ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ
Η γνωριμία με την Irkutsk σίγουρα δεν θεωρείται ολοκληρωμένη δίχως επίσκεψη στην κοντινή λίμνη Βαϊκάλη. Έτσι, προσεγγίζοντας τον κοντινό παραλίμνιο οικισμό Listvyanka (60 χλμ. νότια της Irkutsk), άφησα τις αισθήσεις μου να «μεθύσουν» από την απαράμιλλη ομορφιά της γαλάζιας Βαϊκάλης, της βαθύτερης και αρχαιότερης λίμνη του κόσμου (ηλικίας 25.000.000 ετών).
Το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας», όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά οι ντόπιοι την λίμνη Βαϊκάλη, συγκαταλέγεται από το 1996 στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Σημειωτέων ότι το 80% της χλωρίδας και της πανίδας τηςΒαϊκάλης είναι μοναδικό (δεν συναντιέται πουθενά αλλού στον κόσμο), ενώ οι αρκτικές φώκιες Nerpa και το νησί Olkhon (τοπικοί θρύλοι υποστηρίζουν πως εδώ βρίσκεται ο τάφος του Τζέκινγκς Χαν) είναι μερικά από τα ιδιαίτερα αξιοθέατα της σιβηρικής λίμνης, που έχει μήκος 636 χλμ. και πλάτος 48 χλμ.
Εξαίσιες πανοραμικές εικόνες του ακατέργαστου υγρού διαμαντιού της Σιβηρίας είχα την τύχη να αποτυπώσω και καθοδόν για την πόλη Ulan Ude, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής Irkutsk-UlanUde (445 χλμ.) ακολουθούσε τις δυτικές και νότιες ακτές της Βαϊκάλης. Ένα υπέροχο ορεινό σκηνικό με πυκνά δάση κωνοφόρων αγκάλιαζαν το ακυμάτιστο σεντόνι της Βαϊκάλης, την οποία φροντίζουν 336 ποτάμια να γεμίζουν με νερό τα 31.468 τετρ. χλμ. της…
Η ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ
Περιδιαβαίνοντας στους δρόμους της UlanUdeτων 405.000 ψυχών, έντονη είχα την αίσθηση πως βρισκόμουν στη Μογγολία, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ανήκαν στη φυλή Baruit, γηγενείς με έντονα μογγολικά ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά. Διόλου τυχαίο άλλωστε, αφού η Ulan Ude άπλωνε τις γειτονιές της μόλις 200 χλμ. βόρεια της συνοριακής γραμμής με την Μογγολία. Ανέκαθεν η Ulan Ude (που ιδρύθηκε το 1666) αποτελούσε τον σπουδαιότερο συγκοινωνιακό-εμπορικό κόμβο προς και από τη Μογγολία και την Κίνα, ενώ σήμερα αντιπροσωπεύει την σπουδαιότερη κοιτίδα του βουδισμού στην αχανή σιβηρική γη.
Η μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως κοσμούσε την κεντρική πλατεία της Ulan Ude και συνιστούσε την ατραξιόν της πόλης – αλλοίμονο να μην φωτογράφιζα την λευκή SYM NH-T 300 μπροστά στην γκριζωπή προτομή του Λένιν. Όμως, η ενέργειά μου αυτή έγινε αντιληπτή από το πλήρωμα ενός περιπολικού και σε χρόνο dt ήρθαν δίπλα μου απαιτώντας επιτακτικά την απομάκρυνση της μοτοσυκλέτας από τον χώρο της πλατείας. Στο άκουσμα της εθνικής μου καταγωγής, οι δυο Σιβήριοι αστυνομικοί παραδόξως ηρέμησαν κι αφού περιεργάστηκαν για λίγο τη μοτοσυκλέτα, προχώρησαν σε απλές συστάσεις και με άφησαν χαμογελαστοί να ολοκληρώσω το φωτογραφικό μου έργο! Δεν το πίστευα, μου την είχαν «χαρίσει»!
ΑΔΕΙΣΩΠΗΤΗ ΒΡΟΧΗ
Αποχαιρετώντας την UlanUde, για τα επόμενα 2.720 χλμ. (ως την πόλη Khabarovsk) είχα να διανύσω την πιο αραιοκατοικημένη διαδρομή του Υπερσιβηρικού – μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε ανεφοδιασμό καυσίμων και ανεύρεση καταλύματος. Τελικά δεν ζορίστηκα ιδιαίτερα, αφού πρατήρια καυσίμων υπήρχαν κάθε 40-50 χλμ. (έστω και με βενζίνη 92 οκτανίων) και τις διανυκτερεύσεις μου ανέλαβαν κάποια νεότευκτα μοτέλ του δρόμου…
Κάτω από το υγρό φορτίο ενός κατάμαυρου ουρανού, η λευκή SYM NH-T 300 ακολούθησε για 4 μέρες τις υποδείξεις του GPS και ρολάρησε στη διαδρομή UlanUde–Chita–Mogocha–Khabarovsk. Τις δυο πρώτες μέρες ο καιρός ήταν αρκετά άστατος, η εναλλαγή ήλιου και βροχής συνεχής, ενώ ο όγκος της βροχής ήταν αρκετά μεγάλος και μου δημιουργούσε αρκετά προβλήματα στην οδήγηση. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις διέκοψα κακήν-κακώς την οδήγηση και αναζήτησα εσπευσμένα ένα πρόχειρο καταφύγιο για να γλιτώσω το ανελέητο μαστίγωμα της βροχής. Παρεμπιπτόντως, εξαιτίας των καταρρακτωδών βροχών που μαίνονταν για τουλάχιστον μια βδομάδα, μεγάλες εκτάσεις της νοτιοανατολικής Σιβηρίας βρέθηκαν κάτω από το νερό και πολλά χωριά είχαν εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους τους.
ΘΕΟΤΡΕΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ
Αυτές τις τέσσερεις μέρες η Σιβηρία έθετε σε μια συνεχή δοκιμασία τις ψυχικές και σωματικές μου αντοχές. Οδηγούσα κατά μέσο όρο 12-13 ώρες την ημέρα για να βγάλω 700-750 χλμ. διαδρομής. Για τέσσερεις μέρες συνομιλούσα φωνακτά με τον εαυτό μου για να μην τρελαθώ από την αβάστακτη σιωπή του τοπίου. Καταραμένη μοναξιά και απεραντοσύνη, υπήρχαν στιγμές που νόμιζα πως ταξίδευα εδώ και χρόνια στο ίδιο σημείο!
Δυο γεγονότασημάδεψαν τα χιλιόμετρα της διαδρομής καθοδόν για την πόλη Khabarovsk και χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην ταξιδιωτική μου μνήμη. Αλησμόνητες θα μου μείνουν οι τρεις θεότρελες Ρωσίδες συνταξιούχες δασκάλες που ταξίδευαν με το αυτοκίνητό τους από το Vladivostok στην Μογγολία (ήταν για αυτές ένα όνειρο ζωής και μπράβο τους!). Όπως και οι δυο Νοτιοκορεάτες σύντροχοι (με ΚΤΜ 790 & ΚΤΜ 890 τούμπανα), που ταξίδευαν για Ευρώπη. Φυσικά τους έπεισα πως θα πρέπει να επισκεφθούν οπωσδήποτετην Ελλάδα. Κι αφού ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας, υποσχέθηκα πως τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα τους περιμένω στην Ελλάδα.