Του Τάκη Μανιάτη
Ιστορία και κατηγορία
Εν αρχή, ήταν η Yamaha η οποία με το Tenere 700 επανέφερε την κατηγορία των μεσαίων adventure στην αγορά, προσφέροντας μία μοτοσυκλέτα η οποία διέθετε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για off road ταξίδια με αξιώσεις. Ψηλή, με ικανές διαδρομές αναρτήσεων, με τροχούς 21/18 ιντσών, με ψηλή θέση οδήγησης, με δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα και απόδοση 74 ίππων. Χαρακτηριστικά που ουσιαστικά ντύθηκαν από μία εξαιρετική τιμή η οποία ξεκινούσε λίγο πάνω από τις 10.000euro, στην πρώτη παρουσία, το 2018, για να βάλει στην αγορά πολλούς αναβάτες που “κατέβηκαν” από τα 1200 τους, ή άλλους που ανέβηκαν από τα μονοκύλινδρα.
Η δικύλινδρη κατηγορία των 700-800cc είχε πολλά θετικά, όπως έδειξε άλλωστε και η σύντομη ιστορία των τελευταίων ετών, αφού το ταξίδι σε άσφαλτο και επαρχιακό, συνδυαζόταν εξαιρετικά με τις επιδόσεις στο χώμα, στους δασικούς χωματόδρομους, φορτωμένος ή όχι, σε συνδυασμό με εξοπλισμό για camping, ή σκέτος, για οδήγηση στα δικά σου όρια.
Και για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, η ιστορία είχε ξεκινήσει χρόνια πριν, με την KTM και το 950 Adventure, την πιο απαιτητική και σκληροτράχηλη adventure που έχει φτιαχτεί ποτέ, και συνεχίστηκε με την δικύλινδρη εν σειρά 790 Adventure, πολύ πριν μπει στα χωράφια αυτά η Yamaha. Υπήρχε όμως ένα “αλλά”: Η τιμή. Η KTM με την αυστριακή 790 Adventure είχε ανέβει σε ψηλά ράφια, ξεπερνώντας τις 15.000euro, βγάζοντας ουσιαστικά από το παιχνίδι το μεγαλύτερο κοινό, αυτό που ήθελε μία μοτοσυκλέτα να κυκλοφορεί καθημερινά, να λασπώνεται τα σαββατοκύριακα, να ταξιδεύει με το έτερον ήμιση, και να μην ανήκει στην κατηγορία των... “premium” αναβατών. Τα λούσα όμως, πληρώνονται, και ο κορυφαίος εξοπλισμός, οι επιδόσεις, το στήσιμο, τα υλικά, η εξέλιξη, έχουν ένα κόστος που πρέπει να πληρωθεί.
Τότε ήταν που ήρθε η Yamaha, έβαλε ξανά την κατηγορία στον χάρτη προσφέροντας μία πιο προσιτή μοτοσυκλέτα με ίδιο προσανατολισμό, και πρόσφατα, η KTM, που εν τω μεταξύ, είχε βελτιώσει το 790 της, σε 890, με αντίστοιχο εξοπλισμό και επιδόσεις, επανέφερε το 790 της, μέσω Κίνας, αφού πλέον κατασκευάζεται στο κοινό εργοστάσιο που έχει με την CFMOTO. Έτσι, είχαμε μία νέα είσοδο στην κατηγορία των “προσιτών” μεσαίων adventure - η οποία ήρθε να δώσει πορτοκαλί χαρακτήρα σε προσιτή τιμή.
Δικύλινδρες “μεσαίες”
Με αυτά και αυτά, οι κινητήρες ήταν ήδη δικύλινδροι εν σειρά, και πλέον, “είδαν φως και μπήκαν” και οι Ιάπωνες, ανασταίνοντας η Honda το Transalp στα 750 κυβικά εκατοστά, και η Suzuki το V-Strom στα 800, με ακρωνύμια DE – Dual Explorer.
