Τα προηγούμενα χρόνια ο Ιανουάριος ήταν γεμάτος «μεταγραφική δράση». Το 2020 για παράδειγμα, στις φήμες ότι η Ducati είχε προσεγγίσει τον Maverick Vinales, η Yamaha απάντησε με το να ανανεώσει το συμβόλαιο του Ισπανού πάρα πολύ νωρίς.
Λίγο αργότερα μάθαμε ότι η Ducati κατέφυγε στη λύση του Jorge Martin, ενώ προς τα τέλη του μήνα ήταν βέβαιο πια ότι ο Fabio Quartararo θα αντικαθιστούσε τον Valentino Rossi.
Φέτος όμως τα πράγματα δείχνουν και είναι διαφορετικά. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν φήμες για μεταγραφές και μετακινήσεις.
Άλλωστε τα συμβόλαια των περισσοτέρων πιλότων λήγουν στα τέλη του 2022 και μόνο λίγοι είναι αυτοί που δεν ανησυχούν για το μέλλον τους.
Ένας από αυτούς είναι ο Marc Marquez. Όμως και ο Brad Binder έχει ανανεώσει το συμβόλαιό του μέχρι και το 2024.
Την ίδια ώρα ο Franco Morbidelli έχει συμβόλαιο για το 2023, ενώ η Aprilia έχει επιλογή ανανέωσης του συμβολαίου του Maverick Vinales για τον επόμενο χρόνο.
Πάμε όμως να δούμε τη δύσκολη περίπτωση του Marc Marquez. Ο Ισπανός έχει συμβόλαιο με το HRC – το πρώτο πενταετές που υπογράφηκε στα χρονικά του MotoGP – μέχρι και το 2024.
Αυτό σημαίνει ότι θα βρίσκεται στο γκαράζ της Repsol Honda τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια.
Ωστόσο η κατάσταση στην οποία θα είναι το επόμενο διάστημα, είναι το μεγάλο ερωτηματικό για έναν – δίχως άλλο – από τους καλύτερους πιλότους στην ιστορία του θεσμού.
Τα τελευταία χρόνια μόνο ευνοϊκά δεν είναι για τον Marquez. Το χειμώνα του 2018 έκανε εγχείριση στον αριστερό του ώμο, ενώ ένα χρόνο αργότερα αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με χειρουργείο στον δεξί ώμο.
Μετά ακολούθησε εκείνος ο καταστροφικός τραυματισμός στην Jerez το 2020 που τόσο πολύ τον ταλαιπώρησε και πάνω που έδειχνε έτοιμος να τον ξεπεράσει, ήρθε και το χτύπημα στο κεφάλι στα τέλη του ’21.
Ένα χτύπημα κατά τη διάρκεια προπόνησης, που έφερε στην επιφάνεια έναν τραυματισμό που λίγο έλειψε να του σταματήσει την καριέρα το 2011: την διπλωπία.
Με αυτή ταλαιπωρείται το τελευταίο διάστημα ο Marc Marquez, ο οποίος – όπως είναι γνωστό πια – δεν θα δώσει το παρόν αύριο στην παρουσίαση της Repsol Honda.
Δύο χρονιές «χαμένες» για τον Ισπανό και μια τρίτη ανοίγεται μπροστά του και κανείς, ούτε ο ίδιος, δεν είναι σε θέση να πει αν θα είναι έτοιμος να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του HRC αλλά και των φίλων του ανά τον κόσμο.
Υπάρχει και η (πολύ μικρή) πιθανότητα να αναγκαστεί να σταματήσει τους αγώνες, ένα απευκταίο σενάριο για πολλούς φίλους του αθλήματος.
Σε αυτή την περίπτωση, το HRC θα τον αντικαταστήσει για φέτος χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό Bradl/Lecuona και θα ψάξει για τον αντικαταστάτη του το 2023.
Ήδη ακούγεται στο paddock ότι έχει προσεγγίσει τον Joan Mir της Suzuki, με τον Ισπανό να έχει εδώ και καιρό εκφράσει τη δυσαρέσκειά του από την έλλειψη προόδου στην ομάδα του.
Η περίπτωση του Mir δεν συνδέεται άμεσα με την κατάσταση και την πορεία ανάρρωσης (ή μη) του Marc Marquez, αφού η Honda μπορεί να τον φέρει στην ομάδα το 2023 και στη θέση του Pol Espargaro.
Υπάρχει και η πιθανότητα να δούμε τον Fabio Quartararo, τον παγκόσμιο πρωταθλητή, να ντύνεται με τα χρώματα της Repsol από το 2023 και μετά. Και ο Γάλλος δεν είναι ικανοποιημένος με την Yamaha.
Πάντως προτεραιότητά του είναι να μείνει στην ομάδα, η οποία – αν οι φήμες που ακούγονται είναι αληθινές – θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να τον κρατήσει.
Ακούγεται ότι ο Marquez είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του με ετήσιες, καθαρές απολαβές (χωρίς να υπολογίζοντα έσοδα από εκδηλώσεις/χορηγίες κτλ) περίπου στα 25 εκατομμύρια ευρώ.
Ο μάνατζερ του Quartararo φέρεται να έχει ζητήσει από τους μπλε ένα ποσό της τάξης των 20 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Η Honda οικονομικό πρόβλημα δεν έχει, αλλά στις εποχές που ζούμε δεν είναι εύκολο και να επωμιστεί ένα δεύτερο τόσο μεγάλο συμβόλαιο.
Τι θα γίνει όμως, αν η Yamaha τελικά χάσει τον πρωταθλητή της τόσο γρήγορα; Σε μεγάλο βαθμό θα βασιστεί πάνω στον Franco Morbidelli, ελπίζοντας ότι ο Ιταλοβραζιλιάνος θα μπορέσει να επαναλάβει μια χρονιά όπως αυτή του 2020.
Από την άλλη θα χρειαστεί να βγει στην αγορά για τον αντικαταστάτη του Fabio Quartararo, αν και θεωρητικά θα είχε έτοιμη τη λύση: τον Toprak Razgatlioglu.
Ο Τούρκος έκανε αυτό που λίγοι περίμεναν στην αρχή της περασμένης σεζόν, να εκθρονίσει δηλαδή από το θρόνο του τον κυρίαρχο όλα τα προηγούμενα χρόνια στα WSBK, Jonathan Rea.
Αυτό από μόνο του θα έδινε το εισιτήριο στον νεαρό Τούρκο για το MotoGP, ωστόσο οι χειρισμοί του ατζέντη του (του γνωστού Kenan Sofuoglu) δεν βοηθούν την κατάσταση.
Οι τελευταίες δηλώσεις του ότι ο Razgatlioglu θα πάει στο MotoGP μόνο αν του προταθεί θέση σε εργοστασιακή ομάδα έγιναν δεκτές με έντονη κριτική από το paddock.
Για την Yamaha όμως υπάρχει και η περίπτωση του έντονα δυσαρεστημένου με την ΚΤΜ, Raul Fernandez και λογικά αυτή είναι που θα κυνηγήσει περισσότερο.
Ο Fernandez είναι ένας από τους καλύτερους οδηγούς της γενιάς του, εντυπωσιάζοντας με την παρουσία του στο πρωτάθλημα της Moto2 πέρυσι, όντας rookie.
Ο ίδιος έφτασε κοντά στο να υπογράψει με την Yamaha, ωστόσο η KTM ουσιαστικά τον ανάγκασε να μείνει μαζί της και για το 2022 και τον έβαλε στη δορυφορική της ομάδα.
Πέρα από τη δυσαρέσκειά του για την αντιμετώπιση αυτή, ο Raul Fernandez θέλει να βρεθεί σε εργοστασιακή ομάδα, οπότε και θα πιέσει καταστάσεις για να το πετύχει. Είτε με την Yamaha, είτε ακόμα και με την ΚΤΜ.
Κι αυτό το τελευταίο δεν πρέπει να μας ξενίζει, μιας και υπάρχουν φήμες για τον Miguel Oliveira που θέλουν τον Πορτογάλο μακριά από το εργοστάσιο με το οποίο γεύτηκε τη χαρά της νίκης στη μεγάλη κατηγορία.
Αν γίνει αυτό, τότε η εργοστασιακή θέση θα περιμένει τον Raul Fernandez, αν βέβαια ο ίδιος δεν τα βρει τελικά με την Yamaha που ήθελε και θέλει να τον ντύσει στα μπλε.
