Από την πρώτη στιγμή που έσκασε μύτη η οικογένεια των Hyper Naked της Yamaha, ντεμπουτάροντας τον τρικύλινδρο CP3 το 2014 στο κορμί της πρώτης γενιάς ΜΤ-09, όλοι αντιλήφθηκαν πως η συνταγή της επιτυχίας δεν είναι απαραιτήτως ούτε περίπλοκη, ούτε μυστική.

Μια ελαφριά και ισορροπημένη μοτοσυκλέτα με λογική δύναμη, οριακά παράλογη ροπή, καλά περιφερειακά και, πάνω απ’ όλα, ανθρώπινη τιμή πρακτικά δεν είναι δυνατό να αστοχήσει. Και το ΜΤ-09 πέτυχε διάνα, τόσο πολύ που λίγα χρόνια αργότερα είχε χτιστεί τριγύρω του μια ολόκληρη οικογένεια μοντέλων που το καθένα διακρίθηκε στην κλάση του.

Η τρίτη γενιά, μετά από την πρώτη ανανέωση του 2017, εμφανίστηκε στην EICMA στο Μιλάνο τον Νοέμβρη του 2020 και τα άλλαξε όλα χωρίς να αλλάξει τίποτα. Στα τεχνικά χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας όλα ήταν ολοκαίνουργια: κινητήρας μεγαλωμένος στα 890 cc, πλαίσιο, ψαλίδι, τροχοί, ηλεκτρονικά, εμφάνιση. Δεν πρέπει να έμεινε βίδα ίδια μεταξύ των γενεών ΜΤ-09 Euro 4 και Euro 5.

Κι όμως, περνάς ένα πόδι πάνω από τη σέλα του και βρίσκεσαι σε μια γνώριμη σκοτεινή γωνιά της Ιαπωνίας, καθώς το νέο ΜΤ-09 δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια χαϊδεμένη και καλογυμνασμένη νεότερη εκδοχή της ίδιας αδρεναλινούχου συνταγής. Απλώς τώρα τα κάνει όλα καλύτερα.

Δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ περισσότερο, οι δηλώσεις λατρείας του Κώστα Γκαζή από την περσινή δοκιμή του βασικού ΜΤ-09 για το “συγκλονιστικό restart” που βίωσε στη σέλα του καλύπτουν και με το παραπάνω την άποψή μου για τη Euro 5 γενιά.

Η έκδοση MT-09 SP έρχεται να συνεχίσει την παράδοση που πάει να δημιουργήσει η Yamaha σε αυτήν την οικογένεια μοντέλων, σκαρώνοντας μια ακόμη πιο περιποιημένη εκδοχή με μερικά επιπλέον κοσμήματα και λίγη αγωνιστική αύρα.

Η SP έκδοση βγαίνει σε ένα μόνο χρώμα, Icon Performance, και αυτό συνιστά ευθεία αναφορά στην κορυφαία superbike της εταιρείας, YZF-R1M. Δεν είναι απλώς μια προσπάθεια να κλέψει λίγη από τη δόξα μιας φαινομενικά άσχετης αγωνιστικής μοτοσυκλέτας, αφού πλέον φορά ηλεκτρονικά συστήματα που αυτή εξέλιξε στις πίστες του WorldSBK και τα οποία πρωταγωνιστούν στην τρίτη αναβάθμιση του ΜΤ-09.

Τα δωράκια που διαφοροποιούν την έκδοση SP συνεχίζουν στις αναρτήσεις, όπου μπροστά διατηρείται μεν το ίδιο ανεστραμμένο πιρούνι της ΚΥΒ, αλλά εδώ έχει χρυσές μπότες και καλάμια με μαύρη αντιτριβική επίστρωση DLC. Πίσω έχουμε ένα νέο αμορτισέρ, πλήρως ρυθμιζόμενο πλέον – με απόσβεση συμπίεσης που δεν έχει το ΜΤ-09 – και έντονα κιτρινωπό για να τονίζει την υπογραφή της Öhlins και να συνοδεύει οπτικά το μπροστινό.

Το ηλεκτρονικό πακέτο του νέου ΜΤ-09 είναι πληρέστατο, ωστόσο υπήρχε κάτι παραπάνω που θα μπορούσε να προστεθεί στο SP: το cruise control. Ενεργοποιείται από το αριστερό άκρο του τιμονιού όταν η ταχύτητα είναι πάνω από τα 50 km/h και στο κιβώτιο είναι κουμπωμένη μια σχέση από τετάρτη και άνω.

