Ισραήλ, Ιορδανία, Ιράκ και Τουρκία είναι οι τέσσερεις χώρες που θα φιλοξενήσουν την διαδρομή των 4.000 χλμ. Αφετηρία του ταξιδιού είχα ορίσει την πόλη Haifa (Ισραήλ), εκεί όπου θα έφτανε ακτοπλοικώς από την Ελλάδα το SYM Joyride 300, ενώ η δική μου μετάβαση θα γινόταν αεροπορικώς…
Το υδάτινο αποτύπωμα του Τίγρη και του Ευφράτη, τα μνημεία των πανάρχαιων πολιτισμών της Μεσοποταμίας, η αφιλόξενη έρημος της Ιορδανίας, τα αραβικά παραμύθια της Βαγδάτης, η μυθική Βαβυλώνα και η μισοκατεστραμένη –από τους τζιχαντιστές του ISIS– Μοσούλη θα αποτελούσαν τα κυριότερα στοιχεία αναζήτησης και καταγραφής στην διάρκεια των 20 ημερών του νέου ταξιδιού μου «SYM Middle East». Τα γοητευτικά –αλλά συνάμα απρόβλεπτα– μονοπάτια της Μέσης Ανατολής με καρτερούσαν για να μου χαρίσουν άλλη μια συναρπαστική περιπέτεια δρόμου.
Ισραήλ - Απόβαση στη Χαϊφα
Μετά από ένα 4ημερο ταξίδι στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου, το SYM JOYRIDE 300 κατέπλευσε στο λιμάνι της Χάιφα, ενώ εγώ έφτασα στη παραθαλάσσια πόλη του Ισραήλ αεροπορικώς (μέσω Τελ Αβίβ). Ένα ολόκληρο πρωινό (4 ώρες) ξόδεψα στις λιμενικές εγκαταστάσεις της Χάιφα για να αποδεσμεύσω το σκούτερ από το τελωνείο και να μου παραδοθεί (γραφειοκρατικά έτοιμο), προκειμένου να ξεκινήσω το ταξίδι μου. Το συνολικό κόστος της ακτοπλοικής μεταφοράς του SYM από την Ελλάδα στο Ισραήλ άγγιξε τα 800 Ευρώ, ενώ για την ασφαλιστική κάλυψη του μαύρου σκούτερ (διάρκειας 7 ημερών) πλήρωσα 82 Ευρώ! Δεν το λες και φθηνά!
Αλλά και το γενικότερο κόστος ζωής στο Ισραήλ ήταν πολύ ανεβασμένο. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε που η πρωτεύουσα του Ισραήλ Τελ Αβιβ ανακηρύχθηκε η ακριβότερη πόλη-πρωτεύουσα στον κόσμο για το 2022! Σε σύγκριση με την Ελλάδα, τα πάντα εδώ στο Ισραήλ ήταν σχεδόν 2 φορές πιο ακριβά! Στη γνωριμία μου με την Χάιφα, δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα. Με εξαίρεση τους Κήπους Μπαχάι (Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO), η υπόλοιπη πόλη –όσο κι αν την περπάτησα– δεν μου αποκάλυψε κάτι το ιδιαίτερο. Κι επειδή στα ταξιδιωτικά μου πλάνα δεν συμπεριελαμβανόταν το Ισραήλ, αποχαιρέτησα τάχιστα την Χάιφα και αναχώρησα κατευθείαν για τα σύνορα της Ιορδανίας (Sheikh Hussein Bridge), που απείχαν 77 χλμ. ανατολικά της Χάιφα. Παραδόξως, οι συνοριακές διαδικασίες εκατέρωθεν της νεκρής ζώνης ήταν σύντομες, ενώ το καλωσόρισμα στην Ιορδανία μού στοίχισε 130 Ευρώ (βίζα, ασφάλεια μοτοσυκλέτας, άδεια εισόδου μοτοσυκλέτας)…
Welcome to Jordan! Οι πρώτες σκιές του δειλινού με βρήκαν στα δυτικά προάστια της ιορδανικής πόλης Irbid (35 χλμ. ανατολικά των συνόρων), που φρόντισε για την πρώτη διανυκτέρευσή μου στη Ιορδανία. Σουλάτσο στη πόλη με τσουχτερό κρύο (3 βαθμούς Κελσίου), αραβικό φαγητό για δείπνο, ζεστό μπάνιο και μετά ύπνος!
