Ο Raul Fernandez είναι ένας οδηγός με τον οποίο ασχολούνται πολλοί το τελευταίο διάστημα, ύστερα από τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στη μεσαία κατηγορία. Ωστόσο για τους πιο μυημένους, ο νεαρός Ισπανός είχε δείξει τα διαπιστευτήριά του ήδη από το 2016, όταν τερμάτιζε τρίτος στο Red Bull Rookies Cup και στο Ισπανικό πρωτάθλημα.
Εκείνη τη χρονιά αντικατέστησε την Maria Herrera στην κατηγορία της Moto3 στο Grand Prix της Valencia, όταν και με αντιπάλους στην πίστα όπως ο Joan Mir, ο Brad Binder, ο Enea Bastianini, ο Jorge Martin, o Fabio Quartararo και ο Pecco Bagnaia, κατάφερε να τερματίσει στην πολύ καλή 11η θέση.
Αυτοί οι πέντε βαθμοί που πήρε, ήταν δύο λιγότεροι από τους βαθμούς που είχε πάρει στους 16 αγώνες που συμμετείχε στο πρωτάθλημα η Herrera. Από εκείνη τη στιγμή έγινε φανερό ότι ο Ισπανός είχε θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ωστόσο για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, επέστρεψε το 2017 και το 2018 στο Ισπανικό πρωτάθλημα.
Το ’17 η ομάδα του Aspar άλλαξε σε μοτοσυκλέτα της Mahindra, μια καταστροφική επιλογή (που έγινε για λόγους κόστους) που έριξε τον Raul Fernandez στην 28η θέση. Την επόμενη χρονιά, πάνω στην ανταγωνιστική ΚΤΜ, ο Ισπανός ξεδίπλωσε το πλούσιο ταλέντο του και πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή.
Αυτό του εξασφάλισε ένα διετές συμβόλαιο με την ομάδα του Aspar στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στην Moto3 έμεινε δυο χρονιές, την πρώτη με τον Aspar και στη συνέχεια με την ΚΤΜ που εξαγόρασε τον Ισπανό και τον έβαλε στην ομάδα του Aki Ajo. Εκεί, ο Fernandez κατάφερε να πάρει 6 pole positions, δύο νίκες και τέσσερα βάθρα στο σύνολο, τερματίζοντας τέταρτος στη βαθμολογία και μόλις 15β μακριά από τον τίτλο.
Το συμβόλαιό του προέβλεπε να μείνει στη μικρή κατηγορία και το 2021, ωστόσο ο Ajo και οι άνθρωποι της ΚΤΜ προβληματιζόντουσαν με το ύψος του Raul Fernandez (1,77μ) κι έτσι αποφάσισαν να του δώσουν την ευκαιρία να αγωνιστεί στην Moto2. Κι αν είχαν κάποιες αμφιβολίες, τα εξαιρετικά του αποτελέσματα στο δεύτερο μισό του 2020 τις διέλυσαν κι αυτές.
Οι προσδοκίες για τον νεαρό Ισπανό στην κατηγορία ήταν να προσπαθήσει να τερματίζει μέσα στη δεκάδα και ίσως σε κάποιες γνώριμες πίστες γι’ αυτόν, να κυνηγούσε κάτι παραπάνω. Ο ίδιος τελικά διέψευσε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις!
Η Moto2 δημιουργήθηκε το 2010 κι από τότε έχουμε δει πολλούς εξαιρετικούς rookies στην κατηγορία, όπως ο Marc Marquez ή ο Alex Rins και ο Maverick Vinales. Αναβάτες που κέρδισαν αγώνες και τίτλους στην κατηγορία και μετέπειτα στη μεγάλη κατηγορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Ο Marquez ήταν ο καλύτερος από τους τρεις και παραλίγο να έπαιρνε τον τίτλο στην Moto2 από την πρώτη χρονιά, αλλά ο τραυματισμός του στο μάτι δύο αγώνες πριν το τέλος (που παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα) τον έβγαλε εκτός μάχης και άνοιξε το δρόμο για να πάρει το πρωτάθλημα ο Stefan Bradl.
Ο Marc είχε δείξει εξαιρετική προσαρμοστικότητα στην κατηγορία, όπως άλλωστε και ο Maverick Vinales ο οποίος στην πρώτη του χρονιά στην Moto2 πήρε το πρώτο του βάθρο και νίκη μόλις στο δεύτερό του αγώνα, για να τερματίσει τελικά τρίτος στη βαθμολογία με 4 νίκες και 9 βάθρα, πίσω από το δίδυμο που κυριαρχούσε εκείνο το διάστημα στην κατηγορία: τον Tito Rabat και τον Mika Kallio.
Την επόμενη χρονιά, το 2015, τη θέση του Vinales (που πήγε στο MotoGP με την Suzuki) κάλυψε ο Alex Rins. Ο Ισπανός έκανε καταπληκτική χρονιά και με 2 νίκες και 10 βάθρα τερμάτισε δεύτερος στη βαθμολογία. Πίσω του ήταν ο Tito Rabat, που έχασε τους τρεις τελευταίους αγώνες της χρονιάς και μπροστά του ο κυρίαρχος Zarco που πήρε εύκολα τον τίτλο.
Επιστρέφοντας στον Raul Fernandez, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους για τον Ισπανό. Έχει καταφέρει σε διάστημα μόλις 9 αγώνων να πάρει τρεις νίκες και έξι βάθρα στο σύνολο, εδραιώνοντας το όνομά του ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου για την κατηγορία.
Κι όλα αυτά απέναντι σε οδηγούς όπως ο Remy Gardner, ο Sam Lowes, ο Marco Bezzecchi, ο Fabio Di Giannantonio κλπ. Για την ώρα έχει τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και έχει μια διαφορά 25β. από τον τρίτο στη βαθμολογία.
Τα κατορθώματά του έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον των υπολοίπων κατασκευαστών, με την Yamaha – ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις με τον Vinales – να μπαίνει πολύ δυνατά στο παιχνίδι της απόκτησης του νεαρού Ισπανού.
Όμως η ΚΤΜ δείχνει να κινείται το ίδιο αποφασιστικά στην αγορά και σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χάσει τους καλούς οδηγούς της. Έχει κλείσει τον Brad Binder στη μεγάλη κατηγορία και παρά το ενδιαφέρον της Yamaha και για τον Miguel Oliveira, αναμένεται να ανανεώσει και το συμβόλαιο του Πορτογάλου.
Στις μικρότερες κατηγορίες έχει τα μεγαλύτερα ταλέντα για την ώρα στα χέρια της, με το δίδυμο Gardner-Fernandez να κάνουν το 1-2 στην Moto2 και τον Pedro Acosta – έναν πιλότο που μπορεί να εξελιχθεί στο επόμενο φαινόμενο του MotoGP – να κυριαρχεί στην Moto3.
Ο Gardner θα ανέβει στη μεγάλη κατηγορία το 2022 και θα πάρει τη θέση του Iker Lecuona στην Tech3. Τώρα με την πίεση της Yamaha – που θα πρέπει να καταβάλει 500.000€ για να σπάσει το συμβόλαιο του Fernandez – ο Raul προορίζεται και αυτός για τη μεγάλη κατηγορία, στη θέση του Danilo Petrucci.
Ο ίδιος ο Fernandez δεν αποκαλύπτει πολλά για το μέλλον του, ωστόσο ένα είναι σίγουρο: είτε προτιμήσει την Yamaha, είτε τελικά μείνει στην ΚΤΜ και τα δύο εργοστάσια θα χρειαστεί να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να τον πείσουν να υπογράψει.