Η κατηγορία των μεγαλομεσαίων adventure μεγάλωσε με άκρως δυνατές παρουσίες, με την Aprilia να διαθέτει το Tuareg στα 660 κυβικά εκατοστά. Ας περιοριστούμε μέχρι τα 800cc μιας και από κει και πάνω, έχουμε περισσότερα κυβικά και άλογα, από Triumph με το τρικύλινδρο Tiger 900 Rally Pro, την KTM με το 890 Adventure, την Husqvarna με το 901 Norden, την Ducati με το Multistrada 950, και έρχονται και νέες παρουσίες ήδη.
Το δικό μας συγκριτικό περιελάμβανε τις Honda Transalp 750, Suzuki V-Strom 800DE, KTM 790 Adventure και Yamaha Tenere 700, που για την συγκεκριμένη περίπτωση, είχαμε διαθέσιμη την έκδοση World Raid, ενώ το Aprilia, δυστυχώς δεν ήταν διαθέσιμο την περίοδο της σύγκρισης.
Τέσσερις μοτοσυκλέτες από τα 74 άλογα (Tenere) στα 95 (Transalp – KTM) και το V-Strom να παίζει στη μέση, στα 83. Τέσσερις μοτοσυκλέτες με ίδια ή παρόμοια χαρακτηριστικά τροχών, όλα τους με 21’’ μπροστά και ακτίνες, με τα δύο εξ αυτών να διαθέτουν 17’’ πίσω (Transalp – V-Strom) και μόνο το KTM να υπερτερεί παρέχοντας Tubeless ελαστικά, χωρίς σαμπρέλα. Σε γενικές γραμμές, η σαμπρέλα είναι κάτι που προτιμούν οι κατασκευαστές για χρήση off road. Ωστόσο, το tubeless σύστημα σου λύνει τα χέρια σε μία εύκολη επισκευή, π.χ. πρόκα, ενώ σε περίπτωση σκισίματος ελαστικού, μπορείς και πάλι να τοποθετήσεις σαμπρέλα ως λύση, Και πέραν τούτου, ένα ελαστικό tubeless προσθέτει περισσότερες επιλογές για sport χρήση και εδώ που τα λέμε, δύσκολα επιλέγεις σαμπρέλα για να κινείσαι με τριψήφια νούμερα ταχύτητας. Στο χώμα πάντως, η σαμπρέλα παραμένει ιδανική επιλογή για πολλούς λόγους.
Αλλά η χρήση μας εδώ, δεν είναι σαφώς οι πολύ γρήγορες ταχύτητες, κάτι που και οι τέσσερις τους άλλωστε μπορούν να πετύχουν, αλλά η εκδρομική adventure χρήση, που χρειάζεται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Διαφορές χαρακτηριστικών
Από τροχούς είμαστε καλά, και από αναρτήσεις, έχουμε ανεστραμμένα μπροστινά συστήματα σε όλες, με 43άρια καλάμια και πλήρεις ρυθμίσεις σε Yamaha και Suzuki που έχουν και τις μεγαλύτερες διαδρομές (230 και 220mm) και 200mm στα Honda και KTM, χωρίς ρυθμίσεις. Στα ίδια επίπεδα διαδρομών βρίσκονται και τα αμορτισέρ με το Yamaha (220mm) να υπερτερεί λόγω πλήρως ρυθμίσεων, το Suzuki (220mm) να ακολουθεί με προφόρτιση ελατηρίου και απόσβεση επαναφοράς, και τα Honda (190mm) και KTM (200mm) μόνο με προφόρτιση ελατηρίου.
Σαφή εικόνα διαχωρισμού θέσης για κάθε μοτοσυκλέτα, αφού τα Yamaha και Suzuki ξεχωρίζουν απευθείας για τις χωμάτινες αναρτήσεις, και τα Honda και KTM για τις ασφάλτινες διαδρομές τους, χωρίς αυτό βέβαια να αποτελεί και το απόλυτο κριτήριο που θα δούμε αργότερα και στην πράξη.
Από φρένα, ξεχωρίζει με τη μία το KTM με τους μεγαλύτερους δίσκους των 320mm και τις ακτινικής τοποθέτησης τετραέμβολες δαγκάνες της KTM (Brembo), το σύστημα Cornering ABS της Bosch 9.3MP, με off road mode. Ακολουθούν τα Suzuki και Honda με 310mm και δαγκάνες δύο εμβόλων της Nissin και το Yamaha με 282mm, με δαγκάνες δύο εμβόλων της Brembo – αμφότερα με δικάναλο αφαιρούμενο ABS.
Στην άσφαλτο, θέλουμε δύναμη, απόκριση, δάγκωμα, οπότε δικαιολογείται έτσι η ύπαρξη των πανίσχυρων φρένων της ΚΤΜ, ενώ στο χώμα, ομαλότητα, προοδευτικότητα, αίσθηση. Κάτι που βρίσκουμε και στα υπόλοιπα τρία ιαπωνικά άλλωστε με το Yamaha να αποτελεί την καλύτερη επιλογή.
Ηλεκτρονικά; Από αφαιρούμενο Traction σε όλα εκτός του Yamaha που δεν δείχνει να το χρειάζεται, ρυθμιζόμενο σε στάδια στο V-Strom, χαρτογραφήσεις για κάθε επίπεδο οδήγησης (εκτός Yamaha), με το KTM να προηγείται σαφώς, παρέχοντας τις περισσότερες για κάθε χρήση.
Με το βάρος να βρίσκεται κοντά μεταξύ τους, με το Transalp να προηγείται στα 208 με 16,7 λίτρα ρεζερβουάρ, το KTM στα 215 με 20λιτρο, το Yamaha στα 220 με 23λιτρο και το Suzuki στα 230 με 20λιτρο, οι διαφορές είναι μικρές μεταξύ τους ουσιαστικά, υπέρ του Honda σε σκέτα νούμερα, όπου θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η σαφώς μικρότερη αυτονομία για εξορμήσεις – κάτι στο οποίο υπερτερεί το Yamaha.
Στην πράξη, όλα αλλάζουν
Στην πράξη, τα πράγματα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικά βέβαια, αφού τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τα νούμερα και οι διαστάσεις, δεν αρκούν για να κρίνουν μία μοτοσυκλέτα, ούτε για να δώσουν την ακριβή αίσθηση που απαιτεί μία adventure διαδρομή και η διάσχιση ενός χωματόδρομου ή ενός ποταμού, ή ακόμη και η καθημερινή συμβίωση ή το ταξίδι σε επαρχιακό ή εθνική οδό.
Γι’ αυτό κι εμείς, πετάξαμε το βελάκι στον χάρτη και πετύχαμε τα Άγραφα, προκειμένου να συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω, με οδήγηση σε επαρχιακούς μέσα από τον Παρνασσό, το ταξίδι στην εθνική οδό, την οδήγηση σε βατούς χωματόδρομους, το στρίψιμο σε ψηλές κορυφές και τελικά, την πραγματική χρήση που θα έκανε ένας ιδιοκτήτης μίας τέτοιας μοτοσυκλέτας.
Πραγματική χρήση είναι φυσικά αυτή που ξεκινάει από την καθημερινότητα και την πόλη, όπου οι διαστάσεις, το βάρος και το ζύγισμα, η αίσθηση που δίνει η μοτοσυκλέτα, η ευκολία με την οποία πατάς στο έδαφος ή ελίσσεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα, παίζουν καθοριστικό ρόλο για την επιλογή. Και σε αυτήν, η KTM με την 790 Adventure είναι αυτή που συνδυάζει την ευκολία στην χρήση, την άνεση στον χειρισμό, με το μικρό σύνολο της ανανεωμένης 790 να εντυπωσιάζει. Πατάς κάτω εύκολα, έχει το καλύτερο ζύγισμα λόγω χαμηλά τοποθετημένων ρεζερβουάρ καυσίμου και την πιο κοφτερή συμπεριφορά. Και ο εύστροφος κινητήρας με το ελεγχόμενο γκάζι, θα συντροφέψει κάθε σου διαδρομή, δίνοντας χαρακτηριστικά μεγάλου “παπιού’’. Μπορεί να είναι η πιο δυνατή, αυτή και η Honda Transalp 750, στα 95 ανακοινώσιμα άλογα, αλλά το Honda αποδίδει τελείως διαφορετικά, με λιγότερη ροπή στις χαμηλές στροφές και πιο ομαλή λειτουργία, κάτι που του στερεί μέρος της απόλαυσης στις επιταχύνσεις. Και φυσικά το βάρος που διαθέτει σε ψηλότερο σημείο, αλλά και οι μαλακές αναρτήσεις, που ανάμεσα στα αυτοκίνητα, εμφανίζονται. Το ίδιο θέμα με το βάρος έχει και το Suzuki V-Strom 800DE στην πόλη με τον ροπάτο κινητήρα του και την ομαλότατη λειτουργία να βελτιώνουν την συνολική εικόνα. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει το Yamaha Tenere 700 World Raid, το οποίο λόγω όγκου ρεζερβουάρ και ύψους σέλας, θα προβληματίσει ειδικά τους μη μυημένους. Ο ήρεμος κινητήρας θα κάνει τα πάντα και θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι για μία καθημερινότητα με ομαλότητα.
Στο ταξίδι
Στην εθνική οδό χρειάζεσαι διαφορετικά χαρακτηριστικά για να ταξιδέψεις ξεκούραστα. Άνετη θέση οδήγησης, βολική σέλα, καλή προστασία από τον αέρα, γόνατα σε σωστή γωνία για να μην πιάνονται, αλλά και ηλεκτρονικά βοηθήματα, όπως Cruise Control. Αν εξαιρέσεις τα γόνατα που είναι κλειστά και πιάνονται σύντομα, και την σκληρή σέλα, το KTM διαθέτει όλα αυτά τα ωραία που θα χρειαστεί ένας ταξιδιώτης, ανεξάρτητα από τα χιλιόμετρα που κινείται. Έναν εξαιρετικά δυνατό κινητήρα για υψηλές σταθερές ταχύτητες, το Cruise Control που τα κάνει όλα να φαίνονται εύκολα, στιβαρό πλαίσιο και αναρτήσεις, χαμηλό κέντρο βάρους, αλλά και εξαιρετική κάλυψη από τον αέρα. Ιδανικό θα λέγαμε, ακλόνητο σε όσα χιλιόμετρα και αν πας, και αν βάζαμε και μία πιο μαλακιά σέλα, μιας και η standard, είναι αρκετά sport σε αίσθηση, θα αναβαθμιζόταν αρκετά. Ο χιλιομετροφάγος εδώ φαίνεται να είναι το Yamaha Tenere 700 World Raid το οποίο χωρίς να διαθέτει τρομερή δύναμη, δεν έχει καθόλου κραδασμούς, σου δείχνει ότι μπορεί να ταξιδεύει για χρόνια ακούραστα, ενώ το μαλακό σύνολο απορροφά τα πάντα χωρίς μάλιστα να κουνάει σε όποια ταχύτητα και αν πας.
Εν απουσία του Cruise Control, διαθέτει εξαιρετική προστασία από τις καιρικές συνθήκες λόγω ρεζερβουάρ, η σέλα είναι όσο χρειάζεται μαλακή και άνετη, ενώ η ζελατίνα είναι αρκετή για ταξίδι ακόμη και για ψηλούς αναβάτες. Στα πολλά χιλιόμετρα, φαίνεται και το ύψος των αναρτήσεων που είναι προσανατολισμένο για χώμα. Χωμάτινο είναι και το Suzuki αλλά με συγκεντρωμένο ψηλά κέντρο βάρους, το οποίο στην εθνική οδό δεν προβληματίζει, ενώ η σέλα του, είναι αρκετά καλή και μαλακιά, από τις καλύτερες που συναντάς στις adventure γενικότερα. Η απουσία προστασίας από τον αέρα είναι αισθητή και είναι κάτι που πρέπει να φροντίσεις άμεσα αν θέλεις να ταξιδεύεις σε εθνική οδό με την αντικατάσταση ενός ανεμοθώρακα. Ο ήρεμος κινητήρας που ξεχειλίζει από ροπή σε αφήνει να ταξιδεύεις ξεκούραστα και χωρίς κραδασμούς παρέχοντας όση δύναμη χρειάζεσαι. Η απουσία κραδασμών και η εξαιρετική ποιότητα κύλισης είναι αναμφισβήτητη, ωστόσο, το σύνολο είναι μαλακό, και θα χρειαστεί επέμβαση στις αναρτήσεις αν θελήσεις να ταξιδεύεις σβέλτα χωρίς ταλαντώσεις στα πολλά.
Κάτι που ισχύει άλλωστε και στο Honda, που είναι αρκετά μαλακό για σβέλτο ταξίδι και θα σε περιορίσει σε χαμηλές ταχύτητες και ήρεμη μετακίνηση. Οι αναρτήσεις του είναι μαλακές με γρήγορες αποσβέσεις, η προστασία από τον αέρα μέτρια, ενώ η κάλυψη από το ρεζερβουάρ περιορισμένη. Το μαλακό σύνολο διαθέτει έναν εξαιρετικό κινητήρα στις μεσαίες και άνω στροφές, που μπορούν να δώσουν καλές μέσες ωριαίες, αρκεί να ασχοληθείς με αναβαθμίσεις στις αναρτήσεις για να στηθεί αξιοπρεπώς η μοτοσυκλέτα.
Επαρχιακή οδός
Χαρακτηριστικά που στην εθνική οδό μπορεί να φαντάζουν θετικά ή αρνητικά, στην επαρχιακή οδό, μπορεί να λειτουργούν το ίδιο, ή να γυρίσουν αντίστροφα.
Σημασία έχει ότι η κάθε μοτοσυκλέτα βγάζει τον χαρακτήρα της, και το KTM 790 Adventure συνεχίζει να είναι sport με κοφτερή συμπεριφορά που πραγματικά ξεδιπλώνει έναν μοναδικά γρήγορο χαρακτήρα. Σε αφήνει να κάνεις ότι θες, να τοποθετηθείς στις στροφές, να πλαγιάσεις όσο αντέχουν τα όριά σου, να φρενάρεις τελευταία στιγμή και να επιταχύνεις σαν να βρίσκεσαι σε πίστα. Το μαζεμένο σύνολο θα ανοίξει την διαφορά από τα υπόλοιπα τρία που θα βολτάρουν στο δικό τους ρυθμό. Το σημαντικότερο; Δεν καταλαβαίνεις ότι οι τροχοί του είναι “χωμάτινοι” και είναι η μοναδική που σου δίνει την αίσθηση ότι διαθέτει τροχούς 19/17 και μπορείς να την εμπιστευθείς τόσο πολύ.
Το Honda Transalp 750 θα εκμεταλλευτεί τις ψηλές στροφές του κινητήρα για να πάει σβέλτα αλλά θα περιοριστεί από τις αναρτήσεις του και τα φρένα, το Suzuki V-Strom 800 θα οδηγηθεί γρήγορα με το εκπληκτικό quick shifter να αλλάζει ταχύτητες και να συντροφεύει την ροπάτη λειτουργία από τις χαμηλές στροφές, και θα περιοριστεί μόνο από το διπλό stand που θα ακουμπάει συνεχώς στο έδαφος, όπως και τα μαρσπιέ με τις έξτρα μπίλιες (τοποθετούνται μαζί με το διπλό σταντ), οριοθετώντας τις κλίσεις της μοτοσυκλέτας. Οι μαλακές αναρτήσεις, επίσης θα είναι άλλο ένα όριο, όπως άλλωστε και στο Transalp, ενώ το Yamaha Tenere 700 World Raid, θα πάρει το αίμα του εδώ, όντας ενιαίο σύνολο, με προοδευτικές αναρτήσεις, ομαλή συμπεριφορά, σταθερότητα, και ταυτόχρονα, μία χαλαρή αίσθηση του στυλ ‘’προσαρμόζομαι πανεύκολα παντού’’. Πραγματική έκπληξη με τόσο χωμάτινα χαρακτηριστικά.
