Από την Ιωάννα Σαπουντζή

Παρακολουθούμε μαθήματα Enduro για γυναίκες από την Andeli Mototouring, στην πίστα του Riding School του Θανάση Χούντρα και γινόμαστε εντουράδες μέσα σε δυο ώρες. E, σχεδόν...

Όπως για κάθε remake ταινίας διατηρείς τις επιφυλάξεις σου για την επιτυχία της, έτσι και για αυτήν τη διοργάνωση ήμουν λίγο διστακτική. Η πρώτη προσέγγιση οδήγησης σε χώμα ήταν στην περίφημη και απόλυτα επιτυχημένη διοργάνωση του FlatTrack for women, που έγινε λίγους μήνες νωρίτερα, με διοργανώτρια την «Andeli Mototouring» και υπεύθυνο εκπαίδευσης τον Θανάση Χούντρα. 

Και αυτή τη φορά οι συντελεστές ήταν οι ίδιοι. Πρωταγωνιστές γυναίκες οδηγοί. Οι περισσότερες -ίσως και όλες- είχαμε απόλυτη άγνοια οδήγησης σε χωμάτινο περιβάλλον. 

Οι τέσσερεις μοτοσυκλέτες YZ της Yamaha των 125 κ.εκ. περίμεναν τις αδαείς οδηγούς να γίνουν «εντουράδες». Τα group των οδηγών ήταν δύο. Η διάρκεια του μαθήματος, δύο ώρες. Δεν γνώριζα αν ήταν πολύ ή λίγο. 

Το πρώτο group των συμμετεχόντων αποτελείτο από 4 κυρίες (διαφόρων ηλικιών). 

Φτάνοντας, (ήμουν μάλλον η πρώτη) μας περίμεναν οι δύο εκπαιδευτές και οι διοργανωτές της εκδήλωσης. Ο αέρας λυσσομανούσε στην πίστα. Ο ήλιος έλαμπε... αλλά το Πολυδένδρι, έχει τις δικές του καιρικές συνθήκες. 

Φτάσαμε μισή ώρα νωρίτερα σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαμε για να ετοιμαστούμε με την κατάλληλη εξάρτηση. Στη διαδρομή, ήμουν λαλίστατη, δείγμα της αγωνίας που είχα για το αν θα καταφέρω να φέρω σε πέρας αυτή την διαφορετική «αποστολή». 

Κύριος στόχος μου ήταν να μην πέσω κάτω (ή μήπως όχι). Δίχως να χάσουμε χρόνο και αφού ήρθαν και οι υπόλοιπες «μαθήτριες» έγινε η μεταμόρφωση. 

Στα container του Riding School, μπαίνεις γυναίκα και βγαίνεις Tony Cairoli (οι σχετικοί με τον χώρο έπιασαν το υπονοούμενο). 

Εντυπωσιακές στολές, δερμάτινα μπουφάν, παντελόνια. Εξάρτηση enduro ή street οδήγησης, μπότες, κράνη, γάντια προστατευτικά γυαλιά. Η εμφάνιση ήταν εντυπωσιακά «άγρια». Κυρίως όμως ήταν απαραίτητη για την ασφάλειά μας.

Το πιο «δύσκολο» αξεσουάρ της εμφάνισης... ήταν οι μπότες. Σκληρές, άκαμπτες, βαριές. Στην αρχή σου φαίνεται δύσκολο έως ακατόρθωτο να οδηγήσεις όντας ντυμένη έτσι. Δυσκολεύεσαι κυρίως στην αλλαγή των ταχυτήτων με αυτές τις μπότες. Είναι τελικά όμως θέμα συνήθειας. 

Οι μοτοσυκλέτες ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα μας. Οι περισσότερες κοπέλες ήμασταν μικρόσωμες. Ιδιαίτερα βολικό το γεγονός πως οι μοτοσυκλέτες δεν ήταν ψηλές. Τα πόδια μας έφταναν άνετα κάτω. Έτσι αισθανόμασταν μεγαλύτερη άνεση στο να τις χειριστούμε. 

Ανεβαίνουμε στις μοτοσυκλέτες και οδηγούμαστε στο σημείο που θα ξεκινήσει το πρώτο μάθημα, η θέση σώματος. Η θέση σώματος είναι το Α και το Ω. Η αρχική θέση, είναι πολύ κοντά στο ντεπόζιτο καθιστές. Έπειτα όρθιες πάνω στις μηχανές. Αυτή είναι η θέση επιτάχυνσης. 

Κολλάς το κορμί σου στο τιμόνι, με πρόθεση το κράνος σου να έρθει έξω από αυτό. Εύκολο εν στάση... δύσκολο εν κινήσει. 

Πίσω η θέση σώματος όταν φρενάρεις τεντώνοντας τα χέρια. Στόχος να βάλεις το βάρος σου στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας. Αυτή είναι θέση επιβράδυνσης.

Ζέσταμα στην ασφάλτινη πίστα, επιταχύνεις-σηκώνεσαι, επιβραδύνεις-κάθεσαι πίσω. Διόλου εύκολο για κάποια άσχετη οδηγό. 

Ο τρόμος του να σηκωθείς από τη σέλα εν κινήσει και παράλληλα να μην στηριχτείς στο τιμόνι (ο αέρας συνέχιζε να λυσσομανά) με κίνδυνο να ανοίξεις το γκάζι... μας ζέστανε για τα καλά. 

Και τώρα εφαρμογή στη χωμάτινη πίστα. Σε αυτή την επίπεδη διαδρομή στόχο είχες να επαναλαμβάνεις τις εναλλαγές της θέσης του σώματος. Δύσκολο το σημείο με τα χαλίκια όπου η μοτοσυκλέτα γλιστρούσε σαν «τρελή» ιδιαίτερα στη φάση στροφής. 

Και ναι... έπρεπε να βγάλουμε πόδι για να γλυτώσουμε μια πιθανή πτώση στα καλά καθούμενα. Ευτυχώς που είχε προηγηθεί το μάθημα flat track! 

Επόμενο στάδιο το ανέβασμα εμποδίου. Μικρό ύψωμα που έπρεπε να ανεβούμε. Σωστό νούμερο στο κιβώτιο ταχυτήτων, στήριγμα στους μαρσπιέδες και όρθια στην ανάβαση. Στάση στην κορυφή, ελέγχουμε το έδαφος και τη διαδρομή μας. Ξεκινάμε, πίσω θέση στην κατάβαση. Και φυσικά αρκετές επαναλήψεις για να το εμπεδώσουμε. 

Ο έτερος εκπαιδευτής Γιώργος Σουλιώτης, σε απόσταση, μας φώναζε να κοιτάμε εκείνον. Δεν κοιτάμε ποτέ πια μπροστά και κάτω. Κοιτάμε πάντα εκεί που θέλουμε να πάμε. 

Στο επόμενο στάδιο... το ύψωμα μεγάλωσε. Και μαζί με αυτό και ο βαθμός δυσκολίας. Οι παροτρύνσεις και οι διορθώσεις των εκπαιδευτών μας έδιναν κουράγιο. Οι πρώτες πτώσεις έδωσαν σασπένς. Το κερασάκι στην τούρτα... η «μεγάλη» - για τα δικά μας δεδομένα- ανηφόρα-κατηφόρα όπου κυμάτιζε η σημαία της Andeli Mototouring. 

Στο σημείο αυτό, είχαμε ελεύθερη επιλογή. Ο Θανάσης μας ρώτησε εάν θέλουμε κάποιες να το δοκιμάσουμε. Μα ήταν δυνατόν να μην το επιχειρούσα; Πρωινό Κυριακάτικο ξύπνημα μετά από 2 ώρες μάθημα και να άφηνα την κατηφόρα; 

Η προσέγγιση... προσεκτική. Ανεβαίνεις από την πίσω πλευρά μέχρι την κορυφή. Αφήνεις λίγο τη ρόδα μπροστά έτσι ώστε να ισορροπήσει η μοτοσυκλέτα. Να μην γέρνει πίσω να μην γέρνει μπροστά. Ελέγχεις το έδαφος και τη διαδρομή που θα κάνεις. Ο Γιώργος μας θύμισε, σημάδι για το βλέμμα μας. Κοιτάμε μακριά εκεί που θέλουμε να πάμε. Και ναι!!! επιτυχής η πρώτη κατάβαση. Και ξανά και ξανά. 

Δύο ώρες συνεχούς οδήγησης, προσπάθειας, συγκέντρωσης, εμπειρίας και απόλυτης διασκέδασης ακόμη και αν περιελάμβαναν και πτώσεις. Η εξάρτηση μας πρόσφερε απόλυτη ασφάλεια. 

Λένε πως «η τρέλα δεν πάει στα βουνά».......ή μήπως τελικά πηγαίνει;

Κι αν σας άρεσε η ιδέα, στις 20 Απριλίου του 2019 έχουμε το Women Only - Enduro Vol.2 στον ίδιο χώρο. Τι περιμένετε;

Φωτογραφίες