Μέχρι στιγμής, ο Remy Gardner έχει καταφέρει να τερματίσει στο βάθρο στους οχτώ από τους εννέα πρώτους αγώνες της χρονιάς. Στον έναν αγώνα που δεν ανέβηκε στο βάθρο, είχε πάρει την 4η θέση (Jerez).
Στα μισά του πρωταθλήματος, ο Remy Gardner δείχνει να είναι το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο κι ένας από τους δυνατότερους πιλότους που έχουμε δει στη μεσαία κατηγορία.
Πέρα από τον οδηγό, τα εύσημα ανήκουν φυσικά και στην ομάδα.
Ο Aki Ajo και η ομάδα του είναι από τα πιο δυνατά project στη μεσαία κατηγορία και οι επιτυχίες των Miguel Oliveira, Brad Binder, Tetsuta Nagashima και Jorge Martin αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι απλά και μόνο το να είσαι μέλος μιας δυνατής ομάδας, δεν σου εξασφαλίζει αυτόματα και επιτυχίες. Χρειάζεται προσωπική δουλειά και αφοσίωση στο στόχο.
Κι αυτά τα δύο συστατικά τα έχει ο Αυστραλός άσος. Από μικρή ηλικία προσπάθησε και δούλεψε πάρα πολύ σκληρά για να φτάσει εδώ σήμερα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πριν από 11 χρόνια έδινε μάχες και είχε παράλληλη πορεία με τον Νότη Παπαπαύλου, ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις νικούσε κατά κράτος τον Αυστραλό αντίπαλό του.
Όμως με τη βοήθεια του πατέρα του, του Wayne Gardner (παγκόσμιος πρωταθλητής στα 500cc το 1987) ο Remy είχε ανοδική πορεία και κυνηγούσε το όνειρό του: να βρεθεί κάποια στιγμή στη μεγάλη κατηγορία και ν’ ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του.
Ο δρόμος σαφώς και δεν ήταν εύκολος. Τα πρώτα του χρόνια στην κατηγορία της Moto2 πέρασαν δύσκολα, έχοντας στη διάθεσή του μη ανταγωνιστικά σύνολα.
Το ντεμπούτο του έγινε το 2016 στα μισά της σεζόν, όταν και αντικατέστησε τον Alessandro Tonucci στην Tasca Racing και είχε μια μοτοσυκλέτα 2 ετών στη διάθεσή του.
Στη συνέχεια πήγε στην Tech3 με Mistral 610 που δεν ήταν και η καλύτερη μοτοσυκλέτα του grid. Εκεί έμεινε το 2017 και το 2018.
Εν τέλει, το 2020, πήγε στην Stop and Go και είχε μια Kalex στα χέρια του, αλλά κι αυτή ήταν της περασμένης χρονιάς. Ακόμα κι έτσι όμως, πήρε βάθρα και την πρώτη του νίκη στην κατηγορία (Portimao).
Επομένως μόνο έκπληξη δεν αποτελεί η φετινή του παρουσία στην Moto2. Πέρασε δύσκολα χρόνια, ήταν όμως συνεπής κι εργάστηκε σκληρά εντυπωσιάζοντας τους ανθρώπους του paddock χωρίς να έχει τα απαραίτητα εφόδια.
Τώρα με αυτά στη διάθεσή του, ο Remy Gardner δείχνει να είναι ένα επίπεδο πάνω από σχεδόν όλους τους αντιπάλους του στην κατηγορία. Το «σχεδόν» είναι εσκεμμένο κι όχι τρόπος του λέγειν, μιας και υπάρχει ο ομόσταυλός του, ο Raul Fernandez, που κάνει πολύ δύσκολο το έργο του Αυστραλού.
Ένας Fernandez που πραγματικά προορίζεται για πολύ μεγάλα πράγματα, μιας και κάνει απίστευτη εμφάνιση και παρουσία στη μεσαία κατηγορία, ξεπερνώντας ακόμα και τις δικές του προσδοκίες για φέτος!
Οι δυο ομόσταυλοι έχουν διαφορά 31β. στο βαθμολογικό πίνακα, αλλά αυτή θα ήταν πολύ μικρότερη – στους 11β. ή στους 6β. – αν δεν είχε την πτώση στη Γερμανία ο Raul Fernandez.
Επιστρέφοντας στον Remy Gardner, ο Αυστραλός (αν συνεχίσει το ίδιο δυνατά και στο δεύτερο μισό) θα καταφέρει ενδεχομένως να ξεπεράσει και το ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στην κατηγορία.
Για την ώρα, αυτό το ρεκόρ το κρατάει ο Johann Zarco που είχε μαζέψει 352β. (!!) το 2015 σε διάστημα 18 αγώνων.
Με την υποστήριξη ενός εργοστασίου όπως η ΚΤΜ και την καθοδήγηση από μια έμπειρη ομάδα όπως αυτή του Aki Ajo, ο Remy Gardner έχει σίγουρα όλα τα εφόδια στη διάθεσή του για να κατακτήσει τον τίτλο της Moto2 φέτος.
Και να σπάσει κι ακόμα μερικά ρεκόρ στην πορεία!
