Η τελευταία φορά που έβαλα ρόδα στο Αφγανιστάν ήταν το 2019, όταν το 90% της χώρας είχε κυριευθεί από τους Ταλιμπάν. Μόνο η πρωτεύουσα Καμπούλ και λίγες περιοχές του βορρά ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο της Συμμαχίας και των Αμερικανών…
Εν έτη 2024, όταν και περνούσα ξανά το συνοριακό κατώφλι της χώρας, οι Ταλιμπάν ήταν αυτοί που ασκούσαν πλέον την εξουσία στο Αφγανιστάν. Αρκετά πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς -σε σχέση με το παρελθόν- είχαν «ανοίξει» την χώρα τους στον έξω κόσμο και δέχονταν πλέον τολμητίες και ανήσυχους ταξιδευτές. Ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ…
Έχοντας τα κατάλληλα γραφειοκρατικά εφόδια -για μένα και για την μοτοσυκλέτα- ξεκίνησα την εξερεύνηση του Αφγανιστάν, ακολουθώντας την διαδρομή Herat-Kandahar-Kabul (1.350 χλμ.), με επόμενο προορισμό το Πακιστάν. Αρκετά τα μπλόκα ελέγχου των Ταλιμπάν καθοδόν, αναπάντεχα φιλική και καλοσυνάτη η αντιμετώπιση που είχα. Οι χειραψίες και το τσάι έπαιρναν και έδιναν για τον Έλληνα ταξιδευτή…
Στη πόλη Herat (η Αλεξάνδρεια η Αρειανή, η μία από τις Αλεξάνδρειες που έκτισε στη γη της αρχαίας Βακτριανής ο Μέγας Αλέξανδρος), επισκέφθηκα το ανακαινισμένο κάστρο της πόλης και το χώρο με τους 4 μιναρέδες, που συνιστούν τα μνημειακά αξιοθέατα της Herat...
Και μετά τη Herat, αφού ανεφοδίασα τη QJMOTOR SRT 800X με βενζίνη 92 οκτανίων, συνέχισα το QJMOTOR TRANS ASIA μέσα στο πολύπαθο Αφγανιστάν…