Η Yamaha κάνει το Triple Crown

Το 2008 είναι η δεύτερη χρονιά του περιορισμού στα 800cc και ο Jorge Lorenzo εισέρχεται στην ομάδα της Fiat Yamaha, ενώ οι Collin Edwards και James Toseland υπογράφουν με την ομάδα της Tech 3 Yamaha. Η σύνθεση αυτή ήταν πολύ δυνατή για τις δύο ομάδες της Yamaha, καθώς και οι τέσσερις αναβάτες ήταν πρωταθλητές (δύο στα GP και δύο στα Superbike). Ο Rossi αλλάζει τη μάρκα ελαστικών του και μεταπηδά από την Michelin στην Bridgestone. Η όγδοη νίκη του αυτής της σεζόν ήρθε στον 15ο γύρο της Ιαπωνίας, όπου κλείδωσε τον τίτλο του πρωταθλήματος, με τρεις ακόμη αγώνες να απομένουν για τη λήξη του. Η Yamaha επίσης κέρδισε το πρωτάθλημα κατασκευαστών, ενώ η Fiat Yamaha Team το πρωτάθλημα ομάδων. Οι υπόλοιποι τρεις αναβάτες της Yamaha συνέχισαν και αυτή τη χρονιά να χρησιμοποιούν τα ελαστικά της Michelin, με τον Lorenzo να τερματίζει τη χρονιά 4ος, με μία μόνο νίκη και τους Edwards και Toseland στην 7η και 11η θέση αντίστοιχα.

Ο εναρκτήριος γύρος που έλαβε χώρα στο Κατάρ κατεγράφη στην ιστορία ως ο πρώτος νυχτερινός αγώνας στα MotoGP κι αυτό προκειμένου να αποφευχθεί η κάψα του πρωινού. Ο rookie Lorenzo πήρε τη 2η θέση, ενώ ο Rossi, για πρώτη φορά αγωνιζόμενος με τα ελαστικά της Bridgestone, αν και ηγείτο στο πρώτο μέρος του αγώνα, τερμάτισε τελικά 5ος. Τα ελαστικά ταίριαξαν καλά με τη μοτοσυκλέτα του όμως, και στους επόμενους δύο γύρους στην Ισπανία ο Rossi τερμάτισε 2ος. Στους γύρους που ακολούθησαν σε Ισπανία και Πορτογαλία κατάφερε τη 2η και 3η θέση αντίστοιχα, ενώ στους τρεις επόμενους, σε Κίνα, Γαλλία και Ιταλία κατέγραψε μόνο νίκες. Την εκπληκτική αυτή εμφάνιση διατήρησε με τη 2η θέση στη Βρετανία, ο ένατος γύρος όμως στην Ολλανδία του επιφύλασσε μια πτώση, αμέσως μετά την εκκίνηση του αγώνα. Ο Rossi κατάφερε να επανέλθει στον αγώνα 30 δευτερόλεπτα πίσω από τους πρώτους, τερματίζοντας τελικά στην 11η θέση. Με το αποτέλεσμα αυτό, ο D. Pedrosa (Honda) ανεβαίνει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα τερματίζοντας 2ος. Στον 10ο γύρο, στο βροχερό σιρκουί Sachsenring της Γερμανίας, o Rossi δεν καταφέρνει να περάσει τον C. Stoner (Ducati) και τερματίζει 2ος. Ο κύριος αντίπαλός του, ο Pedrosa, πέφτει και εγκαταλείπει τον αγώνα, οδηγώντας έτσι ξανά τον Rossi στην κορυφή της βαθμολογίας.

