Εδώ και μερικά 24ωρα, ο Fabio Quartararo είναι ο πιο ευτυχισμένος πιλότος στο paddock του MotoGP, έχοντας ανακηρυχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής στη μεγάλη κατηγορία.
Για κάποιους αυτή η πορεία προς την παγκόσμια καταξίωση είναι πιο εύκολη απ’ ότι για άλλους. Όπως πχ για τον Fabio Quartararo…
Το όνομα του Γάλλου άρχισε να ακούγεται πιο έντονα, όταν έγινε ο πιο μικρός σε ηλικία οδηγός (14 ετών) που έπαιρνε τίτλο στην Moto3 Ισπανίας, στην πρώτη του μάλιστα απόπειρα (!), σε μια κατηγορία που είναι ό,τι καλύτερο μετά την Moto3 του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Την επόμενη χρονιά, ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα ανάμεσα στους υπόλοιπους και πήρε τον τίτλο με περίσσια ευκολία.
Ήταν τέτοια η κυριαρχία του, που οι ιθύνοντες άλλαξαν τους κανονισμούς για να του επιτρέψουν να παρακάμψει το τότε όριο ηλικίας και να αγωνιστεί στην Moto3.
Παράλληλα άρχιζαν και οι συγκρίσεις με τον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή, τον Marc Marquez, προσθέτοντας επιπλέον βάρος στους ώμους του νεαρού Γάλλου.
Και ως ένα βαθμό εξηγείται και η μετέπειτα πορεία του στη μικρη κατηγορία, που σημαδεύτηκε από τραυματισμούς και λανθασμένες αποφάσεις σε ομαδικό επίπεδο (Leopard).
«Στην αρχή οι συγκρίσεις αυτές μου έδιναν κίνητρο, αλλά στη συνέχεια πρόσθεταν ολοένα και περισσότερο βάρος», έλεγε ο Quartararo.
«Το 2015 δεν τα πήγα καλά και μετά η αλλαγή ομάδας με κατέστρεψε! Δεν μπορούσα να κερδίσω αγώνα! Στην Moto3 Ισπανίας είχα 9 νίκες σε 11 αγώνες! Κάτι δεν πήγαινε καλά μ’ εμένα».
«Πρώτα-πρώτα ήταν η πίεση και μετά η αλλαγή ομάδας. Πήγα στην Leopard πιστεύοντας ότι θα έχω Honda, αλλά τελευταία στιγμή άλλαξαν μοτοσυκλέτα και πήγαν στην ΚΤΜ. Δεν ήμουν χαρούμενος και μ’ αυτόν που φρόντιζε για την καριέρα μου».
«Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έσπασα και το πόδι μου. Κάτι δεν πήγαινε καλά… και σε πνευματικό επίπεδο δεν ήμουν τόσο δυνατός όσο είμαι τώρα».
«Από τα μέσα του 2015 έως το τέλος του 2017 και την αρχή του 2018, τα πράγματα ήταν χάλια. Μετά, από το Le Mans του 2019 κάναμε πρόοδο κάθε φορά».
Κι ενώ όλο αυτό το διάστημα ήταν σαν η τύχη να του είχε γυρίσει την πλάτη, ξαφνικά απέκτησε και πάλι την εύνοιά της, υπό την έννοια ότι την κατάλληλη στιγμή άρχισε να δείχνει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του.
Ήταν στην ομάδα της Speed Up, με το δικό της πλαίσιο, στην κατηγορία της Moto2 όταν πήρε τη νίκη ακριβώς το χρονικό σημείο που η Petronas Racing έψαχνε για έναν ελπιδοφόρο νεαρό οδηγό.
Στο πρόσωπο του Fabio ο Razlan Razali βρήκε αυτό που έψαχνε, κι ας του έλεγαν οι άλλοι στο paddock ότι το ρίσκο που παίρνει με τον Γάλλο ήταν τεράστιο.
«Ήξερα ότι είχα δυνατότητες στην Moto2, αλλά για πολύ καιρό κάτι δεν πήγαινε καλά με το οδηγικό μου στυλ πάνω στη μοτοσυκλέτα», συνεχίζει ο Quartararo.
«Το 2018 πήγα στην Speed Up και αρχίσαμε να κάνουμε βήματα εμπρός. Ξεκινήσαμε με Ohlins τη σεζόν αλλά δεν τα πηγαίναμε καλά. Προσπαθούσαμε και στην Jerez ήταν λίγο καλύτερα. Στο Mugello ήταν οκ. Χάναμε ακόμα λίγο, αλλά στο τεστ μετά τον αγώνα ήμασταν πιο γρήγοροι».
«Έκανα και πλάκα στον αρχιμηχανικό μου, λέγοντάς του ότι αν κάνουν πιο γρήγορη τη μοτοσυκλέτα, θα πάρω βάθρο στη Βαρκελώνη. Και πράγματι ήταν πιο γρήγορη και κέρδισα! Αμέσως κέρδισα πολύ σε αυτοπεποίθηση! Μετά στο Assen από 10ος βρέθηκα δεύτερος και αυτό μου έδωσε ώθηση».
Κάπου εκεί ήρθε και το τηλεφώνημα που θα άλλαζε για πάντα την καριέρα του νεαρού Γάλλου. Το τηλεφώνημα από την Petronas, σε μια κίνηση που εξέπληξε πολλούς. Ακόμα και τον ίδιο τον Γάλλο!
«Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό! Μετά το Assen ο Eric (σ.σ. Mahe ο μάνατζέρ του) μου είπε ότι υπήρχε περίπτωση να πάω στην Petronas. Στην Moto2; Ρώτησα. Όχι στο MotoGP! Και έμεινα με το στόμα ανοιχτό!»
«Από το Assen μέχρι το Sachsenring μεσολάβησαν 10 ημέρες που μου φάνηκαν σαν ένας χρόνος! Περίμενα το τηλεφώνημα και νομίζω ότι αυτό μου έδινε ενέργεια για τη σεζόν και όλα!»
«Και ναι… δύο βάθρα και μία νίκη άλλαξαν την καριέρα μου. Ο συγχρονισμός ήταν τέλειος! Έκανε και τα μαγικά του ο Eric γιατί εγώ δεν το πίστευα».
Όλες οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στην πορεία του προς τη μεγάλη κατηγορία, αλλά και προς τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο, βοήθησαν εν πολλοίς στο να γίνει αυτός που είναι σήμερα.
«Η εμπειρία μου μετά το 2020 ήταν περίεργη… ήμασταν μπροστά στο πρωτάθλημα για 9 ή 10 αγώνες και μετά πέσαμε πάρα πολύ και είχαμε μεγάλες δυσκολίες».
«Χρησιμοποίησα όμως αυτή την εμπειρία για να είμαι πιο ήρεμος και να προσαρμόζομαι πιο γρήγορα και δούλεψε πολύ καλά».
Μαθαίνοντας από τα λάθη σου είναι ένα πολύ δυνατό χαρακτηριστικό που διαθέτει ο Γάλλος οδηγός και το οποίο τον έφτασε μέχρι το θρόνο του MotoGP.
«Με βοήθησε πολύ φέτος», προσθέτει. «Έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση με τη νέα μοτοσυκλέτα και ακόμα κι όταν έρχονται οι δυσκολίες, θυμάμαι το 2020 που ήταν πολύ χειρότερα».
«Το καλύτερο παράδειγμα είναι στο Sachsenring, όταν δεν ένοιωθα καλά… δεν ήμουν καλός, αλλά κατάφερα να ανέβω στο βάθρο».
