Στο αφιέρωμα που έπεται, προσπαθούμε να ακολουθήσουμε τα μοντέλα που βγήκαν στους δρόμους του πλανήτη. Ή ακόμα καλύτερα ακόμα και εκεί που τελείωναν οι δρόμοι.
1983 Yamaha XT600Z Tenere (34L)
Την αρχή έκανε ένα υπερκυβισμένο XT550, με ένα «χαοτικά» μεγάλο ρεζερβουάρ 30 λίτρων και σε στυλ… ράλι χάρη στα αγωνιστικά του χρώματα, έγινε σύντομα best seller, ιδιαίτερα στη Γαλλία. Και λογικό άλλωστε, μιας και ήταν εμπνευσμένο από τη μοτοσυκλέτα που τρέχοντας Paris-Dakar, έστεψε νικητή τον Cyril Neveu και τη Yamaha Motor France τα 1979-80.
Ο αεροελαιόψυκτος, μονοκύλινδρος, τετραβάλβιδος κινητήρας των 595 κ.εκ. απέδιδε 43 ίππους. Αν αναλογιστούμε κάποια χαρακτηριστικά όπως τα 255 χιλιοστά της ανάρτησης και τα 163 κιλά πλήρης υγρών, εύκολα θα θέλαμε τέτοιους αριθμούς και στα σύγχρονα On/Off.
1986 Yamaha XT600Z Tenere (1VJ)
Το Tenere δεύτερης γενιάς θα ερχόταν ακόμα πιο κοντά στις μοτοσυκλέτες ράλι. Αν και η χωρητικότητα καυσίμου ήταν σαφώς μικρότερη πια στα 21 λίτρα, το συνολικό βάρος θα ανέβαινε πλέον στα 175 κιλά. Μεγάλη αλλαγή ωστόσο ήταν η ηλεκτρική μίζα, η οποία θα έκανε πρεμιέρα.
Η αλλαγή στη χωροταξία του φίλτρου αέρα κάτω από τη σέλα, οι μεγαλύτερες βαλβίδες και το τροποποιημένο καρμπυρατέρ έδωσαν θετικό πρόσημο στην ισχύ, η οποία πλέον έφτανε τους 46 ίππους.
1988 Yamaha XT600Z Tenere (3AJ)
Το 1988 θα ήταν μια κομβική χρονιά, καθώς θα συνέβαινε ο πλήρης επανασχεδιασμός, με ένα φέρινγκ που ενσωμάτωνε διπλούς προβολείς. Πιο «ράλι» από ποτέ, δε θα έμενε μόνο στην όψη, καθώς θα άλλαζε και η κεφαλή του κυλίνδρου, ενώ μεγάλωσαν και τα πτερύγια εξωτερικής ψύξης.
Τα παραπάνω, έρχονταν σαν λύση στις παθογένειες του προηγούμενου μοντέλου που υπέφερε από υπερθερμάνσεις, «μπερδέματα», αλλά και αυξημένη κατανάλωση καυσίμου. Ακόμα, το 1988 άλλαξε το σύστημα λίπανσης, ενώ χαμήλωσε και το εμπρός φτερό. Στα μεγάλα συν και τα φρένα, όντας αμφότερα πλέον –μπρος/πίσω- δισκόφρενα.
1989 Yamaha XTZ750 Super Tenere
Η νέα κινητήρια έκφανση του Tenere θα είχε πλέον δύο κυλίνδρους και θα εξελισσόταν σε ένα άκρως πετυχημένο μοντέλο για τη Yamaha. Τα κυβικά θα έφταναν πια τα 749, με 5 βαλβίδες επί της κάθε κεφαλής. Ο νέος κινητήρας ήταν και ο ισχυρότερος μέχρι τότε για το Tenere, με την μέχρι και σήμερα αξιοπρεπή απόδοση στους 70 παρά κάτι ίππους.
Στον εξοπλισμό, ο ράλι χαρακτήρας ήταν εμφανής, με τη διαδρομή της ανάρτησης στα 235 χλστ., δυο διπλά δισκόφρενα εμπρός και ένα τεράστιο ρεζερβουάρ 26 λίτρων. Το εν λόγω μοντέλο αλλά και υπερκυβισμένο στην αγωνιστική του μορφή στα 850 κ.εκ., κέρδισε το Paris-Dakar συνολικά έξι φορές, προτού σταματήσει να κυκλοφορεί το 1996.
1991 Yamaha XTZ660 Tenere
Παράλληλα από το 1991, «γεννήθηκε» και η πενταβάλβιδη, υγρόψυκτη έκδοση του παλιού, «ορθόδοξου», μονοκύλινδρου Tenere με την απόδοση του κινητήρα των 660 κυβικών στους 48 ίππους.
Πιο μαζεμένο, λιγότερο «ράλι» και ίσως πιο φιλικό στο δρόμο από πριν, διέθετε μικρότερο ρεζερβουάρ 20 λίτρων και ανάρτηση με μικρότερη διαδρομή.
1994 Yamaha XTZ660 Tenere
Η ύστατη έκδοση του μονοκύλινδρου Tenere της δεκαετίας του ’90, είχε αναθεωρημένη κυρίως την αισθητική του, όντας εμπνευσμένο από το Super Tenere 750, με βασικό κοινό χαρακτηριστικό τους διπλούς εμπρός προβολείς.
