Κατά κανόνα καμιά ομάδα δεν ανακοινώνει το χρηματικό αντίτιμο για τα συμβόλαια των αναβατών, ωστόσο εύκολα ή δύσκολα οι σχετικές πληροφορίες ενίοτε βρίσκουν τη διαδρομή για τον αφρό της επικαιρότητας. Άλλωστε, αυτοί είναι και οι άνθρωποι που μας κάνουν να βλέπουμε αγώνες μοτοσυκλέτας.
Τα εκατομμύρια που συχνά ακούμε για τους πρωτοκλασάτους είναι απολύτως λογικά, καθώς υπάρχουν ελάχιστοι αναβάτες με ταλέντο ικανό να χτυπήσει νίκη σε Grand Prix και ακόμη λιγότεροι που μπορούν να το κάνουν επαναλαμβανόμενα. Το να πάρει κανείς παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι δε ακόμη πιο σπάνιο και αυτό δε θα μπορούσε παρά να αντανακλάται στις αμοιβές τους.
Μόνο που αυτοί δε θα μπορούσαν να κάνουν και πολλά μόνοι τους. Χρειάζονται κάποιους να τους ρυθμίζουν τις μοτοσυκλέτες τους, να τις επισκευάζουν και να τις στήνουν κατάλληλα για κάθε πίστα. Θέλουν ανθρώπους να διαχειρίζονται το δυναμικό της ομάδας και άλλους ανθρώπους να ασχολούνται με το επικοινωνιακό κομμάτι της.
Άραγε αυτοί πώς αμείβονται; Ζώντας σε έναν επαγγελματικό χώρο που δεν αφήνει ούτε την τελευταία λεπτομέρεια στην τύχη και ο χρόνος είναι πάντα ο χειρότερος εχθρός σου, σε μια δουλειά που δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ελαστικότητας στα ωράρια και τις άδειες, θα περίμενε κανείς πως τα χρήματα θα ήταν ανάλογα των απαιτήσεων.
Για τα κορυφαία στελέχη – αναβάτες, αγωνιστικοί διευθυντές – οι αμοιβές δεν έχουν κανόνες και πλαφόν, καθώς καθορίζονται κυρίως από τις ανάγκες της στιγμής και το όνομα του αμειβόμενου. Δε θα καταφέρει κανείς να ψήσει τον Lin Jarvis λ.χ. να αφήσει Yamaha για μια “ανταγωνιστική αμοιβή στα πλαίσια της αγοράς” αν δεν τον πληρώσει γι’ αυτό που αποδεδειγμένα κάνει: να μπορεί να “κλέψει” έναν Valentino Rossi από τη Honda και να κατευθύνει την ομάδα σε νίκες και τίτλους ακόμη κι όταν οι αναβάτες της θέλουν να σπάσουν ο ένας τα μούτρα του άλλου – βλέπε Rossi-Lorenzo.
Το Ιταλικό GPOne, ένα μέσο εξειδικευμένο στους αγώνες μοτοσυκλέτας και δη στο MotoGP, έκανε τη σχετική έρευνα και αυτά είναι τα αποτελέσματα.
Αρχιμηχανικός
Οι μισθοί των πρώτων μηχανικών κάθε αναβάτη παρουσιάζουν αρκετά μεγάλο εύρος διακύμανσης, χοντρικά από €40,000 ως €130,000 ετησίως (μικτά, όχι καθαρά). Φυσικά αυτό έχει να κάνει και με το γεγονός πως κάποιοι εξ αυτών είναι προσωπικές επιλογές των αναβατών και αυτό είναι κάτι που πληρώνεται, συχνά μάλιστα αδρά.
Παρόλα αυτά, τα χρήματα που αποκαλύπτουν οι Ιταλοί συνάδελφοι δεν εντυπωσιάζουν δεδομένης της δυσκολίας της δουλειάς, του απίστευτου προγράμματος με τα αλλεπάλληλα ταξίδια και τις τρελές ώρες, αλλά και του στρες που φέρνει η θέση. Για παράδειγμα, ένας διευθυντής σε πολυεθνική εταιρεία, ακόμη και στην Ελλάδα, μπορεί εύκολα να παίρνει αρκετά περισσότερα και μάλιστα χωρίς να υπολογίζουμε τα ετήσια μπόνους.
Τεχνικός τηλεμετρίας
Την τελευταία δεκαετία η δουλειά τους έχει γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε ομάδας. Για παράδειγμα, όταν η Honda πήρε τον Casey Stoner από τη Ducati το 2010, “έκλεψε” και δύο τεχνικούς ηλεκτρονικών από τη Yamaha και συγκεκριμένα από την ομάδα του Jorge Lorezo.
Σε σχετική ερώτηση ο ένας εξ αυτών είχε αποκαλύψει πως για τους δελεάσουν τους έκαναν “μια πρόταση που δε μπορούσαμε να απορρίψουμε”. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει να πληρώθηκαν αρκετά πάνω από τον μέσο όρο των συναδέλφων τους και το γεγονός είχε να κάνει με το ότι η Honda εκείνη τη σεζόν εγκατέλειψε τα δικά της ηλεκτρονικά και φόρεσε Magneti-Marelli (όπως και όλοι οι άλλοι πλην Suzuki τότε), οπότε είχε ανάγκη τεχνικούς με γνώση, εμπειρία και αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα. Αυτά πληρώνονται, ειδικά την κατάλληλη στιγμή.
Οι αμοιβές τους σήμερα κυμαίνονται από €35,000 ως €80,000 μικτά, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η επισήμανση του GPOne πως οι Ιταλοί τεχνικοί παίρνουν εν γένει περισσότερα από τους Ισπανούς συναδέλφους τους, με μια πιθανή εξήγηση να εντοπίζεται στην υψηλότερη φορολογία που αντιμετωπίζουν οι πρώτοι συγκριτικά με τους δεύτερους.
Μηχανικοί και τεχνικοί αναρτήσεων
Οι μικτοί μισθοί τους κυμαίνονται από €25,000 ως €70,000 ετησίως, με τις όποιες εξαιρέσεις να αφορούν ειδικές περιπτώσεις. Τέτοιες είναι κάποιοι μηχανικοί που αποτελούν επιλογή των κορυφαίων αναβατών και οι οποίοι δεν κουνιούνται από τη θέση τους, όπως λ.χ. ο Alex Briggs που βρίσκεται πολλά χρόνια στο πλευρό του Rossi. Είναι επίσης γνωστό πως ο Marc Marquez απαιτεί να είναι εξαιρετικά καλοπληρωμένοι οι άνθρωποι που ο ίδιος θέλει να έχει δίπλα του στην ομάδα.
Ανάμεσα στους μηχανικούς, λίγο καλύτερα χρήματα φαίνεται πως βγάζουν οι τεχνικοί των αναρτήσεων. Αρκετές ομάδες δεν έχουν δικούς τους ειδικούς για τη δουλειά αυτή, αλλά βασίζονται σε τεχνικούς των εταιρείων αναρτήσεων (Ohlins, Showa, WP), ωστόσο οι ομάδες που έχουν στο μισθολόγιό τους τέτοιους τεχνικούς τους αμείβουν καλά.
Επικοινωνία
Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν την επικοινωνία των ομάδων, οι υπεύθυνοι Τύπου και μάρκετινγκ, είναι οι πιο κακοπληρωμένοι υπάλληλοί τους, με μικτές ετήσιες αμοιβές που σπάνια ξεπερνούν τα €30,000.
Αυτό είναι εύκολο να το δικαιολογήσει κανείς, καθώς η θέση τους απαιτεί λίγη τεχνική εξειδίκευση και αντικαθίστανται πολύ εύκολα.
Εν γένει, εκτός των αμοιβών που ως νούμερα είναι ευνόητα και περιγραφικότατα, οι εργαζόμενοι στις ομάδες έχουν κι άλλα θεματάκια να αντιμετωπίσουν. Για παράδειγμα, αυτοί δε θα μείνουν στο χλιδάτο ξενοδοχείο, αλλά συχνά σε πολύ φτηνότερες επιλογές. Δεν ταξιδεύουν business class και πολλές φορές βρίσκονται στις φτηνότερες πτήσεις, με πολλές ώρες ανταπόκρισης σε ενδιάμεσους σταθμούς. Σε ταξίδια μεταξύ Ευρωπαϊκών αγώνων, μπορεί να τους δούμε να ταξιδεύουν ως και οδικώς, μαζί με τις νταλίκες των ομάδων από πίστα σε πίστα.
Θα φτάσουν πρώτοι στην πίστα, θα στήσουν και θα ξεστήσουν τα πάντα και θα πρέπει να είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή πανέτοιμοι να αφήσουν ο,τιδήποτε άλλο πίσω για να εξασφαλίσουν πως οι αναβάτης την ώρα του αγώνα θα έχει ό,τι χρειάζεται για να πάρει το καλό αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί να σημαίνει να ανακατασκευάσουν μια μοτοσυκλέτα που έφερε 25 τούμπες για να είναι έτοιμη σε μια ώρα στο επόμενο session δοκιμών.
Και εδώ δικαιολογίες δε χωρούν, ασχέτως αν το βράδυ δεν κοιμήθηκες γιατί ταξίδευες, αν δεν είσαι καλά ή αν θα χάσεις το μεσημεριανό. Το μόνο που μετράει είναι την ώρα που πρέπει η αγωνιστική μοτοσυκλέτα να είναι στη θέση της, γυαλισμένη και βενζινωμένη, κουρδισμένη όπως είπε το αφεντικό. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς ασήμαντα λόγια.
Τι λέτε, πληρώνονται καλά για τις απατήσεις της εργασίας τους όλοι αυτοί οι αφανείς ήρωες των αγώνων μοτοσυκλέτας;
