Του Τάκη Μανιάτη

Με το νέο Tracer 700, η Yamaha καταφέρνει να προσφέρει στην μεσαία κατηγορία on/off, adventure ή sport touring (όπως κι αν την ονομάσει κανείς), τον ενδιάμεσο κρίκο: Την μοτοσυκλέτα που συνδυάζει ότι κάνουν οι BMW F 700GS, Suzuki V-Strom 650, Kawasaki Versys 650, Honda NC 750X, σε μία συσκευασία sport touring. Από μόνο του, αυτό είναι επιτυχία!

Σημαντική παρουσίαση

Η παρουσίαση του νέου Tracer 700 είχε οριστεί να γίνει στους Δολομίτες, στις ιταλοαυστριακές άλπεις, σε μία διαδρομή που αποτελεί το στόχο αμέτρητων ταξιδιωτών ανά την Ευρώπη. Μία από τις πιο ωραίες του κόσμου θα λέγαμε εμείς, μιας και οι ατελείωτες βουνοκορφές που εκτίνονται από την Αυστρία έως την Γαλλία, σχηματίζουν μοναδικές διαδρομές με ορεινά στροφιλίκια, και φυσικά, τα πασίγνωστα ''πάσα'' (pass), που βρίσκονται σχεδόν στην κορυφή κάθε βουνού. Μία τέτοια διαδρομή, θα ήταν κατά την Yamaha, η ιδανική για να δοκιμάσουμε το νέο της μοντέλο που προστέθηκε στην γκάμα των Tracer, το Tracer 700.

Αν και βασίζεται στο MT-07, δεν ονομάζεται MT-07 Tracer, αλλά σκέτο Tracer 700, και πέφτει κάτω από τη μηλιά - κάτω από το Tracer 900 που ήδη υπάρχει. Γνωρίζοντας μάλιστα την αποδοχή του Tracer 900 στην χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη, αλλά και τις πωλήσεις του άρχοντα της μεσαίας κατηγορίας, Suzuki V-Strom 650 (κοντά στις 17.000 τεμάχια στην Ελλάδα από το 2004), ξέραμε ότι η παρουσίαση αυτή, ήταν σημαντική για πολλές αγορές.

H Yamaha πρόσθεσε άλλο ένα μοντέλο στην γκάμα των Tracer το οποίο βασίζεται πάνω στην πλατφόρμα του MT-07, σε αυτό που βασίστηκε και το retro XSR700. Οι αλλαγές εστιάζουν στο μακρύτερο ψαλίδι κατά 50 χιλιοστά, στο μακρύτερο στέλεχος του αμορτισέρ με αυξημένη διαδρομή κατά 12 χιλιοστά, το οποίο διαθέτει ίδια αρχιτεκτονική, αλλά και διαφορετικές ρυθμίσεις, για να είναι το Tracer πιο σταθερό στην νέα χρήση.

Τις ίδιες πιο σκληρές ρυθμίσεις με διαφορετικά ελατήρια διαθέτει και το μπροστινό σύστημα το οποίο δεν άλλαξε την διαδρομή του. Οι τροχοί παρέμειναν ίδιοι, 17 ιντσών, όπως και τα φρένα, όπως και ο κινητήρας, με αλλαγή στην χαρτογράφηση και στην εισαγωγή του αέρα, στην περίπτωση που παραγγελθεί με 35Kw απόδοση για οδήγηση με δίπλωμα Α2. Περισσότερα στο αναλυτικό τεχνικό άρθρο.

Όμορφο και συμπαγές

Το νέο Tracer 700 μας περίμενε έξω από το ξενοδοχείο, στην Val di Fassa, για να ξεκινήσουμε την διαδρομή. Όμορφο, συμπαγές, μικρό σε διαστάσεις - δείχνει σαν μία adventure σε μικρογραφία. Η Yamaha το ξεχώρισε από το Tracer 900 στρογγυλεύοντας τις γραμμές του νέου fering, κάτι που το έκανε πιο φιλικό στο μάτι, αλλά άφησε σε κοινή θέα το πίσω μέρος, που δεν διαθέτει πλαστικά καλύμματα (όπως στο Kawasaki Versys 650 ας πούμε).

