Του Τάκη Μανιάτη

Η πρόσκληση ήρθε από το Offroadteam, τον διοργανωτή του Serres Rally στην Ελλάδα: “Θέλετε να τρέξετε στο Rally Albania;” Φυσικά δεν υπήρχε λόγος να αρνηθούμε σε μία τέτοια πρόταση και αφού τακτοποιήθηκαν οι απαραίτητες λεπτομέρειες, βρεθήκαμε στο φορτηγάκι του offroadteam οι τρεις αναβάτες της Ελληνικής αποστολής: Πολυτίμη Κυριακοπούλου, Άγγελος Παντελίδης, Βασίλης Μπούδρος.

Τελευταία στιγμή στην εκκίνηση

Μετά από πολλά παρακάλια, ακανέδες και ούζα από τις Σέρρες, αλλά και την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουμε με κύπελλα από τον αγώνα, μας επετράπη η είσοδος κατ’ εξαίρεση. Έτσι τα καταφέραμε και ξημερώματα, μετά από ολονύχτια οδήγηση του οδηγού μας, Elvis Drini, φτάσαμε στα Τίρανα. Την ώρα που όλοι κοιμόντουσαν για να είναι ξεκούραστοι και να πάρουν εκκίνηση στον αγώνα, η ελληνική ομάδα ξεφόρτωνε το φορτηγό της. Περάσαμε τεχνικό έλεγχο, βάλαμε το δορυφορικό σύστημα παρακολούθησης στις μοτοσυκλέτες μας, έτσι ώστε να έχουμε έλεγχο τις υπόλοιπες μέρες του αγώνα. Και όλα ήταν έτοιμα για την εκκίνηση.

1η μέρα - Πρόλογος

Την πρώτη μέρα έγινε η εκκίνηση στην κεντρική πλατεία των Τιράνων, και αμέσως ακολουθήσαμε διαδρομή διακοσίων τριάντα χιλιομέτρων, - τα δέκα αφορούσαν τον πρόλογο που περνούσε από την παραλία. Ήταν μία πρώτη επαφή με τους χωματόδρομους της Αλβανίας έτσι ώστε να έχουμε μία γεύση από το τι θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες. Τα έντεκα χιλιόμετρα από αυτά ήταν χρονομετρημένα, και όποιος είχε την ψυχή να πάει πιο γρήγορα στην αμμώδη παραλία με την παχιά άμμο, είχε την ανάλογη θέση εκκίνησης την επόμενη μέρα. Αυτό έπαιζε σημαντικό ρόλο μιας και οι συμμετοχές έφτασαν τις 127.  Η Ελληνική αποστολή πήγε πολύ καλά, με την Πολυτίμη στην 98η θέση και τον Άγγελο στην 33η θέση, και τον Βασίλη να ακολουθεί στην 48η θέση παρά την πτώση στην εκκίνηση.

2η μέρα - Σε χαλαρούς ρυθμούς

Ήταν μία μικρή αγωνιστικά ημέρα, και αυτό φάνηκε και από την ώρα εκκίνησης. Στις δέκα το πρωί, οι 127 αναβάτες πήραν εκκίνηση και ακολούθησαν την μεγάλη απλή διαδρομή, και την ειδική που είχε απόσταση εβδομήντα οκτώ χιλιομέτρων. Ο οργανωτής στην ενημέρωση μας είχε ειδοποιήσει ότι θα είναι πολύ φυσικό τερέν, και έτσι ήταν ακριβώς: Πέτρα, με κυλιόμενη πέτρα, με σαθρή πέτρα, και σπασμένη πέτρα. Μας είπε αλήθεια τελικά! Έπρεπε να προσέξουμε τις μοτοσυκλέτες και τα ελαστικά, και φυσικά τον εαυτό μας. Με τον Βασίλη να έχει ξεκινήσει από την 48η θέση, οι προσπεράσεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής τον οδήγησαν στην 10η θέση, με αποτέλεσμα να μπει κατευθείαν σε ρυθμό διεκδίκησης της πρωτιάς. Η Πολυτίμη έφτασε στην 50η θέση της κατάταξης, και πήρε κεφάλι στην κατηγορία γυναικών, ενώ ο Άγγελος τερμάτισε 59ος γενικής.

Μετά από έξι ώρες οδήγησης, επιστρέψαμε στο bivuac που μας περίμενε το αυτοκίνητο με τα εργαλεία και τα ανταλλακτικά, και ελέγξαμε τις μοτοσυκλέτες μας, για να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη μέρα. Η κούραση ήταν εμφανής λόγω της ζέστης και της ταλαιπωρίας, μιας και η ειδική ήταν πολύ σκληρή. Το απόγευμα αφιερώθηκε στην προετοιμασία για την δύσκολη μέρα που θα ακολουθούσε.