Πέραν αυτών οι διαφορές βασικής και SP έκδοσης επιστρέφουν στον εμφανισιακό τομέα, με το ψαλίδι άβαφο με ένα υπέροχο φινίρισμα βουρτσισμένου αλουμινίου, σέλα με διπλές εξωτερικές ραφές και μαυρισμένα διάφορα περιφερειακά όπως το τιμόνι, οι μανέτες, το πίσω γρανάζι τελικής μετάδοσης και τα δοχεία υγρών για τα φρένα.

Στο οδηγικό κομμάτι, από τις διαφορές μεταξύ των δύο ΜΤ-09 ουσιαστικά μόνο οι αναρτήσεις έχουν κάποια επίδραση. Δε μπορώ να πω πως αντιλήφθηκα κάποια διαφορά στο μπροστινό από την αντιτριβική επίστρωση στα καλάμια.

Το 41 χιλιοστών Kayaba είναι ένα άριστο πιρούνι για σπορ μοτοσυκλέτα δρόμου, στιβαρό και με καλό εύρος ρυθμίσεων με αρκετή ευαισθησία από κλικ σε κλικ. Δεν έχει την αίσθηση τσιμέντου που θα βρεις σε ένα πιρούνι στημένο για μοτοσυκλέτα πίστας, ούτε πρέπει να πας με 160 για να αρχίσει να δουλεύει ως ανάρτηση, αλλά ούτε και είναι ένα χαλαρό μπροστινό τουριστάδικης λογικής που εξαφανίζει τις λακκούβες. Είναι αρκετά καλά ισορροπημένο στη λογική χρήσης του, μεταδίδει ακριβή πληροφορία για την πρόσφυση και δίνει σαφή έμφαση στην αθλητικότερη οδήγηση, με μια ολίγη από αντιπάθεια σε ανωμαλίες του δρόμου.

Το αμορτισέρ της Öhlins, από την άλλη, είναι μια πιο αισθητή αναβάθμιση ως προς το ΚΥΒ που αντικαθιστά στο ΜΤ-09 SP. Η διαφορά στην ποιότητα κύλισης είναι αντιληπτή και η προσθήκη απόσβεσης συμπίεσης επιτρέπει ακόμη καλύτερη προσαρμογή στα γούστα του αναβάτη.

Επιπλέον, το κιτ του SP διαθέτει και υδραυλική τηλεπροφόρτιση ελατηρίου, ενώ εκτίμησα πολύ και το γεγονός πως αμφότερες οι υδραυλικές αποσβέσεις στο αμορτισέρ επίσης ρυθμίζονται με περιστροφικά κομβία. Κοινώς, ό,τι θες να ρυθμίσεις στο αμορτισέρ γίνεται ακόμη και με το γάντι, σε δευτερόλεπτα στην άκρη του δρόμου. Για εργαλείο ούτε λόγος να γίνεται, και αυτό είναι ένα μεγάλο πρακτικό ατού.

Κατά τα λοιπά το ΜΤ-09 SP δε διαφέρει καθόλου από το βασικό μοντέλο, με τον απίθανο κινητήρα του να πρωταγωνιστεί χάρη στον απίθανο χαρακτήρα του. Η ροπή της νέας γενιάς δεν αυξήθηκε απλώς, μα κατέβασε το μέγιστό της 1,400 στροφές χαμηλότερα και πλέον το γερό άνοιγμα του γκαζιού έχει πιο δραματικό αποτέλεσμα. Ή μάλλον, όπου “δραματικό” σκεφτείτε συναρπαστικό, ξεσηκωτικό, διεγερτικό, εκρηκτικό, ηδονικό – μπορώ να συνεχίσω με κοσμητικά επίθετα όλη μέρα.

Στις προηγούμενες γενιές ΜΤ-09 συνήθως προτιμούσα να κινούμαι κυρίως με το πρόγραμμα D-Mode 2, δηλαδή το δεύτερο δυνατότερο, καθώς η απόκριση στο 1 μου φαινόταν πολύ απότομη και νευρική για τις χαλαρές και αργές κυκλοφοριακές συνθήκες της αστικής καθημερινότητας. Στο στροφιλίκι μάλιστα, να το βάλεις να ευχαριστηθείς με την ψυχή σου, αλλά όχι στην ασφυξία της κίνησης με φανάρια ανά 50-100 μέτρα.

Πηγαίνοντας παρακάτω στις modes του ΜΤ-09 ωστόσο, οι ακόμη πιο ήπιες ρυθμίσεις του κινητήρα μου φαίνονταν υπερβολικά ράθυμες, άρχιζαν πλέον να στερούν πολλά από τα γοητευτικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Απεναντίας, στο νέο ΜΤ-09 η κίνηση με D-Mode 3 μου ήταν πλέον επαρκής για την πόλη, καθώς η μεταφορά περισσότερης ροπής στις μεσαίες έχει ζωντανέψει τα πάντα!