Η σέλα είναι ενιαία, δείχνει άνετη για δύο άτομα, αλλά το πίσω τμήμα μοιάζει παράταιρο με το μπροστινό. Ενώ μπροστά έχεις όγκο από το fering και τα πλαϊνά, το πίσω τμήμα τελειώνει μαζί με την σέλα. Από εκεί ξεκινά η βάση της πινακίδας ενώ είναι τοποθετημένες στο πλάι και οι χειρολαβές. Στην μοτοσυκλέτα του πλοηγού που είχε τοποθετηθεί η σχάρα που προσφέρει η Yamaha από τα αξεσουάρ, το πίσω μέρος ήταν πιο αρμονικό με το μπροστά, πιο σωστό σε αναλογίες.

Θα προτιμούσαμε ωστόσο η σχάρα ή κάποια πλαστικά να προϋπήρχαν κι έτσι να ήταν το Tracer περισσότερο adventure οπτικά, παρά ψηλό fazer όπως δείχνει στο πίσω μέρος του. Όμως, οι χειρολαβές που διαθέτει από το εργοστάσιο είναι εξαιρετικές, μεγάλες για καλή συγκράτηση και δεν ενοχλούν ούτε στο μάτι, ούτε βρίσκουν τα πόδια όταν ανεβαίνεις. Το νέο Tracer 700 δείχνει αρκετά ποιοτικό, με εξαιρετική βαφή και καλής κατασκευής μεταλλικά μέρη με άριστο φινίρισμα.

Κατασκευάζεται στο εργοστάσιο της Motobecane στην Γαλλία όπου γίνεται ουσιαστικά η συναρμολόγηση, με εξαρτήματα που έρχονται απευθείας από την Ιαπωνία. Το κόκκινο χρώμα ήταν σίγουρα το πιο εντυπωσιακό, αλλά τολμώ να πω πως ένα ασημί χρώμα με κόκκινα γραφικά, θα συμπλήρωνε την χρωματική παλέτα στην οποία κυριαρχούν επίσης το χτυπητό μεταλλικό μπλε και το επιβλητικό ματ μαύρο.

Άνετη μικρογραφία

Πρώτη εντύπωση: Πατάς άνετα στο έδαφος και τα δύο πόδια, είναι αρκετά χαμηλό, και ακόμη και μία κοπέλα δημοσιογράφος που ήταν στην παρουσίαση, μπορούσε να ακουμπήσει εύκολα στο έδαφος και να το ελέγξει με λίγη δύναμη.

Είναι δηλαδή μία μοτοσυκλέτα που θα προτιμηθεί από το γυναικείο φύλο, και από τους μέτριους σε ύψος αναβάτες. Το βάρος του, στα 196 άδεια κιλά, δεν το αισθάνεσαι, ούτε όταν το μετακινείς σταματημένο, ούτε όταν το ''ζυγίζεις'' ανάμεσα στα πόδια σου. Το τιμόνι του είναι πάρα πολύ στενό, θυμίζει έντονα αυτό του TDM 900, αλλά ακόμη στενότερο. Αν ήταν ένα με δύο εκατοστά φαρδύτερο σε κάθε πλευρά, θα ήταν ιδανικό. Βέβαια πρέπει να πούμε ότι το συνηθίζεις γρήγορα, και στις αλλαγές κλίσης, μπορείς να ασκείς πίεση στα άκρα του και η μοτοσυκλέτα να αντιδρά αμέσως. Άρα την δουλειά την κάνει και με το παραπάνω, ενώ διατηρεί το σώμα σε όρθια θέση χωρίς να χρειάζεται να "πέσεις" πάνω του για να το φτάσεις. Οι αντάπτορες που έχουν τοποθετηθεί στην άνω πλάκα του μπροστινού για να το φέρουν στο κατάλληλο ύψος, είναι σωστοί, και στο 1,80μ. μου, δεν θα έκανα κάποια αλλαγή.

Στο νέο 17λιτρο ρεζερβουάρ έχουν βάλει ελαστικά παρεμβάσματα στο πλάι, κι έτσι το αγκαλιάζεις καλύτερα, το σφίγγεις χωρίς να σου γλιστράει όταν θες να πιέσεις την μοτοσυκλέτα στις στροφές, και δεν νιώθεις την θερμοκρασία του μετάλλου.
Η σέλα του είναι άνετη αν και κάπως σκληρή, αλλά με ενόχλησε η σχεδίαση της που δεν με άφηνε να μετακινηθώ μπρος-πίσω για να βάλω το σώμα μου όπως θέλω. Κουμπώνεις σε ένα σημείο και αυτό είναι.

Με κούρασαν όμως τα γόνατα, αφού η μικρή απόσταση της σέλας από το έδαφος, στα 835 χιλιοστά, δημιουργεί μικρή γωνία στα γόνατα, τα οποία κουράζονται μετά από δύο ώρες οδήγησης, και πρέπει να κουνάς τα πόδια για να ξεκουραστούν - στο δικό μου 1.80 το αντιμετώπισα αυτό. Όμως, το ρεζερβουάρ αφήνει χώρο ακόμη και για ψηλότερο αναβάτη να τοποθετήσει τα πόδια του εκεί, πλήρως προστατευμένα από τον αέρα και τις καιρικές συνθήκες. Σου δίνει την εντύπωση ότι ακόμη και υπό βροχή, τα πόδια θα παραμείνουν στεγνά. Και αυτό το τελευταίο, το διαπιστώσαμε!

Ροπάτη βόλτα

Διακόσια πενήντα χιλιόμετρα ορεινής διαδρομής μας περίμεναν, όπως και οι Tracer 700, δίπλα από το ξενοδοχείο. Η διαδικασία για να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα γίνεται από τον διακόπτη Run/off, ο οποίος στην άνοδο του σβήνει τον κινητήρα, ενώ στην κάθοδο του, τον θέτει σε λειτουργία. Στο σημείο που κλασικά υπήρχε η μίζα, βρίσκεται ο διακόπτης των alarm. Ο ήχος του κινητήρα βγαίνει μπάσος από το μικρό τελικό που βρίσκεται μαζεμένο στο δεξί τμήμα της μοτοσυκλέτας, ενώ το απλό γκάζι του, με ντίζες, που δεν διαθέτει σύστημα Ride by Wire, προσφέρει καλή απόκριση, με τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές τάχιστα. Στο άνοιγμα του γκαζιού, το στροφόμετρο εκτοξεύεται, θυμίζοντας σου την ευκολία στο ''στροφάρισμα'' του MT-07. Ο κινητήρας δεν παρουσιάζει κομπιάσματα και ακόμη και από τις 2.000 - 2.500σ.α.λ. μπορείς να ανοίξεις το γκάζι στο τέρμα.

Αυτό ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο στην ανηφορική διαδρομή που κινηθήκαμε αρχικά προς το Passo Pordoi, στα 2.500 μέτρα, όπου οι συνεχόμενες ανηφορικές φουρκέτες, δοκίμαζαν συνεχώς την απόδοση. Ροπή και ελαστικότητα διαθέσιμη από τις χαμηλές στροφές, με άφηναν να οδηγώ χαλαρά, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα το πανέμορφο τοπίο. Δεν χρειαζόμουν συχνές αλλαγές, ενώ και μεγαλύτερη σχέση να είχα στο κιβώτιο, ο κινητήρας ''τραβούσε'' από τις χαμηλές, χωρίς να μπερδεύει. Το γεγονός ότι βρισκόμασταν συνεχώς πάνω από τα 2.000 μέτρα υψόμετρο, με τόσο καθαρή λειτουργία, σίγουρα πρόσθεστει πόντους στο σύστημα ψεκασμού του Tracer.

Η μοτοσυκλέτα επιταχύνει γραμμικότατα και με τεράστια διάρκεια. Για παράδειγμα, έως τις 7.000 ανεβάζει στροφές γρήγορα, αλλά μετά από αυτό το σημείο νιώθεις την επιτάχυνση που μετατρέπει την μοτοσυκλέτα από τουριστική σε sport.
Μέχρι τις 11.000σ.α.λ. λυσσάει, αλλά και πάλι δεν σε τρομάζει με την δύναμη του, είναι λειτουργικό και δυνατό όσο πρέπει.

Οι 75 ίπποι που ανακοινώνει το εργοστάσιο έρχονται πιο ζωντανοί απ' ότι τους συναντάς σε άλλη μοτοσυκλέτα της κατηγορίας, και η σπιρτάδα στην απόδοση, δεν κρύβεται. Ο κινητήρας δείχνει να έχει ελαφριά κινούμενα μέρη στο άνοιγμα του γκαζιού, κάτι που προδίδει και ο τρόπος με τον οποίο ανεβάζει στροφές, είτε με νεκρά, είναι με σχέση στο κιβώτιο. Δεν είναι βαρύς σε αίσθηση όπως στο V-Strom 650, ούτε ουδέτερος, όπως του BMW F 700GS ή βαρετός όπως του Honda NC 750X. Μου δίνει όμως την αίσθηση ότι στα φορτία, σε περίπτωση εκδρομής με δύο επιβαίνοντας και βαλίτσες, ίσως να μην προσφέρει την ίδια άνεση σε σχέση με ένα V-Strom.

Ασφάλτινες ανησυχίες

Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι θετικό και στις συνεχόμενες αλλαγές, αν και κάπως σκληρό, και οδηγώντας στο Passo Giau, με τις στροφές να φτάνουν στον μπροστινό τροχό πιο γρήγορα από σταγόνες βροχής στο κράνος, δεν με πρόδωσε ούτε μία φορά. Ούτε η μοτοσυκλέτα όμως με κούρασε, αφού άλλαζα γραμμές κατά την οδήγηση με ελάχιστη προσπάθεια, χωρίς να καταναλώνω δύναμη ή να φοβηθώ κάπου.

Με άφηνε να αυξήσω συνεχώς τα όρια μου, αφού γνωρίζοντας το, διαπίστωνα πως ''έχει κι άλλο'', και όντως έτσι είναι. Προσωπικά ο μπροστινός τροχός 17 ιντσών δεν μου αρέσει σε τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες, αφού κάθεσαι λίγο περίεργα στην θέση οδήγησης, νιώθοντας σαν να φορτίζεις αρκετά τον μπροστινό τροχό. Η επιλογή βέβαια δεν έγινε τυχαία, αφού η Yamaha το κατατάσσει στην κατηγορία Sport Touring.

Γι' αυτό και επέλεξε ανάμεσα σε ελαστικά πολλών εταιριών, τα δίγομα ελαστικά της Michelin, Pilot Road 4, τα οποία τοποθετήθηκαν στο Tracer 700, με στόχο να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις χωρίς πρόβλημα. Είναι πολύ καλά για την Sport Touring χρήση, προσφέρουν πολύ καλές κλίσεις και δένουν άριστα με την υπόλοιπη μοτοσυκλέτα. Προφανώς δεν ήταν τυχαία επιλογή αφού στην διαδρομή που κάναμε ζεσταινόντουσαν γρήγορα, κράταγαν ακόμη και όταν έξυνε το μαρσπιέ στο έδαφος - κάτι που γινόταν συχνά αφού φτάναμε στα όρια του, ενώ ακόμη και σε φρεναρίσματα πανικού μέσα στην στροφή, ή πριν από αυτήν, ούτε άλλαζαν την γραμμή, ούτε γλίστραγαν.

Μιλάμε βέβαια για ιδανικό οδόστρωμα χωρίς λακκούβες, όπου το Tracer 700 ήταν στο στοιχείο του. Μόλις βέβαια ξεκίνησε η βροχή, κατά την επιστροφή μας, και το οδόστρωμα έγινε γλιστερό, αρχίσαμε να μαζευόμαστε οδηγικά, αφού πλέον δεν υπήρχε πρόβλεψη από τα ελαστικά και ενημέρωση για το που πατάνε οι τροχοί. Ακόμη και στη βροχή, η ιπποδύναμη του Tracer 700 και ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται, δεν επηρέαζε αρνητικά την κινητική κατάσταση. Traction Control δεν υπάρχει, και ίσως είναι μία προσθήκη που θα έρθει αργότερα από την Yamaha.

Επιθετική οδήγηση

Αν και είχα μία ασάφεια υπό κλίση στο μπροστινό σύστημα, κάτι που προφανώς οφείλεται στο χαμηλό προφίλ του ελαστικού 17 ιντσών - ίσως και στην μαλακή και άνετη μπροστινή ανάρτηση, θεωρώ πως αν είχα 19άρη τροχό με ψηλότερο προφίλ, σε σημεία που είχε λακκούβες ή ''ραφή'' του οδοστρώματος στην μέση του δρόμου, θα είχα πιο ομαλή μετάβαση, καλύτερη πληροφόρηση και πιο ομαλή λειτουργία. Με αυτούς τους τροχούς μπορούσα όμως να στρίψω όπως με όποια άλλη μοτοσυκλέτα δρόμου με ίδιες διαστάσεις, έχοντας τα πλήρη ''ασφάλτινα'' χαρακτηριστικά στην sport οδήγηση.

Μπορούσα να κινούμαι συνεχώς σβέλτα σε κάθε είδους στροφή, να επιλέγω γραμμές σαν να οδηγώ supersport, να στρίβω στις κλειστές με το μαρσπιέ να χαράζει την άσφαλτο, και να επιτίθεμαι στα φρένα παίζοντας με τους συναδέλφους. Δεν με ενοχλούσε, ούτε με περιόριζε η όρθια θέση σώματος στην sport οδήγηση. Αντίθετα, δεν είχα κανένα πρόβλημα, και μάλιστα, παρέμεινα και ξεκούραστος όλη μέρα.

Τα φρένα του; Άριστα. Το μπροστινό του φρένο ακόμη και με ένα δάκτυλο μπορεί να σε σταματήσει από τριψήφια νούμερα, χωρίς να χρειαστεί συμβολή δεύτερου δακτύλου. Σίγουρα έχει τα καλύτερα φρένα της κατηγορίας, είτε τα συγκρίνεις με τα ''παλαιολιθικού'' τύπου των V-Strom, Versys, είτε με τα πιο ποιοτικά του BMW F 700GS, ή ακόμη και τα πιο σύγχρονα αλλά ανίσχυρα, του Honda NC 750X. Τα φρένα του είναι πολύ πιο καλά από του ανταγωνισμού, ενώ από στιβαρότητα, μπορείς να πιέσεις όσο θες, με την μοτοσυκλέτα να μην στρεβλώνει μπροστά - κάθεται ακριβώς εκεί που θες.

Μόνο ψεγάδι πως κατά την ισχυρή πίεση των φρένων σε σφιχτές στροφές στα όρια, έπειτα από μεγάλες ταχύτητες, η μοτοσυκλέτα τείνει να κάνει endo ελαφρώς, ανασηκώνοντας λίγο τον πίσω τροχό που γλιστράει - κάποιες φορές φεύγει λίγο στο πλάι. Μιλάμε πάντα υπό μεγάλη πίεση. Η εξήγηση γι' αυτό έγκειται στην λειτουργία του αμορτισέρ, που όντας αργό σε ρύθμιση απόσβεσης επαναφοράς, ''παίρνει'' μαζί του τον τροχό προς τα πάνω όταν πιέζεται το μπροστινό, αντί να τον αφήνει να "κάτσει" στην άσφαλτο. Δυστυχώς δεν ρυθμίζει, αλλά λίγοι αναβάτες θα το φτάσουν σε αυτά τα όρια για να το καταλάβουν, και όσοι το χρειάζονται, ξέρουν πολύ καλά ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις τους.