3η μέρα - Από τα χαράματα στη "δουλειά"

Ήταν ουσιαστικά η δεύτερη αγωνιστική ημέρα, αν βγάλεις από τον αγώνα την πρώτη μέρα του προλόγου. Ξυπνήσαμε στις τέσσερις το πρωί, και πήραμε εκκίνηση στις πέντε. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να μας κάνει να σκεφτούμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, μιας και τα χιλιόμετρα που είχαμε να διανύσουμε έφταναν τα τετρακόσια πενήντα. Υπήρχαν δύο ειδικές διαδρομές απόστασης εκατόν δέκα και εβδομήντα χιλιομέτρων, η πρώτη με λάσπη στο τελείωμα, κορυφογραμμές, πολύ τεχνικές, με πολλές εναλλαγές τοπίων, ενώ διασχίζαμε δάσος με πυκνά δέντρα. Την ίδια ώρα, τα support μας είχαν το δικό τους αγώνα, να μετακινηθούν από το βορά στο νότο και να προλάβουν σε λίγη ώρα να βρίσκονται στο επόμενο μέρος συνάντησης, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε όποια προβλήματα. Τελικός προορισμός ήταν το bivuac της επόμενης μέρας, το σημείο όπου θα μέναμε –κάθε δύο μέρες μέναμε αλλού. Το καραβάνι του αγώνα ταξίδευε παρέα, και οι αναβάτες είχαν το δύσκολο έργο να οδηγήσουν οριακά σε άγνωστες συνθήκες με όποια δυσκολία είχε το φυσικό τοπίο.

Ο Μπούδρος έχει βάλει το κεφάλι κάτω και έτσι έφτασε στην 8η θέση και μείωσε την απόσταση από την κορυφή, παρά το χτύπημα στο γόνατο από την έξοδο σε μία στροφή. Στην πρώτη ειδική, στα τελευταία είκοσι χιλιόμετρα, ο Άγγελος έπεσε σε μία πολύ μεγάλη νερολακούβα, η μοτοσυκλέτα του πήρε νερά και δεν πήρε ποτέ ξανά μπροστά με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει εκεί.
Η Πολυτίμη συνέχιζε ακάθεκτη την πολύ καλή παρουσία της ανεβαίνοντας θέσεις στην γενική κατάταξη, στην 34η θέση. Η πρώτη θέση στην κατηγορία της είχε κατοχυρωθεί και οι υπόλοιπες γυναίκες βρίσκονταν πολύ πίσω.
Στο bivuac μας περίμεναν εγκαταστάσεις φαγητού και η κάθε ομάδα ετοίμαζε τις σκηνές και τις μοτοσυκλέτες για να ξεκουραστεί και να ανακτήσει δυνάμεις για την επόμενη μέρα.

4η μέρα - Ξεκούραση και επισκευές

Περιελάμβανε συνολικά εκατό χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα εβδομήντα ήταν μία από τις ομορφότερες ειδικές του αγώνα. Καταπράσινα λιβάδια, οροσειρές, κοκκινόχωμα και απίθανο τερέν για οδήγηση. Ο λόγος των λίγων χιλιομέτρων ήταν πως, την αμέσως προηγούμενη, τα οχήματα, και ειδικά τα αυτοκίνητα που συμμετείχαν, είχαν υποστεί μεγάλες ζημιές και έπρεπε να επισκευασθούν. Και φυσικά, οι οδηγοί και αναβάτες να ξεκουραστούν για την επόμενη μεγάλη μέρα.

Ο Βασίλης φτάνει στον τερματισμό έχοντας ανέβει μία θέση, στην 7η, και μειώνει έτσι τη διαφορά από τους πρώτους. Ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί και πλέον κάθε λεπτό που κερδίζεις σε οδηγεί σε διαφορετική θέση. Το άγχος ωστόσο αυξάνεται, η πίεση επίσης, και όσο αλλάζει η κατάσταση στον βαθμολογικό πίνακα, τόσο εμφανίζονται και νέοι κίνδυνοι. Η Πολυτίμη διατήρησε τη θέση της με μία μόνο αλλαγή στην 35η της γενικής κατάταξης, ωστόσο απείχε σημαντικά από τις υπόλοιπες γυναίκες της κατηγορίας. Την προηγούμενη μέρα το απόγευμα, Βασίλης και Άγγελος επισκεύασαν τη μοτοσυκλέτα του τελευταίου ο οποίος κατάφερε να εκκινήσει σήμερα, και να τερματίσει κανονικά. Ο κανονισμός σου δίνει το δικαίωμα να εγκαταλείψεις με αντίστοιχη ποινή, κάτι που εκμεταλλεύτηκε ο Άγγελος.