Χωμάτινες διαδρομές
Και αν η άσφαλτος σε όλες τις τις εκφάνσεις είναι αυτή που θα σε μεταφέρει στο βουνό, για να πατήσεις χώμα και να νιώσεις ότι κάνεις off road, είναι η στιγμή που τα ελαστικά πατάνε ανάμεσα σε πέτρες, χαλίκια, σκόνη, σαθρά και απάτητα εδάφη, που ενώνει αυτούς τους δύο κόσμους.
Εκεί, τα χαρακτηριστικά που βρίσκονται κοντά στην άσφαλτο, είναι ικανά να κάνουν τη διαφορά στο χώμα, να μετατρέψουν μία μοτοσυκλέτα σε χαλί, και μία άλλη σε τσιμέντο. Μία σε εύκολη και μία σε δύσκολη, μία σε εύχρηστη και άλλη σε δύσχρηστη.
Και βλέπεις ξεκάθαρα πως παρά το ότι η KTM δείχνει να προηγείται σχεδόν παντού σε γρήγορο τουρισμό στην άσφαλτο, στο χώμα, είναι σκληρή. Είναι μεν χαμηλή, είναι εύκολη, αλλά σκληρή, με αναρτήσεις σεταρισμένες για άσφαλτο και γρήγορη οδήγηση, με άκαμπτο πλαίσιο και συμπεριφορά που δείχνει έξω από τα νερά της. Ωστόσο, τα καταφέρνει αρκετά καλά, και όταν την πας γρήγορα, και γνωρίζεις από χωμάτινη οδήγηση, τα καταφέρνει εξαιρετικά, παρά τα κοπανήματα που φτάνουν στον αναβάτη λόγω των ασφάλτινων ρυθμίσεων των αναρτήσεων. Το μοτέρ του; Τι μοτέρ είναι αυτό! Τα “μπαλώνει” όλα, με άριστα ηλεκτρονικά βοηθήματα, Traction Control και ABS Off Road, με εύκολες ρυθμίσεις και τέλεια λειτουργία, ακόμη και για τον πιο άπειρο. Και το ζύγισμα, κι εδώ εξαιρετικό, με το μαζεμένο σύνολο να δείχνει πάντα ετοιμοπόλεμο.
Στον αντίποδα, το ψηλό, με μεγάλες διαδρομές αναρτήσεων, τουριστικό και φιλικό Yamaha Tenere 700 World Raid. Ίσιωμα όλα! Αναρτησάρες από τις λίγες, που ταιριάζουν άριστα στον χαρακτήρα και ισιώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους, με συμπεριφορά καθαρόαιμης χωμάτινης μοτοσυκλέτας, με stabilizater για άνεση που κάνει εμφανή την παρουσία του και θέση οδήγησης που είτε καθιστός, είτε όρθιος, σε κάνει να νιώθεις άρχοντας. Ο κινητήρας του; Ελαστικός, ροπάτος, ιδανικός για βόλτα, για να γυρνάς τις ραχούλες χωρίς να ζορίζεις τον συμπλέκτη, χωρίς να χρειάζεσαι σωστή σχέση στο κιβώτιο, οδηγώντας χαλαρά, με άνεση. Και αν θες να πας γρήγορα, το σύνολο θα κάνει ότι θες, σε ότι ρυθμό θες. Βόλτας ή αγώνα! Τόσο ταιριαστό είναι στο χωμάτινο τερέν.
Στα δάση στα ψηλά βουνά
Οι άλλοι δύο Ιάπωνες, έχουν να αντιμετωπίσουν διαφορετικά θέματα στο χώμα. Από τη μία το Suzuki V-Strom 800DE το οποίο είναι αρκετά μαλακό, με βάρος που ειδικά στις αργές ταχύτητες φαίνεται. Οι αναρτήσεις του είναι αρκετά καλές για βόλτες στο χώμα, αλλά όσο ανεβαίνει ο ρυθμός – που μπορεί πανεύκολα να ανέβει μιας και το πλαίσιο και η θέση οδήγησης είναι εξαιρετικά, θα χρειαστούν βελτίωση, μιας και οι ρυθμίσεις δεν αρκούν. Όμως ο κινητήρας και τα ηλεκτρονικά συμβάλλουν στο μέγιστο αποτέλεσμα οδηγικά, με το Traction και το ABS Off Road να κάνει εξαιρετική δουλειά, και την ροπή, να φτάνει στο έδαφος ομαλότατα.
Από την άλλη, το Honda Transalp 750 με ιστορία σε χωμάτινες διαδρομές ως όνομα, δείχνει έξω από τα νερά του. Οι πολύ μαλακές αναρτήσεις που δεν επιδέχονται ρυθμίσεων, το μαλακό πλαίσιο, και ο κινητήρας με απόδοση στις ψηλές στροφές, είναι χαρακτηριστικά που δείχνουν αταίριαστα σε off road διαδρομές, τουλάχιστον από κάποιον που περιμένει την σύγκριση με τα υπόλοιπα. Η διαφορά είναι μεγάλη σε αίσθηση και οι ταχύτητες με τις οποίες μπορεί να κινηθεί το Transalp στο χώμα είναι αυτές της απλής προσπέλασης μίας διαδρομής, κάτι που πιθανότατα έχει ως στόχο η εταιρία άλλωστε, και γι’ αυτό έχει φτιάξει έτσι την μοτοσυκλέτα της.
Τέσσερις ίδιες και τόσο διαφορετικές
Η πραγματικότητα είναι πως, όποια σύγκριση μεταξύ των τεσσάρων “ίδιων” μοτοσυκλετών της κατηγορίας, είναι άτοπη. Διαθέτουν ίδια χαρακτηριστικά που τις κατατάσσουν στην κατηγορία των μεσαίων προς μεγάλων adventure, αλλά μέχρι εκεί. Στην πράξη, η χρήση τους είναι τελείως διαφορετική, και ξεκάθαρη ως προς τον χρήστη.
Θέλεις να κάνεις sport οδήγηση, με sport συμπεριφορά και γκαζούκλα, και ηλεκτρονικά και μοναδική sport αίσθηση;
Η KTM 790 Adventure είναι μονόδρομος. Θα χάσεις μέρος της άνεσης στο χώμα, αλλά θα κάνεις εξαιρετικά τα πάντα.
Η Yamaha Tenere 700 World Raid είναι μονόδρομος για μεικτή τουριστική χρήση off road. Να κάνεις ταξίδια σε εθνική και επαρχιακή, να πηγαίνεις στο χώμα με αξιώσεις, να πας να γυρίσεις την Αφρική αφού περάσεις από την Ευρώπη. Σκέφτεσαι κάτι καλύτερο;
Η Suzuki V-Strom 800DE δείχνει να ταλαντεύεται ανάμεσα στις προαναφερθείσες, με έμφαση στα ταξίδια περιπέτειας, και στην καθημερινότητα, ως μία μοτοσυκλέτα ιδανική για λίγο απ’ όλα. Όχι όμως τόσο ανταγωνιστική στην άσφαλτο, ούτε και στο χώμα. Αλλά αποτελεί μία εξαιρετική βάση που με λίγες βελτιώσεις θα αλλάξει πλεύση.
Η Honda Transalp 750 είναι ξεκάθαρη: Δεν κοντράρει καμία από τις παραπάνω σε τίποτα. Είναι καλύτερη απ’ όλες, σε ένα συγκεκριμένο τομέα: Της πολυχρηστικότητας. Καλή στην πόλη, καλή στο ταξίδι, καλή στην επαρχιακή οδό, καλή στο χώμα. Πουθενά κακή, πουθενά η καλύτερη. Με ένα χαρακτήρα που εκτιμάται από όσους δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Στα adventure ταξίδια όμως, όπου απευθυνόμαστε κι εμείς, οι απαιτήσεις είναι πολύ συγκεκριμένες και φαίνεται πως τα δύο άκρα, σε άσφαλτο και χώμα, τα καλύπτουν άριστα τόσο η KTM με την 790 Adventure, όσο και η Yamaha με την Tenere 700 World Raid.
Ευχαριστούμε την Honda Καρακώστας για την παραχώρηση της Honda Transalp 750 για τις ανάγκες του συγκριτικού.
Αναλυτικά άρθρα και τεχνικά χαρακτηριστικά:
