Ας πάμε τέσσερα χρόνια πίσω, όταν η Ducati αποκάλυψε στον κόσμο ένα “μικρό” 950 Multistrada. Ήρθε ως το ενδιάμεσο βήμα για όσους βρίσκουν το Multistrada 1260 λίγο υπερβολικό, αποδείχθηκε ωστόσο πως έκανε πολλά περισσότερα από αυτό.

Το 950 ήταν σημαντικά ελαφρύτερο, ζωηρότερο στο τιμόνι και σε καμιά περίπτωση μια αντιγραφή υπό σμίκρυνση. Δύο χρόνια αργότερα προστέθηκε μια έκδοση S που συνδύαζε ένα πλούσιο ηλεκτρονικό πακέτο με ημιενεργές αναρτήσεις. Έτσι είχες μια πολύ ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα με κάποια επιπλέον ευρώ, παραμένοντας πέντε χιλιάρικα κάτω από το κατώφλι του μεγάλου Multi.

Και τώρα; Για το 2022 παίρνεις κάτι λιγότερο για τα λεφτά σου – πέντε κιλά και ένα γράμμα στο όνομα για την ακρίβεια. Το νέο μοντέλο δεν ονομάζεται πια Multistrada 950 αλλά V2, ενώ η έκδοση που δοκιμάζουμε σήμερα είναι η V2 S Travel.

Θα πρέπει να πούμε πως το DNA του νέου μοντέλου είναι 95% ταυτόσημο με του 950 S, συν μια ελαφρώς στενότερη και χαμηλότερη σέλα, ένα απαλότερο κιβώτιο ταχυτήτων και λίγη λιγότερη περιστρεφόμενη μάζα. Φτάνουν αυτά για να μας κερδίσουν; Έτσι μαντεύουμε.

Η Ducati δε μασάει τα λόγια της επ’ αυτού: το V2, και στις δύο του εκδόσεις, είναι μια μοτοσυκλέτα διπλής χρήσης για αναβάτες κάθε ύψους. Αυτό αναφέρεται σε ένα ένα πάγιο ζήτημα των πιο μικρόσωμων μοτοσυκλετιστών, τη δυσκολία δηλαδή να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματα που δίνουν μερικοί έξτρα πόντοι στις αναρτήσεις. Εκτός των προφανών χωμάτινων ωφελειών, ακόμη και στην πόλη η ψηλότερη θέση οδήγησης προσφέρει καλύτερο οπτικό πεδίο.

Εδώ η Ducati χαμήλωσε τη σέλα από τα 840 στα 830 mm, αλλά και την έκανε πιο στενή. Το αποτέλεσμα είναι ευκολότερη πρόσβαση στο έδαφος για τα πόδια. Επιπλέον ξύρισαν ένα στρώμα 10 mm από τα λάστιχα των μαρσπιέ. Στα 175 εκατοστά του ύψους μου το αποτέλεσμα δούλεψε υπέροχα, καθώς φτάνω στο έδαφος και με τα δύο μισά πέλματα, αρκετά για να σπρώξω με τα πόδια τη μηχανή αν χρειαστεί.

Αν το Multi V2 S αποδειχθεί πολύ ψηλό για κάποιους, ο κατάλογος έξτρα εξοπλισμού έχει σέλα που είναι και στενότερη (810 mm) και διαθέτει κιτ χαμηλώματος ως τα 790 mm. Επιλογές υπάρχουν και στην αντίθετη κατεύθυνση, για όσους θέλουν να καθίσουν ψηλότερα.

Ενδιαφέρουσα πληροφορία: στο στόχαστρο της Ducati δε μπαίνουν μόνο οι μικρόσωμοι Ευρωπαίοι, αλλά και ολόκληρη η αγορά της Ασίας, με πρώτη και σημαντικότερη την Κίνα. Γι’ αυτές ακριβώς τις αναπτυσσόμενες αγορές η χαμηλωμένη έκδοση θα είναι η βασική. Σύμφωνα με τη Ducati, το κιτ χαμηλώματος θα προσφέρεται μόνο για τη V2 S, την έκδοση που κατά τους Ιταλούς αναλογεί στο 80% των πωλήσεων όλων των Multistrada 950/V2.