5η μέρα - Η επόμενη μέρα

Ενδιάμεσα σε δύο μεγάλες αγωνιστικές ημέρες, η οργάνωση είχε προβλέψει να υπάρχει μία μέρα για ξεκούραση και επισκευές. Αυτή η ημέρα είχε μόλις περάσει, και είχαμε μπροστά μας άλλη μία ημέρα με τετρακόσια είκοσι χιλιόμετρα. Αυτή ήταν άλλη μία δύσκολη μέρα για τα support που έπρεπε να μετακινηθούν από το τέρμα του βουνού στην παραλία, κοντά στη Χιμάρα.  Είχαμε να οδηγήσουμε σε δύο μεγάλες και απαιτητικές ειδικές διαδρομές, και ξυπνήσαμε ξανά στις τέσσερις το πρωί. Μετά από το μάζεμα των σκηνών και των πραγμάτων μας, το πρωινό και την επιθεώρηση των μοτοσυκλετών, έπρεπε ξανά στις πέντε τα ξημερώματα να πάρουμε εκκίνηση. Αντί να κάνουμε απλή διαδρομή ώστε να ζεσταθούμε, ξεκινήσαμε απευθείας με μία δύσκολη ειδική που ήταν σε μεγάλο ποσοστό τύπου cross country με πολύ ύπουλη λάσπη. Εκεί κόλλησαν ακόμη και γουρούνες αλλά και μοτοσυκλέτες.

Το σκληρό τερέν συνέχιζε αμέσως μετά και ακολουθούσαν ροδιές από φορτηγά, ενώ στο άλλο μισό της ειδικής, οι αναβάτες πήγαιναν τέρμα γκάζι σε δασικούς δρόμους στρωμένους με χαλίκι τρία άλφα. Η κατάληξη της ειδικής μετά από εύκολη πλοήγηση με λίγες “τουλίπες” κατέληγε σε κοσμοπολίτικη παραλία όπου γινόταν ο τερματισμός και η διανυκτέρευση.
Εκεί θα γινόταν και το rest day, μιας και η επόμενη μέρα, ήταν μέρα ξεκούρασης για αναβάτες και πληρώματα. Οι επισκευές των μοτοσυκλετών, η ανασυγκρότηση, οι ιστορίες του καθενός από τις αγωνιστικές ημέρες, αλλά και το μπάνιο στη θάλασσα και το γέλιο μας αναζωογόνησε.
Αγωνιστικά, ο Βασίλης τερμάτισε 3ος στην γενική κατάταξη της ημέρας και σε συνολικό χρόνο, είχε φτάσει στην 5η θέση overall. Ο Άγγελος με την Πολυτίμη ακολούθησαν διαφορετική τακτική σήμερα και οδήγησαν μαζί, με αποτέλεσμα να φτάσουν στον τερματισμό στην 56η και 59η θέση αντίστοιχα.

6η μέρα - Τα πάνω - κάτω

Φτάνοντας στην τελευταία μέρα του αγώνα, και έχοντας πλέον άλλη μία μεγάλη μέρα να διανύσουμε, με συνολική απόσταση τετρακοσίων χιλιομέτρων, έπρεπε να ακολουθηθεί διαφορετική στρατηγική ώστε να φτάσουμε στον τερματισμό. Από τη μία, ήταν η συντήρηση που έπρεπε να κάνουν οι Άγγελος και Πολυτίμη για να τερματίσουν, μιας και ειδικά η Πολυτίμη είχε σιγουρέψει και την 1η θέση της κατηγορίας. Από την άλλη, ο Βασίλης, είχε το περιθώριο να πιέσει για την 1η θέση γενικής, κάτι όμως που απαιτούσε δική του τύχη, και ατυχία κάποιου από τους ξένους, έτσι ώστε να καλυφθεί η χρονική διαφορά. Από την 5η θέση της γενικής κατάταξης, η διαφορά από τον 1ο ήταν στα τριάντα λεπτά, νούμερο πολύ δύσκολο να καλυφθεί, αλλά, η απόσταση από το βάθρο και την 3η θέση, βρισκόταν στα είκοσι τρία λεπτά. Αυτά τα νούμερα μπορεί να ακούγονται εξωπραγματικά, αλλά σε έναν αγώνα που διαρκεί δώδεκα ώρες και φτάνει σχεδόν τα πεντακόσια χιλιόμετρα, όλα μπορούν να συμβούν.

Ένα χάσιμο στη διαδρομή, ένα πρόβλημα της μοτοσυκλέτας, μία πτώση και ένα χτύπημα, είναι ικανά να σε στείλουν από την 1η θέση στην τελευταία, και αντίστροφα. Έτσι, ο Βασίλης αποφάσισε να τα δώσει όλα προκειμένου να καλύψει τη διαφορά, με βασικό στόχο να παραμείνει όρθιος και να φτάσει αλώβητος στον τερματισμό. Όμως, δύο αναβάτες είχαν…. αντίθετη άποψη.

6η μέρα - Τερματισμός

Οι προπορευόμενοι χάθηκαν σε κάποιο σημείο της διαδρομής και επέστρεφαν ανάποδα προκειμένου να επιστρέψουν ξανά στην σωστή διαδρομή. Κινούμενοι με αγωνιστικό ρυθμό, πέτυχαν στο δρόμο τους τον Βασίλη ο οποίος επίσης ακολούθησε λάθος διαδρομή – όπως και οι περισσότεροι αναβάτες και πληρώματα στο αγώνα, και βρέθηκε σε μία στροφή μετωπικά με τους ερχόμενους. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και ο Βασίλης εκτοξεύτηκε μακριά από την μοτοσυκλέτα, και σταμάτησε σε ένα γκρεμό πάνω σε ένα δέντρο. Αμέσως κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Παρά τους πόνους στο αριστερό χέρι και με τη βοήθεια των άλλων δύο, επανέφεραν τη μοτοσυκλέτα στο δρόμο, και αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα. Όμως το χέρι είχε αντίθετη άποψη, και μετά από λίγα χιλιόμετρα, ο Βασίλης αποφάσισε να σταματήσει τον αγώνα και να εγκαταλείψει. Η εξέταση έδειξε δύο σπασμένα δάκτυλα στο αριστερό χέρι στα οποία τοποθετήθηκε γύψος. Ο αγώνας μαζί με όποιες ελπίδες για διάκριση, είχαν τελειώσει άδοξα, παρά την πολύ καλή εμφάνιση όλων των ημερών.

Πίσω του, ο Άγγελος είχε εγκαταλείψει από μηχανική βλάβη και περίμενε το support για να επιστρέψει στο bivuac.  Το μηχανάκι του είχε υποστεί βλάβη από το “πνίξιμο” της τρίτης μέρας, και το φύλαγε για δωράκι.
Μόνη αλώβητη συνέχιζε πλέον η Τίμη. Οδηγώντας σταθερά, κουρασμένη και καταβεβλημένη, είχε σαν στόχο τον τερματισμό. Αυτός ήρθε και γέμισε την ελληνική αποστολή με χαμόγελα, μιας και εκτός από την 1η θέση της κατηγορίας της, η Τίμη είχε τερματίσει και στην 29η θέση της γενικής κατάταξης συνολικά.

Δηλώσεις αναβατών

Πολυτίμη Κυριακοπούλου
Ήταν ένας σκληρός αγώνας, είχε ανοιχτά κομμάτια, μεγάλες αποστάσεις με άσφαλτο που ήταν πολύ κουραστικές, γιατί οι οδηγοί πήγαιναν όπως ήθελαν. Οι χιλιομετρικές αποστάσεις ήταν ωραία κατανεμημένες στις αγωνιστικές ημέρες, αφού ενώ την μία μέρα είχαμε 450 χιλιόμετρα, την άλλη είχαμε χαλαρή εκκίνηση με πολύ πιο λίγα χιλιόμετρα. Πολλές συμμετοχές, καταπληκτικά τα bivuac από άποψη οργάνωσης και συμμετεχόντων, καταπληκτικής ομορφιάς η Αλβανία. Ο αγώνας ήταν περισσότερο cross country παρά rally, αφού οι διαδρομές ήταν σφικτές με λάσπη, πέτρες, και ανοιχτά κομμάτια με πολύ προσοχή, και πολλά επικίνδυνα σημεία. Αναμφισβήτητα θα τρέξω ξανά! Την τελευταία μέρα υπήρξαν τραυματισμοί και τρακαρίσματα μιας και ήταν πολλά τα χιλιόμετρα και όλοι ήταν στην πίεση για τον τερματισμό. Την τελευταία μέρα επίσης που ο Άγγελος δεν μπήκε καθόλου στην ειδική, και ο Βασίλης δεν έτρεξε καθόλου αφού τον είδα στην αρχή της διαδρομής να έχει εγκαταλείψει, κατάλαβα ότι είμαι μόνη, και είχα ένα λόγο παραπάνω να τερματίσω.

