Μετά από 25 χρόνια, όταν και έκανε το ντεμπούτο στα 125cc, ο Valentino Rossi ανακοίνωσε σήμερα ότι στο τέλος της χρονιάς θα κρεμάσει την αγωνιστική του φόρμα.
Ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές παγκοσμίως κι ένα ίνδαλμα για εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο, σταματάει έχοντας κατακτήσει 9 παγκόσμιους τίτλους στην καριέρα του.
Τα πρώτα χρόνια
Όλα ξεκίνησαν το 1996, όταν ένας 17χρονος Valentino Rossi έπαιρνε θέση 13ος στο grid για τον αγώνα στη Μαλαισία, πάνω σε μια Aprilia RS125.
Ήταν ο πρώτος αγώνας του Ιταλού, στον οποίο κατάφερε να πάρει θέση μέσα στην εξάδα, κάνοντας αρκετούς να τον προσέξουν από την πρώτη στιγμή.
Μετά από μια σειρά καλών αγώνων, ο Vale πέτυχε να ανέβει για πρώτη φορά στο βάθρο στην Αυστρία και δύο εβδομάδες αργότερα πήρε και την πρώτη του νίκη στο Grand Prix της Τσεχίας.
Την επόμενη όμως χρονιά θα έδειχνε τις αληθινές του δυνατότητες, κατακτώντας τον τίτλο στα 125cc, κερδίζοντας τους 11 από τους 15 αγώνες εκείνης της σεζόν.
Η Aprilia αποφάσισε να τον ανεβάσει κατηγορία το 2008, στα 250cc και ξεκίνησε τη νέα αυτή πρόκληση με τρία βάθρα στους πρώτους πέντε αγώνες.
Η πρώτη του νίκη στη μεσαία κατηγορία τότε ήρθε στην Ολλανδία και η συνέχεια ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου δική του! Ο 19χρονος Rossi κέρδισε προς το τέλος σε 4 συνεχόμενους αγώνες και λίγο έλειψε να πάρει τον τίτλο από τον Loris Capirossi.
Το 1999 όμως θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Ανέλαβε τα ηνία με νίκες σε Ισπανία και Ιταλία και πρόσθεσε άλλες εφτά κατά τη διάρκεια της χρονιάς για να πάρει άνετα το πρωτάθλημα με 48β. διαφορά από τον Tohru Ukawa.
Η μετακίνησή του στη μεγάλη κατηγορία το 2000 ήταν αναπόφευκτη. Πάνω στην NSR500 της Honda, ο Valentino Rossi δεν έχασε χρόνο και γρήγορα εντυπωσίασε. Αν και στην αρχή οι δύο πτώσεις του τον κλόνισαν, στη συνέχεια τα βάθρα άρχισαν να προστίθενται το ένα μετά το άλλο.
Η πρώτη του νίκη στη μεγάλη κατηγορία – τα 500cc τότε – ήρθε στο Donington Park και με αυτή έβαλε το όνομά του στους διεκδικητές του τίτλου. Δεν τα κατάφερε όμως, αφού το πρωτάθλημα πήγε στα χέρια του Kenny Roberts Jr.
Τα πέντε στη σειρά
Η επόμενη χρονιά ήταν η τελευταία των 500cc. Μια εποχή έκλεινε κι ένας Θρύλος γεννιόταν! Το 2001 ο Rossi πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα στη μεγάλη κατηγορία, μια στιγμή που όπως παραδέχτηκε, σημάδεψε την καριέρα του.
Με 11 νίκες σε 16 αγώνες, οι αντίπαλοί του δεν είχαν ελπίδα. Ο πλησιέστερος από αυτούς, ο Max Biaggi, ήταν πίσω του 106 βαθμούς!
Την πρώτη χρονιά του MotoGP (2002) ο Rossi συνέχιζε να μεσουρανεί και να τερματίζει με τεράστια διαφορά μπροστά από τον δεύτερο στη βαθμολογία (140β.). Εκείνη τη χρονιά οι μόνοι άλλοι οδηγοί που πήραν νίκη ήταν ο Max Biaggi και ο Alex Barros.
Το 2003 χάρισε στην Honda έναν ακόμα τίτλο, προτού πάρει τη μεγάλη απόφαση-πρόκληση να περάσει στο στρατόπεδο της Yamaha (2004).
Με τους μπλε πήρε άλλα δυο πρωταθλήματα, προτού χάσει για πρώτη φορά μετά από πέντε σερί χρόνια τον τίτλο από τον αείμνηστο Nicky Hayden (2006). Την επόμενη χρονιά δεν πήρε κάτι καλύτερο από την 3η θέση, με πρωταθλητή τότε τον Casey Stoner.
Κι ενώ ήδη από τότε κάποιες φωνές άρχιζαν να λένε ότι ξόφλησε, ο Vale επέστρεψε και πάλι στην κορυφή κατακτώντας δύο τίτλους στη σειρά: το 2008 και το 2009.
To 2010 ήταν η σειρά του Jorge Lorenzo να κερδίσει τον τίτλο στο MotoGP. Την επόμενη χρονιά ο Rossi αποφάσισε να αποδεχτεί μια νέα πρόκληση στην καριέρα του και μετακινήθηκε στο γκαράζ της Ducati.
Τα μόλις τρία βάθρα που πήρε με τους κόκκινους σε διάστημα τριών σεζόν, αποδεικνύουν πόσο δύσκολα ήταν τα χρόνια αυτά.
Επέστρεψε στην αγαπημένη του Yamaha το 2013 και κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη μετά από σχεδόν τρία χρόνια στο Assen.
Στη δύση μιας θρυλικής καριέρας
Το 2014 συνέχιζε τις δυνατές του εμφανίσεις και τερμάτισε δεύτερος εκείνη τη χρονιά, ενώ στη συνέχεια τα έδωσε όλα και πάλεψε για το 10ο πρωτάθλημα το 2015.
Ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι θα τα είχε καταφέρει αν δεν ήταν ο Marc Marquez, με τη μεταξύ τους κόντρα εκείνη τη σεζόν να διχάζει μέχρι σήμερα τους οπαδούς του MotoGP.
Το 2016 πρόσθεσε κι άλλα βάθρα στην πλουσιότατη καριέρα του, κι άλλες pole positions κι άλλες νίκες για να τερματίσει και πάλι δεύτερος.
Το 2017 κέρδισε και πάλι στο Assen, που έμελε να είναι και η τελευταία του νίκη στην κατηγορία. Εκείνη η χρονιά σημαδεύτηκε από τον άσχημο τραυματισμό του πριν το GP στο San Marino.
Ο Rossi είχε σπάσει το πόδι του, αλλά μέσα σε διάστημα τριών μόλις εβδομάδων επέστρεψε στις πίστες (!) στην Aragon και λίγο πιο μετά, στο Philliop Island, έδινε μάχες με τον Marc Marquez προσφέροντας και πάλι θέαμα.
Το 2018 πήρε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα, ενώ το 2019 πρόσθεσε άλλα δύο βάθρα στο ενεργητικό του. Χωρίς να ανέβει όμως στο ψηλότερο σκαλί.
Την τελευταία φορά που γεύτηκε τη χαρά του βάθρου ήταν πέρυσι, στην Jerez, όταν τερμάτιζε τρίτος στην αρχή εκείνης της περίεργης, λόγω Covid-19, χρονιάς.
Το 2021 για πρώτη φορά στην καριέρα του αποδέχτηκε να είναι δορυφορικός και όχι εργοστασιακός αναβάτης, πηγαίνοντας στην Petronas Yamaha SRT.
Αυτό ήταν και το τελευταίο κεφάλαιο μιας μεγαλειώδους καριέρας από έναν αθλητή που έχει αφήσει ανεξίτηλα το στίγμα του στο MotoGP.
Ο Valentino Rossi δεν θα είναι στο σχηματισμό εκκίνησης της σεζόν 2022, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα τον βλέπουμε στο paddock, αφού από του χρόνου στη μάχη της μεγάλης κατηγορίας ρίχνεται η ομάδα του, η Aramco VR46.
Είτε είσαι οπαδός του Rossi είτε όχι, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις την τεράστια προσφορά του στο άθλημα. Για όλα όσα μας έχεις προσφέρει και για όλα όσα πρόκειται να μας δώσεις από εδώ και πέρα, σε διαφορετικό ρόλο πια, σε ευχαριστούμε Vale!
