Η IΜZ-Ural εξαρχής είχε δηλώσει την αντίθεσή της στον πόλεμο στην Ουκρανία και δε δίσταζε να το δηλώσει έντονα. Λίγο αργότερα ωστόσο, και καθώς τα οικονομικά μέτρα κατά της Ρωσίας πολλαπλασιάζονταν, άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα για την εταιρεία.

Περίπου το 80% των εξαρτημάτων που αποτελούν μια μοτοσυκλέτα Ural προέρχεται από προμηθευτές εκτός Ρωσίας, έτσι με τα αυστηρά μέτρα έγινε πρακτικά αδύνατο να συνεχίσει να μοντάρει μοτοσυκλέτες.

Επιπλέον, σχεδόν το 90% της παραγωγής της, που μετρά κατά μέσο όσο περίπου 1200 κομμάτια ετησίως, πάει σε πελάτες του εξωτερικού, κάτι που πλέον δεν είναι εφικτό καθώς τα ρωσικά προϊόντα έχουν βρεθεί στην κακή πλευρά των κυρώσεων.

Κάπως έτσι η απόφαση λήφθηκε γρήγορα: η Ural θα έπρεπε να μετακομίσει εκτός Ρωσίας, αν ήθελε να συνεχίσει να υπάρχει.

Η επιλογή της τελικά ήταν το γειτονικό Καζακστάν και συγκεκριμένα η πόλη Petropavlovsk στα βόρεια της χώρας, η οποία απέχει περίπου 600 χιλιόμετρα από την πρότερη έδρα της (από το 1941) στην πόλη Irbit.

Η ύπαρξη πολύ μεγάλου αριθμού ρωσόφωνων κατοίκων εκεί έπαιξε σημαντικό ρόλο για τους ανθρώπους της Ural, καθώς η διοίκηση δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, αλλά το εργατικό προσωπικό θα πρέπει να ανανεωθεί με ντόπιους, η εκπαίδευση των οποίων έχει ήδη αρχίσει, παράλληλα με την κατασκευή του εργοστασίου.

Η Ural λέει πως θα χρειαστεί περίπου έξι μήνες ώσπου η παραγωγή της να επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς και οι εξαγωγές της να γίνονται απροβλημάτιστα, ενώ παρακαλεί τους πελάτες της να είναι λίγο υπομονετικοί με την προμήθεια ανταλλακτικών.

Αν και είχε οργανωθεί από την αρχή του πολέμου, ζητώντας από τους συνεργάτες της να έχουν αποθηκεύσει επαρκή αριθμό ανταλλακτικών ενόψει μετακόμισης, προβλήματα οπωσδήποτε θα έχουν προκύψει με ελλείψεις σε συγκεκριμένα πράγματα, με την εταιρεία να δηλώνει πως σε διάστημα ενός μηνός η ροή θα έχει επανέλθει σε βιώσιμα επίπεδα.