Της Τζο Λαδά

Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, σαν χθες μου φαίνεται, πέρασαν από τότε που η εταιρία από τη Μαλαισία έβαλε στην αγορά το best-seller παπί της. Ακόμη και τότε οι προδιαγραφές του ήταν τόσο καλές, που μπορούμε να πούμε πως “χτύπαγε στα ίσια” τους Ιάπωνες αντιπάλους του, τόσο σε ποιότητα όσο και σε επιδόσεις. Θα μπορούσε η εξέλιξή του μοντέλου να κάνει στην αγορά κάτι λιγότερο από αυτό που έκανε πριν από δεκαπέντε χρόνια; Όχι, βέβαια!

Ποιότητα μαζί με απλότητα

Ήδη νιώθω τον αέρα της ανανέωσης κοιτώντας τα υπόχρυσα και μαύρα πλαστικά μέρη, με το μοντέρνο γραφικό στην ποδιά. Είναι τόσο καλά όσο δείχνουν; Μα και βέβαια! Όση ταλαιπωρία κι αν έφαγε το Kriss 125 αυτά δεν έδειξαν να καταλαβαίνουν τίποτα, παρά παρέμειναν ακλόνητα και γερά δεμένα πάνω στο “παπί”.
Ο μεγάλος πίνακας οργάνων πάνω στο τιμόνι είναι αρκετά απλός, παρ’ όλα αυτά μου παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με την οδήγησή του: τεράστιο αναλογικό ταχύμετρο (με υπέρμετρες φιλοδοξίες για τελική 160km/h, στην πραγματικότητα η βελόνα θ’ αγγίξει τα 115km/h τελικής), αναλογικός χιλιομετρητής, επίσης αναλογική ένδειξη βενζίνης, λυχνίες φλας, φώτων και κινητήρα, και η πολύ χρήσιμη ένδειξη των τεσσάρων σχέσεων του κιβωτίου ταχυτήτων, δεξιά από το ταχύμετρο, η οποία αργότερα θα διαπιστώσω πως κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν είναι καθόλου ευδιάκριτη, σε αντίθεση με τη νύχτα. Όλα αυτά φιλοξενούνται κάτω από μια μεγάλη ζελατίνα σε μοντέρνο σχήμα, και τίποτε δε μένει απ’ έξω.

Ομοίως ισχύει και στο μπροστινό μέρος του τιμονιού, όπου η μάσκα του Kriss φιλοξενεί το σύστημα των φώτων καθώς και τα φλας και καταλαβαίνω πως το μοναδικό πράγμα που δε βρίσκεται μαζεμένο και προφυλαγμένο μέσα στα πλαστικά είναι οι καθρέφτες.
Τα χειριστήρια είναι αρκετά απλά, όπως άλλωστε θα έπρεπε να είναι σε ένα παπί, με τη μεγάλη σκάλα των φώτων, που παράλληλα χρησιμεύει και ως σινιάλο, την κόρνα και τα φλας στο αριστερό μέρος και τις σκάλες μικρών και μεσαίων φώτων, αλλά και τη μίζα δεξιά.

 Παπί “του δρόμου”

Στο φυσικό του χώρο, την κίνηση της πόλης, το Kriss με εντυπωσιάζει με τη σπιρτάδα και το ανήσυχο πνεύμα του χωρίς καθόλου να με ανησυχήσει. Πώς το καταφέρνει αυτό; Ο νέος τετράχρονος, αερόψυκτος μονοκύλινδρος κινητήρας δύο βαλβίδων των 125cc με αυξημένη ροπή και 8,5 ίππους στις 8.000rpm “στα χαρτιά” διαθέτει νέο εκκεντροφόρο κι επανασχεδιασμένους αυλούς εισαγωγής κι εξαγωγής με αυξημένη διάμετρο. Οι ανανεώσεις συνεχίζονται με νέα ηλεκτρονική με διαφορετική χαρτογράφηση και ηλεκτρονικό ψεκασμό από τη γαλλική Synerject. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτών των μερών θα μου δώσει ιδιαίτερα φιλική αλλά πάνω απ’ όλα αποτελεσματική απόκριση στο γκάζι και θα με βοηθήσει να κινηθώ με άνεση σε όλο το φάσμα των στροφών του κινητήρα. Ιδιαίτερα από τα 50 έως τα 90km/h, που είναι οι ταχύτητες με τις οποίες κυρίως θα κινηθώ μέσα στην πόλη, το Kriss θα “ανεβάσει” στροφές και χιλιόμετρα γρήγορα και χωρίς πίεση, κάνοντας τη μετακίνησή μου πιο εύκολη. Σε γενικές γραμμές δεν ασχολούμαι και πολύ με το να “κατεβάσω” σχέση, αφού το Kriss “ακούει” από χαμηλά ακόμη και με 4η σχέση στο κιβώτιο.

Παράλληλα, οι αναρτήσεις της αγαπημένης Kayaba (τηλεσκοπικό μπροστινό σύστημα με μονή πλάκα μπροστά και δύο αμορτισέρ πίσω) δεν θα “μασήσουν” πουθενά, ενώ τα φρένα της επίσης κορυφαίας Nissin λειτουργούν εξαιρετικά και θ’ ακινητοποιήσουν ακαριαία και με απόλυτη αίσθηση ασφάλειας το μικρό Κροίσο.
Το μεγάλο του αρνητικό είναι κοινό με όλα τα “παπιά” και το συναντάς όταν ανοίξεις τη σέλα: Ο απειροελάχιστος χώρος κάτω από τη σέλα, όπου μπορεί κανείς ν΄αποθηκεύσει ένα στυλό κι ένα λεπτό αδιάβροχο. Η μεγάλη αυτή σέλα μου αρέσει που έχει αντιολισθητική ματ κάλυψη αλλά είναι σκληρή και μετά από ώρα κουράζει – δύο επιβαίνοντες όμως κάθονται υπεράνετα στο μήκος της.

 Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά

Καθώς το περιεργάζομαι παρατηρώ πως παρά την προσπάθεια για να κρατηθεί χαμηλά το κόστος παραγωγής, έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στις λεπτομέρειες, χωρίς να φαίνεται μείωση ποιότητας σε κάποιο σημείο. Τα μηχανικά μέρη έχουν καλυφθεί με πλαστικά καλύμματα, έτσι ώστε το Kriss να δίνει μια ενιαία εμφάνιση. Οι βάσεις των μαρσπιέ του οδηγού είναι αντάξιες σε σχεδιασμό με αυτές των μοτοσυκλετών ενώ αυτές του συνεπιβάτη έχουν “ρίξει τους τόνους” σε μαύρο χρώμα, ώστε να μην γίνονται άμεσα αντιληπτές και χαλούν την αρμονία του συνόλου.

Η εξάτμιση είναι κι αυτή με τη σειρά της βαμμένη μαύρη, με το designάτο προστατευτικό χρωμίου να δίνει μια νότα “πολλών” χιλιομέτρων τελικής! Πιο πάνω, στο πίσω μέρος της σέλας θα βρούμε τη χειρολαβή του συνεπιβάτη σε ιδανικό μέγεθος έτσι ώστε να κάνει τη δουλειά της αλλά να μη μας χαλάει το look. Η επανασχεδιασμένη ουρά είναι αρκετά μαζεμένη και φιλοξενεί το σώμα των φώτων των φρένων σε ικανοποιητικά αλλά όχι ενοχλητικά μεγάλο μέγεθος, με τα διακριτικά φλας εκατέρωθέν της.
Στο σύνολο προσθέτουν μια ακόμη δόση ποιότητας οι χυτές ζάντες αλουμινίου 17” σε μαύρο ματ χρώμα, που αφήνουν το δίσκο διαμέτρου 220mm με δαγκάνα δύο εμβόλων να δεσπόζει περήφανος στο μπροστινό κομμάτι του Kriss 125. Πίσω, το ταμπούρο 110mm “κρύβεται” διακριτικά και ...δε μας χαλάει την πιάτσα!

Νέα κοσμοθεωρία

Παρόλο που ποτέ δε συμπάθησα ιδιαίτερα αυτή την κατηγορία δίτροχων, μπορώ να πω πως η ιδεολογία της “παποκουλτούρας” δε με άφηνε αδιάφορη και το Kriss 125 ήταν αυτό που κατάφερε να με κερδίσει. Είναι το παπί που κάνει το “level up” στην εικόνα της κατηγορίας, με τις υψηλές επιδόσεις να “συμπλέουν” με το μεγάλο επίπεδο ασφάλειας και την κομψή εμφάνιση. Ένα πραγματικά δεμένο σύνολο στη δελεαστική τιμή των 1895euro που σίγουρα θα προτιμηθεί και θα κάνει δυνατό comeback στην αγορά. Βγαίνει και σε άλλα χρωματάκια; Μα τι ρωτάω, εκτός από τα χρώματα του Kriss της δοκιμής, στην αντιπροσωπεία συναντήσαμε την έκδοση σε ασημή με μαύρο, λευκό με μαύρο και λευκό με κόκκινο. Προσιτοί Κροίσοι, για όλα τα γούστα λοιπόν!

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες οδήγησης

Στατικές φωτογραφίες