‘Αγγελος Παντελίδης
Έχοντας τρέξει τους δύο πενθήμερους τους ελληνικούς, σαν αγώνας μου φάνηκε περισσότερο rally, μιας και ήθελε μεγάλη υποστήριξη. Τα τοπία ήταν εκπληκτικά όπως και η διαδρομή, οργανωτικά μου φάνηκε άρτιος αγώνας και θα τον βαθμολογούσα με 8 στα 10. Το roadbook ήταν από τα καλύτερα που έχω τρέξει και συγκρίνονται μόνο με του Offroadteam. Πολυχρωμία, πολυκοσμία και πολλές εθνικότητες στο bivuac που ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα.
Την δεύτερη αγωνιστική ημέρα μου έκανε διακοπές το καρμπυρατέρ και έπεσα μέσα σε μία νερολακούβα και πήρε νερά ο κινητήρας. Έμεινα δώδεκα ώρες στο βουνό, και δεν είχα καμία βοήθεια. Βέβαια, από το να είχα μείνει κάπου με πολιτισμό, το προτιμούσα να είμαι μέσα στα βουνά. Μιας και εκείνη την ημέρα είχαν χτυπήσει πολλοί αναβάτες, με άφησαν τελευταίο και με μάζεψαν μετά από δώδεκα ώρες. Ήμουν σε υψόμετρο, άναψα φωτιά όταν έπεσε ο ήλιος, ζητιάνευα νερό και φαγητό από τα αυτοκίνητα, και γενικά ήταν μία ακόμη εμπειρία από rally. Από τη στιγμή που με μάζεψαν, φτάσαμε στο bivuac στις 3 το πρωί, ενώ σε αντίστοιχη εγκατάλειψη στον αγώνα των Σερρών, με είχαν μαζέψει αμέσως. Με λίγο ύπνο, φτιάξαμε το μηχανάκι, συνέχισα κανονικά τις επόμενες δύο μέρες, αλλά την τελευταία μέρα, το καρμπυρατέρ άρχισε να κάνει διακοπές, και λίγο πριν το τέλος της απλής διαδρομής, ο αγώνας μου τελείωσε.

Βασίλης Μπούδρος
Μετά το Serres Rally και το Evia Rally, το Rally Albania ήρθε να συμπληρώσει μία τριλογία πολύ ωραίων αγώνων. Ήταν σκληρό, απαιτητικό, με υψηλό ανταγωνισμό, απίστευτα μέρη, παρθένα τοπία και ένα πολύχρωμο κομβόι αναβατών και support να συμπληρώνουν μία εικόνα που είναι πολύ καιρό κολλημένη στο μυαλό μας. Δυστυχώς ο αγώνας για μένα δεν κατέληξε όπως θα ήθελα, παρά το ότι βρισκόμουν σε τροχιά βάθρου. Υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί για του χρόνου, μιας και η ελληνική αποστολή έδειξε την κλάση της.
Προκαλέσαμε τρομερή εντύπωση στους ξένους οι οποίοι δεν γνώριζαν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τόσο συγκροτημένοι αναβάτες και σίγουρα του χρόνου θα μας υπολογίζουν περισσότερο ανάμεσα στα φαβορί.
Ευχαριστούμε όσους μας στήριξαν για να γίνει αυτή η αποστολή πραγματικότητα και ευελπιστούμε του χρόνου να είμαστε εκεί πιο έμπειροι και πιο τυχεροί.

Χορηγοί

Πολυτίμη
•    Serres Rally, Τασούλης Extra Products, Motozone, Κασίμης Racing, Kshock αναρτήσεις, Riders Shop, Makan

Βασίλης Μπούδρος
•    Serres Rally, Kenny – GRC Powerfactory, KTM Νταής Θωμάς, Motozone, Kshock αναρτήσεις, Riders Shop, Makan, MC Motor - Arai

Άγγελος Παντελίδης
•    Serres Rally, WorksBike, Makan, Σταμάτης Χαλιδιάς, GU, Motozone

Φωτογραφίες Πολυτίμης Κυριακοπούλου

Φωτογραφίες Άγγελου Παντελίδη

Φωτογραφίες Βασίλη Μπούδρου