Θέλετε να την πούμε ψηφιακή; Θέλετε online; Θέλετε… επαυξημένη, όπου στοιχεία της ψηφιακής πραγματικότητας αναμειγνύονται με στοιχεία της πραγματικής ζωής; Ίσως ο τελευταίος ορισμός να ταιριάζει καλύτερα σε αυτό που ζούμε τον καιρό του δεύτερου lockdown, τις εποχές της πανδημίας του Κορωνοϊού.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Λόγω του Κορωνοιού SARS-Cov-2 και της ασθένειας Covid-19 που προκαλεί αυτός, έχουμε κλειστεί όλοι στις ιδιωτικές μας ζωές, περιορίζοντας τις μετακινήσεις στο ελάχιστο, είτε αυτές είναι για διασκέδαση είτε για δουλειά. Κάπως έτσι μειώθηκαν και οι μετακινήσεις αλλά και βόλτες με τη μοτοσυκλέτα, μεγάλωσε και το «χαρμάνιασμα» μας για δίτροχη διασκέδαση.

Γιατί καλά είναι τα νέα, τα ρεπορτάζ και τα θέματα που έχουν σχέση με τους δύο τροχούς, καλό το διάβασμα περιοδικών, e-περιοδικών και άρθρων στα site του ειδικού τύπου, όμως η βόλτα, το να καθίσεις στη σέλα, να γυρίσει η μίζα, να πάρει μπροστά το μηχανάκι σου, και να βγεις για βόλτα, ΔΕΝ αντικαθίσταται με τίποτα.

Όλοι μας προσπαθούμε να βρούμε ευκαιρία να οδηγήσουμε, είτε στέλνοντας το αντίστοιχο μήνυμα (2 για ψώνια το αγαπημένο, ή άλλο για όσους έχουν τη δυνατότητα), είτε βγαίνοντας στον δρόμο για τη δουλειά με χαρτί εργοδότη, είτε ακόμα και δίχως μήνυμα SMS ή χαρτί, παίρνοντας το ανάλογο ρίσκο και επιδεικνύοντας και την αντίστοιχη κοινωνική ανευθυνότητα. Εναλλακτικά; ΔΕΝ οδηγούμε, και μαραζώνουμε ολοένα και περισσότερο μπροστά στην οθόνη.

Προσωπικά είχα μείνει ένα μήνα στο σπίτι, δουλεύοντας από μακριά, με όλα τα καλά και κακά που αυτό συνεπάγεται. Καλή η… φωλιά με λιγότερα έξοδα για καφέδες, σνακ, βενζίνες και διόδια, κακή, ΚΑΚΙΣΤΗ από την άλλη καθώς ούτε οδηγείς, ούτε περπατάς, ούτε κοινωνικοποιείσαι, και πρέπει να βρεις χρόνο και όρεξη να τα κάνεις αυτά το απόγευμα / βράδυ, όπως μπορείς. Θυμηθείτε να είστε σπίτια σας στις 9 γιατί τότε σχηματίζονται τα μπλόκα.

Όταν λοιπόν… κάηκε το pc μου, από την υπερβολική φροντίδα που του έδωσα, προσπαθώντας να καθαρίσω τον ανεμιστήρα του επεξεργαστή, και το έστειλα για service, αναγκάστηκα να ξεκινήσω να δουλεύω και πάλι από το γραφείο, από το παλιό καλό (σαν κρασί, ή ίσως και όχι) πισί της δουλειάς.

Παράλληλα, έτυχε να πάρω για δοκιμή και το KTM 1290 Super Duke R του 2020, και ξαφνικά αντιλήφθηκα ΤΙ ΕΧΑΝΑ! Μια απλή βόλτα ρε φίλε, μια βόλτα με μοτοσυκλέτα. Στην Αττική Οδό, στον Υμηττό, στην Κηφισίας, στο κέντρο… τι μου έδωσε, τι μου δίνει αυτή η βόλτα! Φεύγουν τα χρόνια από πάνω μου σαν σκόνη, σαν πιτυρίδα ένα πράγμα (αυτό μπορεί να είναι όντως η πιτυρίδα μου), χαμογελώ μέσα από το κράνος, κάνω αλητείες, κινδυνεύω, τη γλιτώνω, γουστάρω Κρυώνω, με φυσάει αέρας, πατάω νερά και τα τρώω στην πλάτη, ψάχνω στεγνό δρόμο για να στρίψω, ακούω το μουγκρητό του κινητήρα, μυρίζω το καμένο λάστιχο και τον ζορισμένο συμπλέκτη. ΕΥΤΥΧΙΑ! Που να καιγόταν το πισί μου κάθε μέρ… Εεε, πρόσεχε τι εύχεσαι!

