Μετά την δίτροχη περιπλάνησή μου στο Βόρειο Ιράκ, επέστρεψα και πάλι στην Τουρκία. Για το συνοριακό καλωσόρισμά μου φρόντισαν ωστόσο δυο νεαροί με πολιτικά ρούχα και όπλα, που με πήραν παράμερα σ’ ένα γραφείο για μια φιλική κουβέντα – ανακρισούλα. Κι ενώ ο ένας με ρωτούσε για το σκοπό του ταξιδιού μου στο Ιράκ, την γνώμη μου για το τουρκικό πολίτευμα και την Οθωμανική αυτοκρατορία (!), ο άλλος είχε πάρει το κινητό μου και έψαχνε φωτογραφίες και Facebook. Γατάκια…
Καθοδόν για την πόλη Diyarbakir, πραγματοποίησα δυο στάσεις στις πόλεις Nusaybin και Mardin. Ο ιστορικός ναός-βαπτιστήριο του Αγίου Ιακώβου στην συνοριακή Nusaybin είναι από τους παλαιότερους χριστιανικούς ναούς της περιοχής (4ου αιώνα). Παρεμπιπτόντως, την Nusaybin (αρχαία Νίσιβις) είχε κυριεύσει ο Μέγας Αλέξανδρος, ενώ ο Πλούταρχός αναφέρει ότι στη Νίσιβις κατοικούσαν γνήσιοι απόγονοι των Σπαρτιατών.
Η πυκνοδομημένη Mardin, κτισμένη σ’ έναν βραχώδη λόφο με θέα τις πεδιάδες της Bόρειας Συρίας, μ’ εντυπωσίασε για την αραβική αρχιτεκτονική των κτισμάτων της, ενώ μόλις 90 χλμ. βορειότερα με περίμενε η Diyarbakir. Η συγκεκριμένη πόλη θεωρείται η «ανεπίσημη πρωτεύουσα» των Κούρδων της Τουρκίας, αφού η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Κούρδοι.
Εξαιτίας του lockdown, τα περισσότερα καταστήματα της Diyarbakir ήταν κλειστά και η πόλη –δίχως κόσμο, αλλά με πολύ αστυνόμευση– έμοιαζε να «κοιμάται». Αυτό δεν με εμπόδισε πάντως να επισκεφθώ τα κυριότερα αξιοθέατά της (το τζαμί Behram Pasa, τα καλοδιατηρημένα βυζαντινά τείχη μήκους 5,8 χλμ., την γέφυρα Ongozlu Kopru) και να χαλαρώσω πίνοντας τσάι δίπλα στον ποταμό Τίγρη.
Ο «Θρόνος των Θεών»
Περί τα 4.000 χλμ. είχε καταγεγραμμένα στο κοντέρ της η YAMAHA TRACER 700 όταν άφηνε πίσω της την πόλη Diyarbakir. Επόμενος προορισμός στο οδοιπορικό της Ανατολίας η κορυφή του όρους Nemrut Dag. Καθοδόν πάντως για την βουνοκορφή, «τσίμπησα» και μια κλήση για παράβαση του ορίου ταχύτητας. Η υπέρβαση κατά 8 χλμ. του ορίου ταχύτητας (80 χλμ.) μου κόστισε μόλις 25 Ευρώ.
Μέσα στη σκληρή μοναξιά της πετρώδης οροσειράς του Αντιταύρου, στην κορυφή του όρους Nemrut Dag (σε ύψος 2.150 μ.), ορθωνόταν ο περίφημος «Θρόνος των Θεών». Πρόκειται για ένα γιγαντίων διαστάσεων ταφικό μνημείο, που έκτισε πριν από περίπου 2.000 χρόνια ο βασιλιάς Αντίοχος Α΄ της Κομμαγενής (64 π.Χ.-38 π.Χ.), ο οποίος ισχυριζόταν πως ήταν διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Μου έφυγε η ψυχή μέχρι να σκαρφαλώσω στην γυμνή, ανεμοδαρμένη βουνοκορφή. Ο «Θρόνος των Θεών» ήταν μια πυραμίδα ύψους 50 μ. καλυμμένη από θρυμματισμένα βράχια (αποτελούσε το νεκρικό τύμβο του βασιλιά της Κομμαγενής), ενώ έξι τεράστια αγάλματα ύψους 9 μ. δέσποζαν μπροστά από το νεκρικό μνημείο. Ανάμεσα στους τρεις γιγάντιους πέτρινους θεούς (Δία, Απόλλωνα και Ηρακλή), ο βασιλιάς Αντίοχος Α΄ τοποθέτησε και το δικό του άγαλμα, όπως επίσης και δύο βασιλικά οικόσημα (το λιοντάρι και τον αετό).
Και παρά το γεγονός ότι ένας ισχυρός σεισμός είχε γκρεμίσει από τη θέση τους τα κεφάλια των γιγάντιων αγαλμάτων, ο υποβλητικός «Θρόνος των Θεών» συνιστούσε ένα ελληνιστικό μνημείο αξεπέραστο στο χρόνο.
Τοπίο από άλλον πλανήτη
Κι από τον «Θρόνο των Θεών», η YAMAHA TRACER 700 με οδήγησε κατόπιν στα πέτρινα μονοπάτια της απόκοσμης Καππαδοκίας. Εδώ, η Μητέρα φύση είναι ο πιο χαρισματικός καλλιτέχνης, γεγονός που το αποδεικνύει περίτρανα το εκτεταμένο σεληνιακό τοπίο σουρεαλιστικής έμπνευσης που δημιουργήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους, όταν συγκρούστηκαν τα δυναμικότερα στοιχεία της φύσης (φωτιά, νερό, αέρας).
Ανάγλυφες πλαγιές σε πληθωρικούς σχηματισμούς, πανύψηλοι κωνικοί μονόλιθοι, μεταξένιοι αμμόλοφοι και βράχοι με ψηλόλιγνα εντυπωσιακά σχήματα συνιστούσαν την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της Καππαδοκίας. Αν και ήταν η τρίτη φορά που επισκεπτόμουν την Καππαδοκία, ήταν αδύνατον να μην υποκλιθώ στο μεγαλείο της τοπικής φύσης, η οποία εδώ στην Ανατολία είχε μεγαλουργήσει με αστείρευτη έμπνευση, μοναδικότητα και πάθος.
Παράλληλα, περπάτησα ξανά σ’ έναν ευλογημένο τόπο, ο οποίος, με καταλύτη την χριστιανική πίστη και τον ελληνικό πολιτισμό, αντιστάθηκε σθεναρά για αιώνες απέναντι σε διωγμούς και απίστους! Σε τούτο το ξερό και άνυδρο οικοσύστημα, οι Χριστιανοί «στέγασαν» την πίστη τους λαξεύοντας στους εύπλαστους βράχους της Καππαδοκίας μοναστικά κελιά, παρεκκλήσια, λιτές εκκλησίες (αλλά και ολόκληρες υπόσκαφες πολιτείες), ενώ πολλές κωμοπόλεις (όπως η Urgup / Προκόπι, η Mustafapasa / Σινασό, Derinkuyu / Μαλακοπή, η Goreme / Κόραμα) εξακολουθούν να διατηρούν εμφανή τα σημάδια και τις μνήμες του άλλοτε ακμάζοντος ελληνικού στοιχείου. Ναι, η Καππαδοκία ήταν ένας τόπος που αποτελούσε κάποτε μια από τις πολλές ελληνικές πατρίδες!
Τίτλοι τέλους
Με την άφιξή μου στην Άγκυρα, το οδοιπορικό της Ανατολίας μπήκε στην τελική του ευθεία. Μια μέρα παραμονή στην τουρκική πρωτεύουσα για την πραγματοποίηση του απαραίτητου συνοριακού covid test PCR και αναχώρηση μετά για τα ελληνικά σύνορα. Δυστυχώς, τα πλάνα μιας σύντομης στάσης στην Κων/πολη ναυάγησαν, αφού ο χρόνος κάθε άλλο παρά σύμμαχός μου ήταν.
Στον συνοριακό σταθμό των Κήπων, ο Έλληνας τελωνειακός που με καλωσόρισε ήταν ο ίδιος που μ’ είχε αποχαιρετήσει 20 μέρες νωρίτερα – μιλάμε για τρελή σύμπτωση! Ρολάροντας κατόπιν στην Εγνατία Οδό, μπορεί το σώμα μου να ταξίδευε μπροστά, όμως, ο λογισμός μου έτρεχε πίσω: στον «Θρόνο των Θεών», στο μνημείο της Halabja, στην Καππαδοκία της χριστιανοσύνης, στην Diyarbakir των Κούρδων, στο κάστρο της Erbil, στον πανικό του ολικού lockdown, στο χωριό Lalish των Yazidis.
Σίγουρα μια μικρή δόση μελαγχολίας μ’ είχε κυριεύσει (αφού άλλο ένα ταξιδιωτικό μου όνειρο «έριχνε» τίτλους τέλους), όμως, η χαρά και η προσμονή για τον ερχομό της κανονικότητας στην ζωή μου ήταν αρκετά μεγάλη. Από σήμερα πλέον θα μπορώ να φωνάξω με πάθος: ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΥΝΤΡΟΧΟΙ, ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ…
YAMAHA TRACER 700 - Μια πολυδιάστατη μοτοσυκλέτα
Ταξίδεψα στους δρόμους της Τουρκίας και του Ιράκ, καταγράφοντας συνολικά στο κοντέρ της περί τα 7.400 χλμ. Για 20 ημέρες, δεν είχα να ασχοληθώ με κάτι, αφού όλα δούλευαν άψογα και απροβλημάτιστα. Απλά οδηγούσα, ούτε λάδια δεν άλλαξα. Ο λόγος για την πρωταγωνίστρια του “ANATOLIA TRIP 2021”, την πολυδιάστατη TRACER 700, το μεσαίο sport touring μοντέλο της YAMAHA, που θεωρείται πλέον το απόλυτο “όπλο” της μεσαίας κατηγορίας.
Με σημείο αναφοράς τον δικύλινδρο CP2 κινητήρα της, η YAMAHA TRACER 700 με εξέπληξε με τη φιλικότητα, την άνεση και την ευελιξία της, ενώ απόλυτα ευχαριστημένος έμεινα από την συνεργασία πλαισίου–αναρτήσεων–ελαστικών. Το χαμηλό κέντρο βάρους, η αρκετά ξεκούραστη θέση οδήγησης, η ικανοποιητική προστασία της ρυθμιζόμενης ζελατίνας (οι ψηλοί αναβάτες μάλλον χρειάζονται μεγαλύτερη ζελατίνα), η αναπαυτική σέλα, τα δυνατά φώτα, τα εξαιρετικά φρένα και η ευκολία στην αλλαγή κατεύθυνσης, ήταν τα δυνατά στοιχεία της μοτοσυκλέτας που ξεχώρισα αμέσως.
Στον αυτοκινητόδρομο ταξίδευα με ταχύτητες κοντά στα 140 χλμ. χωρίς να προβληματίζομαι, ενώ η οδήγηση στο επαρχιακό δίκτυο ήταν μια διασκεδαστική απόλαυση χάρη στον σπορ χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας. Κι όσον αφορά την κατανάλωση, αυτή κυμάνθηκε από 3,8–5,5 lt/100km, αναλόγως της διάθεσης του δεξιού μου χεριού και της κατηγορίας του οδικού δικτύου.
ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ
Η ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε. αποτελεί τον βραχίονα λιανικής πώλησης της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ Α.Ε.Ε. από το 2002. Δραστηριοποιείται στην πώληση όλων των προϊόντων της YAMAHA MOTOR CO. (δικύκλων και προϊόντων θαλάσσης, ανταλλακτικών, λιπαντικών και αξεσουάρ), την εισαγωγή και διανομή μιας ευρείας γκάμας από συμπληρωματικά προϊόντα και εξοπλισμό αναβάτη αλλά και την παροχή υπηρεσιών επισκευής και εξυπηρέτησης.
Με τρία καταστήματα που διατρέχουν ένα νοητό άξονα από την Καλλιθέα έως την Αγία Παρασκευή, σκοπός είναι η κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους του λεκανοπεδίου της Αττικής, με κάθε κατάστημα να προσδίδει τη δική του αξία/ταυτότητα, παρέχοντας υψηλού επιπέδου προϊόντα και υπηρεσίες στους λάτρεις των 2 τροχών και της θάλασσας.
Το 2015 η ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ επεκτείνει την επιχειρηματική της δραστηριότητα μέσω του ηλεκτρονικού της καταστήματος. Το motodirect.gr αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αξιόπιστα ηλεκτρονικά καταστήματα στην Ελλάδα με εξοπλισμό αναβάτη, αξεσουάρ και ανταλλακτικά μοτοσυκλέτας, καθώς επίσης προϊόντα θαλάσσιων δραστηριοτήτων και casual ένδυση.