Εφόσον δεν πρέπει να την κάνουμε εμείς οι ίδιοι, μια δίαιτα σε τακτά διαστήματα δεν είναι κακή ιδέα. Υποβάλλοντας το Multistrada 950 σε μια τέτοια διαδικασία, η Ducati κατάφερε να του ξεφορτώσει πέντε κιλά, κατεβάζοντας το V2 στα 222 kg με όλα του τα υγρά. Το V2 S με τα επιπλέον γκατζετάκια του και την ημιενεργή ανάρτηση πάει στα 225.

Μας έκανε εντύπωση από πού έκοψαν αυτά τα κιλά οι Ιταλοί: από τους καθρέπτες που ζυγίζουν 700 γραμμάρια λιγότερα, ως τα κέντρα των δίσκων στα φρένα που από ατσάλινα έγιναν αλουμινένια. Και οι δύο αυτές ρυθμίσεις προέρχονται από το V4, γι’ αυτό υπάρχει η οικογένεια άλλωστε, σωστά; Άλλα 1.7 κιλά κερδήθηκαν από τις νέες χυτές ζάντες, με τη Ducati να ορκίζεται πως αυτός εδώ ο νέος πλέον παίρνει πολύ καλύτερα τις στροφές.

Η παραγωγή ισχύος προέρχεται από μια μονάδα Euro5 σχεδόν πανομοιότυπη με αυτή του τρέχοντος 950 με όλες τις αλλαγές που ήδη έχουμε γνωρίσει από το νέο Monster. Ο χωρητικότητας 937 cc Testastretta εγγυάται 113 hp και 9.5 kgm, παρότι πολλά από τα σωθικά του (μπιέλες, καμπάνα και δίσκοι συμπλέκτη, φουρκέτες κιβωτίου) λέπτυναν για να επιτευχθεί μια μείωση δύο κιλών.

Στην πράξη αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν πολύ διακριτικά την οδηγική εμπειρία, καθώς ο ιταλικός L2 διατηρεί τον χαρακτηριστικό του εαυτό: μπορεί να ρολάρει βελούδινα με 3,000 rpm, πάντα έτοιμο να αγριέψει εκεί που ο δρόμος το επιτρέπει.

Υπάρχει άφθονο τσαγανό στον δικύλινδρο αυτόν από τις 5,000 rpm για να ζωγραφίσει χαμόγελα στο πρόσωπό σου και ο ήχος απλώς ενισχύει την κατάσταση. Η ροπή στις μεσαίες είναι όμορφα απλωμένη σε ικανό εύρος, μονίμως διαθέσιμη από τις 3,500 ως τις 8,000 rpm που βρίσκεις την κορυφή της.

Αν θες να οδηγήσεις πιο ήπια, μια παντελώς ήσυχη βόλτα με έκτη και 3,000 rpm σε πάει στα 120 km/h για χαλαρή, οικονομική κι ευχάριστη κατανάλωση χιλιομέτρων.

Εντυπωσιακή ήταν η ακρίβεια του κιβωτίου ταχυτήτων, ούτε μια λάθος νεκρά σε όλη τη διάρκεια της δοκιμής, μόνο ακριβέστατα και ταχύτατα κλικ με το quickshifter.

Όσον αφορά στα ηλεκτρονικά, δεν συναντάμε σημαντικές διαφοροποιήσεις από τον προκάτοχό του. Ακολουθώντας το V4 S, το V2 S έχει τις ίδιες 4 modes (Urban, Touring, Sport και Enduro), ημιενεργές ηλεκτρονικές αναρτήσεις, up/down quickshifter, cornering ABS και traction control, φωτιζόμενους διακόπτες στα όργανα, αυτόματα φλας, φώτα πέδησης που αναβοσβήνουν στα δυνατά φρεναρίσματα, cruise control και ακόμη και φώτα στροφής.

Η έκδοση Travel, με την οποία όλοι μας είχαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε την Τοσκάνη, περιλαμβάνει ακόμη θερμαινόμενα γκριπς, κεντρικό σταντ και πλαϊνές βαλίτσες με αντίτιμο μερικές εκατοντάδες επιπλέον ευρώ.

