Να γνωρίσω αξεπέραστα σε τέχνη μνημεία Ιστορίας και ιερές πόλεις με θρησκευτικά αρχιτεκτονήματα. Και να συνομιλήσω με ανθρώπους φιλόξενους, που έχουν το βλέμμα της καρδιάς τους στραμμένο στις άγονες εκτάσεις της απέραντης αραβικής γης…
Κι όταν το πλήρωμα του χρόνου ήρθε, ξεκίνησα με μια BMW F 850 GS (ευγενική χορηγία της BMW ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.) ένα ταξίδι 7.500 χλμ. στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ), ακολουθώντας τα μισο-σβησμένα χνάρια των πανάρχαιων εμπορικών καραβανιών. Το οδοιπορικό “ARABIAN TOUR” θα ήταν μια ακόμα συναρπαστική περιπέτεια δρόμου, αυτή την φορά στην αμμώδη γη της Αραβίας…
ΣΥΝΤΟΜΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠO ΤΟΥΡΚΙΑ
Το ταξίδι για την Αραβική χερσόνησο ξεκίνησε… ακτοπλοϊκώς! Μετά από 2 χρόνια απραξίας, άρχισε να λειτουργεί και πάλι η ακτοπλοϊκή σύνδεση Χίος-Τσεσμέ (Τουρκία) – χωρίς δεύτερη σκέψη, πραγματοποίησα το βολικό υδάτινο δρομολόγιο Πειραιάς-Χίος-Τσεσμέ. Με αυτόν τον γρήγορο και ξεκούραστο τρόπο, μοτοσυκλέτα και αναβάτης πατήσαμε στην Τουρκία.
Η διαδρομή μου στη γείτονα χώρα ήταν σχετικά μικρή σε χιλιόμετρα (910), λίγες και αδιάφορες οι πόλεις καθοδόν (Usak, Afyon, Konya, Karaman, Tasucu), ενώ για την ενδιάμεση διανυκτέρευσή μου φρόντισε η πόλη Konya. Τελικός προορισμός μου η παραλιακή κωμόπολη Tasucu, στην νότια ακτογραμμή της Τουρκίας, απ’ όπου το γνωστό καράβι-σκυλοπνίχτης θα με μετέφερε στην Τρίπολη του Λιβάνου. Με αυτόν τον τρόπο είχα ταξιδέψει λίγους μήνες νωρίτερα στην Μέση Ανατολή, στα πλαίσια του ταξιδιού “DAYTONA EAST”…
Την καθιερωμένη αρχαιολογική μου στάση στα τιμημένα μικρασιατικά χώματα την πραγματοποίησα στις Σάρδεις της Λυκίας. Κάτω από έναν ανοιξιάτικο ήλιο, περιηγήθηκα στους δυο αρχαιολογικούς χώρους των Σάρδεων και διάβασα στα εναπομείναντα επιβλητικά μνημεία το “αποτύπωμα” της αρχαίας πόλης στον χρόνο και την Ιστορία…
Οι Σάρδεις υπήρξε πρωτεύουσα της αρχαίας Λυδίας και μια από τις πλουσιότερες και ισχυρότερες πόλεις της Μικράς Ασίας. Η πόλη παραδόθηκε στον Μέγα Αλέξανδρο το 334 π. Χ και αναδείχθηκε σε σημαντικότατη ελληνική πόλη της αλεξανδρινής αυτοκρατορίας, αλλά και κατά την διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου.
Η Konya (Ικόνιο), που με καλωσόρισε με λιακάδα και 18 C, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Μικρασιατικού Ελληνισμού πριν την μικρασιατική καταστροφή. Αν και 4 μήνες νωρίτερα είχα επισκεφθεί το Μουσείο – Μαυσωλείο του φιλόσοφου–ποιητή Mevlana Rumi (του ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων), εν τούτοις άδραξα την ευκαιρία και ξαναπήγα.
Μια όμορφη ορεινή διαδρομή μέσω των κωμοπόλεων Mut και Karaman με οδήγησε κατόπιν στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, και συγκεκριμένα στην παραλιακή κωμόπολη Tasucu. Σειρά είχε τώρα το ακτοπλοϊκό πέρασμα από την Τουρκία στον Λίβανο.
Οπλισμένος με υπομονή και καρτερικότητα, πραγματοποίησα τον απαραίτητο ανεφοδιασμό μου σε νερά και τρόφιμα και έφτασα με την BMW F-850 GS στον χώρο του λιμανιού για να ξεκινήσω τον μικρό Γολγοθά μου στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου..
ΡΟΔΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Το 16ωρο ακτοπλοϊκό πέρασμα από την Τουρκία στον Λίβανο δεν ήταν τόσο δραματικό όσο το περίμενα. Κι αυτό χάρη στον ευγενέστατο αρχι-μηχανικό Αχμέτ, που με φιλοξένησε στην καμπίνα του και ταξίδεψα αξιοπρεπώς – σε άλλη περίπτωση θα την "περνούσα" στις καρέκλες και στο κατάστρωμα. Παντού υπάρχει τελικά ανθρωπιά και καλοσύνη.
Μετά την αποβίβαση από το πλοίο, ακολούθησε η γνωστή αραβική γραφειοκρατική ταλαιπωρία που διήρκησε περίπου μια ώρα και με έκανε φτωχότερο κατά $250 (λιμενικά – εκτελωνιστικά τέλη, βίζα, ασφάλεια μοτοσυκλέτας).
Μεσημεριανή άφιξη στην Τρίπολη, ξενοδοχείο και αμέσως βόλτα στην πόλη, την δεύτερη μεγαλύτερη του Λιβάνου. Η παρουσία μου στην Μέση Ανατολή συνέπεσε όμως με την περίοδο της γιορτής του ραμαζανιου, που είχε ξεκινήσει λίγες μέρες νωρίτερα. Για τους ντόπιους μουσουλμάνους αυτό σημαίνει φαγητό και νερό μόνο μετά την δύση του ήλιου. Μια μένα, τον μονίμως πεινασμένο, σημαίνει φαγητό στα κρυφά, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα...
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με πρωινό καφέ και χαλαρό σουλάτσο στην κοντινή Βύβλο, ενώ ακολούθησε μεσημβρινή άφιξη στην Βηρυτό, η οποία αποτελούσε την τελευταία στάση μου στον Λίβανο.
Στην εξερεύνηση της λιβανέζικης πρωτεύουσας με την BMW F-850 GS σταμάτησα στους θαλάσσιους βράχους Pigeons’ Rock, στο τζαμί Muhammad al-Amin, στην μαρίνα Zaytouna Bay και στην πλατεία Place des Martyrs. Τα υπόλοιπα αξιοθέατα της Βηρυτού τα είχα δει κατά την προηγούμενη επίσκεψή μου τον Ιανουάριο.
Έχοντας τα απαραίτητα έγγραφα εισόδου και διέλευσης, μετά τον Λίβανο το "ARABIAN TOUR" θα συνέχιζε την διαδρομή του μέσα από το έδαφος της πολύπαθης Συρίας. Σίγουρα επικίνδυνο το εγχείρημα, αλλά ήταν τεράστια η ανυπομονησία και η περιέργειά μου για το τι θα αντίκριζα στη Συρία, μετά από 12 χρόνια καταστροφικού πολέμου. Πορεία λοιπόν για Δαμασκό...
