Του Τάκη Μανιάτη
Φωτό: Βασίλης Κωστάκος
Το στήσιμο
Μάλιστα, επέλεξε έναν από τους καλύτερους αναβάτες στο enduro, τον Παναγιώτη Κακολύρη, ο οποίος είναι πρωταθλητής Ελλάδος αλλά και με πολλές διακρίσεις στο motocross παλαιότερα, και ξεκίνησε το project “Suzuki V-Strom 800 Rally”.
Είναι γεγονός πως η Suzuki V-strom 800DE είναι μία πολυσυζητημένη μοτοσυκλέτα η οποία ήρθε την προηγούμενη χρονιά με στόχο να κάνει ασφάλτινες και χωμάτινες εκδρομές, προσθέτοντας μάλιστα μία κορυφαία επιλογή στην κατηγορία, που μέχρι πρότινος δεν είχε αρκετές ιαπωνικές προτάσεις. Γι’ αυτό το στοίχημα ήταν μεγάλο όσον αφορά τις αλλαγές αλλά και τον στόχο.
Οι άνθρωποι της Aurora ξεκίνησαν τις αλλαγές με το νέο μπροστινό τμήμα και αυτές είναι οπτικές, διατηρώντας την σχεδίαση και φιλοσοφία της Suzuki V-Strom 800DE, με ένα νέο μούτρο που κάνει τους Έλληνες σχεδιαστές περήφανους, μιας και πιστεύουμε πως αυτό το fering, είναι πιο όμορφο από το παραγωγής. Είναι αιχμηρό, διατηρεί το ίδιο σχέδιο και ταιριάζει με την συνέχεια των πλαστικών του ψυγείου, με δύο προβολείς κάθετα τοποθετημένους και μία νέα διάφανη ζελατίνα για προστασία. Θα λέγαμε ότι κατεβαίνει πιο χαμηλά από το εργοστασιακό, και πραγματικά, αν δεν στο πει κανείς, δύσκολα θα προσέξεις την διαφορά μιας και θα πρέπει να το δεις δίπλα σε μία μοτοσυκλέτα βιτρίνας για να το καταλάβεις.
Αλλαγές και βελτιώσεις
Εσωτερικά έχει τοποθετηθεί ένας πύργος της Aurora όπου βρίσκονται τα απαραίτητα όργανα, ενώ έχει παραμείνει η οθόνη TFT η οποία βρίσκεται πλέον πάνω στο τιμόνι, ενώ έχει παραμείνει ο εργοστασιακός διακόπτης στην δεξιά πλευρά. Αριστερά, έχει τοποθετηθεί ο διακόπτης σύνδεσης και ελέγχου του roadbook. Το τιμόνι είναι Fat Bar της Renthal, το κεντρικό κλειδί βρίσκεται στην γνωστή του θέση, ενώ μία νέα τρόμπα φρένου ακτινικής τοποθέτησης της Brembo με νέα μανέτα έχει αναλάβει την πέδηση. Τοποθετήθηκαν αλουμινένιες προστατευτικές χούφτες της Barkbusters που συμπληρώνουν την εικόνα του άνω τμήματος της θέσης οδήγησης. Πλαϊνά προστατευτικά κάγκελα, αλουμινένια ποδιά, φαρδύτερα αλουμινένια μαρσπιέ και αλλαγές στην σέλα που είναι πιο ίσια από πάνω και στενότερη στο πίσω τμήμα, φτιάχνουν το ‘’γραφείο’’ εργασίας του Παναγιώτη Κακολύρη. Δεν υπάρχει σχάρα πίσω, ούτε το πλαστικό κάτω από την ουρά, έτσι ώστε να μειωθεί ο όγκος.
Στην πλευρά της απόδοσης, οι αλλαγές είναι ελάχιστες, με μία εξάτμιση της Yoshimura και ένα φίλτρο αέρα της DNA να αναλαμβάνουν να βγάλουν τα κρυμμένα άλογα του δικύλινδρου εν σειρά 800άρι της Suzuki. Η εταιρία δεν ενδιαφερόταν να βγάλει περισσότερα άλογα, ούτε να πειράξει την αξιοπιστία του κινητήρα, αλλά ήθελε να φτιάξει μία μοτοσυκλέτα για να τρέξει στο Hellas Rally Raid και να δει τι μπορεί να κάνει με αλλαγές στα περιφερειακά.
Πρόβλημα και λύση
Γι’ αυτό και το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ουσιαστικά όλες αυτές τις μέρες ήταν ένα σπασμένο λαμάκι της βάσης του ρεζερβουάρ λαδιού της πίσω ανάρτησης, το οποίο οδήγησε το ρεζερβουάρ του στον πίσω τροχό, με αποτέλεσμα ο Παναγιώτης Κακολύρης να χάσει χρόνο στην επισκευή και να οδηγήσει μετά για 240 χιλιόμετρα με “σκασμένη” ανάρτηση. Σε μία αγωνιστική ημέρα, η οδήγηση χωρίς ουσιαστικά ανάρτηση, μόνο με το ελατήριο, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει.
Στον τομέα των αναρτήσεων, ένα αμορτισέρ της Ohlins πλήρως ρυθμιζόμενο τοποθετήθηκε πίσω και μετά το προαναφερθέν πρόβλημα, αλλάχθηκε με ένα ίδιο χωρίς ρεζερβουάρ, ενώ στο μπροστινό σύστημα, τοποθετήθηκε ένα κιτ της Andreanni με φυσίγγια για βελτίωση των αποσβέσεων.
