Ο αγώνας της περασμένης Κυριακής δεν ήταν από τους συνηθισμένους στη μεγάλη κατηγορία.
Και όχι, δεν αναφερόμαστε στις μάχες και στις προσπεράσεις, που κάθε άλλο παρά σπάνιες είναι στο αγαπημένο μας MotoGP.
Αυτό που πραγματικά έκανε εντύπωση ήταν η μονομαχία ενός οδηγού που ποτέ του δεν είχε πάρει νίκη στη μεγάλη κατηγορία, απέναντι στον ανέτοιμο 100% ακόμα Marc Marquez μεν, ο οποίος όμως ακόμα αποτελεί φόβητρο για τους περισσότερους.
Ειδικά στις αριστερόστροφες πίστες που τόσο πολύ του ταιριάζουν…
Απέναντί του όμως, υψώθηκε ένα ανυπέρβλητο τείχος: ο Pecco Bagnaia! Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν εύκολο για τον νεαρό Ιταλό.
Στους τελευταίους γύρους οι μάχες και η πίεση που του άσκησε ο Marquez ήταν τεράστια. Όμως άντεξε!
Κατάφερε και απέδειξε ότι όσο ήρεμος είναι εκτός πίστας – ακόμα και μετά τη φοβερή του νίκη σε μια μάχη που εκτόξευσε στα ύψη την αδρεναλίνη – άλλο τόσο ήρεμος είναι και μέσα στην πίστα.
Απέδειξε ότι είναι πολύ καλός στο να διαχειρίζεται την πίεση και αυτό ήταν ηλίου φαεινότερο στην Aragon, όταν επί 4 γύρους σχεδόν αντιστεκόταν στις λυσσαλέες επιθέσεις όχι ενός οποιουδήποτε πιλότου, αλλά του Marc Marquez.
Σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές, το μυαλό του δούλευε αστραπιαία και διάβαζε τον αντίπαλό του και τη δική του θέση. Ήξερε ότι είχε το πλεονέκτημα.
Συνειδητοποίησε σχετικά γρήγορα ότι ο αντίπαλός του πιο πολύ απέλπιδες προσπάθειες για να περάσει έκανε, παρά είχε τη δυναμική να τον κάμψει κι αυτό του έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Κράτησε τη ψυχραιμία του μέχρι το τέλος, γνωρίζοντας καλά ότι στα τελευταία στάδια ενός αγώνα – με την πρόσφυση να έχει φύγει προ πολλού – είναι πιο εύκολο σε κάθε προσπέραση να ανοίξεις παρά να κρατήσεις τη γραμμή σου.
Το φθαρμένο πίσω ελαστικό δεν βοηθούσε τον Marc Marquez να σταματήσει και να κλείσει τη γραμμή του όπως θα ήθελε και αυτό εκμεταλλεύτηκε ο Bagnaia.
Κι εκεί έγκειται και μια σημαντική αλλαγή στον «πιλότο Bagnaia» που δεν είχαμε δει στο παρελθόν. Ο πιο ώριμος Ιταλός, άφησε κατά μέρος τα λάθη του παρελθόντος και βγήκε νικητής από μια μάχη που σίγουρα τον «μεγάλωσε» στα μάτια όλων.
Πέρα από την ηρεμία, την αποφασιστικότητα και τη ψυχραιμία που έδειξε στις αλλεπάλληλες επιθέσεις του Marquez, ο Pecco Bagnaia μας έδειξε και κάτι άλλο. Κάτι το οποίο με χαρακτηριστικό τρόπο περιέγραψε ο αντίπαλός του:
«Προσπάθησα από την αρχή να τον ακολουθήσω… ήξερα ότι οδηγεί πολύ καλά. Φρέναρε βαθιά, σταματούσε τη μοτοσυκλέτα του και ειδικά στις επιταχύνσεις ήταν πολύ γρήγορος».
«Είναι ίδιος με τον Andrea Dovizioso, αλλά έχει περισσότερη ταχύτητα μέσα στις στροφές».
Από την εποχή του Casey Stoner – που μέχρι και πριν τον αγώνα της Αραγονίας του 2021 ήταν ο μοναδικός που είχε κερδίσει εκεί – η Ducati μαστιζόταν από ένα μεγάλο πρόβλημα: την υποστροφή.
Ένα θέμα στο οποίο πολλάκις είχε αναφερθεί και ο Andrea Dovizioso στο παρελθόν, παρά το ότι η ταχύτητα της Ducati μέσα στις στροφές είχε βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό μετά την έλευση του Gigi Dall’Igna στην ομάδα.
Από τη στιγμή που έφυγε ο Dovi όμως, αυτά τα παράπονα σταμάτησαν. Ο Bagnaia φαίνεται ικανός να παίρνει το σχεδόν 100% από τη μοτοσυκλέτα του, όντας ικανότατος και μέσα στις στροφές.
Αυτό παρατήρησε και ο Marc Marquez. Η Ducati, με τον Pecco, φαίνεται να βρίσκει τον οδηγό που θα μπορέσει να κάνει ό,τι δεν κατάφερε επί τρία χρόνια ο καλύτερος εκπρόσωπός της στη μετά-Stoner εποχή: να κατακτήσει τον τίτλο.
Η Desmosedici είναι σταθερή στα φρένα, τρομερή στην επιτάχυνση και κορυφαία σε τελική ταχύτητα. Αν ο Bagnaia συνεχίσει και έχει και τέτοια ταχύτητα μέσα στις στροφές, δύσκολα θα του αντισταθεί κανείς!
Σε όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το σημαντικό παράγοντα ότι ο Marc Marquez δεν είναι ακόμα 100% έτοιμος και στο επίπεδο πριν τον τραυματισμό του στην Jerez πέρυσι.
Χρειάζεται ακόμα χρόνο, ενώ συνεχίζουν να ακούγονται οι φωνές εκείνων που λένε ότι δεν θα ξαναδούμε τον κυρίαρχο οδηγό στην κατηγορία από το 2013 και μετά.
Κι οδηγοί όπως ο Pecco Bagnaia ή ο Fabio Quartararo και ο Joan Mir, είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν κάτι τέτοιο, αν τελικά αποδειχθούν έτσι τα πράγματα.