Το αμερικάνικο GP λαμβάνει χώρα υπό έντονη ηλιοφάνεια και το highlight του αγώνα είναι η ανηλεής μάχη ανάμεσα σε Rossi και Stoner. Η πρώτη θέση αλλάζει χέρια πολλές φορές, ενώ η διαφορά ανάμεσα στους δύο αναβάτες δεν ξεπερνά το ένα εκατοστό του δευτερολέπτου για αρκετούς γύρους. Αργότερα στον αγώνα, ο Stoner οδηγείται στο χαλίκι και ο Rossi παίρνει την καρό σημαία 13 δευτερόλεπτα μπροστά του. Μετά τη θερινή ανάπαυλα, ο Rossi επιστρέφει με μεγάλη ρέντα και κερδίζει τους επόμενους γύρους σε Τσεχία και San Marino. Στον γύρο που ακολουθεί στην Ινδιανάπολη, η οποία φιλοξενεί για πρώτη φορά αγώνα MotoGP, ο Rossi κερδίζει ξανά, παρά τη βροχή που επικρατούσε από τυφώνα που πλησίαζε. Τον τίτλο του πρωταθλήματος κλείδωσε με μια ακόμη νίκη του, στο επόμενο GP της Ιαπωνίας.

Ο rookie Lorenzo πήρε για τρεις συνεχόμενες φορές την pole position, στους τρεις πρώτους γύρους, δείχνοντας έτσι τη δυναμική του, ενώ στον τρίτο γύρο της Πορτογαλίας κατάφερε και την πρώτη νίκη του. Συνέχισε με άρτιες εμφανίσεις και τερματισμούς στην 4η και 2η θέση σε Κίνα και Γαλλία αντίστοιχα. Στο Γαλλικό GP, το πόντιουμ κατέλαβαν αποκλειστικά οι αναβάτες της Yamaha, με τον Rossi στην 1η θέση, τον Lorenzo στη 2η και τον Edwards στην 3η. O Lorenzo δεν κατάφερε να συλλέξει πόντους από τον έκτο γύρο της Ιταλίας, ενώ στον επόμενο γύρο στην Ισπανία και στα ελεύθερα δοκιμαστικά, τραυματίστηκε και δεν μπόρεσε να συμμετάσχει. Επέστρεψε στο Βρετανικό GP για να τερματίσει 6ος και ξανά στην ίδια θέση στο GP της Ολλανδίας. Μέχρι το γερμανικό GP είχε αναρρώσει πλήρως από τα τραύματά του, λόγω της βροχής όμως στον αγώνα εκείνο έπεσε ξανά. ακόμη μία πτώση στις ΗΠΑ του στέρησαν κι άλλους πόντους στη βαθμολογία. Ο Lorenzo ξαναβρήκε τελικά τη φόρμα του στον 13ο γύρο στο San Marino όπου έκανε το 1-2 με τον Rossi. Παρά τον τερματισμό του στην 4η θέση της γενικής κατάταξης, ο Lorenzo θεωρήθηκε ικανός υποψήφιος για τον τίτλο του Πρωταθλήματος την επόμενη σεζόν.

Ο Edwards κατέλαβε την τελευταία θέση του πόντιουμ στη Γαλλία και καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν οδήγησε σαν έμπειρος βετεράνος των GP. Η εμπειρία του αυτή έγινε ιδιαίτερα εμφανής στον γύρο της Ολλανδίας. Εκεί ο Edwards, λόγω της μανούβρας που έκανε στον πρώτο γύρο για να αποφύγει την εμπλοκή με τον Rossi, βρέθηκε στα μετόπισθεν του αγώνα, ανέκτησε όμως γρήγορα το έδαφος και πέρασε τον Lorenzo. Έπειτα, προσέγγισε το γκρουπ των αναβατών που μάχονταν για την 4η θέση, αφήνοντας πίσω του τελικά τους Shinya Nakano (Honda), Chris Vermeulen (Suzuki) και Andrea Dovizioso (Honda) για να την καταλάβει εκείνος. Συνέχισε το κυνηγητό με τον Nicky Hayden (Honda) για την 3η θέση. Οι δυο τους βρέθηκαν να πορεύονται μαζί προς το τέλος του αγώνα, οπότε ο Hayden έχασε τον έλεγχο στην έξοδο από την τελευταία φουρκέτα. Έτσι ο Edwards τερμάτισε 3ος για να συμπληρώσει την τριάδα των αναβατών της Yamaha στο πόντιουμ.

Φωτογραφίες