Όλη η ηλεκτρονική σουίτα της μοτοσυκλέτας ελέγχεται από μερικά κουμπιά αριστερά στο τιμόνι: από εκεί μπορείς να ρυθμίσεις προφόρτιση ελατηρίων και να επιλέξεις modes. Οι υδραυλικές λειτουργίες της ανάρτησης (αποσβέσεις επαναφοράς και συμπίεσης) καθώς και οι ρυθμίσεις traction control και ABS εξαρτώνται από την επιλεγμένη mode, σε μια διαδικασία εκλεπτυσμένη, με μικρές μα αισθητές διαφορές στις ρυθμίσεις που δεν άφησαν κανένα να έχει παράπονο από τη λειτουργία τους.

Κάποιοι αναζητούσαν τη χαρτογράφηση Rain, η οποία ωστόσο εδώ δεν υπάρχει ως όνομα. Η Urban είναι ό,τι κοντινότερο σε αυτή τη λογική, με μεταξένια απαλή απόκριση στο γκάζι και μαλακές ρυθμίσεις στην ανάρτηση.

Οι ηλεκτρονικές αναρτήσεις του Multistrada V2 S αποδείχθηκαν ως μεγάλη ευλογία στη διάρκεια της δοκιμής, καθώς οι δρόμοι της Τοσκάνης δεν διακρίνονται πάντα για την άψογη επιφάνεια του οδοστρώματος. Διάσπαρτη με τρύπες, σαμαράκια και φθινοπωρινά πεσμένα φύλλα από τα δέντρα, ήταν ιδιαίτερα γλιστερή μετά από μια βροχή.

Το ευχάριστο ήταν πως το Multistrada κατάπινε τα πάντα δίχως δισταγμό και με πολύ διακριτικές επεμβάσεις από τα ηλεκτρονικά του. Εδώ βοήθησαν πολύ και τα λάστιχα Pirelli Scorpion Trail 2 που φορούσε στους τροχούς 19 και 17 ιντσών (μπροστά-πίσω) βρίσκοντας πρόσφυση σε κάθε περίπτωση. Το γεγονός πως μόνο μια φορά σε δύο μέρες οδήγησης ένιωσα να γλιστράει στιγμιαία το μπροστινό μπορεί να περιγραφεί και ως ένα μικρό θαύμα.

Και, παρότι δεν περιμένουμε την πλειοψηφία των “Multistradisti” να πάρουν τη μοτοσυκλέτα τους στην εξερεύνηση της ερήμου, η Enduro mode εξασφαλίζει πως θα έχουν αυτήν την επιλογή. Η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη προφόρτιση στήνει σωστά τη μοτοσυκλέτα, το ABS ενεργεί πλέον μόνο μπροστά και η απόκριση στο γκάζι γίνεται λίγο πιο κοφτερή, καθώς ο πρώην αγωνιζόμενος στο Dakar, Beppe Gualini, μας καθοδηγεί μέσα από στενούς χωματόδρομους γεμάτους λάσπες και πέτρες.

Απλά άφησε τον πίσω τροχό να σπάσει την πρόσφυση, οργώνοντας το έδαφος. Το παιχνίδι έχει πάντως κάποια όρια, ακόμη και χρονικά, καθώς η χαμηλή θέση του τιμονιού αρχίζει γρήγορα να με κουράζει ενόσω οδηγώ όρθιος.

Πέτυχε η Ducati τον στόχο της; Απαντώ με ένα εμφατικό “ναι”, καθώς ακόμη και με το περιορισμένο μου ύψος και τον λίγο χρόνο εξοικείωσης με τη μοτοσυκλέτα το Multi V2 S αποδείχθηκε εξαιρετικά εύκολο στον χειρισμό.

Η μείωση βάρους επίσης είναι αισθητή, ειδικά στις περιστρεφόμενες μάζες του κινητήρα, προσθέτοντας στην ελαφρότητα και ακρίβεια χειρισμού ώστε το V2 να δείχνει πλέον πιο ζωηρό μέσα στη στροφή.

Κανονικά θα έπρεπε ήδη να τηλεφωνείτε στον τοπικό συνεργάτη της Ducati, πάντως αξίζει μια ματιά στην ευρύτερη αγορά. Με μερικές χιλιάδες ευρώ λιγότερα θα μπορούσατε να έχετε μια εξίσου πλούσια εξοπλισμένη Ιαπωνέζα στο σπίτι σας, αυτή όμως δεν θα είναι σαν μια Ducati, για πολλούς λόγους…

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