Ο συγκεκριμένος νόμος αναφέρει πως οι επαγγελματίες αναβάτες μοτοσυκλέτας πρέπει να φορούν κράνος, jacket με ανακλαστικές ταινίες, τεχνικό ρουχισμό με προστατευτικά σε γόνατα, πλάτη και γοφούς και ειδικό αερόσακο.
Περιέργως δεν γίνεται πουθενά λόγος για το ιδιαίτερα αυξημένο κόστος ενός μπουφάν με αερόσακο, κάτι που πιστεύουμε θα είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα στην εφαρμογή ενός ανάλογου νόμου, με την CMRC να έχει διαφορετικές ενστάσεις.
Πρώτα απ’ όλα η Λέσχη Δικαιωμάτων Μοτοσικλετιστών Κύπρου αναφέρει πως είναι δύσκολο να οριστεί ένας “επαγγελματίας” αναβάτης. Επαγγελματίας αναβάτης θεωρείται γενικά ο courier, ο ταχυδρόμος, ή κάποιος που δουλεύει κυρίως πάνω σε μοτοσυκλέτα, αλλά αυτός ο ορισμός δεν καθορίζεται με κάποιο νόμο.
Δεύτερη ένσταση της CMRC είναι η σύνδεση του αερόσακου με τη μοτοσυκλέτα μέσω καλωδίου (για όσους αερόσακους χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα) και η πιθανή ενεργοποίηση του από λάθος κίνηση του αναβάτη ή από λακκούβα του δρόμου.
Για τους αερόσακους χωρίς καλώδιο (η CMRC τους αποκαλεί “algorithm airbags”, ήτοι αερόσακους που ανιχνεύουν σύγκρουση / πτώση με αισθητήρες και αλγόριθμο), η ένσταση βρίσκεται στο υποθετικό σενάριο του “κι αν ξεχάσεις να τις φορτίσεις;”
Επίσης η CMRC δεν θέλει τους αστυνομικούς να επιθεωρούν τους αναβάτες ώστε να διαπιστώσουν αν φέρουν μπουφάν με αερόσακο, καθώς θεωρεί τον έλεγχο “σωματική έρευνα”! Υπερβολικούς τους βρίσκουμε. Καταρχήν τα μπουφάν με αερόσακο το αναγράφουν πάνω τους, κι αν φοράει κανείς αερόσακο κάτω απ’ αυτά, ας ανοίξει το μπουφάν να τον δείξει. Δεν χρειάζεται να… γδυθείς για να δει ο άλλος τον αερόσακο.
Τέλος η CMRC αναφέρει πως οι αερόσακοι για μοτοσυκλέτα είναι πρόσφατη τεχνολογία, και δεν υπάρχει για την ώρα κάποιο ευρωπαϊκό στάνταρ ασφαλείας που να ελέγχει την λειτουργία τους.
Δεν ξέρουμε πως σας φαίνονται τα παραπάνω, εμάς πάντως τα επιχειρήματα της CMRC δεν μας έπεισαν εντελώς, ενώ η άποψη της Λέσχης περί ασφάλειας στους επαγγελματίες αναβάτες περιορίζεται στην παροχή κράνους και εκπαίδευσης από τον εργοδότη.
