“Και γιατί να εξελιχθεί ή αλλάξει;”, είναι αυτό που σκεφτόμαστε οι περισσότεροι, αφού μια χαρά την κάνει την δουλειά του και αποτελεί τον stand…ard (βλακώδες λογοπαίγνιο) τρόπο στήριξης των δίτροχών, εδώ και πολλές δεκαετίες. Άμα λειτουργεί κάτι, δεν το πειράζεις ως γνωστόν…

Η Honda έχει άλλη άποψη όμως, και σε πρόσφατα σχέδια που κατέθεσε προς κατοχύρωση, διακρίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια της να επαναπροσδιορίσει το πλαϊνό stand. Βλέπουμε λοιπόν μια τηλεσκοπική διάταξη αποτελούμενη από τρία τμήματα, με το ένα εξ αυτών, να είναι τοποθετημένο σταθερά πάνω στο πλαίσιο.

Τα δύο μικρότερης διατομής τμήματα, τα οποία υποχωρούν εντός του μεγάλου όταν το stand είναι ανεβασμένο, αναπτύσσονται με πίεση που ασκεί ο αναβάτης σε μια μεταλλική προεξοχή με “μπίλια”, στην βάση της όλης κατασκευής.



Στο πρώτο και στο δεύτερο στέλεχος της ανάπτυξης, υπάρχουν οδηγοί μέσα στους οποίους κινούνται πείροι, ασφαλίζοντας με ελαφρά περιστροφική κίνηση προς τα πίσω το stand, ώστε αυτό να μην υποχωρήσει με το βάρος της μοτοσυκλέτας.



Για να ανέβει το stand, υπάρχουν ελατήρια μέσα στα στελέχη, που ασκούν δύναμη ώστε να κλείνει η τηλεσκοπική διάταξη. Χρειάζεται μόνο μια μικρή πίεση προς τα κάτω από το πόδι του αναβάτη, ώστε να απασφαλίσουν οι πείροι από τις εσοχές τους και στην συνέχεια με ένα ελαφρύ σπρώξιμο προς τα μπροστά, οι οδηγοί κατευθύνουν τα στελέχη στην κλειστή θέση του stand.



Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν βλέπουμε κάποιο  πλεονέκτημα στον νέο αυτό τύπο stand, έναντι του συμβατικού που γνωρίζουμε τόσα χρόνια. Εντάξει, ασφαλίζει πιο σίγουρα κατά την έκταση του, από την άλλη όμως προσθέτει περισσότερα κινούμενα μέρη και μάλιστα ολισθαίνοντα μεταξύ τους, σε μια περιοχή που “τρώει” όλα τα νερά, την σκόνη και την... μούργα, των δρόμων.

Θα απαιτείται λοιπόν πρόσθετη συντήρηση, πλύσιμο και λίπανση σε αυτή την ανάπτυξη και αυτό δεν συνάδει με την φιλοσοφία των καθημερινών μέσω μεταφοράς, όπου αντικειμενικός σκοπός τους είναι να σου κάνουν την ζωή πιο εύκολη.