Η γκάμα των ΜΤ κατοικοεδρεύει στη Σκοτεινή Πλευρά της Ιαπωνίας, σε έναν περίεργο συνδυασμό φουτουριστικής ατμόσφαιρας, σκοτεινών ιαπωνικών δρόμων και τολμηρών οπτικών εφέ. Αυτό άλλωστε μας έδειξε και το προωθητικό βίντεο που είδα την παραμονή της δοκιμής. Δεν έχω ιδέα τι είδους ναρκωτικά είχε πάρει ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός του βίντεο, πάντως θέλω κι εγώ.

Πρέπει να είναι υπέροχο να ζεις σε έναν κόσμο όπου οι εναλλαγές φωτός και σκοταδιού ενώνονται σε έναν σπάνιο συνδυασμό. Έχετε δει ποτέ έναν μοτοσυκλετιστή ντυμένο με σκούρα δέρματα να επιπλέει σε έναν σωλήνα που θυμίζει ξαπλώστρα; Στη Σκοτεινή Πλευρά της Ιαπωνίας αυτό είναι εφικτό.

Η Yamaha επίσης μας είπε πως η τεχνολογικά προηγμένη μοτοσυκλέτα της έχει τώρα επιρροές cafe racer, αλλά εμείς δεν είδαμε καμιά.

Ίσως αυτό να συνέβη επειδή την πρώτη μισή ώρα της οδηγικής δοκιμής οι ζελατίνες μας ήταν θαμπωμένες. Κρύο και βροχή ήταν η εμπειρία μας από τα ισπανικά βουνά. Κι επειδή την προηγούμενη μέρα έβρεχε λες και ήρθε το τέλος του κόσμου, κάθε λογής χώματα από τις πλαγιές είχαν χυθεί στην άσφαλτο.

Αν το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες είχε ένα κεφάλαιο για γλιστερούς δρόμους, οπωσδήποτε θα αναφερόταν σ’ αυτόν εδώ. Κάποια στιγμή το πίσω μέρος άρχισε να φεύγει στο πλάι χωρίς καν να έχουμε ακουμπήσει φρένο ή κατεβάσει σχέση. Απλά μπήκαμε στην είσοδο της στροφής και μόλις η μοτοσυκλέτα πήρε μικρή κλίση αυτό μας την έκανε. Δεν ήταν κάτι ανεξέλεγκτο, αλλά όπως και να το δει κανείς, με μια μοτοσυκλέτα 165 ίππων δεν το λες και … συναρπαστικό.

Από την άλλη, στα φυσιολογικά βρεγμένα κομμάτια δρόμου βρίσκαμε περισσότερη πρόσφυση απ’ όση θα περιμέναμε, και υπάρχουν λόγοι που το εξηγούν. Τα S22 της Bridgestone αποδεικνύονται νικητές στους βρεγμένους δρόμους. Στις στροφές που δεν έχουν πέτρες ή λάσπη καταφέρνεις απρόσμενες γωνίες κλίσης, ενώ στα φρένα πρέπει πραγματικά να επιτεθείς στη μανέτα για να κάνεις το ABS να επέμβει. Αυτά περιγράφουν την εξαιρετική πρόσφυση στο βρεγμένο.

Επιπλέον, έχουμε και το βελτιωμένο πακέτο ηλεκτρονικών του ΜΤ-10. Αυτό εξασφαλίζει ότι τόσο το φρενάρισμα όσο και η επιτάχυνση είναι υπό έλεγχο. Δυνατότητα απενεργοποίησης υπάρχει, μα αν σβήσεις στοιχεία όπως το wheel lift control ή το traction control νιώθεις το ΜΤ να στέλνει διαρκώς τον μπροστινό τροχό στον αέρα ή τον πίσω στο πλάι. Πεντανόστιμο, αλλά η αλήθεια είναι πως πού και πού είναι καλό να έχεις λίγη ηλεκτρονική υποστήριξη.

Έτσι λοιπόν πρέπει να ξέρετε πως σε βρεγμένους δρόμους το ΜΤ-10 είναι δυνατότερο από το R1 με κάθε πιθανό τρόπο ως τις 8,500 rpm. Μιλάμε για την παγκόσμια πρωταθλήτρια WorldSBK, που φορά το ίδιο μοτέρ.

Ο κινητήρας CP4 της Yamaha ελέγχεται από ηλεκτρονικό γκάζι, έτσι ο έλεγχος των πεταλούδων στον ψεκασμό δεν έχει καμιά μηχανική σύνδεση με το χέρι. Αυτός ο ηλεκτρονικός έλεγχος σημαίνει επίσης πως οι ride modes και τα συστήματα υποστήριξης μπορούν να ρυθμιστούν λεπτομερώς. Ωστόσο το νιώθεις πως αυτός ο έλεγχος δεν είναι μηχανικός.

Η Yamaha πάντως έχει δουλέψει πολύ σωστά πάνω στη ζήτημα, έτσι πλέον δεν υπάρχει καθυστέρηση μεταξύ του ανοίγματος του γκαζιού και την απόκριση του κινητήρα, ενώ απολαμβάνεις και τον υπέροχο ήχο της εισαγωγής μέσα από γρίλιες στο ρεζερβουάρ. Ο ήχος της εξάτμισης είναι περιορισμένος, όπως και οι εκπομπές καυσαερίων. Ούτε λίγο ούτε πολύ τέσσερεις καταλύτες έχουν ενσωματωθεί στους σωλήνες της εξάτμισης.