Με καμιά αξιοσημείωτη μεταβολή επί των μηχανικών του χαρακτηριστικών από το μοντέλο του 1991, το τέλος της παραγωγής θα ερχόταν το 1998.
2008 Yamaha XT660Z Tenere
Δέκα χρόνια μετά το πρόγονο του μοντέλο, το τότε «νέο», ολοκαίνουργιο μονοκύλινδρο Tenere θα ερχόταν στη ζωή, βασισμένο στον κινητήρα του XT660X του 2004. «Σύγχρονο» πια, θα είχε εντελώς φρέσκο design σε όλα, από το φέρινγκ μέχρι τα όργανα.
Ο ροπάτος, υγρόψυκτος, τετραβάβδιδος, μονοκύλινδρος κινητήρας των 659 κ.εκ. απέδιδε 48 ίππους, τα περιφερειακά θα υποστήριζαν σχεδόν κάθε τερέν ασχέτως.. «ανωμαλίας», παρά το σιγά-σιγά αυξανόμενο βάρος στα 206 κιλά πλήρες υγρών. Κάτι που σε συνδυασμό με το ύψος της μοτοσυκλέτας, γινόταν συχνά «πρόβλημα» στου μετρίου αναστήματος αναβάτες. Στα πλην, βάλτε και μια δομή κινητήρα που είχε αρχίσει να.. γερνάει.
2010 Yamaha Super Tenere 1200
Το Super Tenere του 2010 θα ακολουθούσε τα χνάρια του XTZ750. Σχεδιαστικά έστω, υιοθετώντας στοιχεία όπως η μοντέρνα έκφανση των διπλών προβολέων. Στην πράξη ωστόσο, μιλάμε για μια εντελώς άλλη μοτοσυκλέτα με ξεκάθαρη ίσως την πιο «τουριστική» -και από την άσφαλτο- δράση.
Τα 1199 κ.εκ. θα έφερναν απόδοση 110 ίππων, με στρόφαλο crossplane α λα R1, ηλεκτρονικό γκάζι με τρία riding modes, συνδυαζόμενα φρένα με ABS και πολλά άλλα καλούδια «πρωτόγνωρα» για την εποχή. Και πάλι όμως, με 260 κιλά βάρος, το Super Tenere του 2010 θα ήταν όντως περισσότερο «super», πολύ λιγότερο όμως «Tenere».
2019 Yamaha Tenere 700
Μια δεκαετία και πλέον από το προηγούμενο «μάχιμο» Tenere, θα ερχόταν στη ζωή το Tenere 700. Πέρασε μια τριετία μαρτυρίου της σταγόνας, με το περίφημο T7 να είναι ένα απλά ένα Concept που όλο και περισσότερος κόσμος ήθελε να δει στην παραγωγή.
Έχοντας εντός του πια ένα κινητήρα «διαμάντι», ερχόμενο με την εμπειρία των MT-07 και Tracer 700, θα ήταν πλέον οριστικά δικύλινδρο και ριζικά αλλαγμένο. Τα 689 κ.εκ. του CP2, αποδίδουν περί τους 73 παρά κάτι ίππους, σε συνδυασμό όμως με βέλτιστη οικονομία καυσίμου αλλά και αξιοπιστία. Πρόκειται για ένα μοντέλο που έχει ήδη αγαπηθεί πολύ, με τους επικριτές να μένουν στο κομμάτι των ηλεκτρονικών βοηθημάτων, μιας και ίσως το απενεργοποιούμενο ABS το καθιστά «σπαρτιάτικο» σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Παρόλα αυτά. Μιλάμε για μια μοτοσυκλέτα που άνετα μπορεί να είναι καθημερινής μετακίνησης Δευτέρα με Παρασκευή και έτοιμη για σκληροπυρηνικό enduro το Σαββατοκύριακο.
2022 Yamaha Tenere 700 World Raid
Το Tenere 700 είχε δώσει πια το στίγμα του, μπορούσε να γυρίσει όλο τον κόσμο. Πάνω στη διεύρυνση αυτού του ορίζοντα ήρθε και η έκδοση World Raid με το διπλό, άκρως «ψαρωτικό» ρεζερβουάρ αλλά και καλούδια τεχνολογικής ανανέωσης όπως το νέο πολυόργανο με την δυνατότητα συνδεσιμότητας με το smartphone.
Ακόμα, στις λεπτομέρειες που τονίζουν τον εκτός δρόμου τουρισμό, ήρθε η διαιρούμενη σέλα, αλλά και το σταμπιλιζατέρ στο τιμόνι.
Το τι θα φέρει το μέλλον για το Tenere είναι άγνωστο, όπως όλα άλλωστε σε αυτή τη ζωή. Το πιθανότερο όμως πως το τρέχον μοντέλο θα αποτελέσει το σημείο σταθμό στην πορεία του μοντέλου, μη σταματώντας να εκπλήσει με την ευχρηστία και τις χωμάτινες δυνατότητες του.
Δυνατότητες που τιμούν τα ηλιοκαμένα χιλιόμετρα των προγόνων του.
