Η Νίζνι Νοβογκορόντ θεωρείται από τους Ρώσους ως η «Τρίτη πρωτεύουσα της Ρωσίας», καθώς αντιπροσωπεύει μια εξέχουσα μητρόπολη του ρώσικου πολιτισμού και της κουλτούρας. Εδώ γεννήθηκε ο διάσημος συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι και ο Ρώσος πυρηνικός επιστήμονας Αντρέι Ζαχάρωφ, ο οποίος βραβεύτηκε το 1975 με το Νόμπελ Ειρήνης.
Με περισσότερα από 600 ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία, η ατμοσφαιρική Νίζνι Νοβγκορόντ με εξέπληξε με την μαγευτική σκηνογραφία της και τον αριστοκρατικό αέρα της. Μπορεί η κάθε της γωνιά να έκρυβε μια μικρή έκπληξη ομορφιάς, όμως, η πανοραμική θέα του Βόλγα από τον χώρο του Nizhny Novgorod Kremlin, ο ιστορικός πεζόδρομος Bolshaya Pokrovskaya και οι κλίμακες-σκάλες Chkalov Stairs ήταν όλα τα λεφτά. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η Νίζνι Νοβγκορόντ ήταν η δεύτερη ομορφότερη πόλη του Βόλγα, μετά την Καζάν.
Μόλις 370 χλμ. βορειοδυτικά της Νίζνι Νοβγκορόντ άπλωνε τον αστικό της ιστό η πόλη Γιάροσλαβλ, που μετρούσε πάνω από χίλια χρόνια ζωής (ιδρύθηκε το 1010). Εδώ την Γιάροσλαβλ μπήκα στην διαδικασία να επισκεφθώ –για τρίτη φορά– μια κρατική τράπεζα προκειμένου να αλλάξω χρήματα, αφού το απόθεμα μου σε ρούβλια τελείωνε δραματικά. Ωστόσο, χρειάστηκε να πάω σε 3 τράπεζες, μιας και οι δυο πρώτες αρνήθηκαν να ανταλλάξουν Ευρώ και ζητούσαν επίμονα μόνο δολάρια.
Το ιστορικό κέντρο της Γιάροσλαβλ (έχει κηρυχθεί Μνήμειο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO) ήταν αναμενόμενο να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μου. Το κυριότερο λόγο στα αξιοθέατα της πόλης είχαν οι πάμπολλες εκκλησίες της, ενώ το πανόραμα του ποταμού Βόλγα από τον χώρο της εκκλησίας Uspenskiy Kafedral'nyy Sobor ήταν εντυπωσιακό και με υποχρέωσε σε πάμπολλα φωτογραφικά κλικ. Με σημείο εκκίνησης την Γιάροσλαβλ, οι πηγές του Βόλγα απείχαν μόλις 587 χλμ. δυτικά. Το δίτροχο οδοιπορικό “Volga Route” είχε μπει πλέον στην τελική του ευθεία κι εγώ –συνεπαρμένος και ενθουσιασμένος– ήμουν έτοιμος να αγγίξω την ολοκλήρωση ενός ακόμα υπέροχου ταξιδιωτικού ονείρου.
Άφιξη στις πηγές του Βόλγα
Όλη εκείνη την ημέρα, μια χαρούμενη αναστάτωση με “συνόδευε” Λογικό ήταν, αφού διέτρεχα τα τελευταία χιλιόμετρα που με χώριζαν από τις πηγές του Βόλγα, του μεγαλύτερου ποταμού της Ευρώπης – το υδάτινο οδοιπορικό “Volga Route” μετρούσε ώρες πλέον για να ρίξει αυλαία. Σύμφωνα με τα “κιτάπια” μου, οι πηγές του Βόλγα βρίσκονταν στην καταπράσινη περιοχή Valdai Hills (225 χλμ. βορειοδυτικά της Μόσχας), στο χωριό Volgoverkhovye, σε υψόμετρο 228 μ. Η συγκεκριμένη περιοχή των πηγών λογίζεται ως φυσικό μνημείο και χαρακτηρίζεται αυστηρώς προστατευόμενη.
Τα τελευταία 20 χλμ. ήταν χωμάτινα και με ταλαιπώρησαν λίγα, αλλά η άφιξή μου στον οικισμό Volgoverkhovye συνοδεύτηκε από ένα παρατεταμένο–πανηγυρικό πάτημα της κόρνας. Εδώ, στις πηγές του Βόλγα, «έκοβα» την κορδέλα τερματισμού του “Volga Route” , με το κοντέρ της ακούραστης μοτοσυκλέτας να έχει καταγράψει 6.300 χλμ. από την εκκίνηση. Θα ακολουθούσαν φυσικά και τα χιλιόμετρα της επιστροφής.Στο σημείο που ανέβλυζε ο Βόλγας υπήρχε κτισμένο ένα ξύλινο παρεκκλήσι, ενώ λίγα μέτρα πιο μακριά από το χώρο του, είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρη κοίτη, την οποία «στεφάνωνε» μια ξύλινη γεφυρούλα.
Ο εθνικός ποταμός της Ρωσίας μόλις ξεκινούσε το μεγάλο ταξίδι του προς την Κασπία Θάλασσα, τ’ οποίο είχα ακολουθήσει –σε αντίστροφη πορεία– με την πράσινη BMW F 850 GS όλες τις προηγούμενες μέρες. Επτά παραποτάμια αστικά κέντρα της Ρωσίας (Αστραχάν, Βόλγογκραντ, Σαράτοφ, Σαμάρα, Καζάν, Νίζνι Νοβορορόντ, Γιάροσλαβλ) αποτέλεσαν τις στάσεις μου καθοδόν προς τις πηγές του Βόλγα, αντιπροσωπεύοντας μια ταξιδιωτική περιπέτεια αναζήτησης και εξερεύνησης στη γεωγραφική καρδιά της Ρωσίας.
Αφού περιηγήθηκα στον οικισμό Volgoverkhovye και επισκέφθηκα την κοκκινωπή επιβλητική εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, αποχαιρέτησα συγκινημένος το μικρό παρεκκλήσι του Βόλγα και αναχώρησα με προορισμό την Μόσχα. Μπορεί το “Volga Route” τυπικά να ολοκληρώθηκε, όμως, στο μυαλό μου είχαν ήδη «δρομολογηθεί» τα κατοπινά ταξιδιωτικά πλάνα για Ρωσία. Πάμε Μόσχα και βλέπουμε. Διότι έχουμε και συνέχεια…
