Από πορτοκαλί, σε λευκό - μπλε

Ήταν το 2013 όταν η KTM προσέθεσε στη γκάμα της Husaberg - που τότε της ανήκε - για πρώτη φορά στην ιστορία της, δίχρονα 250 και 300 τα οποία προήλθαν από την KTM. Ήταν τα EXC με πορτοκαλί κοστούμια με μικρές διαφορές, πιο πλούσιο εξοπλισμό και μοχλισμό στην πίσω ανάρτηση.

Το αυστριακό εργοστάσιο έδωσε στην αγορά τα πορτοκαλί δίχρονα με μπλε πλαστικά ονομάζοντας τα "TE" - όνομα που είχαμε συνηθίσει από τα τετράχρονα της Husqvarna. Θυμάμαι λοιπόν πως η συμπεριφορά των ''μπλε'', με τον μοχλισμό στην ανάρτηση, μου άρεσε περισσότερο. Και όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε ένα αρκετά μεγάλο κοινό.

Λίγα χρόνια μετά όμως, η KTM εξαγόρασε τη Husqvarna και σταμάτησε την παλιά γραμμή παραγωγής στην Ιταλία και όλα τα μοντέλα της Husaberg - που ήταν ουσιαστικά KTM - έγιναν Husqvarna.

Αλλά για να γυρίσουμε ξανά στις διαφορές των μοντέλων, αρκεί να εστιάσουμε στη συμπεριφορά: Ο μοχλισμός στο αμορτισέρ ήταν η ουσιαστική διαφορά, συν του ότι η KTM θέλησε με την Husqvarna να προσφέρει τις πιο πλήρεις και εξοπλισμένες enduro στην αγορά. Κάτι που στην περίπτωση της Husqvarna δούλεψε καλύτερα και άμεσα, σε σχέση με τα "ενδιάμεσα χρόνια" της Husaberg και εκείνη τη μικρή περίοδο που προαναφέραμε, αφού η Husqvarna είχε και το όνομα και τη χάρη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Με τις πωλήσεις να πετυχαίνουν ιστορικό ρεκόρ, φτάνοντας στις 27,000 την πρώτη χρονιά της αλλαγής (από Ιταλία σε Αυστρία), φτάσαμε να έχουμε πληρέστατη γκάμα, αλλά τα δίχρονα, διατήρησαν το όνομα ΤΕ που είχαν κληρονομήσει από την Husaberg, από το Σουηδικό και έπειτα Ιταλικό WR.

Kαι έχουμε πλέον μαζί μας το ΤΕ300, το οποίο συνεχίζει την εξέλιξη και την πρωτοκαθεδρία όσον αφορά στους extreme enduro αγώνες.

Διαφορές ουσίας

Αν και τα PDS συστήματα των αμορτισέρ της KTM βελτιώθηκαν με τα χρόνια, ο μοχλισμός των Husqvarna κατάφερνε να προσφέρει προοδευτικότητα και απορρόφηση ανωμαλιών, με χαρακτηριστική άνεση. Ίδιο πακέτο, καλύτερη λειτουργία.

Το KTM κυριαρχούσε στην άμεση πρόσφυση λόγω μειωμένης συμπίεσης στην αρχική διαδρομή της ανάρτησης, που πρόσφερε αμεσότητα στο άνοιγμα του γκαζιού, για σκαρφάλωμα. Κάτι το οποίο δεν συγχωρούσε λάθη αρχικά - βελτιώθηκε σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε γλιστερά εδάφη ή πλάγιασμα.

Το Husqvarna, ήταν καλύτερο στην αντιμετώπιση εγκάρσιων ανωμαλιών, στο μειωμένο χτύπημα της ανάρτησης, στην πρόσφυση στο άνοιγμα του γκαζιού υπό κλίση σε γλιστερά εδάφη και φυσικά στην άνεση.

Γι' αυτό, πρώτα τα Husaberg TE και έπειτα τα Husqvarna TE, ειδικά τα τελευταία, έγιναν αμέσως αποδεκτά στην παγκόσμια αγορά.

Ήταν πιο φιλικά για enduro. Διέφεραν και στον εξοπλισμό, αφού ήταν πιο πλούσια σε εξοπλισμό από τα απλά KTM, με τα πράγματα που ουσιαστικά χρησιμοποιούν οι Six Days εκδόσεις, με XPLOR μπροστινό σύστημα της WP με ρυθμίσεις ελατηρίων με μαύρες ανοδιωμένες πλάκες.

Φτάνοντας στο 2019 και έχοντας οδηγήσει όλη τη γκάμα των δίχρονων και τετράχρονων KTM, Husaberg, των παλιών αλλά και μετέπειτα Husqvarna, ομολογώ ότι το 2018 ήταν η μοναδική φορά που το δίχρονο 300 της KTM, ήταν σε καλύτερη μοίρα από το αντίστοιχο της Husqvarna.

Τα φρένα του Husqvarna ήταν της Magura και όχι της Brembo, και θυμάμαι πως μου είχε φανεί πως δεν είχαν αντίστοιχο ''δάγκωμα", ούτε καλή αίσθηση. Επιπρόσθετα, κάτι δεν μου κόλλαγε στις αναρτήσεις, αφού ήταν αρκετές μαλακές, και η μοτοσυκλέτα έδειχνε να "μπρουμουτίζει". Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί ότι σε παρουσιάσεις νέων μοντέλων, όπως και είχαν οδηγηθεί οι δύο ουσιαστικά ίδιες με διαφορετικά χρώματα και εξοπλισμό μοτοσυκλέτες, παίζουν ρόλο και άλλα πράγματα, όπως, το στήσιμο και οι ρυθμίσεις που έχει η κάθε μία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο αναβάτης της Husqvarna, ήταν καμιά 30 κιλά ελαφρύτερος και 15 εκατοστά κοντύτερος. Διαφορετικοί σωματότυποι, διαφορετικά κιλά, διαφορετικό στυλ οδήγησης.

Με τη... βούλα!

Λίγο καιρό πριν, ο Graham Jarvis, ο αναβάτης που ξεχώρισε από τους extreme αγώνες enduro όπου πρωταγωνιστεί, βρέθηκε στην Ελλάδα και εμείς πήραμε για δοκιμή τη μοτοσυκλέτα που οδήγησε σε event, από το κατάστημα Paddock 512 του Χάρη Αλεξίου. Αυτή τη στιγμή, είναι το μοναδικό κατάστημα στην Αθήνα που αντιπροσωπεύει επίσημα τις Husqvarna, με πλήρη κάλυψη ανταλλακτικών και συνεργείου.

Η επιλογή του Jarvis στο TE 300, που είναι μοντέλο με ψεκασμό με το σύστημα TPI (TPI ονομάζεται μόνο στην έκδοση της KTM), έγινε γιατί εκμεταλλεύεται τη ροπή του δίχρονου 300αριού για να σκαρφαλώνει σε απότομα σημεία. Ο πρωταθλητής Trial που έγινε ευρύτερα γνωστός από τα ''κουλά'' που κάνει στο Εxtreme Εnduro, μπορεί με μία γκαζιά να πηδάει σε ψηλούς βράχους και, όπως είναι λογικό, η μοτοσυκλέτα αυτή έχει εξελιχθεί στα χέρια του.

Η μοτοσυκλέτα της δοκιμής είχε και την υπογραφή του, γεγονός που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε και τις αλλαγές που είχε κάνει.

Το πρώτο πράγμα που χρειάστηκε να κάνω, ήταν να ρυθμίσω τις μανέτες, μιας και έχω μία περιέργεια με τα χειριστήρια, τα οποία θέλω να είναι τέλεια. Έπειτα, αρκούσε ένα γύρισμα της μίζας για να δώσει απευθείας ζωή στον κινητήρα, ο οποίος, με τον δυνατό μπάσο ήχο, δείχνει ότι είναι έτοιμος για όλα. Ένας λευκός καπνός για λίγη ώρα σε συντροφεύει μέχρι να ζεσταθεί η μοτοσυκλέτα, η οποία έχει ελάχιστη κατανάλωση λαδιού - το ξεχωριστό δοχείο λαδιού και η τρόμπα, φροντίζουν για τον ανεφοδιασμό τουλάχιστον πέντε ρεζερβουάρ βενζίνης, πριν χρειαστεί λάδι.

Έτσι, μπορείς να βάζεις βενζίνη όπως τα τετράχρονα, να ανεφοδιαστείς από άλλον αν μείνεις στο βουνό, χωρίς την ανάγκη λαδιού - και φυσικά ξεχνάς το κουβάλημα λαδιού στο τσαντάκι.Η Husqvarna μάλιστα ανακοινώνει στα 150 χιλιόμετρα την αυτονομία, την οποία εγώ μέτρησα στα 120, σε μονοπάτια, με δικό μου ρυθμό.

Αρνητικά σε θετικά

Στην πρώτη βόλτα ένιωθα τη μοτοσυκλέτα μεγάλη σε μέγεθος, "μακριά", ένιωθα ότι δεν χωρούσε να στρίψει, μου χτύπαγαν οι αναρτήσεις στις πέτρες και κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Προσπαθούσα να βολευτώ πάνω της, οδηγούσα και σκεφτόμουν ότι δεν είμαι στην μέρα μου και κάτι μου φταίει και ότι τα λάστιχα δεν είναι και πολύ καλά.

Μου έφευγε από τα χέρια, ζοριζόμουν στα μονοπάτια κι ένιωθα ότι είναι ένα κατσίκι που πηδάει συνεχώς χάνοντας την γραμμή του. Άγριο και καθόλου φιλικό. Η απίστευτη ροπή στις χαμηλές στροφές λειτουργούσε αρνητικά και η μοτοσυκλέτα μου έφευγε από τα χέρια.

Όμως, σε σημεία όπου με άλλες μοτοσυκλέτες, δίχρονες ή τετράχρονες, θα έβαζα πόδια κάτω για να βοηθήσω να ανέβει, με το TE300 έδινα μία γκαζιά και πεταγόμουν άμεσα επάνω. Σε αυτό, έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο κινητήρας του και η αμεσότητα της απόδοσης στην πρώτη χιλιάδα στροφών. Άνοιγα το γκάζι και με το που ανέβαζε ελαφρώς στροφές, έπρεπε να κρατηθώ γερά από το τιμόνι για να μη μου φύγει από τα χέρια. Δεν είναι αυτό που θα λέγαμε "ομαλότητα από τις χαμηλές στροφές". Καμία σχέση.

Θυμάμαι από την πρώτη παρουσίαση του στο εξωτερικό, έλεγα ότι δεν χρειαζόταν πλέον η επιλογή του 300 για εντουράδικη ερασιτεχνική βόλτα, αφού το 250 ήταν εξίσου δυνατό και ικανό, περισσότερο από τα προηγούμενα ''καρμπυρατεράτα'' 300άρια και σίγουρα πιο εύχρηστο.Με την βόλτα που έκανα πάνω στο 2019 μοντέλο, επιβεβαίωσα για μία ακόμη φορά το ίδιο - δια του λόγου το αληθές, ο αναβάτης της KTM, Tady Blazusiak, χρησιμοποιούσε στην αρχή το KTM 250 EXC TPI, που ήταν τόσο δυνατό.

Ο κινητήρας του είναι αρκετά δυνατός και θέλει συνεχή έλεγχο από τον συμπλέκτη γιατί η μοτοσυκλέτα μπορεί να σου φύγει εύκολα από τα χέρια. Βλέπεις εμπόδιο ή πέτρα και με ένα απλό άνοιγμα του γκαζιού η μοτοσυκλέτα σουζάρει και περνάει - εσύ πρέπει να κρατηθείς γερά. Η μοτοσυκλέτα είναι πάρα πολύ δυνατή, από τις πολύ χαμηλές στροφές και αυτό το καταλαβαίνεις από την αρχή άλλωστε. Οπότε, εκεί που μου έφταιγαν τα διάφορα των αναρτήσεων, συνηγορούσε και ο κινητήρας και δυσκόλευε τα πράγματα.

Όμως ήμουν να τα παρατήσω και να βγω άλλη μέρα για βόλτα, μέχρι που έπιασα το κατσαβίδι και σκάλισα τις αναρτήσεις.

Άλλη μοτοσυκλέτα!

Πάντα λέω πως οι νέες μοτοσυκλέτες έχουν καταπληκτικές αναρτήσεις και μία ρύθμιση τις φέρνει εύκολα στο στυλ του αναβάτη. Έπειτα, αρκεί η σωστή οδήγηση για να κάνει τη διαφορά. Τα υπόλοιπα, "δεν έχει καλές αναρτήσεις το τάδε, είναι σκληρό το δείνα'', είναι για να έχουμε κουβέντα στην καφετέρια, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό αναβατών, ούτε καν καταλαβαίνει τι κάνουν τα κλικ.

Στην περίπτωση του ΤΕ300, Το μπροστινό σύστημα είχε προφόρτιση ελατηρίων στο +3 - η ρύθμιση γίνεται πανεύκολα με εξωτερικό ρυθμιστή. Η ρύθμιση είναι από το μηδέν, στο +3 και στο +6. Το έβαλα στο μηδέν.

Η συμπίεση ήταν στο 12 και την έβαλα στο 15 από τέρμα "μέσα", μαλακότερη κατά τρία κλικ, ενώ η επαναφορά παρέμεινε στο 12. Πείραξα τη συμπίεση του αμορτισέρ που ήταν στο 14 "έξω", το οποία πήγα στο 17. Ουσιαστικά, μαλάκωσα την μοτοσυκλέτα τρία κλικ μπρος - πίσω και τα ελατήρια στο μηδέν.

Και ως διά μαγείας, όλα έστρωσαν! Η μοτοσυκλέτα που έδειχνε να έχει μεγάλη κάστερ και να μη στρίβει με τίποτα, τώρα έμπαινε στις στροφές με απίστευτη ευκολία. Κρατούσε τις γραμμές σαν διαβήτης και μπορούσα να χτυπάω σε πέτρες και να μη μου φεύγουν τα χέρια από το τιμόνι. Οι ρίζες περνούσαν κάτω από τους τροχούς χωρίς να κοπανιέμαι και να φεύγουν οι τροχοί στον αέρα. Οι ρυθμίσεις που είχε ήταν για πίστα motocross, για άλματα και σαμαράκια και εδώ διαπίστωσα πόσο καλά ακούνε τα ''κλικ'', μιας και με τρία από δαύτα άλλαξε η μοτοσυκλέτα.

Όντας μαλακότερη, η Husqvarna δούλεψε καλύτερα. Μπόρεσα να ντριφτάρω και να βάζω τη μοτοσυκλέτα στις στροφές στα μονοπάτια και να την ελέγχω με άνεση. Μπόρεσα να πιέζω στα φρένα και να βάζω τους τροχούς εκεί που ήθελα ή, με ένα τσίμπημα του συμπλέκτη, να τη φέρνω στο σημείο που θέλω και να επιλέγω γραμμές.

Βολική και παιχνιδιάρα

Το πέρασμα από σαθρά εδάφη και η γρήγορη οδήγηση στα μονοπάτια έγιναν απόλαυση. Άρχισα να περνάω πέτρες και βράχια που πριν ζοριζόμουν, χωρίς να ασχολούμαι. Άνοιγα το γκάζι και πλάναρα από πάνω τους, σαν jet ski. Ο μέσος αναβάτης ή αγωνιζόμενος δύσκολα θα χρειαστεί κάτι καλύτερο από αυτήν.

Ένιωσα πως δεν είναι μικρή σε μέγεθος, αλλά δεν ενοχλεί κιόλας. Η θέση οδήγησης είναι λίγο φαρδύτερη από KTM, αλλά προσωπικά μου άρεσε, γιατί μπορούσα να τη σφίγγω με τα πόδια - σε ειδικές περιπτώσεις. Δεν χρειάστηκε να ρυθμίσω το τιμόνι ούτε κάτι άλλο, όλα ήταν βολικά και βολεύτηκα αμέσως.

Είχα όμως και παράπονο από τον διπλό χάρτη της ηλεκτρονικής ανάφλεξης, γιατί δεν κατάλαβα τι κάνει.

Ρυθμίζει μεν πανεύκολα, αλλά δεν είμαι και σίγουρος τι διαφορά κάνει στο 1 ή στο 2 - ίσως στο 1 ήταν πιο ήρεμο, και στο 2 πιο επιθετικό. Ή δεν υπάρχουν διαφορές, ή είναι τόσο μικρές που δεν τις καταλαβαίνεις εύκολα. Θα ήθελα λοιπόν πιο μεγάλες διαφορές στους χάρτες και επίσης, ξεκάθαρη σήμανση - ήλιο και συννεφάκι, αντί για 1-2, για να ξεχωρίζει η χαρτογράφηση για στεγνό και βρεγμένο. Άντε να θυμάσαι τι είναι το καθένα για να το ρυθμίζεις!

Τα συναισθήματα ανάμεικτα, μιας και ξεκίνησα αρνητικά, για να φτάσω στο σημείο να την απολαμβάνω με απλές ρυθμίσεις στα μέτρα μου. Έχει όμως ένα σημαντικό πρόβλημα: Είναι πολύ δυνατή! Δεν ξέρω πραγματικά ποιος χρειάζεται μία τόσο δυνατή μοτοσυκλέτα στις χαμηλές στροφές και ποιος μπορεί να την αξιοποιήσει. Ίσως αυτός που θέλει να μετακινείται και σε κοντινές ασφάλτινες αποστάσεις, με 100 - 110 χ.α.ω. για να πάει σε ένα κοντινό βουνό χωρίς κραδασμούς;

Όπως και να έχει, ο προπονημένος αναβάτης, ή αυτός που έχει τεχνική και αντοχή, θα μπορέσει να την αξιοποιήσει.

Και στην τελική, μιας και αποτελεί ένα κορυφαίο όπλο, με κορυφαίο εξοπλισμό, έτοιμη για αγώνες κάθε είδους, μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε κάθε επίπεδο αναβάτη, αρκεί αυτός να ξέρει τι αγοράζει.

Μία μοτοσυκλέτα ικανή για τα πάντα, σε premium πακέτο, βγαλμένη μέσα από τα όνειρα των extreme enduro αγώνων!

Ευχαριστούμε το κατάστημα Paddock 512 για την παραχώρηση της μοτοσυκλέτας της δοκιμής.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά