Κείμενο: Σπύρος Τσαντήλας
Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Πάνε δύο χρόνια από την τελευταία φορά που καβάλησα το κορυφαίο Tiger των 1200 κυβικών, το XCa, μα από τις φωτογραφίες θα έλεγε κανείς πως ελάχιστα έχουν αλλάξει στο μεταξύ. Αυτή η εκτίμηση είναι αληθής μόνο κατά το ήμισυ, διότι αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει, μα τα περισσότερα δεν κάνουν μπαμ στο μάτι.

Το “νέο” αυτό Tiger 1200 παρουσιάστηκε στο Μιλάνο τον περασμένο Νοέμβρη, παρέα με την εκτενώς ανανεωμένη γκάμα των 800. Πατά πάνω στην πετυχημένη υπάρχουσα βάση, η οποία με τη σειρά της είχε ανανεωθεί σε μεγάλο βαθμό στο αντίστοιχο σαλόνι του 2015, αλλά πλέον πετά το Explorer από τον τίτλο του και γίνεται απλά Tiger 1200.

Η ωριμότητα

Η σημαντικότερη αλλαγή που έχει επιφέρει η Triumph στα μεγάλα της Tiger δε φαίνεται καθόλου. Μιλάμε για τα τουλάχιστον 10 κιλά που έχει ξεφορτωθεί κάθε μοντέλο της συγκεκριμένης φαμίλιας. Στην περίπτωσή μας, συγκριτικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του 2016 μετράμε 11 κιλάκια λιγότερα στο υγρό βάρος που ανακοινώνουν οι Άγγλοι.

Καθόλου άσχημα, ακόμη κι αν αναλογιστούμε πως το συνολικά βάρος και πάλι φτάνει αισίως στα 244 κιλά - παρόλα αυτά, ποιος λέει όχι σε μια δίαιτα της τάξης του 5%;

Μετά έχουμε την προσθήκη άφθονου τεχνολογικού εξοπλισμού σε ένα ήδη εξαιρετικά πλούσιο μοντέλο. Το νέο XCa προσθέτει νέες χαρτογραφήσεις και νέες ρυθμίσεις στις ηλεκτρονικές του αναρτήσεις - Triumph Semi Active Suspensions, ή TSAS.

Η νέα Off Road Pro Mode, απενεργοποιεί ABS και traction control, ενώ δίνει στις αναρτήσεις ένα σετ αφιερωμένων ρυθμίσεων που θεωρητικά προσαρμόζουν τη μοτοσυκλέτα για τα πιο δύσκολα.

Παράλληλα, ο αναβάτης έχει τη δυνατότητα να φτιάξει το δικό του προφίλ ρυθμίσεων, επιλέγοντας από έναν πακτωλό επιλογών που δίνουν ιδιαίτερο νόημα στην προσωπική επιλογή.

Προσθέτουμε τώρα και μια έγχρωμη TFT οθόνη οργάνων, απ’ όπου πλέον η περιήγηση στις ρυθμίσεις και τα μενού είναι ευκολότερη και θυμίζει πολύ περισσότερο τη βασική αρχιτεκτονική του File Explorer των Windows.

Για την ουρά της μοτοσυκλέτας έχουμε ένα νοστιμότατο τελικό εξάτμισης από την παραδοσιακή συνεργάτιδα της Triumph, Arrow, ενώ μπροστά μετράμε δύο προβολείς ομίχλης και επιπλέον δύο τριάδες LED φώτων κάτω από το γνώριμο δίδυμο προβολέων, τα οποία φωτίζουν στο εσωτερικό της στροφής καθοδηγούμενα από την αδρανειακή μονάδα ελέγχου (IMU) της μοτοσυκλέτας.

Κάπως έτσι, η Triumph προσέθεσε μια σειρά αλλαγών και αναβαθμίσεων που διευρύνουν τις ικανότητές του χωρίς να το αλλάζουν, ουσιαστικά καταλήγοντας στο σοφότερα εξοπλισμένο Tiger 1200 ως τώρα. Ωριμότητα.

Η ανωριμότητα

Ο τρικύλινδρος κινητήρας των 1215 cc είναι ένα από τα πολλά σημεία που αναγκάστηκαν να περάσουν από δίαιτα για να χάσουν βάρος, στη συλλογική διαδικασία που είχε ως αποτέλεσμα το -11 στη ζυγαριά.

Αυτό που δεν άλλαξε σημαντικά είναι ο χαρακτήρας του. Εξακολουθεί να βγάζει πάνω-κάτω την ίδια δύναμη με πριν, ενώ η βασικότερη αλλαγή στο τελικό προϊόν είναι η μετατόπιση της μέγιστης ροπής μια χιλιάδα στροφών ψηλότερα.

Βέβαια, όταν έχεις πάνω από 12 κιλά να απλώσεις κατά μήκος του εύρους λειτουργίας του κινητήρα, μάλλον λιγη διαφορά θα κάνει το πού κορυφώνει η καμπύλη και, διά του λόγου το αληθές, στον δρόμο δύσκολα θα αντιληφθεί κανείς αυτήν την αλλαγή από το προηγούμενο μοντέλο σε αυτό.

Δε βλέπουμε τον λόγο κανείς να παραπονεθεί για την ιπποδύναμη του μεγάλου Τίγρη. Οι 141 ίπποι είναι ένα αξιοπρεπέστατο νούμερο που σε απλά ελληνικά θα το περιγράφαμε ως “περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται”.

Όχι, δεν είναι ούτε γκρίνια, ούτε μπηχτή. Είμαστε οι τελευταίοι άνθρωποι που θα ισχυριστούν πως λίγο παραπάνω γκάζι βλάπτει - απεναντίας. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι πως για μια τέτοια μοτοσυκλέτα και οι 100 και οι 120 ίπποι φτάνουν και περισσεύουν για τη λογική χρήσης της. Πόσο μάλλον οι 141.

Το Tiger 1200 είναι ανά πάσα στιγμή πρόθυμο να φερθεί εξόχως ανώριμα, προσφέροντας διασκέδαση και χορταστικές επιταχύνσεις όπου και όποτε. Απενεργοποιείς δε το traction και η ανωριμότητα περνά σε άλλα επίπεδα.

Η τελική του ταχύτητα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το απερχόμενο μοντέλο, φτάνοντας άνετα στα 220 και ως και τα 230 με λίγο κόπο. Όπως είπαμε, σαφώς περισσότερα απ’ όσα χρειάζονται, αλλά ένα εξαιρετικό εχέγγυο πως στις ταχύτητες ταξιδίου το μεγάλο Tiger θα αισθάνεται χαλαρό και ξεκούραστο, με άφθονα αποθέματα ισχύος για κάθε δυνατή χρήση.

Από τους διαθέσιμους χάρτες, ο Sport θα μείνει μάλλον κλειδωμένος τον περισσότερο καιρό στην όμορφη οθόνη, καθώς η άμεση απόκριση και πλήρης δύναμη είναι ένα εθιστικό δίδυμο που δύσκολα ξεχνάς.

Σα βγεις στον ανοικτό δρόμο ωστόσο, η επιλογή Road θα κάνει τον κινητήρα πιο απαλό χωρίς να χάνει αισθητά σε δύναμη.

Από πλευράς κατανάλωσης, το νέο Tiger 1200 δεν άλλαξε. Είναι ένα υπόδειγμα ροπάτης οικονομίας όσο το οδηγείς αναλόγως, πηγαίνοντας με άνεση σε νούμερα γύρω από τα 7 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Μπορεί να δει και χαμηλότερα μέσα στην πόλη και φυσικά θα σκαρφαλώσει αρκετά ψηλότερα αν κυνηγάς τις υψηλές μουαγιέν.