Οι τροχοί αλλάχθηκαν με Excel Takasago με νέα στεφάνια και στον πίσω τροχό τοποθετήθηκε στεφάνι 18 ιντσών, από 17 που χρησιμοποιεί το εργοστάσιο. Και κάπου εκεί, με την τοποθέτηση χωμάτινων ελαστικών, και δίσκων “μαργαρίτα” στα φρένα, τελείωσαν οι αλλαγές, παραμένοντας ουσιαστικά μία Suzuki V-Strom 800DE “μαμά” κατά βάση.
Τα κιλά της παρέμειναν κοντά στην παραγωγής μιας και δεν έγιναν αλλαγές προς αυτή την κατεύθυνση, και η αίσθηση παραμένει βαριά, αφού το βάρος στο μεταλλικό ρεζερβουάρ κάνει την εμφάνισή του και είναι κάτι το οποίο νιώθεις στις αργές ταχύτητες έτσι κι αλλιώς.
Στήσιμο για χώμα
Στον αγώνα όπου συμμετείχε η μοτοσυκλέτα, αργές ταχύτητες δεν υπάρχουν οπότε το βάρος είναι κάτι που δεν ενοχλεί σε γενικές γραμμές, άλλο αν θα ήταν καλύτερα για τον αναβάτη να απουσιάζουν κάποια κιλά σε έναν πολυήμερο αγώνα. Η δύναμη του κινητήρα είναι ίδια με το κιβώτιο να είναι και αυτό “μακρύ”, χωρίς να έχουν γίνει αλλαγές σε γρανάζια ώστε να μειωθεί η τελική σχέση μετάδοσης. Είναι κάτι που θα αλλάζαμε εμείς για να έχουμε περισσότερη ροπή άρα και ευκολία στις χαμηλές και μεσαίες στροφές, αλλά αυτό σχετίζεται με το οδηγικό στυλ του Παναγιώτη Κακολύρη ο οποίος είναι επιθετικός οδηγός και προτιμούσε να την οδηγεί περισσότερο στις ψηλές στροφές. Τώρα η μοτοσυκλέτα ήθελε αρκετό συμπλέκτη στις εξόδους των στροφών για να φύγει γρήγορα, με την 1η σχέση να είναι ιδιαίτερα μακριά, όπως όλες οι σχέσεις συνολικά. Το άρπαγμα όμως, το ανέβασμα στροφών αλλά και το ξέσπασμα στις ψηλές στροφές, είναι σαφώς βελτιωμένο.
Σαν στήσιμο, είναι μία μαλακιά μοτοσυκλέτα, δεν είναι σφιχτή, και με το αμορτισέρ χωρίς ρεζερβουάρ της Ohlins, νιώθαμε ότι είναι λίγο ασύμβατο το πίσω μέρος με το μπροστά. Θα το θέλαμε λίγο πιο σφιχτό για τα κιλά μας, ίσως και με περισσότερο ύψος, αλλά είπαμε ότι μιλάμε για μία μοτοσυκλέτα που έχει στηθεί στα κιλά και τις οδηγικές απαιτήσεις του Κακολύρη.
Στόχος επετεύχθη
Η μοτοσυκλέτα είναι εξαιρετική στα ανοιχτά κομμάτια και έχει τεράστια διαφορά από την παραγωγής, τόσο στην σταθερότητα - παρά το μάλλον γρήγορο stabilizater, όσο και στις ανοιχτές στροφές, ενώ στις αργές την νιώθεις κάπως “τουριστική”, όπως είναι άλλωστε.
Τα ηλεκτρονικά της προγράμματα παρέμειναν ως είχαν και το πρόγραμμα Gravel είναι αυτό που συνέβαλε περισσότερο στην οδήγηση προσφέροντας πρόσφυση στο άνοιγμα του γκαζιού, και ήταν άλλωστε και αυτό που βοηθούσε και τον Παναγιώτη να οδηγά ομαλά, χωρίς να τρώει τα λάστιχα με περιττά σπιναρίσματα.
Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μία αγωνιστική κατασκευή, ούτε έχει παραχθεί για κίνηση σε χωματόδρομους κυρίως. Είναι κάτι που μπορεί να το κάνει, και απ’ ότι φαίνεται, το κάνει και καλά με κάποιες αλλαγές.
Η μοτοσυκλέτα κατάφερε να βγάλει όλες τις ημέρες του αγώνα χωρίς κανένα πρόβλημα, τερμάτισε κανονικά τον αγώνα, και ένα πολύ βασικό, είναι πως, μετά από μία εβδομάδα αγώνα, με ένα πλύσιμο και σπρέυ σιλικόνης, η μοτοσυκλέτα έδειχνε σαν να βγήκε από την βιτρίνα.
Και μετά από έναν τέτοιο αγώνα, είναι έτοιμη για να βάλεις πάνω της τις βαλίτσες και να φύγεις για ταξίδι.
Αυτό βασικά είναι και η επιτυχία τόσο της μοτοσυκλέτας όσο και της ομάδας, που απέδειξε ότι η μοτοσυκλέτα τα καταφέρνει με αξιώσεις να σταθεί σε έναν δύσκολο αγώνα και να μπορεί μάλιστα μετά από αυτό, να συνεχίσει την πορεία της στην καθημερινότητα με άνεση.
