Στις πρόσφατες δοκιμές της Jerez, ο Jack Miller είχε την ευκαιρία να οδηγήσει την GP18 μοτοσυκλέτα της Ducati, με την οποία θα αγωνιστεί στο πρωτάθλημα του 2019, ως πρώτος οδηγός της ομάδας Pramac.

Σε μια στατική φωτογραφία της μοτοσυκλέτας κοντά στο pit lane, εντύπωση προκάλεσε η ύπαρξη ενός μεταλλικού στελέχους παράλληλου με το ψαλίδι, στην δεξιά κάτω πλευρά αυτού. Το στέλεχος αυτό, φαίνεται πως αρθρώνεται  μέσω αποστάτη στην δαγκάνα του πίσω φρένου και καταλήγει, με επίσης αρθρωτή στήριξη, κάτω από τον κινητήρα.

Ποια ακριβώς λειτουργία εξυπηρετεί λοιπόν; Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του cyclewolrd, πρόκειται ουσιαστικά για μια ρυθμιζόμενη διάταξη που ελέγχει το σημείο και το ποσοστό εφαρμογής των δυνάμεων που αναπτύσσονται όταν γίνεται χρήση του πίσω φρένου.



Αναλυτικότερα, όταν σε μια μοτοσυκλέτα ενεργοποιηθεί το πίσω φρένο, ασκούνται δυνάμεις στο ψαλίδι οι οποίες και έχουν ως αποτέλεσμα την συμπίεση της ανάρτησης και το χαμήλωμα του πίσω μέρους του οχήματος. Η Ducati, με το σύστημα αυτό, ουσιαστικά μεταφέρει  τις δυνάμεις αυτές στο πλαίσιο.

Μέσω της ρύθμισης του ύψους στο οποίο αρθρώνεται στο σκέλος αυτά στα άκρα του, μπορεί να ελέγξει το  πως μοιράζονται οι δυνάμεις αυτές μεταξύ πλαισίου και ψαλιδιού και να ελέγξει με ακρίβεια τον βαθμό συμπίεσης της ανάρτησης κατά την χρήση του πίσω φρένου.

Οι ισορροπίες αυτές είναι πολύ λεπτές και προφανώς οι ρυθμίσεις έχουν να κάνουν με το στυλ του κάθε οδηγού αλλά και την εκάστοτε πίστα. Οι αναβάτες που βρίσκονται ή έχουν βρεθεί στην σέλα των Ducati, αναφέρουν πως κατά την πέδηση, οι μοτοσυκλέτες απαιτούν αρκετή πίεση στο πίσω φρένο.

Όμως ισχυρή πέδηση στο πίσω φρένο μπορεί να οδηγήσει το φαινόμενο του “rear hop”:  ο πίσω τροχός ανυψώνεται από το έδαφος (αφού εφαρμόζεται ισχυρή πίεση και στο μπροστινό φρένο) και η περιστροφή του επιβραδύνεται σημαντικά ή και σταματά τελείως. Μόλις έλθει ξανά σε επαφή με το έδαφος και ανακτήσει την πρόσφυση, η απότομή επιτάχυνσης της περιστροφής του, δημιουργεί ανάδραση, με αποτέλεσμα να εκτινάξει το πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας πάλι ψηλά κ.ο.κ., μέχρι που να μειωθεί η ταχύτητα ή η ισχύ της πέδησης και να εξαλειφθεί το φαινόμενο.

Ελέγχοντας  τον βαθμό που συμπιέζεται η πίσω ανάρτηση κατά την χρήση του πίσω φρένου λοιπόν, ελέγχει κανείς και το αν θα σηκωθεί το πίσω μέρος κατά την πέδηση. Όσο περισσότερο “κάθεται” η μοτοσυκλέτα πίσω, τόσο μεγαλύτερη μπορεί να είναι η ισχύ της πέδησης στο μπροστινό μέρος.