Της Τζο Λαδά

...κι εκεί όπου επικρατεί η προβλεπόμενη “ηρεμία, τάξις και ασφάλεια” στη λίμνη των νέων μοντέλων μοτοσυκλετών, ένα βοτσαλάκι έρχεται να ταράξει την ήρεμη σαν γυαλί επιφάνεια. Από την εξωτική Ταϋλάνδη, η μαμά Honda ξεπετάει το ολοκαίνουριο MSX-125 και δημιουργεί νέα δεδομένα, στέλνοντας ίσως τους αντιπάλους της πίσω στα σχεδιαστήρια προκειμένου να της ετοιμάσουν την απάντηση.

Αδιάβαστους τους έπιασε!

Κάπου βαθιά στο ασυνείδητο κάθε μοτοσυκλετιστή που σέβεται τον εαυτό του υπάρχει ένας εφηβικός έρωτας με διάφορα μικρά της κάθε εταιρίας. Και για της Honda, να ‘ταν το γοριλάκι (“Gorilla”), να ‘ταν το πηθικάκι (“Ape”), έστω ένα μαϊμουδάκι (“Monkey”), σε όλους μας η Honda έχει καταφέρει να συγκινήσει τα εφηβικά μυαλά και να εμπλουτίσει τα όνειρά μας πάνω σε μικροσκοπικές σέλες, με παράνομα δικάβαλα (ή και τρικάβαλα...) και πρώτες απόπειρες για σούζες, επιτυχημένες ή μη.

‘Ολα αυτά κάπου είχαν ξεχαστεί και τα θυμόμασταν μόνο όταν βλέπαμε στο δρόμο κάποιον που τελικά έβλεπε πολύ “μπροστά” και δεν πούλησε το μικρό του “ζωάκι” για τα μάτια μιας μεγαλύτερης φιλοδοξίας (βλ. μοτοσυκλέτα μεγαλύτερου κυβισμού). Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τα στάνταρ μοντέλα των εταιριών να εξελίσσονται αξιοποιώντας τη νέα τεχνολογία ή ικανοποιώνταςς τις νέες ανάγκες ανάλογα με την εποχή και τα κοινωνικά δεδομένα – στις μέρες μας, γνώμονας για τη σχεδιάση ήταν αποκλειστικά η οικονομία. Έτσι βλέπαμε να κατεβαίνουν τα κυβικά και οι μεγάλες μοτοσυκλέτες να δίνουν τη θέση τους σε μικρότερα αδελφάκια τους αλλά και σε scooter και παπιά. Τίποτα καινούριο, τίποτα το συνταρακτικό.
Αυτό έρχεται ν’ αλλάξει με την παρουσίαση μιας ολοκαίνουριας μοτοσυκλέτας από τη Honda, που το όνομά της προδιαθέτει τον αναβάτη για πολλές “αταξίες”, εντός των ορίων της πάντα. “Mini Street X-treme” το βάφτισαν, το σταύρωσαν και το φτύσανε τρεις φορές να μην το ματιάξουμε. Και πολύ καλά έκαναν, γιατί είναι ολύυυυυυυυυυυυυυυυυυ όμορφο!

Το κιτρινάκι σου πάει πολύ

“...ας ελπίσουμε να μας δώσουν το κίτρινο”, έλεγε οΤάκης (Μανιάτης) όταν κατεβαίναμε τη λεωφόρο Αθηνών για να παραλάβουμε το MSX από την αντιπροσωπεία της Honda, καθώς ήδη γνώριζε πως το μοντέλο βγαίνει σε λευκό, κίτρινο, κόκκινο και μαύρο και θεωρούσε πως το κίτρινο θα “γράφει” περισσότερο στο φακό. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και αμέσως αντικρίσαμε το πολυαναμενόμενο μοτοσυκλετάκι σε φωτεινό κίτρινο καναρινί, να μας περιμένει κάτω από ένα δέντρο στην είσοδο.
Είναι αλήθεια πως η Honda δεν πειραματίζεται όσον αφορά την εμφάνιση των μοτοσυκλετών της. Ακολουθεί τη γραμμή της κομψότητας, η οποία είναι εμφανής ακόμη και σε αυτό το μικρό μοτοσυκλετάκι.

Τα πλαστικά του φαίνονται και είναι, όπως αποδεικνύεται αργότερα, πολύ ποιοτικά δεμένα πάνω στη μοτοσυκλέτα. Από μπροστά μου θυμίζει το πολυαγαπημένο “γυμνό” της εταιρίας, το Hornet, χάρη στο ενιαίο φωτιστικό σώμα με λάμπα Xenon που διαθέτει, ενώ στο πίσω μέρος χρησιμοποιεί LED για το φωτισμό.
Εκτός από το ρεζερβουάρ, που στο μεγαλύτερο μέρος του είναι κίτρινο, τις ασημένιες βάσεις των μαρσπιέ και τις βάσεις των φλας στη μάσκα και τους χρωμιωμένους ρετρό καθρέφτες, όλο το υπόλοιπο μηχανάκι είναι μαύρο. Τυχαίο; Καθόλου, αφού σίγουρα αυτό που ήθελαν οι σχεδιαστές να δεσπόζει είναι η χρυσή ανεστραμμένη “πηρουνάρα” διαμέτρου 31mm, το πρώτο 125άρι μοντέλο της εταιρίας που διαθέτει κάτι τέτοιο! Κοιτώντας και τα δισκόφρενα μπρος και πίσω, τρίβω τα χέρια μου ψιθυρίζοντας “Θα περάσουμε καλά εμείς οι δύο...”!

Ποιοτικά ανώτερο

Η Honda καυχιέται πως χρησιμοποιεί στοιχεία από τις μεγάλες της μοτοσυκλέτες και στα μικρότερα μοντέλα της. Κρίνοντας από το πηρούνι και τα δισκόφρενα που δε γινόταν να μην προσέξω από την πρώτη ματιά, μπορώ να πω πως δεν εξεπλάγην όταν καθίμενη στην εξαιρετικά άνετη και φαρδιά σέλα του MSX, είδα τον ψηφιακό πίνακα οργάνων. Μια οθόνη να τα περιέχει όλα: ταχύμετρο, στροφόμετρο, δείκτη βενζίνης (ευχαριστώ!), μερικό και ολικό χιλιομετρητή και ένδειξη ώρας. Όλα τακτοποιημένα κι ευδιάκριτα, με τους διακόπτες “SET” και “MODE” τοποθετημένους εκατέρωθεν της οθόνης, αρκετά μεγάλους ώστε να μπορείς να τους πατήσεις φορώντας γάντια (safety first!).

Πάνω στη φαρδιά τιμονάρα τοποθετούνται αριστερά η σκάλα των φώτων (γιατί όχι κι ένα σινιάλο;), η κόρνα και ο διακόπτης των φλας. Δεξιά, το Run-Off και η μίζα. Οι στρογγυλοί καθρέφτες - μπορεί να είναι εν τέλει και το μοναδικό στοιχείο που πήρε αυτούσιο από το μπόμπο (a.k.a. “Monkey”, το ζετάκι ρε παιδί μου!) το MSX-, στέκονται καλά στη θέση τους χωρίς να χρειαστεί να τους επανατοποθετήσω / ρυθμίσω, και μου δίνουν αρκετά καλό οπτικό πεδίο, ενώ δε μου χρειάστηκε ποτέ να τους κλείσω για να περάσω μέσα από την κίνηση. Η αλήθεια είναι πως και να ήθελα να το κάνω, περισσότερη ώρα θα μου έπαιρνε αυτό παρά το να περάσω λίγο πιο σιγά και πιο προσεκτικά ανάμεσα από τα αυτοκίνητα! Είναι τόσο μικροκαμωμένο που κινείται άνετα ανάμεσα στα αυτοκίνητα και σε αντίθεση με το κλασικό “ζετάκι”, σε βλέπουν οι οδηγοί και δεν κινδυνεύεις! Κάθεσαι λίγο πιο ψηλά, λίγο πιο άνετα, βρίσκεις τη θέση σου πιο γρήγορα και νιώθεις ότι οδηγείς ένα μεγάλο-μικρό!

Πατέντα στην πατέντα

Τέσσερις είναι, σου λέει, οι πατέντες που κατοχύρωσε η Honda στην κατασκευή του MSX, εστιάζοντας στη διαιρούμενη δομή του ρεζερβουάρ και του πλαισίου και δείχνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο πόσο σοβαρά έλαβε υπ’ όψιν την εξέλιξή του. Πατέντα δεν υπήρχε, παρ’ όλα αυτά, στο σχεδιασμό του αερόψυκτου διβάλβιδου κινητήρα τεσσάρων σχέσεων γιατί η Honda τον είχε έτοιμο από το καλοπουλημένο παπί της, το Wave, το οποίο έχει αγαπηθεί δεόντως από τους Έλληνες μοτοσυκλετιστές. Και γιατί όχι, αφού με μια απλή βελτίωση του PGM-FI ψεκασμού η Honda υπόσχεται μεγαλύτερη οικονομία καυσίμων αλλά και μικρότερες τριβές, μεγαλύτερη αξιοπιστία και ανθεκτικότητα. Το μόνο που έπρεπε να κάνει για να θυμίζει μεγαλύτερη μοτοσυκλέτα ήταν να καταργήσει τον ημιαυτόματο παπο-συμπλέκτη και να βάλει μανετίτσα στο αριστερό άκρο του τιμονιού. Όπερ και εγένετο!