Η συμβουλή μας είναι η ίδια που θα ήταν και σε καιρούς χωρίς πανδημία. «Βρείτε χρόνο για τον δίτροχο εαυτό σας», και για όσους πιστεύουν πως «δεν έχουν» χρόνο, οι Αγγλόφωνοι λένε «Make time»! MAKE FUCKIN’ TIME! Φτιάξτε χρόνο -ναι, εκεί που δεν υπάρχει-, δημιουργήστε τον, πλάστε τον με τα δυο σας τα χεράκια, βρείτε δικαιολογία, βρείτε κενά, αλλάξτε ρουτίνα, αλλάξτε σκέψη, σπάστε τους φόβους σας, αντισταθείτε στον συντηρητισμό που κουβαλά σαν τσιμπούρι η ωριμότητα, βρείτε τα καταραμένα πολύτιμα λεπτά να ΓΚΑΖΩΣΕΤΕ με τη μοτοσυκλέτα σας στον δρόμο ή στο χώμα. Να κάνετε σούζες, να νιώσετε τον αέρα στη μούρη, να ανοίξετε τη ζελατίνα και να αφήσετε τα δάκρυα να τρέξουν στα μάγουλα, να μυρίσετε λίγη βροχή, λίγο δέντρο, λίγο καυσαέριο, λίγο Χειμώνα, να νιώσετε ζωντανοί, να κουραστείτε σωματικά από το τιμόνι, να ιδρώσετε από προσπάθεια και από την αδρεναλίνη, να γεμίσει ντοπαμίνη ο εγκέφαλος, να έχει ουσία και νόημα η ιστορία.Βγείτε έξω, περπατήστε, τρέξτε, ξεσκουριάστε, και ΟΔΗΓΗΣΤΕ (με SMS ΑΝ θέλετε τη συμβουλή μας, χωρίς αν δεν τη θέλετε) -και φτου κι από την αρχή.

Κάντε το ξανά, και ξανά. Ξεκινήστε με όρεξη ή χωρίς αυτή –η όρεξη θα έρθει στη συνέχεια. Καλή η κοινωνική ευθύνη, καλή κι η ψυχική υγεία -μόνο που για την τελευταία δεν κυκλοφορούν αντίστοιχα σοκαριστικά καθημερινά νούμερα όπως αυτά των θανάτων από Κορωνοϊό, για να μας ξεκουνήσουν. Τέλος, οδηγώντας στον δρόμο ή στο βουνό, είσαι και σχετικά ήσυχος με τη συνείδηση σου, καθώς δύσκολα μπορεί κανείς να σε κατηγορήσει για συγχρωτισμό.

Φυσικά, στον τραγέλαφο της οργάνωσης που βιώνουμε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τυπικά σε καιρό πανδημίας ΔΕΝ μπορείς να πας για Track-Day ή Enduro αν δεν είσαι κάτοχος αθλητικού δελτίου, ενώ εναλλακτικά μπορείς να στείλεις 6 για «σωματική άσκηση» και να ελπίζεις πως θα πέσεις σε αστυνομικό με κατανόηση.

Σημειώστε πάντως πως από τις πληροφορίες που έχουμε, πέρα από τα XBOX – Playstation – Nintendo που ξεπούλησαν στην πανδημία, ξεπούλησαν στην Ευρώπη και τα… Offroad μηχανάκια! Ναι, καλά ακούσατε. Όποιος μπορούσε, πήρε κι ένα Enduro ή ένα MX μηχανάκι, για να μην σφυρίξει και να μπορεί να ξεδίνει μηχανοκίνητα στη φύση.

Πέρα τώρα από τα όσα κάνουμε ο καθένας ατομικά, προσπαθώντας να διατηρηθούμε ψυχικά και σωματικά υγιείς, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στις κοσμοϊστορικές αλλαγές που εξελίσσονται τόσο στην ψηφιακή διακυβέρνηση, όσο και στις νέες ενέργειες και τις πρωτόγνωρες πρακτικές που ακολουθούν πλέον οι εταιρείες μοτοσυκλέτας σε marketing και πωλήσεις. Το ψηφιακό κράτος προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς, και κάθε μέρα φέρνει νέες ευχάριστες εκπλήξεις, ειδικά στην Ελλάδα όπου στο προϊστορικό από πλευράς οργάνωσης Δημόσιο είχαμε μάθει να ζούμε με… πολλά κιλά χαρτί και fax για κάθε συναλλαγή μας, και με τη συνήθη πρακτική να πρέπει να υπογράψουν και να δουν τα χαρτιά μας 150 αρμόδιοι, πριν ολοκληρωθεί η υπόθεση μας. Αυτό αλλάζει, και μάλιστα με ρυθμούς που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και… διαστημικοί για τη χώρα μας! Αυτά είναι τα καλά της πανδημίας, τα οποία πιθανώς και να μην άλλαζαν ποτέ αν δεν μας είχε χτυπήσει ο SARS-Cov-2.

Κάπως έτσι, το «χαρτομάνι» μειώνεται δραματικά σχεδόν παντού, ενώ ολοένα και αυξάνονται οι συναλλαγές που μπορείς να κάνεις ψηφιακά με το Δημόσιο, φτάνοντας στην ηλεκτρονική κατάθεση πινακίδων, στην επιλογή του υποψηφίου οδηγού για την ώρα και τη μέρα που τον βολεύει να εξεταστεί, στην ευκολότερη αντικατάσταση / έκδοση άδειας οδήγησης, στο ενιαίο e-pass για τους αυτοκινητόδρομους, στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, κλπ.

Από την άλλη δεν εθελοτυφλούμε. Έχουμε ακόμα ΠΟΛΥ δρόμο να διανύσουμε, όπως μπορεί να δει κανείς και με μια απλή επίσκεψη στη σελίδα του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης στο facebook, όπου υπάρχει ανυπαρξία διαχείρισης, με υβριστικά σχόλια που δεν σβήνονται, ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα -εκτός αν απαντήσει άλλος ιδιώτης-, σπαμ και διαφημίσεις… Στείλαμε mail στον κ. Πιερρακάκη για τη μη υποστήριξη της σελίδας της ψηφιακής επανάστασης στο ελληνικό κράτος και περιμένουμε απάντηση.

Δεν λέμε πως δεν συντελείται πρόοδος σε ουσιαστικά θέματα, αν όμως η πρόσοψη του Υπουργείου είναι αυτή, τότε Houston we have a problem. Πολλά problems, όχι ένα, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.Θα τελειώσουμε αυτό το Editorial με τις ενέργειες στις οποίες προβαίνουν οι εταιρείες για την προώθηση και την πώληση των μοτοσυκλετών τους στον γενναίο νέο κόσμο της πανδημίας.

Με την επιτακτική ανάγκη για απομόνωση, οι μεγάλοι κατασκευαστές ρίχνουν πλέον το βάρος των ενεργειών τους στο διαδίκτυο, με virtual σαλόνια, online επισκέψεις και ξεναγήσεις (!) σε μουσεία (με αληθινό ξεναγό σε μερικά από αυτά), ψηφιακές παρουσιάσεις νέων μοντέλων μοτοσυκλέτας τόσο για το κοινό όσο και για τον ειδικό τύπο, ανάπτυξη συστήματος motorcycle configurator στο site τους, όπου οι πελάτες μπορούν να επιλέξουν το μοντέλο που τους ενδιαφέρει, στο χρώμα που θέλουν, να το φορτώσουν αξεσουάρ, να δουν πως δείχνει ΜΕ τα αξεσουάρ, να κάνουν τη σούμα και να το παραγγείλουν δικτυακά, ενώ στο άμεσο μέλλον θα μπορούν να το πληρώσουν και δικτυακά παραλαμβάνοντας το… στην πόρτα του σπιτιού τους -ήδη συμβαίνει σε κάποιες μεγάλες αγορές!

Κάπως έτσι, το μέλλον θα έχει δυσκολίες τόσο για τα διεθνή σαλόνια, όσο και για τους dealer, αν και είμαστε σίγουροι πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέρη όπου ο υποψήφιος αγοραστής θα μπορεί να δει τη μοτοσυκλέτα του, να τη… χαϊδέψει και να την καβαλήσει ΠΡΙΝ την αγοράσει. Γιατί καλός ο ψηφιακός κόσμος, όμως όλοι έχουμε βιώσει τις συνέπειες μιας άστοχης ψηφιακής αγοράς με προϊόντα που δεν έχουμε δει και πιάσει IN REAL LIFE. Είτε όσον αφορά στο μέγεθος, είτε στην ποιότητα, είτε σε πολλά ακόμη χαρακτηριστικά του εκάστοτε προϊόντος, που δεν μπορούν να εκτιμηθούν αποκλειστικά μέσω οθόνης.

Και επιστρέφουμε έτσι στην αρχή του Editorial. Γιατί καλή η ψηφιακή ζωή, ΜΟΝΟ όμως σαν συμπλήρωμα και βοήθημα της πραγματικής. Γιατί τη μοτοσυκλέτα την οδηγείς με το σώμα, ΕΞΩ, στον δρόμο.

Καλά τα simulator, τα configurator, τα modulator, τα percolator, τα νέα by proxy, οι online διευκολύνσεις, η ψηφιακή διακυβέρνηση, η επαυξημένη πραγματικότητα, οι δικτυακές παρουσιάσεις και ξεναγήσεις, η συνδεσιμότητα, το Zoom, το Microsoft Teams, το Bluetooth, το Redtooth, το YellowTooth, τα Riding Modes, οι φωτιζόμενοι διακόπτες και η ρύθμιση της έντασης του φωτισμού τους, τα εκατόν πενήντα ηλεκτρονικά βοηθήματα και τα απίθανα αρκτικόλεξα τους στις σύγχρονες μοτοσυκλέτες, και ένα κάρο ακόμα μπλιμπλίκια όμως όλα ΜΑ ΟΛΑ προϋποθέτουν ένα πράγμα.

Πως βρίσκεσαι ΕΞΩ από το σπίτι σου, και ΟΔΗΓΕΙΣ.ΕΞΩ. Όχι σε simulator. Ε-ΞΩ.

Καλές βόλτες, μέσα, αλλά κυρίως ΕΞΩ. Αέρααα!

Κώστας Γκαζής