Πολύ ευχάριστη ήταν επίσης η εμπειρία της κατανάλωσης καυσίμου. Του πίνεις το αίμα; Βλέπεις μια επίδοση γύρω στα 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, άντε λίγο παραπάνω. Πας χαλαρά; Πέφτεις κάτω από τα 6 και φλερτάρεις με τα 5.5, αρχίζουν να σε ζηλεύουν σκούτερ με το ένα τρίτο του κυβισμού και το ένα έκτο της δύναμής σου.

Μα η δύναμη είναι πάντα εκεί, συνεπικουρούμενη από ένα εξαιρετικά καλοστημένο πλαίσιο, άρτιες αναρτήσεις, αποτελεσματικότατα φρένα, δηλαδή ένα σύνολο που δε βλέπει την ώρα για ανελέητο στρίψιμο και εκτοξεύσεις από την έξοδο της μιας στροφής ως την είσοδο της επόμενης με τη ροπή σε ρόλο μαέστρου που αδιαφορεί για το ποια σχέση έχεις κουμπωμένη στο κιβώτιο.

Η τελική ταχύτητα περιορίζεται λίγο μετά τα 230 στο κοντέρ, μα ειλικρινά δε θα ήθελα περισσότερα από μια ολόγυμνη μοτοσυκλέτα. Μόνο σε μια πίστα με ικανή ευθεία μπορεί να σου λείψει το κάτι παραπάνω σε τελική, για ο,τιδήποτε άλλο φτάνει και περισσεύει – και ο αυχένας σου θα σε ευγνωμονεί.

Με το ΜΤ-09 SP η Yamaha απλώς βάζει ένα κερασάκι στην κορυφαία τούρτα του ΜΤ-09, μιας μοτοσυκλέτας που εξακολουθεί να δείχνει ως κελεπούρι στην κλάση της.

Το SP δεν αλλάζει δραματικά τον χαρακτήρα του ΜΤ-09, ούτε το μετατρέπει σε κάτι άλλο. Απλώς του χαρίζει μερικά επιπλέον στοιχεία και τα υπογραμμίζει με την αποκλειστική εμφάνιση της σπέσιαλ αυτής έκδοσης.

Όποιο από τα δύο και να αγοράσει κανείς, θα απολαύσει μια μοτοσυκλέτα με συναρπαστικό χαρακτήρα, έτοιμη να σε ξεσηκώσει ανά πάσα ώρα και στιγμή, με στήσιμο και περιφερειακά που υποστηρίζουν κάθε δήλωση του κινητήρα της, αλλά και ένα πολύ σημαντικό προσόν: πρακτικό ρεαλισμό.

Αυτό που ίσως μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα στο ΜΤ-09 SP (άρα και στο βασικό μοντέλο), είναι το πως αλλάζεις D-Mode και αυτό μετατρέπεται σε μια άλλη μοτοσυκλέτα κατά βούληση. Μπορείς το ίδιο άνετα να κινείσαι με τους πιο χαλαρούς χάρτες και να απολαμβάνεις άνετες απροβλημάτιστες βόλτες, αλλά μόλις περάσεις στις πιο πολεμικές modes – και ειδικά στην 1 – είσαι έτοιμος για εχθροπραξίες, κυνήγια, ξυσίματα και λοιπές δίτροχες απολαύσεις.

Κάπου εδώ αναδεικνύεται ξανά η έξυπνη τιμολόγηση της Yamaha. Παρότι κοστίζει €1,800 ευρώ περισσότερα από το απλό μοντέλο, στα €12,250 δε βρίσκεις και πολλές μοτοσυκλέτες με αυτά τα χαρακτηριστικά απόδοσης, τόσο καλά περιφερειακά και κορυφαία ηλεκτρονικά. Είναι λες και η Yamaha δημιούργησε μια ενδιάμεση κατηγορία, ανάμεσα στις πιο φτηνές και προσγειωμένες επιλογές της αγοράς και τις ακριβότερες προτάσεις αναλόγων ικανοτήτων που εν γένει ξεκινούν από τη γειτονιά των 15 χιλιάρικων και τραβούν ως τα ουράνια.

Κοινώς, πολύ δύσκολα θα κάνεις λάθος επιλογή αγοράζοντας ένα ΜΤ-09, και από κει και πέρα είναι καθαρά προσωπικό θέμα το κατά πόσο αξίζει ή όχι να δώσεις τα παραπάνω χρήματα της έκδοσης SP.

Εξοπλισμός δοκιμής: Moto Market

Κράνος: Caberg Avalon Forge

Τζάκετ: Nordcode Senegal

Παντελόνι: Nordcode Jeans Kevlar

Μποτάκια: Forma Swift Dry