Ιορδανία – Πορεία μέσα στην έρημο
Καθώς οι πρώτες ακτίνες του ήλιου χάιδευαν την “αγουροξυπνημένη” Irbid, αποχαιρέτησα την πόλη και ξεκίνησα πορεία με προορισμό την πρωτεύουσα Αμμάν (100 χλμ. νότια). Καθοδόν, το SYM JOYRIDE 300 έκανε μια ολιγόωρη στάση στον αρχαιολογικό χώρο της Jerash (Γέρασα ή Αντιόχεια επί Χρυσορρόη), προκειμένου να πλουτίσω τις αρχαιολογικές μου γνώσεις για την «Πομπηία της Ανατολής». Κτισμένη σε απόσταση 48 χλμ. βόρεια του Αμμάν, η ελληνιστική πολιτεία Γέρασα ανοικοδομήθηκε το πρώτο μισό του 2ου π. Χ. αιώνα από τον βασιλιά Αντίοχο Γ' και ήταν μια από τις 30 Αντιόχειες που κτίστηκαν στα εδάφη του βασιλείου των Σελευκιδών. Τα εναπομείναντα μνημεία που αντίκρισα στον εκτεταμένο αρχαιολογικό χώρο ανήκαν στη ρωμαϊκή εποχή και μου πρόσφεραν την αντιπροσωπευτική εικόνα μιας ρωμαϊκής επαρχιακής πόλης στη Μέση Ανατολή.
Δυο μέρες έμεινα στο Αμμάν. Με μια μεγάλη βόλτα στους δρόμους της ιορδανικής πρωτεύουσας (την επονομαζόμενη Λευκή Πόλη) επισκέφθηκα τα κυριότερα αξιοθέατά της και παράλληλα ετοιμάστηκα ψυχολογικά για το επόμενο ταξιδιωτικό ετάπ του «SYM Middle East». Σειρά είχε τώρα η διαδρομή Αμμάν–Βαγδάτη (876 χλμ.), ίσως το δυσκολότερο και πιο απρόβλεπτο κομμάτι όλου του ταξιδιού. Εκείνη την ημέρα, στα 330 χλμ. που μεσολάβησαν από το Αμμάν ως τα ιρακινά σύνορα (Al Karama), για συντροφιά μου είχα την εκκωφαντική σιωπή της επίπεδης ιορδανικής ερήμου, τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα (3–4 βαθμούς Κελσίου) και την δυσβάστακτη μοναξιά της διαδρομής. Όσο πάντως πλησίαζα τα ιρακινά σύνορα, τόσο μεγάλωναν μέσα μου η ανησυχία και το άγχος για τον γραφειοκρατικό Γολγοθά που με περίμενε εκεί!
Υπήρχε ωστόσο και η περίπτωση να μού αρνηθούν (για λόγους ασφαλείας) τη χορήγηση ιρακινής βίζας εισόδου – τότε θα επέστρεφα άπρακτος πίσω στο Αμμάν. Αυτό ήταν το πιο δυσάρεστο σενάριο που θα μπορούσε να παιχτεί. Ποιο ήταν το μότο της διαδρομής; «Προχωρώ και ελπίζω»! Κάπως έτσι, με συγκρατημένη αισιοδοξία και θετική ψυχολογία, το μαύρο SYM Joyride 300 φρενάρισε μπροστά στην κατεβασμένη μπάρα των ιρακινών συνόρων…
