Η Εποχή των Παγετώνων
Η επιστροφή ξεκίνησε λοιπόν, με πρώτη μεγάλη στάση στην Στοκχόλμη, 1.800 χλμ. νοτιότερα. Από το Nordkapp κατευθυνθήκαμε αρχικά δυτικά στην πόλη Alta, ενώ στην συνέχεια στρέψαμε το τιμόνι της HONDA AFRICA TWIN 1000 ADV νότια, διασχίζοντας κατά μήκος όλη την επικράτεια της σουηδικής Λαπωνίας.
Για δυο μέρες, μέχρι να αντικρίσουμε τα νερά του Βονθιακού κόλπου, ένα αδυσώπητο κύμα ψύχους μας κυνηγούσε, με σκοπό να μας καταψύξει!. Από 3 C έως -5 C η θερμοκρασία περιβάλλοντος, αλλά με ταχύτητα 80 χλμ/ώρα είδαμε τον υδράργυρο να κατρακυλά μέχρι και στους -12 C. Καύσωνας! Χάρη όμως στην ζεστή και κατάλληλη ενδυμασία μας, δεν γίναμε τελικά οι πρωταγωνιστές στην ταινία «Η Εποχή των Παγετώνων Νο 99»!
Στην διάρκεια του ταξιδιού περάσαμε δυο φορές από το γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Η πρώτη φορά ήταν στην πόλη Rovaniemi της Φιλανδίας, ενώ στην επιστροφή τον συναντήσαμε στην κωμόπολη Juokseng της Σουηδίας. Εδώ, μόνο ένα Γραφείο Ενημέρωσης Επισκεπτών και μια αφαιρετική υδρόγειος σφαίρα υπήρχαν στο σημείο του Αρκτικού Κύκλου. Λιτές καταστάσεις, καμία σχέση με το χλιδάτο χωριό του Αι – Βασίλη στο Rovaniemi.
Μοναξιά…
Στην Στοκχόλμη όπου φτάσαμε με χιονόνερο, η πίσω σέλα της HONDA AFRICA TWIN 1000 ADV άδειασε. Ο Γιώργος με αποχαιρέτησε και μετέβη αεροπορικώς στην Αθήνα. Όχι φυσικά λόγω ψύχους! Οι σχολικές διακοπές είχαν τελειώσει και ο νεαρός συνεπιβάτης μου -που ανταποκρίθηκε επάξια στις δυσκολίες ενός τόσου μεγάλου και απαιτητικού ταξιδιού- έπρεπε να επιστρέψει στις σχολικές αίθουσες. Κι επειδή η πτήση του ήταν στις 06:00, πήγαμε στο αεροδρόμιο με την μοτοσυκλέτα γύρω στις 03:30. Αυτή ήταν και η τελευταία ανάμνηση του Γιώργου από την Σουηδία. Μιλάμε για πολύ κρύο…
Αν και συνηθισμένος στα δίτροχα μοναχικά ταξίδια, είναι αλήθεια ότι “ζορίστηκα” λίγο να ξεπεράσω την απουσία του Γιώργου. Έφταιγε μάλλον το δέσιμο που είχαμε κάνει πάνω στο ταξίδι: η συντροφικότητα πατέρα και γιου, τα δυνατά συναισθήματα, η συνεργασία, οι δυσκολίες, ο στόχος του ταξιδιού, η χαρά της επιτυχίας, οι κοινές εμπειρίες…
Η Αθήνα του ποταμού Ίσαρ
Αποχαιρέτησα την σκανδιναβική χερσόνησο. πλέοντας μέσα στη νύχτα από την πόλη Malmo στο λιμάνι Travemunde της Γερμανίας. Κατόπιν, μετά από 830 ανιαρά χιλιόμετρα, οι γερμανικές autobahn με οδήγησαν για δυο ημέρες στις καταπράσινες γειτονιές του Μονάχου. Η πρωτεύουσα της Βαυαρίας, κτισμένη στις όχθες του ποταμού Ίσαρ, θεωρείται πόλη της τέχνης και του πολιτισμού, με αξιόλογα ιστορικά μνημεία, πλούσια πολιτισμική παράδοση, ενδιαφέροντα μουσεία και πάμπολλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι κάτοικοί του χαρακτηρίζουν το Μόναχο ως την «Αθήνα του Ίσαρ». Θεμιτή πάντως η κουλτούρα και ο πολιτισμός, αλλά προτίμησα να περάσω τον χρόνο μου λιγότερο στα μνημεία της πόλης και περισσότερο στις θορυβώδεις μπυραρίες της. Κρίμα που το ετήσιο φεστιβάλ μπύρας Oktoberfest αργεί ακόμα…
Τα θέλω όλα…
Με τα περιθώρια του χρόνου να έχουν στενέψει δραματικά, αποχαιρέτησα αξημέρωτα το Μόναχο, με ημερήσιο προορισμό την Βενετία. Δεν ήταν πολλά τα χιλιόμετρα (545 χλμ.) - απλά, ήταν πολλά τα «θέλω» μου. Μιας και βρισκόμουν στην περιοχή, ήθελα να περάσω από το κοντινό Σάλτσμπουργκ για να χαιρετήσω τον Αμαντέους Μότσαρτ και το ίδιο απόγευμα να προλάβω να κάνω έναν ρομαντικό περίπατο στα κανάλια της Βενετίας. Ή όλα ή τίποτα!
Και όταν αργά το ίδιο βράδυ κατέλυσα στο κάμπινγκ της Βενετίας κατάκοπος, εξουθενωμένος και μούσκεμα στον ιδρώτα, η κάρτα της φωτογραφικής μηχανής ήταν γεμάτη με υπέροχες ψηφιακές αναμνήσεις.
Και το κερασάκι στην τούρτα; Από το μελωδικό Σάλτσμπουργκ ως τα σύνορα της Ιταλίας, ενσωματώθηκα σε μια παρέα 3 Γερμανών μοτοσυκλετιστών με HONDA AFRICA TWIN 1000 που κατέβαιναν στα Βαλκάνια. Δυνατή και κεφάτη παρέα, ανανεώσαμε το ραντεβού μας στην Ελλάδα.
Τίτλοι τέλους
Στο 32ωρο ατμοπλοϊκό ταξίδι Βενετία-Πάτρα που πραγματοποίησα με το πλοίο «ΑSTERION ΙΙ» της ANEK LINES, άδραξα την ευκαιρία να ξεκουραστώ και ν’ αποτινάξω μακριά την συσσωρευμένη κούραση των προηγούμενων ημερών. Παράλληλα, το εγκάρδιο πλήρωμα της ANEK LINES φρόντισε -για ακόμα μια φορά- να μου προσφέρει μια άνετη και ποιοτική διαμονή εν πλω.
Η βραδινή διαδρομή Πάτρα-Αθήνα σηματοδότησε και τυπικά την ολοκλήρωση του “2 GENERATIONS’ RIDE – CAPE 2 CAPE”. Μόλις άνοιξα την πόρτα του σπιτιού έπεσα κατευθείαν στην ανοιχτή αγκαλιά του Γιώργου και της Όλγας, για να ακολουθήσουν μεταμεσονύχτιες αφηγήσεις με πολύ γέλιο και πειράγματα εκατέρωθεν. Αχ, ποιος σηκώνεται να πάει για δουλεία αύριο;