ABS και προστασία

Το ABS του αργεί να ενεργοποιηθεί και όταν γίνει αυτό δεν σε ενοχλεί, αφού δεν δημιουργεί ανάδραση στην μανέτα, ούτε στο ποδόφρενο. Είναι πολύ σύγχρονο, γρήγορο σε ανάλυση δεδομένων και εξαιρετικό σε λειτουργία - ουσιαστικά επεμβαίνει χωρίς να το καταλαβαίνεις, σε γλιστερά σημεία. Οι αναρτήσεις του κατάφεραν να διατηρήσουν τόσο την άνεση, όσο και την πρόσφυση, σε κορυφαία επίπεδα όλη την ημέρα της δοκιμής, παρά την σβέλτη οδήγηση που κάναμε.

Είναι σίγουρα επιτυχία για μία ανάρτηση να μπορεί να διατηρεί την πρόσφυση σε κορυφαία επίπεδα, την μοτοσυκλέτα σταθερή, και τον αναβάτη ξεκούραστο. Θα πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι οι λακκούβες ήταν είδος που σπάνιζε στην ιταλική άσφαλτο, οπότε εκκρεμεί δοκιμή επί ελληνικού εδάφους. Από τουριστικής άποψης πάντως, η θέση οδήγησης ήταν άνετη, ενώ η ρυθμιζόμενη ζελατίνα του fering που ρυθμίζει με το χέρι ξεβιδώνοντας δύο βίδες, προστάτευε αρκετά καλά.

Δεν μπορείς να την ρυθμίσεις εν κινήσει γιατί χρειάζεται αρκετό τράβηγμα για να ''συρθεί'' στους οδηγούς. Χρειάζεται και τα δύο χέρια για να την τραβήξεις. Έχεις όμως 24 σημεία ρύθμισης μέσα στα οκτώ εκατοστά που σηκώνεται, για να σου βελτιώσει κατά 6,4 εκατοστά κάθετου ύψους - λόγω κλίσης, την προστασία από τον αέρα. Στην χαμηλή θέση, στην sport οδήγηση, με προστάτευε αρκετά καλά. Έστελνε τον αέρα στο κράνος, αλλά χωρίς να με ενοχλεί. Στο ψηλότερο σημείο έδιωχνε πιο ομαλά τον αέρα από το κράνος, χωρίς να κάνει στροβιλισμούς σε καμία από τις δύο θέσεις. Επίσης, ούτε κούνησε καθόλου με κραδασμούς, αλλά ούτε έκανε διάθλαση το βλέμμα μου ενδιάμεσα, αφού μπορούσα να βλέπω τον δρόμο συνεχώς χωρίς πρόβλημα.

Πετυχημένη συνταγή

Οι μανέτες του είναι μικρές σε μέγεθος, στον αριστερό διακόπτη υπάρχει αναμονή για τα θερμαινόμενα γκριπ η οποία στην περίπτωση που δεν τα τοποθετήσεις, θα υπάρχει εκεί και θα φαίνεται. Προσωπικά μπέρδευα συνεχώς την κόρνα με τα φλας με τον μικροσκοπικό διακόπτη, ενώ τα φώτα του δεν μάθαμε αν είναι καλά ή όχι, αφού δεν οδηγήσαμε βράδυ.
Η Yamaha έχει τοποθετήσει μία μπάρα σύνδεσης στο τιμόνι που συμβάλλει στην στιβαρότητα αλλά παίζει και ρόλο έξυπνης αναμονής για τοποθέτηση GPS ή άλλης συσκευής - υπάρχει επίσης αναμονή για πρίζα 12V, η οποία ανήκει στα αξεσουάρ.

Τα όργανα του δεν έχουν κάποιο κουμπί σύνδεσης στο αριστερό άκρο, είναι πληρέστατα όμως, με μικρές αλλά ευανάγνωστες ενδείξεις. Έχει στροφόμετρο, οδόμετρο, καταναλώσεις, αν βρισκόντουσαν και πιο πάνω τοποθετημένα, τότε δεν θα υπήρχε κάποιο ψεγάδι. Είναι τοποθετημένα πολύ χαμηλά, "χωμένα" στην - επίσης χωμένη- άνω πλάκα του μπροστινού συστήματος, και πρέπει να ψάξεις με το μάτι για να τα βρεις - δεν τα συναντάς εύκολα στο μάτι. Έχουν μείνει προφανώς στην παλιά βάση του MT-07, όπου ο λαιμός του πλαισίου, βρίσκεται χαμηλά.

Ουσιαστικά, την διαφορά στην βάση οδήγησης, την κάνουν οι βάσεις του τιμονιού, και όλο το σύνολο, πλαίσιο, μπροστινό σύστημα, όργανα, βρίσκονται χαμηλά. Δεν έχουν εξελιχθεί εκ νέου ώστε να αφορούν μία adventure μοτοσυκλέτα. Η Yamaha άλλωστε δεν την κατατάσσει εκεί, αλλά στην κατηγορία Sport touring, μία κατηγορία που με τροχούς, διαδρομές και ρυθμίσεις αναρτήσεων street, μπορείς να κάνεις ότι θα έκανες με μία street, αλλά πιο άνετα, λόγω θέσης οδήγησης. Και αν δεν πατάς χώμα, εδώ που τα λέμε, δεν έχεις και λόγο να επιλέξεις κάτι άλλο. Άρα, μάλλον ιδιαίτερα πετυχημένη θα την λέγαμε την συνταγή του Tracer 700!

Sport Touring... με άνεση!

Σίγουρα δεν ήταν τυχαία η επιλογή του μέρους της παρουσίασης, αφού στην στριφτερή διαδρομή, δεν υπήρχε μεγάλη ευθεία για να ανοίξουμε όλες τις σχέσεις στο Tracer 700. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό έγινε εσκεμμένα, ξέρω ότι σίγουρα δεν μπορέσαμε να δούμε αν η μοτοσυκλέτα πάει πάνω από 120χ.α.ω. Φανταστείτε μόνο πως, μέσα στα 200 χιλιόμετρα διαδρομής, διανύοντας οκτώ ''πάσα'', οκτώ περάσματα στο ψηλότερο σημείο στους Δολομίτες, έψαχνα για ώρα να βρω μία ευθεία ικανή να το ανοίξω στο τέρμα. Τελικά κατάφερα να ανοίξω την 1η σχέση έως τα 87 όπου μπαίνει ο κόφτης, την 2η έως τα 117 και μόλις να κουμπώσω την 3η, για να προλάβω να φρενάρω με 120χ.α.ω. στο κοντέρ, και την κλειστή δεξιά να παραμονεύει να την αγκαλιάσω.

Άρα, άγνωστο με τι ταχύτητες ταξιδεύει ή τι τελική έχει, ή αν κουνάει και σε ποια χιλιόμετρα, πως είναι η προστασία από τον αέρα ή οι αναρτήσεις στα 200χ.α.ω. Είδα όμως ότι επιστρέφοντας από 200+ χιλιόμετρα ιδιαίτερα γρήγορης βόλτας, είχα διαθέσιμες δύο μπάρες στον μετρητή καυσίμου, πριν μπει η ρεζέρβα. Κάτι που για το 17λιτρο ρεζερβουάρ, επιβεβαιώνει τα λεγόμενα της Yamaha για αυτονομία στα 300 χιλιόμετρα.
Η εντύπωση που μας άφησε στις διαδρομές που οδηγήσαμε, μετά από 200 χιλιόμετρα στροφιλίκι - και το εννοούμε, ατελείωτο στροφιλίκι όπου οι τροχοί σπάνια πατούσαν κάθετα, ήταν η καλύτερη. Ήμουν ξεκούραστος σαν να μην είχα κάνει τίποτα όλη την ημέρα, άνετος, με τις στάσεις για καφέ να μου ξεμουδιάζουν τα γόνατα - το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα. Σαν αίσθηση και βάρος, μπορώ να πω μόνο τα καλύτερα.

Η Yamaha ήθελε να μας δείξει ότι αυτή η μοτοσυκλέτα μπορεί να κινείται όλη μέρα σε τέτοιες διαδρομές και το κατάφερε. Δεν θα ήθελα ας πούμε να βρίσκομαι σε μία τέτοια διαδρομή με μία βαρυφορτωμένη μοτοσυκλέτα με τρεις τεράστιες βαλίτσες. Απλά, μπορεί να κάνει ότι και οι άλλες, με πιο sport χαρακτήρα. Η Yamaha προσφέρει μία sport touring που συνδυάζει τουρισμό και καθημερινή χρήση, αλλά και sport οδήγηση, άριστα. Τολμώ να πω πως κινείται ανάμεσα σε ένα πιο sport Versys και σε ένα λιγότερο τουριστικό V-Strom. Σίγουρα αρκετά καλύτερο και από τα δύο προαναφερθέντα σε καθημερινές συνθήκες.

Άλλωστε για την τουριστική χρήση, η Yamaha έχει εξελίσσει ήδη μία πλήρη σειρά αξεσουάρ, που περιλαμβάνει βαλίτσες σε δύο τύπους, πλαϊνά κάγκελα, προβολάκια, θερμαινόμενα γκριπ, πρίζα 12V, κ.α. Το διπλό σταντ, το έχει ως στάνταρ από το εργοστάσιο.
Στα 8.700 που αναμένεται να κοστίζει στην Ελλάδα, θα είναι σίγουρα μία αξιόλογη πρόταση, σε μικρό μέγεθος, που μπορεί να συνδυάσει τουρισμό, sport οδήγηση και καθημερινότητα με μεγάλη άνεση. Και φαίνεται ότι στην κατηγορία που απευθύνεται, θα πετύχει άμεσα.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Κατασκευαστής	Yamaha
Μοντέλο	MT-07 Tracer
Αντιπρόσωπος	ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ Α.Ε.Ε.
Τιμή	Αναμένεται
Εγγύηση	2 χρόνια
Κινητήρας
Τύπος	Δικύλινδρος, τετράχρονος, τετραβάλβιδος, υγρόψυκτος, 2ΕΕΚ
Κυβισμός (c.c.)	689
Συμπίεση (:1)	10,9
Διάμετρος x Διαδρομή (mm x mm)	80x68.6
Τροφοδοσία	Ψεκασμός
Σύστημα εξαγωγής	Δύο σε μία
Λίπανση	Υγρό κάρτερ με αντλία λαδιού
Συμπλέκτης	Μηχανικός
Κιβώτιο ταχυτήτων	6 σχέσεων
Μετάδοση	Αλυσίδα
Πλαίσιο
Τύπος	Ατσάλινο, σωληνωτό
Κάστερ (°)	24,5
Ίχνος (mm)	90
Μήκος (mm)	2138
Πλάτος  (mm)	806
Μεταξόνιο (mm)	1450
Ύψος (mm)	1270
Ύψος σέλας (mm)	835
Απόσταση εδάφους (mm)	140
Βάρος γεμάτο (kg)	196
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα (lt)	17 / Δ.Α.
Αναρτήσεις
Μπροστά	Συμβατικό τηλεσκοπικό πιρούνι
Πίσω	Μονό αμορτισέρ
Ελαστικά
μπροστά	120/70-17
Πίσω	180/55-17
Φρένα
Μπροστά	Δύο δίσκοι διαμέτρου 282 mm / δαγκάνες δύο εμβόλων
Πίσω	Δίσκος διαμέτρου 245 mm / δαγκάνα ενός εμβόλου
Επιδόσεις
Ισχύς εργοστασίου (ίπποι / στροφές)	74,8 / 9.000
Ροπή εργοστασίου (χλγρμ / στροφές)	6,93 / 6.500

Οδηγικές φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Φωτογραφίες λεπτομερειών

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Διαβάστε το πλήρες αναλυτικό τεχνικό άρθρο για το νέο Yamaha Tracer 700