισσότερο με την απόδοση τους πάντως, είναι τα φρένα. Super! Δεν έχουν το αρχικό δάγκωμα των street, που εδώ θα ήταν εντελώς αταίριαστο, αλλά προσφέρουν εξαιρετική αίσθηση και γραμμικότητα, ένα φιλικό και ασφαλές “πακέτο” εδικά τους νέους αναβάτες. Στα θετικά καταγράφεται και η συνδυασμένη λειτουργία τους, που στην πράξη αποδίδει άψογα, μιλώντας για το πεδίο της ασφάλτου πάντα.

Έφτασα στο τέλος των εντός ασφάλτου εντυπώσεων της μοτοσυκλέτας λοιπόν και ακόμα δεν έχω αναφερθεί στην σέλα και στην άνεση. Καλό είναι αυτό καθότι σημαίνει ότι δεν υπάρχει θέμα και όντως έτσι είναι. Παρά το ότι στη θέα της σέλας προδιατίθεσαι αρνητικά, τελικά στις καθημερινές διαδρομές δεν υποφέρεις, τουλάχιστον όχι αν η διάρκεια παραμονής επάνω της, δεν ξεπερνά την μια ώρα.



Τώρα στο θέμα του συνεπιβάτη, το θέμα είναι… ηλικιακό. Εγώ, όχι, ευχαριστώ, δεν θα καθόμουν εκεί πίσω εκτός αν πρόκειται για πολύ μικρές διαδρομές μέσα στην πόλη και ανάγκη. Αλλά όπως ανέφερα και πιο πάνω, αν είσαι πιτσιρικάς ή πιτσιρίκα δεν έχεις τέτοια κολλήματα…
 
Καλύτερο απ΄ότι περίμενα το RS125R στην άσφαλτο λοιπόν, ήρθε η ώρα και για το χώμα, όπου οι απαιτήσεις είναι φυσικά μεγαλύτερες. Δεν αποτέλεσε έκπληξη, το ότι η μοτοσυκλέτα αισθάνεται σαν το σπίτι της όταν το τερέν αγριεύει. Θυμίζει σε πολλά πράγματα καθαρόαιμο, εξημερωμένο βέβαια, αλλά η βάση, ο πυρήνας του εκτός δρόμου στησίματος, είναι έκδηλος. Ξαφνικά όλα αυτά που φαινόντουσαν κάπως παράταιρα στην άσφαλτο, λειτουργούν, με προεξέχουσα την θέση οδήγησης, που προσφέρει όλες τις εργονομικές ευκολίες για τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας εκτός δρόμου. Η σέλα επιτρέπει τις μετακινήσεις μπροστά – πίσω και το να σηκωθείς όρθιος στα μαρσπιέ μοιάζει με το πιο εύκολο και φυσικό πράγμα του κόσμου. Η βασική προϋπόθεση για να μάθει κανείς να οδηγά στο χώμα λοιπόν, με την ενεργή συμμετοχή του σώματος, πληρείται.



Οι αναρτήσεις κάνουν καλά την δουλειά τους και εδώ, ωστόσο λόγω του πιο “σφικτού” σεταρίσματος τους, που εξυπηρετεί τις “ασφάλτινες υποχρεώσεις”, χρειάζεται κάπως πιο δυναμική οδήγηση για να αρχίσουν να λειτουργούν όπως πρέπει. Θεωρώ δεδομένο όμως ότι νέοι αναβάτες στο χώμα δεν θα οδηγήσουν με το γκάζι “καρύδι” από την πρώτη στιγμή ώστε η μοτοσυκλέτα να αρχίσει να “πλανάρει”. Το πιο πιθανό και λογικό, είναι να επιδοθούν σε χαλαρές, αναγνωριστικές και εξερευνητικές βόλτες, στην αρχή.  

Εκεί είναι λοιπόν που οι αργές αποσβέσεις των αναρτήσεων δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν τα πάντα στο απαιτητικό εκτός δρόμου πεδίο και αναφέρομαι στα “ψιλά” και στο αρχικό εύρος της διαδρομής τους. Σε κάθε περίπτωση αυτή μικρή υστέρηση δεν υπονομεύει την ασφάλεια αλλά την άνεση και αυτό θα διαρκέσει μόνο κατά την περίοδο γνωρίμιας. Όταν, αργότερα, το γκάζι ανοίξει περισσότερο, τότε οι αναρτήσεις θα δείξουν τον καλό τους εαυτό.

Ο κινητήρας είναι απόλυτα συνεργάσιμος και σε αυτό το πεδίο, με όση δύναμη χρειάζεται. Δεν έχει φυσικά το άμεσο γκάζι που αλλάζει την διαμόρφωση του τοπίου σκάβοντας, δεν χρειάζεται και κάτι τέτοιο άλλωστε. Η γραμμικότητα του δεν θα τρομάξει και θα βάλει τον καθένα στο τριπάκι της “έξυπνης” διαχείρισης της ισχύος του και της οδήγησης με φόρα.  Σε αυτή την διαδικασία, υπάρχει μόνο ένα σημείο για γκρίνια κα αυτό δεν αφορά την μονάδα ισχύος αλλά την διαχείριση της ισχύος αυτής μέσω του κιβωτίου, το οποίο εμφανίζεται κάπως ασαφές στις αλλαγές, ειδικά αν φορά κανείς μπότα εντούρο που περιορίζει την αίσθηση.

Το σημείο που αποτελεί -υπό όρους- την "αχίλλειο πτέρνα" του RS125R στην εξαιρετική κατά τα άλλα εκτός δρόμου συμπεριφορά του, είναι τα φρένα του και αυτό ίσως να σας παραξενέψει, δεδομένου του ότι στην άσφαλτο ανέφερα ότι αποδίδουν εξαιρετικά. Η απόδοση τους δεν αλλάζει στο χώμα λοιπόν, παραμένουν άψογα, ακόμα και όταν το τερέν είναι σαθρό / γλιστερό, με μειωμένη πρόσφυση.  Αυτό που είναι ασύμβατο με την εκτός δρόμου χρήση όμως, είναι η συνδυασμένη φύση τους.



Πολύ απλά, τα πλασαρίσματα με μπλοκάρισμα του πίσω φρένου, μια τεχνική που αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο στην εκτός δρόμου οδήγηση, δεν μπορεί να επιτευχθεί, καθότι μέρος της πέδησης που εφαρμόζεται μέσω του πεντάλ στο πόδι, μεταφέρεται και στο μπροστινό φρένο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αποτυχία της όλης διαδικασίας ή και “χάσιμο” του μπροστινού, ειδικά αν η μοτοσυκλέτα έχει πάρει ήδη κλίση και το τιμόνι βρίσκεται σε διαδικασία “κοψίματος” κατά την είσοδο σε στροφή ή σε αλλαγή πορείας.

Θα ήταν πολύ προτιμότερο αντί του συνδυασμένου συστήματος, να έχει τοποθετηθεί μια μονάδα ABS, η οποία μπορεί να απενεργοποιηθεί εύκολα, ακόμα και αν δεν έχει προβλεφθεί αυτό με την τοποθέτηση διακόπτη.

Δεν θα ήθελα επ ουδενί να κλείσω την δοκιμή, αφήνοντας την αίσθηση ότι το RS125R, “δεν κάνει” τελικά για το χώμα. Κάθε άλλο! Είναι ένα πολύ καλά στημένο μοντέλο για αυτή την χρήση και μια από τις ελάχιστες προτάσεις της αγοράς που μπορεί να κυκλοφορεί και στον δρόμο αλλά και να ακολουθήσει χωρίς πρόβλημα και μια ήπια διαδρομή endurο επίσης.



Στην σέλα του, νέοι αναβάτες θα καταφέρουν να εξελιχθούν πολύ γρήγορα και σε μεγάλο βαθμό, “φοιτώντας” στο καλύτερο σχολείο, αυτό του χώματος. Αλλά το RS125R θα εξυπηρετήσει επίσης και στην καθημερινή χρήση, όντας ικανότητα για κίνηση μέσα στην πόλη ή και για εξερευνητικές εκδρομές στα πέριξ.

Τα 3.980 που κοστίζει κρίνονται λογικά για αυτά που προσφέρει η μοτοσυκλέτα και για το κατασκευαστικό / ποιοτικό της επίπεδο. Σε αυτή την κατηγορία άλλωστε οι επιλογές είναι ελάχιστες και τα RS125R δεν είναι αναγκαστική επιλογή, είναι πραγματικά πολύ καλό!

Τεχνικά Χαρακτηριστικά