Το ευχάριστο είναι πως με τη μεγιστοποίση της ροπής ψηλότερα, η περιοχή οικονομικής λειτουργίας αναλογεί πλέον σε υψηλότερες ταχύτητες.

Η σοβαρή πλευρά

Ό,τι κι αν πούμε, η αλήθεια είναι πως το Tiger 1200 παραμένει μια μοτοσυκλέτα που λατρεύει την ασφαλτάδα. Καθισμένος ψηλά, ο αναβάτης έχει καθαρή προοπτική στον δρόμο και μια αίσθηση αρχοντιάς που ενισχύεται τόσο από την εξαιρετική αεροδυναμική - με ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη ζελατίνα - όσο και από τη γενικώς υψηλή ποιότητα κύλισης της μοτοσυκλέτας.

Το Tiger θα καταπιεί χιλιόμετρα με βουλιμία και θα στρίψει αρχοντικά, αποφασιστικά και καθησυχαστικά.

Υπάρχει μια ρύθμιση για κάθε συνθήκη και η διαφορά είναι άμεσα αντιληπτή. Το ωραίο είναι πως όλες οι αλλαγές γίνονται στη στιγμή από τιμόνι, δίχως ποτέ τα χέρια να αφήσουν τα χειριστήρια και η μεταμόρφωση της μοτοσυκλέτας είναι άμεσα αντιληπτή.

Ο ανοικτός δρόμος είναι μια απόλαυση ανεξαρτήτως ταχύτητας, αφού το Tiger μπορεί εξίσου εύκολα να βολτάρει με λίγα, αλλά και να εξιτάρει επινεφρίδια δουλεύοντας με μία κάτω.

Στο στροφιλίκι τα όρια τίθενται από τη γεωμετρία της μοτοσυκλέτας. Ψηλό και βαρύ, δεν είναι και η καλύτερή του να το στριμώχνεις σε κλειστές καμπές ζητώντας του να χορέψει λες και είναι Street Triple. Θα ακολουθήσει, μα απαιτεί σεβασμό στον ρυθμό του ώστε να μη χρειαστεί να μετατραπεί σε μάχη η υποταγή της αδράνειάς του στην είσοδο της στροφής.

Όσο ακούς τις αντιδράσεις του, το Tiger σε αποζημιώνει με υπέροχη σταθερότητα, ασφάλεια και διασκέδαση.

Αν θες να το πιέσεις παραπάνω, πάντως έχει έναν άσο στο μανίκι. Ονομάζεται Brembo monobloc και έχει δύο από δαύτες. Πραγματικές άγκυρες, πλησιάζουν το ιδανικό με άψογη προοδευτικότητα, πολύ καλή αίσθηση στο χέρι και όση δύναμη χρειάζεται.

Εκπληκτικά φρένα, συνεπικουρούμενα από ένα εξίσου εξαιρετικό και αποτελεσματικό ABS.

Και, για κερασάκι, η Triumph ρίχνει το παιχνίδι ένα shifter που δουλεύει και το ανέβασμα σχέσης και στο κατέβασμα. Ένα καθαρά ασφάλτινο αξεσουάρ που μοιάζει ξένο σε μια τέτοια μοτοσυκλέτα, ωστόσο βρίσκει άνετα τη θέση του ως ένα εξάρτημα που απλά κάνει τις αλλαγές ευκολότερες. Ίσως το “ταχύτερες” να είναι όντως πλεονασμός για ένα Tiger, αλλά την ευκολία ουδείς εμίσησε.

Η περιπετειώδης πλευρά

Φτάνουμε λοιπόν στο χώμα, εκεί όπου θεωρητικά η Triumph προίκισε αυτό το Tiger με μερικά σημαντικά νέα εφόδια.

Η πρώτη αλήθεια είναι πως η ύπαρξη του riding mode “Off Road Pro” είναι ένα σπουδαίο κόλπο. Πριν καν τσουλήσουμε τις ρόδες μας στο χώμα, η νέα επιλογή αποδεικνύεται χρησιμότατη ως ένα shortcut που ενσωματώνει μια σειρά αλλαγών που θα απαιτούσαν μερικά λεπτά παιξίματος για να γίνουν μία προς μία. Και μόνο για την πρακτικότητα του να κλείνεις ABS και traction με ένα πάτημα κουμπιού και να έχεις ταυτόχρονα και τις αναρτήσεις στημένες όπως πρέπει: αξία ανυπολόγιστη.

Μπαίνοντας στο χώμα έρχεσαι αντιμέτωπος από νωρίς με τη δεύτερη αλήθεια. Η αίσθηση είναι αυτή που περιμένει κανείς, πολύ ψηλή, πολύ βαριά, δεν είναι δα και παιχνίδι για τα δύσκολα. Θέλει χέρια, χρειάζεται εξοικείωση, απαιτεί σεβασμό.

Για απλές διελεύσεις από πάσης φύσεως μη στρωμένη επιφάνεια, τα πράγματα είναι σχετικά απλά και το Tiger βοηθά πολύ με τον καλά προσανατολισμένο του εξοπλισμό και στήσιμο. Το πόσο γρήγορα θα πάει και σε πόσο δύσκολες καταστάσεις θα μπει, αυτό είναι ένα ζήτημα που άπτεται πρωτίστως στην εμπειρία του χειριστή του.

Θα βρείτε μοτοσυκλέτες με περισσότερο γκάζι, θα βρείτε μοτοσυκλέτες πιο ελαφριές, αλλά πληρέστερα εξοπλισμένες μοτοσυκλέτες σε αυτήν την κατηγορία δύσκολα προκύπτουν. Ακόμα κι όταν μιλάμε για εξοπλισμό για εκτός δρόμου οδήγηση.

Και η λυπητερή

Λοιπόν, πάνω-κάτω φαντάζεστε πού πάει το πράμα, ας είμαστε ρεαλιστές. Μιλάμε για τη βασιλική οικογένεια των on-off της Triumph και δη για το κορυφαίο μοντέλο αυτής, το XCa. Φορά ως στάνταρ όλα όσα τα υπόλοιπα αδέλφια του απλά ονειρεύονται και αυτό είναι κάτι που πληρώνεται.

Πόσο; Ξεκινάμε από €20,590 και φορτώνουμε εξοπλισμό - αν μη τι άλλο η Triumph έχει αρκετά λαχταριστά καλούδια στις λίστες της.

Φαίνονται πολλά; Ως σκέτο νούμερο ναι, αλλά αριθμοί ασυνόδευτοι δε σημαίνουν τίποτε. Βρισκόμαστε στον αφρό των adventure μοτοσυκλετών και χαζεύουμε το πληρέστερο των Tiger 1200. Όλα τα μέλη αυτής της κλίκας παίζουν σε ανάλογα νούμερα και ενίοτε ξεφεύγουν και αρκετά πιο πάνω, οπότε θα πρέπει να κρίνουμε την τιμή του αναλόγως.

Ως το πολυτελέστατο δίτροχο SUV που στην ουσία είναι, το Tiger 1200 XCa δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από τους ανταγωνιστές του. Ας μην ξεχνάμε δε πως ζητά “μόλις” ένα πεντακοσάρικο πάνω από όσο έκανε το προηγούμενο μοντέλο, μετά από τόση βελτίωση και με τόσα επιπλέον καλούδια στον βασικό του εξοπλισμό. Απλώς, όπως είναι σαφές, με αυτήν την τιμή απευθύνεται αναπόφευκτα σε λίγους.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες κίνησης

Φωτογραφίες λεπτομερειών 1

Φωτογραφίες λεπτομερειών 2