Τα ηλεκτρονικά περιλαμβάνουν τέσσερεις driving modes, με την A ως πιο ακραία όλων. Σε αυτή στοιχεία όπως το traction control και το wheel lift control είναι ρυθμισμένα στα ελάχιστά τους. Η Yamaha ισχυρίζεται πως το wheel lift δεν είναι wheelie control, γιατί θέλει το MT-10 να μπορεί να σουζάρει. Αυτό που κάνει το wheel lift είναι να περιορίζει την ταχύτητα με την οποία ο τροχός σηκώνεται στον αέρα και το κάνει εξαιρετικά.

Στην αρχή πιστέψαμε πως οι σούζες με αυτή τη μοτοσυκλέτα δεν είναι εύκολη υπόθεση, μέχρι που απενεργοποιήσαμε το wheel lift. Μετά ανακαλύψαμε πως το τέρας σηκώνεται μόνο του με τις τρεις πρώτες σχέσεις και μάλιστα στις πρώτες δύο είναι μάλλον πιο δύσκολο να κρατήσεις τη ρόδα στο έδαφος παρά να τη σηκώσεις.

Αν θες να οδηγήσεις γρήγορα, να ανοίξεις γερά το γκάζι και νιώθεις τον μπροστινό τροχό να πλέει διαρκώς μια καλή λύση είναι να ανεβάσεις σχέση με το αλάνθαστο quickshifter. Αυτό που εισπράττεις είναι μια αίσθηση MotoGP!

Θα πρέπει επίσης να προσθέσουμε πως η D mode είναι η πιο ήπια και η μόνη που δεν αποδίδει την πλήρη ισχύ του κινητήρα, αλλά πάει ως περίπου τους 100 ίππους.

Υπάρχει τέλος και μια πέμπτη mode στην οποία ρυθμίζεις όλες τις παραμέτρους όπως τις θες εσύ. Ή απλά τις απενεργοποιείς...

Σε όλες τις modes μπορείς να παίξεις με παραμέτρους όπως το traction control, το φρένο κινητήρα, το wheelie control. Θα πρέπει όμως να επισημάνουμε πως οι στάνταρ προεγκατεστημένες ρυθμίσεις της Yamaha είναι άριστα επιλεγμένες.

Αφού ψαχουλέψαμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνουν οι διάφορες modes, τελικά καταλήξαμε να βγάλουμε σχεδόν όλη τη δοκιμή με τη Β. Ελαφρώς λιγότερο ακραία από την Α, που μοιάζει να έχει φτιαχτεί για track day, αλλά αρκετή για να σε κάνει να νιώθεις πως βγήκες στον δρόμο με ένα πραγματικό θηρίο.

Η δύναμη χαμηλά είναι εντυπωσιακή και ο τρόπος με τον οποίο συνεχίζει να φορτώνει ανεβαίνοντας στο στροφόμετρο είναι απλά εξωπραγματικός. Εκτός αν οδηγείς στην πίστα ή δεν έχεις καθόλου γονίδιο φόβου, ποτέ δε θα μπορέσεις να ξεζουμίσεις αυτό το ΜΤ-10. Και δεν είναι καν απαραίτητο. Το αίσθημα του να έχεις πάντα περισσότερο γκάζι από αυτό που μπορείς να χρησιμοποιήσεις είναι απλά υπέροχο.

Αν μη τι άλλο, η Yamaha έχει δώσει στο νέο MT-10 ό,τι χρειάζεται για να χαλιναγωγήσει όλη αυτή τη δύναμη. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα ηλεκτρονικά, αλλά και τα μηχανικά μέρη είναι σωστά σχεδιασμένα για τον ρόλο τους.

Είναι ευχάριστο να γνωρίζουμε πως στη συνέχεια έρχεται και μια έκδοση SP που θα φορά ημιενεργές ηλεκτρονικές αναρτήσεις. Αυτό δε σημαίνει πως έχουμε το παραμικρό παράπονο από τις αναρτήσεις της ΚΥΒ που δοκιμάσαμε. Το σκούρο πιρούνι ταιριάζει άψογα στη φιλοσοφία της Σκοτεινής Πλευράς της Ιαπωνίας, ενώ στο SP θα είναι παραδοσιακά στο χρυσό χρώμα της Öhlins.

Η Yamaha κινήθηκε σε μια πιο ακραία λογική σχεδιάζοντας τη νέα εμφάνιση της μοτοσυκλέτας της, όπως και άλλα μοντέλα αυτής της οικογένειας αναζήτησαν φουτουριστικά όρια. Αυτό ωστόσο δεν αλλάζει το γεγονός πως αυτή η νέα hypernaked δεν είναι και τόσο σύγχρονη σχεδιαστικά.

Εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει και πολλή διαθέσιμη εξωτερική επιρροή. Για παράδειγμα, ο CP2 κινητήρας υπηρετεί στα R7, Ténéré, Tracer, XSR και σε διάφορες εκδόσεις MT-07, ενώ ο CP4 μόνο σε δύο, MT-10 και R1.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά