Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο που λάβαμε μέσω email από τον κύριο Βασίλειο Στάμου:
1. Ιστορικό
Είμαι αθλητής με αριθμό δελτίου αθλητή 091124731 του αθλητικού σωματείου με την επωνυμία «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ – ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ» (Α.Μ.ΛΕ.Χ.Α.Σ.), το οποίο έχει την ειδική αθλητική αναγνώριση για τα αγωνίσματα του αθλήματος της μοτοσυκλέτας με κωδικό ΓΓΑ ΦΥ56 και είναι μέλος της «Αθλητικής Μοτοσυκλετιστικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.)».
Στις 02.10.2021 συμμετείχα στον 3ο/4ο Αγώνα Ταχύτητας Μοτοσυκλετών που πραγματοποιήθηκε στην πίστα των Μεγάρων, τον οποίο διοργάνωνε η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. (η Προκήρυξη – Ειδικός Κανονισμός Αγώνα επισυνάπτεται ως σχετικό 1), στην κατηγορία racing250, η εκκίνηση για την οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 12.00 το μεσημέρι.
Στον πρώτο γύρο του αγώνα και συγκεκριμένα στην στροφή Κ6 της πίστας είχα μια σφοδρή πτώση χάνοντας τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας μου και βρέθηκα στην αμμοπαγίδα που υπάρχει για αυτόν τον σκοπό, η οποία δυστυχώς διακόπτεται από δρόμο (άσφαλτο) που ενώνει την πίστα καρτ με την πίστα του αγώνα, έτσι ώστε η πτώση μου να ολοκληρωθεί στο ασφάλτινο κομμάτι του δρόμου αυτού και όχι στην αμμοπαγίδα (που υποτίθεται υπάρχει εκεί για αυτόν το σκοπό).
Μετά την πτώση έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα αναίσθητος λόγω του σοκ και το πρώτο πράγμα που θυμάμαι όταν επανήλθα είναι ότι βρίσκομαι ακριβώς στην άκρη της πίστας, σε πολύ επικίνδυνο σημείο, καθώς λόγω της στροφής οι αγωνιζόμενοι που περνούν δεν έχουν ορατότητα για το τι συμβαίνει μέχρι να φτάσουν σε πολύ κοντινή απόσταση, και καταλαβαίνω (ακούω) ότι ο αγώνας συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ενώ βλέπω από πάνω μου δύο κριτές (φορούν γιλέκα και κρατούν σημαίες) οι οποίοι έντρομοι φωνάζουν στον ασύρματο ότι είμαι τραυματισμένος και καλούν το ασθενοφόρο της πίστας. Λίγα λεπτά αργότερα, και ενώ ο αγώνας είναι ακόμη σε εξέλιξη, ένα ασθενοφόρο της εταιρείας ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ φτάνει στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι εγώ, διασχίζοντας προφανώς κάθετα την πίστα, καθώς εγώ ευρισκόμενος στο έδαφος το είδα να έρχεται από απέναντι, και χωρίς ο αγώνας να έχει διακοπεί.
Ο γιατρός που ήρθε με το ασθενοφόρο μου έκανε διάφορες ερωτήσεις (πώς με λένε) και πώς αισθάνομαι. Εγώ του απάντησα ότι νιώθω μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή (το οποίο ήταν εμφανές) και πόνο στο στήθος. Με ρώτησε εάν μπορώ να σηκωθώ, του απάντησα ότι δεν ξέρω αν μπορώ και αν πρέπει λόγω του πόνου στο στήθος και τότε μου είπε: «Είσαι καλά, είναι το σοκ από την πτώση, προσπάθησε να σηκωθείς».
Εγώ τότε, αφού κατέβαλα προσπάθεια να σηκωθώ, αντιλαμβάνομαι ότι η αναπνοή μου γίνεται κοφτή και γρήγορη, σε βαθμό που να έχω δυσκολία ακόμα και να μιλήσω. Σημειώνω ότι έως εκείνη τη στιγμή έχουν περάσει ήδη 5-6 λεπτά από την πτώση, με τον αγώνα σε εξέλιξη και χωρίς καμία προστασία για την περίπτωση που πέσει πάνω μας άλλος αγωνιζόμενος!
Με τη βοήθεια του γιατρού και κάποιου άλλου που εν συνεχεία έμαθα ότι είναι ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα και έχει έρθει με μία βέσπα στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι, καταφέρνω τελικά να σηκωθώ όρθιος, αφού ο γιατρός έχει προσπαθήσει να μου βγάλει το κράνος χωρίς να αφαιρέσει τα μαξιλαράκια της ασφάλειας, ασκώντας έτσι ιδιαίτερο φορτίο στον αυχένα μου, το οποίο τελικά καταφέρνει να βγάλει, αφού μάλλον του δείξει κάποιος τον τρόπο, και τις μπότες, και χωρίς να μου τοποθετήσουν προστατευτικό κολάρο στον αυχένα (το οποίο, σημειωτέον, μπορεί να τοποθετηθεί χωρίς να αφαιρεθεί το κράνος). Αφού σηκώνομαι και μπορώ μόλις και μετά βίας να σταθώ στα πόδια μου, αν και δεν ζαλίζομαι, εξακολουθώ να νιώθω ακόμα πιο έντονη δυσκολία στην αναπνοή και στην ομιλία και λέω στο γιατρό ότι πονάω αφόρητα. Εκείνος μου επαναλαμβάνει να μην φοβάμαι και είναι μόνο από το βρόντο της πτώσης και ότι πρέπει να με πάνε στην τέντα της ομάδας μου να καθίσω και να ηρεμήσω λίγη ώρα και θα ερχόταν να με δει ξανά.
Ενώ, λοιπόν, έχω σηκωθεί όρθιος και έχουν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, με ρωτάνε (γιατρός και βοηθός αλυτάρχη μαζί) εάν μπορώ να ανέβω στη βέσπα για να με πάει ο βοηθός αλυτάρχη στην τέντα της ομάδας μου! Εγώ τους είπα «δεν ξέρω αν μπορώ να ανέβω, με το ζόρι στέκομαι» και η απάντησή τους ήταν «μην φοβάσαι, μια χαρά είσαι».
Με τον τρόπο αυτό, και παρά τις αντιρρήσεις και την κατάστασή μου, και παρά το ότι το ασθενοφόρο που είχε έρθει βρισκόταν ήδη έτοιμο στο σημείο της πτώσης μου και με την προτροπή του ίδιου του γιατρού και του βοηθού αλυτάρχη, έφυγα από το σημείο για να μεταβώ στην τέντα της ομάδας μου (σε απόσταση περίπου 600 μέτρων αν διασχίσει κανείς διαγώνια την πίστα), καθισμένος στη βέσπα πίσω από τον βοηθό αλυτάρχη που την οδηγούσε, χωρίς να φοράει κράνος κανείς από εμάς, διασχίζοντας την πίστα κάθετα σε δύο σημεία (και ενώ ο αγώνας ήταν σε πλήρη εξέλιξη) και έχοντας, όπως έμαθα μετά από καθυστέρηση ωρών, πάνω από 10 σπασμένα πλευρά, με αιχμηρά κομμάτια να ακουμπάνε στους πνεύμονές μου, και με δύο τρύπες στον ένα από αυτούς, κατάσταση η οποία, πάνω στη βέσπα και στο χώμα/λακκούβες/σαμαράκια της διαδρομής είναι θαύμα που δεν επέφεραν το μοιραίο!!
Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Όταν ο βοηθός αλυτάρχης με τη βέσπα θα με αφήσει στην τέντα της ομάδας, παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες μου, αλλά και την απορία όλων των παρευρισκόμενων, γιατί δεν με πηγαίνουν στο νοσοκομείο για εξετάσεις ενώ εγώ δεν έδειχνα και δεν ένιωθα καθόλου καλά, εκείνος επιμένει για το αντίθετο. Όχι μόνο αυτό, αλλά κανείς από τους διοργανωτές (αλυτάρχης αγώνα, γιατρός, εκπρόσωπος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.) δεν εμφανίστηκε για να δει πώς είμαι και ποια είναι η κατάστασή μου.
Στα λίγα λεπτά που ακολούθησαν και για καλή μου τύχη (γιατί μόνο αυτό ήταν που με έσωσε από αυτή την κατάσταση) ήρθε να με δει ο Χάρης Βραζόπουλος, ο οποίος δεν είχε κάποια ιδιότητα εκείνη την ημέρα αλλά βρισκόταν στην πίστα ως θεατής των αγώνων, ο οποίος ανησύχησε βλέποντας την πτώση και τον τρόπο που έπεσα και μόνο, και μου είπε όταν με είδε και με άκουσε να μιλάω αυτά που όλοι οι αθλητές του χώρου γνωρίζουμε λίγο πολύ – και που ο γιατρός και ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα αγνόησαν – ότι δηλαδή βραχνή φωνή και πολύ κοφτές ανάσες δεν είναι καλά σημάδια και πρέπει οπωσδήποτε άμεσα να πάω προληπτικά σε νοσοκομείο για εξετάσεις. Εγώ συμφώνησα μαζί του και τότε εκείνος έφυγε μαζί με μέλος της ομάδας μου (το Γιάννη Μιχάλη) να πάει στην γραμματεία να ζητήσουν το αυτονόητο – δηλαδή το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ (που σημειώνω ήταν διαθέσιμο την ώρα εκείνη και είχε έρθει μέχρι το σημείο της πτώσης) να με μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Η απάντηση που τους δόθηκε ήταν ότι επειδή ένα δεύτερο ασθενοφόρο που βρισκόταν στο χώρο της πίστας είχε μεταφέρει προηγουμένως άλλο αθλητή τραυματία από προηγούμενη πτώση σε άλλο αγώνα νωρίτερα εκείνη την ημέρα, και δεν είχε ακόμη επιστρέψει, εάν το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ έφευγε και αυτό με εμένα, τότε θα έπρεπε να διακοπούν οι αγώνες, γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο στην πίστα! Οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε να επιστρέψει το πρώτο ασθενοφόρο από το άλλο περιστατικό πρώτα, ώστε μετά να μπορέσω να μεταφερθώ εγώ, για να μην αναγκαστούν να διακόψουν τους αγώνες! Ο Χάρης Βραζοπουλος και ο Γιάννης Μιχάλης τότε επέμεναν ότι είναι επείγουσα η μεταφορά μου στο νοσοκομείο λόγω της κατάστασής μου και ότι πρέπει οπωσδήποτε να μου γίνουν άμεσα προληπτικές εξετάσεις, όπως οφείλουν να γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Η απάντηση της διοργανώτριας ομοσπονδίας ήταν να απειλήσουν να φέρουν την αστυνομία για να πετάξει έξω από την πίστα τον Χάρη Βραζόπουλο και να έρθει στην τέντα της ομάδας μου η κυρία Μαρία Τσεσμελή (πρόεδρος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. και
επικεφαλής της διοργάνωσης του συγκεκριμένου αγώνα) και να με απειλήσει ότι η ομοσπονδία θα με τιμωρήσει επειδή μέλη της ομάδας μου ενοχλούσαν συνέχεια την γραμματεία!!
Εκείνη τη στιγμή ήρθε και ο Γενικός Γραμματέας της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κύριος Αντρέας Λεφέβρ, και ο κύριος Σταύρος Τριντής, από την Επιτροπή Ταχύτητας, που είδε τον αστράγαλό μου και, επειδή η κατάσταση με την αναπνοή μου χειροτέρευε, ζήτησα από την ομάδα μου να με πάει κάποιος με το Ι.Χ. μου σε κοντινό νοσοκομείο. Τότε ο κύριος Λεφέβρ ήταν κάθετος και έλεγε ότι μόνο με ασθενοφόρο μπορώ να φύγω, οπότε έπρεπε να περιμένω όσο χρειαστεί (για να με μεταφέρει το διαθέσιμο (!) ασθενοφόρο ούτε λόγος βέβαια). Μάλιστα, τότε η κυρία Τσεσμελή δεν έχασε την ευκαιρία αλλά αστειεύτηκε λέγοντας με εμφανή ειρωνεία: «Κύριε Στάμου, αν βιάζεστε τόσο πολύ να σας πάω εγώ με το δικό μου αυτοκίνητο!!!!». Το σχόλιο αυτό δεν μπορώ να το εκλάβω παρά ως ειρωνικό, όταν την ίδια στιγμή, αν δεν έπαιζε με την υγεία μου, δεν θα έπαιρνε ιατρικές αποφάσεις για εμένα εκείνη μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της ομοσπονδίας (επικαλούμενοι τον κίνδυνο να διακοπεί – για λίγη ώρα – ο αγώνας) και μάλιστα μπροστά στη γυναίκα μου και τα 2 παιδιά μου που ήρθαν στο χώρο και ενώ εγώ είχα πολλαπλά σπασίματα και – όπως ανακάλυψαν οι γιατροί αργότερα – δύο τρύπες στον πνεύμονα, αλλά θα βρισκόμουν στο ασθενοφόρο στο δρόμο για το νοσοκομείο.
Τελικά, σχεδόν δύο ώρες (!) μετά το συμβάν, και ενώ ο γιατρός του αγώνα δεν με εξέτασε εκ νέου ούτε ασχολήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο με την περίπτωσή μου μετά τη μεταφορά μου, ήρθε ένα ασθενοφόρο του Δήμου Μεγάρων (και όχι το ασθενοφόρο που είχε μεταφέρει τον πρώτο τραυματία από τον προηγούμενο αγώνα στην πίστα, αλλά ούτε και το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ), το οποίο δεν γνωρίζω ποιος κάλεσε, έχοντας μόνο οδηγό και χωρίς νοσηλευτή, και με πήρε μόνο μου (επιβαίνοντας δηλαδή σε αυτό εγώ και ο οδηγός) για να με μεταφέρει στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα διενέργειας διαγνωστικών εξετάσεων για την περίπτωσή μου (π.χ. ακτινογραφίες). Ο γιατρός του Κέντρου Υγείας απόρησε και ο ίδιος για ποιο λόγο με μετέφεραν εκεί, μου έβαλε κολάρο ως ενδείκνυται να γίνει άμεσα – και όχι με καθυστέρηση δύο ωρών – σε τέτοιες περιπτώσεις και κάλεσε την ίδια στιγμή το ΕΚΑΒ προκειμένου να με μεταφέρει ασθενοφόρο στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά.
Εκεί, μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, ενημερώνομαι από τους γιατρούς ότι έχω σπασμένα 10 πλευρά και δύο τρύπες στον πνεύμονα με μεγάλη αναπνευστική δυσλειτουργία και μεταφέρομαι επειγόντως τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας στο Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά Μεταξά όπου και νοσηλεύτηκα μέχρι τις 08.10.2021. Μετά το εξιτήριο μου συστήθηκε ξεκούραση και ιατρική παρακολούθηση, καθώς και φαρμακευτική αγωγή με ισχυρή αντιβίωση.
Χάρτης της πίστας με σημειωμένα τα επίμαχα σημεία της πτώσης και της μεταφοράς μου, καθώς και σχετικό φωτογραφικό υλικό επισυνάπτεται ως σχετικό 2.
Επίσης, όπως διαπίστωσα τις επόμενες ημέρες, η αμμοπαγίδα (εάν υπήρχε αυτή ποτέ) δεν έχει συντηρηθεί για χρόνια και αντί για μαλακή άμμο, η οποία προσφέρει προστασία στους αναβάτες σε περίπτωση πτώσης, έχει ξερό χώμα στο οποίο έχουν φυτρώσει ακόμα και χόρτα.
Οι γνωματεύσεις του Ιατρικού Κέντρου Μεγάρων και του Νοσοκομείου Μεταξά που εκδόθηκαν μετά την ολοκλήρωση της νοσηλείας μου σε αυτά επισυνάπτονται ως σχετικά 3, 4.
Σημειώνω, τέλος, ότι σε όλο αυτό το διάστημα και μέχρι και σήμερα δεν επικοινώνησε κανείς απολύτως από τους υπεύθυνους της διοργάνωσης ή της ομοσπονδίας μαζί μου για να πληροφορηθούν για την κατάστασή μου ή, έστω, από ανθρώπινο ενδιαφέρον. Η μόνη επικοινωνία ήταν το βράδυ της ίδιας ημέρας (02.10.2021) από τον Γενικό Γραμματέα της Ομοσπονδίας, κύριο Λεφέβρ, ο οποίος μου ζήτησε την μοτοσυκλέτα μου για να τρέξει εκείνος στον αγώνα την επόμενη ημέρα (!), ενώ στις 07.10.2021, με δική μου πρωτοβουλία, επικοινώνησα με την Πρόεδρο της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κυρία Τσεσμελή, προκειμένου να μου δώσει αντίγραφο του ασφαλιστικού συμβολαίου για να δω αν υπάρχει κάποια παροχή την οποία δικαιούμαι, δεδομένου του ότι αντιλήφθηκα πλέον ότι η ανάρρωσή μου θα απαιτήσει χρόνο, εξετάσεις, φάρμακα και εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, η οποία δεν γνώριζε καν ότι νοσηλευόμουν – μία εβδομάδα μετά το περιστατικό – και φυσικά δεν απάντησε ποτέ στο αίτημά μου.
Σε σχέση με τα παραπάνω περιστατικά, είναι σε γνώση μου ότι συντάχθηκε και κατατέθηκε στην Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. η από 02.10.2021 καταγγελία των συναθλητών μου Βελή Ειπόγλου, Αντώνη Λάσαρη και Δήμητρας Λαδά, η οποία κατ’ ουσία επιβεβαιώνει την αλήθεια των παραπάνω, επισημαίνει σειρά παραλείψεων από τους διοργανωτές του αγώνα και αποδεικνύει την εν δυνάμει επικινδυνότητα αυτών για εμένα και για το σύνολο των συμμετεχόντων στον αγώνα (επισυνάπτεται στην παρούσα ως σχετικό 5).
Προσκομίζω τέλος και πληθώρα δημοσιευμάτων από τον ηλεκτρονικό τύπο στα οποία αναφέρεται το παραπάνω περιστατικό (σχετικό 6).
2. Κανονιστικό πλαίσιο
Σε σχέση με τα παραπάνω σας επισημαίνω και τα εξής ζητήματα, τα οποία έχουν ουσιαστική σημασία για την εκτίμηση των παραπάνω περιστατικών και την απόδοση κάθε είδους ευθυνών σε όσους, άμεσα ή έμμεσα, εμπλέκονται σε αυτά:
α) Η Παγκόσμια (FIM) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσυκλέτας (FIM Europe) έχουν στο κανονιστικό τους πλαίσιο Ιατρικό Κώδικα (Medical Code)1, ενώ η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει αναλυτικούς γενικούς και ειδικούς κανονισμούς αγώνων, οι οποίοι στο σύνολό τους περιέχουν σειρά ρυθμίσεων για την οργάνωση των αγώνων και τη διαχείριση αντίστοιχων περιστατικών, οι οποίοι θα είχαν εφαρμογή στην περίπτωση ατυχήματος όπως το δικό μου, με βασικό γνώμονα τη διασφάλιση της προστασίας, της υγείας και της ασφάλειας των αθλητών, προβλέποντας, ενδεικτικά, την παρουσία ιατρού με εξειδικευμένες γνώσεις, την διακοπή του αγώνα σε περίπτωση που αθλητής μένει στο έδαφος σε σημείο της πίστας που ενδεχόμενα εγκυμονεί κινδύνους για τον ίδιο ή συναθλητές του για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και τον τρόπο διαχείρισης περιστατικών που αφορούν σε τραυματισμούς σαν το δικό μου κ.λπ.
Ειδικότερα, ο σε ισχύ σήμερα Ιατρικός Κώδικας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας, ο οποίος λόγω μεγέθους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων προσιδιάζει περισσότερο στους αγώνες που διοργανώνει η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. (επισυνάπτεται ως σχετικό 7) συνιστά την ύπαρξη ενός ιατρείου (medical center) στο χώρο της πίστας των αγώνων (άρθρο 01.5.4 σε συνδυασμό με το άρθρο 01.7.6.9) με συγκεκριμένους χώρους, εξοπλισμό και υποδομές (άρθρο 01.5.4.1 επ.), ενώ συνίσταται η παρουσία ενός ιατρού με εμπειρία σε επείγοντα περιστατικά και ενός ορθοπεδικού χειρουργού, και - υποχρεωτικά - η παρουσία ιατρικού προσωπικού και νοσηλευτών σε ικανό αριθμό και με εμπειρία σε επείγοντα περιστατικά (άρθρο 01.5.4.5).
Ο ίδιος κανονισμός επιβάλει την υποχρεωτική επαγγελματική ασφάλιση του συνόλου του ιατρικού προσωπικού που συμμετέχει στον αγώνα (άρθρο 01.8). Σε περίπτωση περιστατικού τραυματισμού αθλητή, αυτός μεταφέρεται υποχρεωτικά στο ιατρείο της πίστας, όταν η κατάστασή του το επιτρέπει, σε χρόνο και με τρόπο που αποφασίζεται από τον ιατρό του αγώνα, ο οποίος παραμένει υπεύθυνος για την παρακολούθηση του αθλητή (άρθρο 01.7.2), η οποία θα γίνει από το νοσηλευτικό προσωπικό που υποχρεωτικά θα είναι διαθέσιμο στο ιατρείο (άρθρο 01.7.3). Εάν ο γιατρός του αγώνα αποφασίσει την μεταφορά του σε νοσοκομείο, είναι υπεύθυνος για να εξασφαλίσει την ενημέρωση των γιατρών του νοσοκομείου για την φύση του περιστατικού, καθώς και ότι ο τραυματίας θα μεταφερθεί με τη συνοδεία εξειδικευμένου προσωπικού (άρθρο 01.07.3). Ο κανονισμός προβλέπει επίσης την άμεση διακοπή του αγώνα οποιαδήποτε στιγμή δεν πληρούται κάποια από τις προϋποθέσεις που προβλέπει αναφορικά με τα υποχρεωτικά διαθέσιμα οχήματα ή γιατρούς (άρθρο 01.7.1).
Πέρα από τα παραπάνω, ο Ιατρικός Κώδικας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (επισυνάπτεται ως σχετικό 8) προβλέπει κατά πολύ λεπτομερέστερες ρυθμίσεις, όπως είναι φυσικό, ενώ ειδικά για το θέμα της διαχείρισης περιστατικών τραυματισμού από τον γιατρό και τους διοργανωτές του αγώνα διαχωρίζει τα περιστατικά ανάλογα με την κατάσταση του αναβάτη και το χρόνο που χρειάζεται για να απομακρυνθεί αυτός από το σημείο της πτώσης στην πίστα (άρθρο 09.8.3), ενώ,
σε κάθε περίπτωση επιβάλλει την μεταφορά του αθλητή στο ιατρείο της πίστας (άρθρο 09.8.4) με τις ίδιες με παραπάνω υποχρεώσεις του γιατρού του αγώνα και των διοργανωτών σε περίπτωση είτε παραμονής του αθλητή στο ιατρείο είτε μεταφοράς του σε νοσοκομείο (άρθρα 09.8.5, 09.8.6). Χαρακτηριστικό είναι ότι και στον κανονισμό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας προβλέπεται η άμεση διακοπή του αγώνα σε περίπτωση που όχημα ή γιατρός δεν είναι παρών στο χώρο της πίστας (και όχι, φυσικά, η αναμονή του τραυματία μέχρι να επιστρέψει το όχημα ή ο γιατρός)
(άρθρο 09.7.20).
β) Η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. δεν διαθέτει (και εάν διαθέτει, τότε δεν έχει δημοσιοποιήσει και δεν είναι σε γνώση των σωματείων μελών της και των αθλητών και, σε κάθε περίπτωση, δεν εφαρμόζονται) αντίστοιχους ιατρικούς κανονισμούς, ενώ και η υγειονομική και τεχνική επιτροπή που προβλέπονται στα άρθρα 18, 21 και 22 του ισχύοντος Καταστατικού της δεν έχουν συσταθεί και, εάν έχουν συσταθεί, τότε δεν λειτουργούν και, σε κάθε περίπτωση, το κανονιστικό της πλαίσιο ή οι προκηρύξεις των αγώνων της δεν ρυθμίζουν επαρκώς (μάλλον δεν ρυθμίζουν καθόλου) ζητήματα ασφάλειας αγώνων, διαχείρισης ατυχημάτων, προστασίας της σωματικής ακεραιότητας των αθλητών και παροχής ιατρικής φροντίδας σε περίπτωση ατυχημάτων κατά τη διάρκεια του αγώνα, ανάλογων με το δικό μου.
γ) Στον συγκεκριμένο αγώνα, εμφανιζόταν, προ της διεξαγωγής του, στον προδημοσιευμένο Ειδικό Κανονισμό, ως μέλος του Συμβουλίου Αγωνοδικών ο Κωνσταντίνος Σακελλαρίου, επίσης αγωνιζόμενος στην κατηγορία μου (!), κάτι το οποίο άλλαξε στην ιστοσελίδα της ομοσπονδίας, σε: «Θ.Α. => Θα Ανακοινωθεί» το Σάββατο 2 Οκτωβρίου, με τον αγώνα σε εξέλιξη.
Σημειώνω εδώ ότι, με δεδομένη την ιδιομορφία του να διοργανώνεται στον ίδιο αγωνιστικό χώρο τις ίδιες ημέρες και αγώνας/αγώνες άλλου αγωνίσματος μοτοσυκλέτας (Supermoto), πάλι από την Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. ως διοργανώτρια αρχή, ο Κωνσταντίνος Σακελλαρίου παραμένει ως μέλος στο Συμβούλιο Αγωνοδικών και στην κατηγορία Supermoto (https://amotoe.org/kypello-supermoto-megara-23-10-2021-eidikos-kanonismos, σχετικό 9).
δ) Επιπροσθέτως, τόσο ο Κωνσταντίνος Σακελλαρίου, όσο και τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου αγωνοδικών (Νικόλαος Τσαγκλάς) είναι ταυτόχρονα και μέλη αγωνιστικών επιτροπών της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. (ο Κωνσταντίνος Σακελλαρίου μέλος και ο Νικόλαος Τσαγκλάς πρόεδρος στην Επιτροπή Moto Cross της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., στοιχεία διαθέσιμα σε https://amotoe.org/epitropes-athlimaton, σχετικό 10) κατά παράβαση των άρθρων 3 και 21 του ν. 2725/1999, καθότι σύμφωνα με το ισχύον στις 02.10.2021 καταστατικό της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., (άρθρο 7 περ. δ’) όργανά της αποτελούν και οι κάθε είδους Επιτροπές της (σχετικό 11).
3. Αιτήματα
Επειδή τα όσα περιγράφω στο ιστορικό της παρούσας αποδεικνύονται με καταθέσεις των παρευρισκόμενων και από οπτικοακουστικό υλικό (βίντεο) το οποίο είναι διαθέσιμο, καθώς και με έγγραφα.
Επειδή όλοι οι εμπλεκόμενοι διέπραξαν σειρά λαθών και παραλείψεων, οι οποίες περιγράφονται στο ιστορικό της παρούσας αναφοράς, οι οποίες από τύχη και μόνο δεν μου στοίχισαν μία σοβαρότερη βλάβη της υγείας μου ή και σοβαρό κίνδυνο της ζωής μου ακόμα.
Επειδή, ενδεικτικά και μόνο, αναφέρω ότι είναι απαράδεκτο γιατρός που βρίσκεται σε χώρο αγώνων μοτοσυκλέτας και έχει προσληφθεί από τη διοργανώτρια ομοσπονδία να μην γνωρίζει τα στοιχειώδη του χώρου της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας (ότι δεν βγάζουμε το κράνος αθλητή μετά από πτώση παρά μόνο όταν βεβαιωθεί ο γιατρός απόλυτα ότι ο αθλητής δεν έχει βλάβη στο κεφάλι ή τον αυχένα και τη σπονδυλική στήλη του και, φυσικά, εάν πρέπει το κράνος να βγει, τότε το πώς βγαίνει ένα αγωνιστικό κράνος), αλλά και να μην έχει βασικές γνώσεις αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών (τοποθέτηση κολάρου, ενδεχομένως και χωρίς αφαίρεση του κράνους, αποφυγή μετακίνησης και τρανταγμάτων) και να μην κάνει έναν στοιχειώδη επανέλεγχο της κατάστασης της υγείας του τραυματία, αλλά να δέχεται (ή, ακόμη χειρότερα, να αγνοεί) ότι αυτός μεταφέρεται σε μη εξοπλισμένο για την περίπτωσή του Κέντρο Υγείας με ασθενοφόρο χωρίς τη συνοδεία νοσηλευτή.
Επειδή, επιπλέον, πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης του αγώνα (αλυτάρχης), ο παρών γιατρός του αγώνα, και τα ίδια τα μέλη της διοίκησης της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. έπραξαν ορθά με το να:
α) επιτρέπουν τη συνέχιση του αγώνα ενώ είναι σε εξέλιξη περιστατικό πτώσης με τον τραυματία να αδυνατεί εμφανώς να σηκωθεί μόνος του και να βρίσκεται σε σημείο στην άκρη της πίστας όπου κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από τους διερχόμενους αγωνιζόμενους, σε σημείο που ακόμα και η κίτρινη σημαία δεν επιτρέπει με απόλυτη ασφάλεια τη διέλευση των αγωνιζόμενων χωρίς κίνδυνο για τον αθλητή που βρίσκεται στο έδαφος, χωρίς να λάβουν κανένα επιπλέον μέτρο προστασίας,
β) επιτρέπουν τη μεταφορά τραυματία με βέσπα, χωρίς κράνος και χωρίς κολάρο, με οδηγό επίσης χωρίς κράνος, ο οποίος διασχίζει κάθετα την πίστα του αγώνα σε δύο σημεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κίνδυνο που αυτός διατρέχει είτε από διερχόμενες με μεγάλη ταχύτητα μοτοσυκλέτες (βλ. σχετικά την από 02.10.2021 αναφορά των συναθλητών μου για την κατάσταση στην πίστα κατά τη στιγμή της μεταφοράς μου) είτε – το σημαντικότερο – από την κατάσταση της υγείας του, η οποία δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, παρά επιβάλει την άμεση ασφαλή μεταφορά για διενέργεια προληπτικών εξετάσεων,
γ) απαγορεύουν την μεταφορά τραυματία που ζητάει να πάει στο νοσοκομείο, λαμβάνοντας ιατρικές αποφάσεις για την κατάσταση της υγείας του, χωρίς να είναι γιατροί, ενώ υπάρχει ασθενοφόρο διαθέσιμο στην πίστα!,
δ) ειρωνεύονται και απειλούν με τιμωρία επειδή τους «ενοχλεί» έναν τραυματισμένο αθλητή που ζητάει το αυτονόητο, να μεταφερθεί σε νοσοκομείο για εξετάσεις,
ε) μην δίνουν άδεια για μεταφορά ασθενή με (διαθέσιμο) ασθενοφόρο για να μην διακοπεί για λίγη ώρα ο αγώνας και, ακόμα και όταν τελικά βρίσκεται ασθενοφόρο, δεν υπάρχει σχέδιο για τη μεταφορά τραυματία σε νοσοκομείο, η οποία τελικά γίνεται χωρίς τη συνοδεία ιατρικού ή νοσηλευτικού προσωπικού, και προς Κέντρο Υγείας και όχι νοσοκομείο που εκ των πραγμάτων δεν είναι εξοπλισμένο για τέτοιες διαγνώσεις,
στ) αδιαφορούν για την κατάσταση της υγείας του και δεν γνωρίζουν εάν εκείνος νοσηλεύεται ή όχι μία εβδομάδα μετά το περιστατικό.
Επειδή είναι πρόσφατο ακόμα συγκεκριμένο περιστατικό σε αγώνες της ίδιας ομοσπονδίας με ακόμα τραγικότερη κατάληξη από την δική μου περίπτωση.
Επειδή από τα παραπάνω προκύπτει ότι υπάρχουν ενέργειες αρμοδιότητας της Υπηρεσίας Σας που πρέπει να ληφθούν, ώστε να αποδοθούν ευθύνες για το συγκεκριμένο περιστατικό, να λάβετε γνώση των προβλημάτων στο χώρο της μοτοσυκλέτας και να διορθώσετε αυτά με τις δυνατότητες που σας δίνει ο νόμος, καθώς, εκτός των άλλων, η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. είναι απίθανο να προχωρήσει σε οποιαδήποτε ουσιαστική έρευνα για το περιστατικό ή, πολύ περισσότερο, απόδοση ευθυνών, καθώς η ίδια είναι η διοργανώτρια του αγώνα.
Επειδή έχω εύλογο ενδιαφέρον να πληροφορηθώ το σύνολο των περιστάσεων, εγγράφων, και νομικής κατάστασης των εμπλεκομένων, προκειμένου να μπορέσω να ασκήσω αποτελεσματικά τα δικαιώματά μου και να αναζητήσω την τιμωρία των παράνομων πράξεων ή παραλείψεων, την αποκατάσταση της περιουσιακής και προσωπικής μου βλάβης και την αναζήτηση ποινικών ευθυνών για πράξεις ή παραλείψεις των παραπάνω, ενώπιον των αρμόδιων αθλητικών, κρατικών και δικαστικών αρχών.
Επειδή επιφυλάσσομαι να αναζητήσω ικανοποίηση των κάθε είδους δικαιωμάτων μου ενώπιον των αστικών και ποινικών δικαστηρίων και κάθε άλλης αρμόδιας αρχής.
