Από τους τρεις πρώτους της βαθμολογίας του 2021, οι δύο φλερτάρουν ανοιχτά με το ενδεχόμενο να αλλάξουν ομάδα στο άμεσο μέλλον και συγκεκριμένα το 2023.
Τουλάχιστον για τον ένα από τους δύο, αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο λόγος για τον Joan Mir, τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 2020.
Ο ίδιος δεν είναι ευχαριστημένος με την εξέλιξη της Suzuki, την οποία πιέζει – χωρίς να το κρύβει – για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, την ίδια ώρα που (απογοητευμένος) έβλεπε την Ducati να κυριαρχεί στα τέλη της περασμένης χρονιάς.
Πριν από λίγο καιρό, σε συνέντευξή του στην ισπανική Marca, δήλωσε: «Πρέπει να δούμε την αγορά και τι μπορούμε να κάνουμε».
«Εμπιστεύομαι τη Suzuki και ξέρω ότι έχω δουλειές που δεν έχουμε τελειώσει με την ομάδα, όπως να πάρουμε και πάλι τον τίτλο. Δεν ξέρω τι θα κάνω, αλλά θα μείνω μόνο αν η Suzuki έχει τους ίδιους στόχους με εμένα».
Και οι σειρήνες από την Honda ήδη πρέπει να ακούγονται όλο και πιο έντονα στα αυτιά του νεαρού παγκόσμιου πρωταθλητή.
Τη σκυτάλη από τον Joan Mir πήρε ο Fabio Quartararo, ο οποίος αυτός αναδείχτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για το 2021.
Ωστόσο και για τον Γάλλο τα πάντα είναι ανοιχτά, όπως έχει πει στο παρελθόν ο μάνατζέρ του, με τον Quartararo να περιμένει να δει τι μπορεί να του δώσει η Yamaha ώστε να μείνει.
Άλλωστε και ο ίδιος ανοιχτά έχει παραδεχτεί ότι περίμενε περισσότερα από την Yamaha, βλέποντας και αυτός την πρόοδο που έχει επιτύχει στο ίδιο διάστημα η Ducati.
Οι παραδοχές αυτές δύο εκ των κορυφαίων πιλότων του MotoGP, μπορεί να μην σημαίνει και τίποτε άλλο πέρα από απλό ενδιαφέρον φιλολογικό ή διάθεση διερεύνησης για οικονομικούς λόγους.
Συγκεκριμένα όμως για την περίπτωση των Mir και Quartararo, υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι περισσότερο κρύβεται πίσω.
Άλλωστε δεν είναι και ό,τι πιο φυσιολογικό για έναν παγκόσμιο πρωταθλητή να λέει, λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση του τίτλου, ότι όλα είναι ανοιχτά σε ό,τι αφορά στο μέλλον του.
Με το ίδιο σκεπτικό θα περιμέναμε αντίστοιχες δηλώσεις από τον Pecco Bagnaia επί παραδείγματι, ο οποίος όμως ουδέποτε σκέφτηκε να φύγει από την Ducati.
Στην περίπτωση των δύο παγκόσμιων πρωταθλητών, ένα είναι σίγουρο: αν κάνουν πράξη τα λόγια τους, τότε θα βρουν μια πάρα πολύ δεκτική αγορά – συμβόλαια στη διάθεσή τους.
Ακόμα και το εργοστάσιο που ίσως θα ενδιαφερόταν λιγότερο γι’ αυτούς, η Ducati, σίγουρα θα έμπαινε στον πειρασμό. Όλοι οι υπόλοιποι θα ήθελαν να εξασφαλίσουν την υπογραφή τους.
Επομένως οι πιθανότητες, αν το θελήσουν, να αλλάξουν ομάδα, είναι πολύ μεγάλες. Από την άλλη, όμως, τι λέει η ιστορία επ’ αυτού;
Είναι αλήθεια ότι το MotoGP έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, με το επίπεδο οδηγών και μοτοσυκλετών να έχει ανέβει πάρα πολύ.
Ακόμα και σε ένα τέτοιου επιπέδου πρωτάθλημα όμως, μια αλλαγή μοτοσυκλέτας δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα επιστρέψεις στις επιτυχίες. Η πρόσφατη ιστορία δείχνει το αντίθετο!
Συνήθως ο τίτλος πηγαίνει σε εκείνον που έχει στη διάθεσή του την ίδια μοτοσυκλέτα με την οποία ξεκίνησε την καριέρα του στη μεγάλη κατηγορία.
Και ναι, αυτό εν πολλοίς οφείλεται στον Marc Marquez που έχει σαρώσει τα πρωταθλήματα από το 2013, αν και υπάρχουν κι άλλοι που έφτασαν κοντά (Morbidelli).
Υπάρχουν και εκείνοι που χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να φτάσουν κοντά στον τίτλο, όπως ο Andrea Dovizioso με την Ducati.
Πιλότοι όμως, όπως πέρυσι ο Pol Espargaro ή ο Danilo Petrucci, ο Zarco όταν πήγε στην ΚΤΜ, ο Vinales στην Aprilia, ή ο Lorenzo στην Ducati, δείχνουν ότι μια αλλαγή πλεύσης μόνο εύκολη δεν είναι.
Το θετικό στην περίπτωση των δυο (Mir-Quartararo) είναι ότι και οι δυο τους είναι αρκετά νέοι ώστε να επενδύσουν χρόνο σε ένα νέο project και να καταλήξουν νικητές.
Μια δύσκολη απόφαση, που γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν είσαι ο Mir και βλέπεις ότι η Suzuki σου ταιριάζει. Το ίδιο ισχύει και για τον Quartararo.
Ναι, σίγουρα η Suzuki δεν είναι η καλύτερη μοτοσυκλέτα του grid, αλλά δεν απέχει πολύ από την κορυφή. Η Μ1 είναι πιο κοντά εκεί, αλλά και πάλι η Ducati δείχνει να έχει το πάνω χέρι.
Όμως και οι δύο μοτοσυκλέτες μπορούν να εξελιχθούν όλο αυτό το διάστημα του χειμώνα και να φέρουν το χαμόγελο και πάλι στα χείλη των δύο παγκόσμιων πρωταθλητών.
Και αν γίνει αυτό, ίσως τότε ούτε τα (πολλά) εκατομμύρια που οπωσδήποτε μπορεί να δώσει η Honda ή η KTM να μην αρκούν για να τους δελεάσουν μακριά από το «σπίτι» τους.