Παίρνω το παιχνιδάκι μου και φεύγω, με περισσότερες από 4.500σ.α.λ. για να ξεκινήσω ευπρεπώς, πράγμα που με πάει πίσω πολλά χρόνια, σε εποχές Yamaha TDR 50… τι μου θύμισες τώρα!
Το κοντό μεταξόνιο των 1.200mm και το μικρό ύψος της σέλας σε συνδυασμό με το φαρδύ τιμόνι μου επιτρέπουν να κάνω αίσχη και να περνάω από παντού! Περνάω ανάμεσα από αυτοκίνητα, περνάω σταματημένα μηχανάκια που περιμένουν ν΄ανάψει το φανάρι, φτάνω πρώτη στο επόμενο φανάρι μέσα στην κίνηση, κι ας μην έχω κυβικά και γκάζια στο μοτέρ, όλοι τρώνε τη σκόνη μου!

Μόνη και δικάβαλλο

Οι δίσκοι των φρένων με 220mm διάμετρο με δαγκάνα δύο εμβόλων μπροστά και 190mm με ένα έμβολο πίσω, είναι κομμένοι και ραμμένοι για το μικρό MSX, το οποίο ακινητοποιούν άμεσα κι απροβλημάτιστα, ακόμη κι όταν το μπροστινό αυτοκίνητο πατήσει τα γνωστά αψυχολόγητα φρένα και στρίψει χωρίς φλας μπροστά στα αθώα μου μάτια. Ε, μπορεί να τα χρησιμοποίησα και για μερικά driftάκια, μη λέω και ψέμματα...

Σε λίγο οι 12-ηδες χυτοί αλουμινένιοι τροχοί μου θ’ ανέβουν και το πεζοδρόμιο με ιδιαίτερη ευκολία και θα παίξω στο χώμα σαν παιδάκι, περνώντας ανάμεσα από δέντρα και κούνιες και τραμπάλες! Και το παιχνίδι δεν θα τελειώσει ποτέ, αφού το ρεζερβουάρ των 5,5lt δε φαίνεται ν’ αδειάζει πολύ σύντομα. Πάω και “βολτάκι” δικάβαλο και η κολλητή μου γλιστράει πάνω μου στα φρένα - μερικές φορές δε φτάνει μόνο το λουράκι της και δυο διακριτικές λαβές για συγκράτηση στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν καλοδεχούμενες.

Αφήνω τη φιλενάδα στο σπίτι και φεύγω για δουλειές. Βγαίνω στην παραλιακή και μετά από περίπου μισή ώρα χάνω την αίσθηση των οπισθίων μου και αυτομάτως ακυρώνω όποια σκέψη είχα για μπανάκι προς το Σούνιο με το MSX το σαββατοκύριακο. Με 116 km/h που θα πιάσω στις 8,200rpm δεν θ’ αργήσω ευτυχώς περισσότερο να φτάσω στον προορισμό μου και έχω την ευκαιρία να απολαύσω το στιβαρό στήσιμο που δίνουν το ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο και οι σχετικά σκληρές για τους δικούς μας δρόμους αναρτήσεις (ανεστραμμένο πηρούνι 31mm μπροστά και μονό αμορτισέρ εδραζόμενο στο αλουμινένιο ψαλίδι πίσω). Ο συνδυασμός πλαισίου και αναρτήσεων αποδεικνύεται διαμάντι στις απότομες εναλλαγές πορείας, που όσο κι αν πίεσα το μικρό MSX ποτέ δε με προβλημάτισε, ούτε σαν υπόννοια.

Μια κατηγορία μόνο του

Το Honda MSX 125 είναι αναμφισβήτητα αντισυμβατικό σε όλα του, αφού διαθέτει πολυτέλειες μεγάλων μοτοσυκλετών στο μικρούλι του σύνολο. Είναι άριστο στη συμπεριφορά του, απλούστατο κι ασφαλέστερο από τις περισσότερες μοτοσυκλέτες που έχω οδηγήσει. Πραγματικά θα κακομάθει όποιον/α πιτσιρικά έχει ή δεν έχει ανάλογο δίπλωμα αλλά την τύχη να το αποκτήσει σαν πρώτη μοτοσυκλέτα, καθώς θα θέσει από νωρίς πολύ ψηλά τον πήχυ στις απαιτήσεις του από μια μοτοσυκλέτα. Αλλά και πιο έμπειροι μοτοσυκλετιστές, θα περάσουν ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού στη σέλα του και θα θυμηθούν τα παιχνίδια που κάνανε μικροί με τα αντίστοιχα “ζετάκια”!

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες οδήγησης

Στατικές φωτογραφίες