Το φετινό πρωτάθλημα δεν έχει και μεγάλη σχέση με την κανονικότητα. Κάτι η σκιά του κορωνοϊού που έχει μετατρέψει το παγκόσμιο πρωτάθλημα πρακτικά σε ευρωπαϊκό (αφού όλοι οι αγώνες φέτος γίνονται σε πίστες της Γηραιάς Ηπείρου), κάτι η απουσία του μόνιμου πρωταθλητή Marc Marquez, δεν ήθελε και πολύ για να αρχίσουν τα απρόσμενα αποτελέσματα.
Τουλάχιστον μια θετική νότα προσφέρθηκε από την παρουσία λιγοστού και αραιού κοινού στις εξέδρες της πίστας, για πρώτη φορά φέτος.
MotoGP
Μόλις πρόσφατα ο Casey Stoner κατακεραύνωνε το πρωτάθλημα θεωρώντας πως κακώς αποκαλείται “παγκόσμιο” μιας και αφενός δεν πάει σε όλον τον κόσμο, αφετέρου βλέπει θέματα με την αξιοπιστία του καθώς οι διπλοί αγώνες σε συγκεκριμένες πίστες ευνοούν κάποιες εταιρείες και δυσκολεύουν άλλες.
Ήδη έχουμε δει το παράδειγμα αυτό να πραγματώνεται: θυμηθείτε την κυριαρχία της Yamaha στους δύο πρώτους αγώνες στη Jerez και την εξαφάνισή της μόλις ακολούθησαν οι πιο γρήγορες πίστες Brnο και Red Bull Ring. Με τη μετάβαση στο World Circuit Marco Simoncelli στο Misano οι Μ1 ξαναβρέθηκαν περισσότερο στο στοιχείο τους, την ώρα που Ducati, Honda και KTM ξαφνικά πελαγοδρομούσαν.
Περίτρανη απόδειξη αυτού αποτέλεσε η προκριματική διαδικασία του MotoGP, όπου για πρώτη φορά οι τέσσερεις μοτοσυκλέτες της Yamaha γέμισαν τις ισάριθμες πρώτες θέσεις στην εκκίνηση! Ο Maverick Vinales κυριάρχησε στα χρονόμετρα με έναν εκτυφλωτικά γρήγορο χρόνο, έχοντας πίσω του τον εξίσου εντυπωσιακό Morbidelli και μετά τους Fabio Quartararo και Valentino Rossi.
Στον αγώνα ωστόσο οι μεγάλοι κερδισμένοι της εκκίνησης ήταν οι Morbidelli και Rossi που ξεκίνησαν μονομαχώντας για την πρωτοκαθεδρία του GP της πατρίδας τους.
Αυτή η μάχη κράτησε για μερικούς γύρους, ωστόσο σύντομα έγινε εμφανές πως ο δάσκαλος (Rossi) δεν είχε τον ρυθμό του μαθητή (Morbidelli) που αργά και βασανιστικά άνοιγε τη διαφορά του. Μάλλον δικαιολογημένα ο Ιταλός θρύλος αστειευόταν μετά τον αγώνα πως “ίσως τελικά δεν ήταν καλή ιδέα να φτιάξω τη VR46 Academy”!
Την ίδια ώρα ο Quartararo έπεφτε από μπροστινό στον 7ο γύρο, για να ξαναμπεί τελευταίος και να ξαναπέσει λίγο αργότερα στην προσπάθειά του να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Στο μεταξύ, από πίσω ανέβαινε ο Pecco Bagnaia (Ducati) που επέστρεψε από τραυματισμό (σπασμένο πόδι), παρέα με τις δύο Suzuki των Alex Rins και Joan Mir.
Ως τότε την τρίτη θέση κρατούσε ο Jack Miller (Ducati), ωστόσο στον 12ο γύρο ο Αυστραλός άρχισε να έχει γλιστρήματα και να χάνει χρόνο και λίγο αργότερα ο ομόσταυλός του Bagnaia θα τον προσπερνούσε, με τις Suzuki πίσω του και τον Vinales να χάνει έδαφος.
Οι τελευταίοι 10 γύροι άρχισαν με τον Morbidelli να τρέχει τον δικό του μοναχικό αγώνα για τη νίκη, καθώς ο Bagnaia περνούσε τρίτος και πλησίαζε απειλητικά τον Rossi, για να τον περάσει έναν γύρο αργότερα αργότερα.
Ακολούθησε μια μονομαχία Rossi με Rins για το τρίτο σκαλί του βάθρου, ενώ αμφότεροι έδειχναν να πλησιάζουν εκ νέου τον Bagnaia. Ωστόσο δεν είχαν υπολογίσει στον Mir.
Ένα λάθος του Rins που τον έβγαλε ανοικτά σε μια στροφή επέτρεψε στον ομόσταυλό του να τον περάσει και φάνηκε προς στιγμή πως ο Rossi θα κατάφερνε το πολυπόθητο 200ό του βάθρο στη μεγάλη κατηγορία, ωστόσο από τη στιγμή που ο Mir πέρασε τον Rins βάλθηκε να κλείσει τη διαφορά με τον εννιάκις πρωταθλητή που φιλοδοξούσε να ξαναπάρει τη δεύτερη θέση από τον μαθητή του Bagnaia.
Ωστόσο, αντί να συμβεί αυτό, στους τελευταίους γύρους του αγώνα τον έπιασε ο Mir και ακολούθησε μια σφικτή μάχη που κρίθηκε στις τελευταίες στροφές του προτελευταίου γύρου. Εκεί ο Mir έβγαλε τον Rossi από το βάθρο, αντιστάθηκε επιτυχώς στις αντεπιθέσεις του και τελικά πανηγύρισε το δεύτερο φετινό του βάθρο, πίσω από τους Morbidelli (πρώτη νίκη) και Bagnaia (πρώτο βάθρο).
Ο Rins πήρε την πέμπτη θέση, ακολουθούμενος από τον Vinales που απογοήτευσε (με βάση τις επιδόσεις του στο Σάββατο) μένοντας 1.8 δευτερόλεπτα μακριά από τον προπορευόμενο αναβάτη της Suzuki.
Απογοητευτικό ήταν το αποτέλεσμα και για τον Andrea Dovizioso (Ducati) που ουδέποτε κατάφερε να μπει στον αγώνα, ωστόσο έχει κάτι εξαιρετικά σημαντικό να πανηγυρίζει με την 7η θέση που πήρε: με την πτώση του Quartararo πέρασε πλέον πρώτος στη βαθμολογία με 6 βαθμούς διαφορά! Πού να ήταν και στο βάθρο δηλαδή…
Ο Miller έπεσε θύμα του κακού δεύτερου μισού του αγώνα του και, από εκεί που πάλευε με τους πρωτοπόρους, υποχώρησε στην 8η θέση.
Πίσω του όμως ήταν το πραγματικό δράμα: απόντος του Marc Marquez η Honda είδε τον καλύτερο αναβάτη της, Takaaki Nakagami, μόλις 9ο, ενώ οι δύο εργοστασιακές RCV των Alex Marquez και Stefan Bradl κατέλαβαν τις θέσεις 17 και 18, εκτός βαθμών και μπροστά μόνο από τον αναβάτη δοκιμών της Aprilia, Bradley Smith. Τραγικό σαββατοκύριακο για το HRC.
Ο δε Cal Crutchlow, ο αναβάτης που το HRC έλπιζε πως θα κάλυπτε σε κάποιον βαθμό την απουσία Marquez, απείχε του αγώνα καθώς έχει πρόβλημα με το εγχειρισμένο του χέρι. Η επέμβαση έγινε προς αντιμετώπιση του προβλήματος arm pump που αντιμετώπιζε, ωστόσο προέκυψε πρόβλημα με την αποθεραπεία και ο χρόνος επιστροφής του δεν είναι ακόμη γνωστός.
Πολύ φτωχό αποδείχθηκε το ιταλικό GP και για την ΚΤΜ που από τις διαδοχικές νίκες και βάθρα βρέθηκε προ ενός πολύ κρύου αποτελέσματος, με καλύτερο αναβάτη τον Pol Espargaro στη 10η θέση.
Ένα Βατερλό είχε στα χέρια του και ο Johann Zarco (Ducati), ο οποίος όχι μόνο δεν κατάφερε να πάρει ένα καλό αποτέλεσμα (15ος), αλλά είδε και τον “αντίπαλό” του για μια θέση στην εργοστασιακή Ducati του χρόνου, Bagnaia, να λάμπει μετά από έναν μήνα αγωνιστικής αποχής.
Στη βαθμολογία η μεγάλη είδηση είναι φυσικά η άνοδος του Dovi στην κορυφή παρά τον μέτριο αγώνα του, αλλά το σημαντικότερο όλων είναι ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του φετινού πρωταθλήματος. Σε μια σεζόν με 5 διαφορετικούς νικητές σε 6 αγώνες (δεν έτρεξαν MotoGP στον εναρκτήριο αγώνα στο Qatar), η πρώτη δεκάδα της κατάταξης χωρίζεται από 28 μόλις βαθμούς! Αυτό σημαίνει πως τα περιθώρια για εκπλήξεις είναι μονίμως μεγάλα, ειδικά βλέποντας πόσο διαφορετικές εμφανίζονται οι μοτοσυκλέτες από πίστα σε πίστα.
Ακολουθεί ένας ακόμη αγώνας στο Misano το ερχόμενο σαββατοκύριακο (18-20/9), προσφέροντας μια δεύτερη ευκαιρία στη Yamaha να εκμεταλλευτεί καλύτερα την πίστα που αποδεδειγμένα της ταιριάζει, πριν μεταφερθούμε στη Βαρκελώνη (25-27/9) όπου οι τελικές ταχύτητες αναμένεται να έχουν βαρύτερο λόγο στην εξέλιξη του αγώνα.
Moto2
Στη μεσαία κατηγορία των GP οι ανατροπές άρχισαν ήδη από το πρωί του αγώνα, καθώς στο warm up ο Remy Gardner είχε ένα άσχημο highside, από το οποίο αποκόμισε κατάγματα στο αριστερό χέρι και πόδι, με αποτέλεσμα να μην κατέβει καν στον αγώνα ο αναβάτης που είχε γράψει τον δεύτερο ταχύτερο χρόνο στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου.
Ο κάτοχος της pole στο μεταξύ, Sam Lowes, θα εκκινούσε από την pitlane εξαιτίας μιας ποινής που δέχτηκε για αντιαθλητική κίνηση στον προηγούμενο αγώνα στην Αυστρία, έτσι ουσιαστικά πρώτος βρέθηκε ο Luca Marini – που θεωρητικά είχε γράψει τον τρίτο ταχύτερο χρόνο στο Q2 της κατηγορίας.
Ο ετεροθαλής αδελφός του Valentino Rossi εκμεταλλεύτηκε άριστα την εκκίνησή του και βρέθηκε από νωρίς να οδηγεί τον αγώνα, ενώ ως βασικός του αντίπαλος προέβαλε ο ομόσταυλός του στη SKY Racing Team VR46, Marco Bezzecchi.
Οι δυο τους απομακρύνονταν σταθερά από τους υπόλοιπους σε σχεδόν όλη τη διάρκεια του αγώνα, ενώ και μεταξύ τους φαινόταν πως δύσκολα θα άλλαζε κάτι, μιας και ο Marini διατηρούσε μια άνετη διαφορά στην κορυφή.
Μόνο που αυτή χάθηκε ξαφνικά στον 14ο γύρο, όταν μια απρόσκλητη νεκρά σε μια αλλαγή σχέσης επέτρεψε στον Bezzecchi να τον πιάσει. Στους υπόλοιπους 7 γύρους που απέμεναν ακολούθησε “οικογενειακή” μονομαχία χωρίς έλεος για τους δύο Ιταλούς.
Και όσο αυτοί οι δύο μάχονταν για τη νίκη, ο Enea Bastianini βρήκε ζωτικό χώρο για να τους πλησιάσει και να μπει κι αυτός στη μάχη της νίκης.
Στο τέλος ωστόσο η πρωταγωνιστική τριάδα δεν άλλαξε θέσεις και ο Marini πανηγύρισε αγκαλιά με τον αδελφό του τη δεύτερη φετινή του νίκη (και τέταρτο βάθρο), χάρη στην οποία απολαμβάνει με 17 βαθμούς διαφορά την πρώτη θέση της κατάταξης.
Moto3
Μπορείτε να φανταστείτε έναν ανιαρό αγώνα δίχως προσπεράσεις και ανατροπές στη μικρή κατηγορία; Όποιος παρακολουθεί τους αγώνες της Moto3 ξέρει πως αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ και το Misano δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως ο νικητής, John McPhee (Honda) είχε προκριθεί στη 17η θέση εκκίνησης το Σάββατο!
Σε τυπικό στυλ Moto3, από την εκκίνηση είχαμε δόσεις δράματος καθώς χρειάστηκαν μερικές εκατοντάδες μέτρα αγώνα για να έχουμε το πρώτο συμβάν με τρεις αναβάτες να πέφτουν εκτός μάχης. Μεταξύ αυτών και ο νικητής του προηγούμενου αγώνα, Celestino Vietti (KTM), καθώς ο Sergio Garcia (Honda) έχασε το μπροστινό του μέσα στην πυκνή κίνηση και σερνόμενος πήρε μαζί του τόσο τον Vietti, όσο και τον Raul Fernandez (KTM) που χτύπησε και οδηγήθηκε στο ιατρικό κέντρο της πίστας.
Μπροστά στο μεταξύ γινόταν ο παραδοσιακός κακός χαμός με 14 αναβάτες σε απόσταση ενός δευτερολέπτου και νέους πρωταγωνιστές σε κάθε γύρο.
Φτάνοντας στους τελευταίους 5 γύρους οι πρωταγωνιστές πλέον μετρούσαν και τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας Albert Arenas (KTM) που είχε εκκινήσει 13ος αλλά και τον McPhee που ξεκίνησε 17ος!
Κάπου εκεί άρχισαν οι τελικές εχθροπραξίες, οι οποίες οδήγησαν μέσω διαρκών ανατροπών τον McPhee στην πρώτη θέση, ενώ πίσω του το βάθρο συμπλήρωναν δύο Ιάπωνες για πρώτη φορά από το 2001: δεύτερος ο Ai Ogura (Honda) και τρίτος ο Tatsuki Suzuki (Honda).
Όσο για τον Arenas, η μονομαχία του με τον Tony Arbolino (Honda) αποδείχθηκε πικρή, καθώς μια επαφή μεταξύ τους τον έστειλε λίγο πιο μακριά από το βάθρο και στην προσπάθειά του να ανακτήσει το χαμένο έδαφος είχε ένα highside, μικρό μεν, αρκετό για τον βγάλει ωστόσο εκτός αγώνα δε.
Η εγκατάλειψη δύο γύρους προ του τέλους αποδείχθηκε αρκούντως καταστροφική για τον Arenas που διατηρήθηκε μεν πρώτος, μα είδε τη διαφορά του από τον δεύτερο Ogura να πετσοκόβεται στους 5 βαθμούς, ενόσω ο McPhee εκτοξεύτηκε στην τρίτη θέση με 17 βαθμούς αβάντα από τον τέταρτο Suzuki και μόλις 14 βαθμούς από τον πρώτο.
MotoE
Επιστροφή στη δράση για την ηλεκτρική κατηγορία με τον τρίτο αγώνα της για το 2020 και εξέλιξη που τη χρίζει φέτος εξόχως ενδιαφέρουσα. Στους 7 γύρους που διήρκεσε ο ιταλικός αγώνας, το θέαμα δεν έλειψε, είναι ενδεικτικό πως στον τερματισμό οι πρώτοι έξι αναβάτες απείχαν λιγότερο από 8 δέκατα μεταξύ τους, ενώ προέκυψε τρίτος διαφορετικός νικητής σε τρεις αγώνες!
Αυτή τη φορά η νίκη πήγε στον κυπελλούχο MotoE 2019, Matteo Ferrari, ο οποίος κατάφερε να επικρατήσει δύσκολα του Xavier Simeon για 2 δέκατα και του Dominique Aegerter για κάτι λιγότερο από 4 δέκατα.
Αυτό το αποτέλεσμα μεταφράζεται σε μια αμφίρροπη βαθμολογία, όπου ο Aegerter προηγείται με 57 βαθμούς, ακολουθεί ο Ferrari με 45 και την τριάδα κλείνει ο Jordi Torres με 43. Όλοι οι έξι πρώτοι αναβάτες ωστόσο χωρίζονται από διαφορά μικρότερη των 25 βαθμών, οπότε προγνωστικά ακόμη δεν χωρούν στην ηλεκτρική κατηγορία, καθώς απομένουν 4 αγώνες και όλα μπορούν να αλλάξουν άρδην.
Ο επόμενος αγώνας θα γίνει στις 20 Σεπτεμβρίου, ξανά στο Misano, με όλες τις κατηγορίες (και τη MotoE).
Αναλυτικά αποτελέσματα αγώνα και βαθμολογία MotoGP 2020
