Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ιστορία του Johann Zarco είναι μάλλον γνωστή σε όσους παρακολουθούν MotoGP. Ήρθε στη μεγάλη κατηγορία ως παγκόσμιος πρωταθλητής Moto2, έκανε παπάδες με τη (δεύτερης διαλογής) Yamaha της Tech3 και αυτό του εξασφάλισε ένα εργοστασιακό συμβόλαιο με την ΚΤΜ.
Κάπου εκεί άρχισε ο εφιάλτης του, καθώς αδυνατούσε όλη τη χρονιά να βγάλει μιαν άκρη με τη μοτοσυκλέτα και η επαφή χάθηκε εντελώς. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να μη συνεχίσουν τη συνεργασία τους του χρόνου (στον δεύτερο χρόνο του συμβολαίου που είχαν υπογράψει), αλλά μετά η ΚΤΜ αποφάσισε να τον βγάλει εντελώς από την ομάδα και για το υπόλοιπο της φετινής σεζόν - προφανώς για να μη δει τις αναβαθμίσεις που θα έρθουν στην RC16, αφού του χρόνου θα είναι σε κάποιον ανταγωνιστή - και να φέρει τον αναβάτη εξέλιξης, Mika Kallio, στη θέση του.
Κάπως έτσι ο Γάλλος έμεινε ξεκρέμαστος, καθώς πλέον δεν υπάρχουν διαθέσιμες σέλες (της προκοπής τουλάχιστον) και το επικρατέστερο σενάριο για το 2020 τον θέλει αναβάτη εξέλιξης με τη Yamaha, στη θέση του Jonas Folger που θέλει να γυρίσει στην αγωνιστική δράση.
Να όμως που ευκαιρίες υπάρχουν. Ο Ιάπωνας αναβάτης της LCR Honda, Takaaki Nakagami, έχει πρόβλημα στον ώμο και πρέπει να χειρουργηθεί. Η απόφαση που πάρθηκε λέει πως θα τρέξει στον επόμενο αγώνα στο Motegi, μιας και είναι εντός έδρας γι' αυτόν και τη Honda, αλλά στη συνέχεια θα πάει για νυστέρι ώστε να είναι πανέτοιμος για τη νέα σεζόν.
Κάπως έτσι η RCV του θα είναι ελεύθερη για τρεις αγώνες (Μαλαισία, Αυστραλία και Βαλένθια) και ο Lucio Cecchinello (LCR) βλέπει στον Zarco μια ιδανική περίπτωση για να κλείσει τη χρονιά η ομάδα του πλήρης και, γιατί όχι, δυνατά. Η συμφωνία αυτή δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως, αλλά θεωρείται σχεδόν βέβαιη και λογικά θα δημοσιοποιηθεί εντός των ερχόμενων λίγων ημερών, εκτός αν αλλάξει κάτι δραματικά την τελευταία στιγμή.
Από πλευράς ΚΤΜ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα καθώς ο αγωνιστικός της διευθυντής, Pit Beirer, έχει ξεκαθαρίσει εξαρχής πως ο Zarco θα συνεχίσει να πληρώνεται κανονικά από την Αυστριακή εταιρεία για όλο το υπόλοιπο του 2019 ως προβλεπόταν, αλλά δε θα του σταθούν εμπόδιο αν στο μεταξύ βρει άλλη μοτοσυκλέτα να καβαλήσει.
Έτσι κι αλλιώς, ο Γάλλος δεν πρόκειται να καβαλήσει την RC16 του 2020, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά - και βγάζει καλό και φιλικό πρόσωπο προς τα έξω η ΚΤΜ.
Μα η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, μπορεί να υπάρχουν και προεκτάσεις, μακριές προεκτάσεις.
Κάπου εδώ θυμόμαστε πως η Honda βολιδοσκοπούσε τον Zarco για να τον φέρει δίπλα στον Marc Marquez, τουλάχιστον πριν προκύψει ο Jorge Lorenzo και τελικά στραφεί στο όραμα μιας dream team. Μόνο που και για τον Lorenzo η χρονιά εξελίχθηκε σε εφιάλτη δίχως τέλος και ακόμη δε φαίνεται ίχνος φωτός στο βάθος του τούνελ - για να μην πούμε πως στους τελευταίους αγώνες πηγαίνει ακόμη χειρότερα από πριν...
Κάπου εδώ λοιπόν κάθε συνωμοσιολόγος και αυτόκλητος μάντης που σέβεται τον εαυτό του αρχίζει να προσθέτει ένα συν ένα και να βγάζει δύο. Δηλαδή, τι θα γίνει αν ξαφνικά ο Zarco δείξει κάτι από τον καλό του εαυτό με την RCV του Nakagami;
Θα έχει τρεις καλές ευκαιρίες να το κάνει και, το βασικότερο, χωρίς άγχος ή "πρέπει". Αν τερματίσει θα έχει κάνει το καθήκον του, αν βαθμολογηθεί ακόμη καλύτερα, αν διακριθεί κιόλας, τότε μπλέξαμε.
Διότι, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, το μέλλον του Lorenzo στη Honda είναι κάθε άλλο παρά δεδομένο, παρότι μπροστά από τις κάμερες όλοι δηλώνουν έτοιμοι να το παλέψουν. Πίσω από αυτές όμως ακούγονται πολλά ανεπιβεβαίωτα, για τη σχέση του με τον Marquez, για τις σπόντες που κατά καιρούς πετά προς τη Honda (σε στυλ "του χρόνου περιμένω πως θα ασχοληθούν και μαζί μου"), για τα χρήματα που παίρνει ως προς τα αποτελέσματα που δε φέρνει, για τη φαινομενική εγκατάλειψη της προσπάθειας από τη στιγμή που επέστρεψε από τον τελευταίο του τραυματισμό.
Στο μεταξύ, ο Nakagami μάλλον αισθάνεται πιο ασφαλής από τον Lorenzo για το 2020. Πριν ανακοινωθεί το θέμα της εγχείρησής του ο ίδιος δήλωνε πως απομένει μόνο η επίσημη ανακοίνωση επέκτασης της συνεργασίας του με την LCR και θεωρείται δεδομένο πως η Honda θέλει έναν Ιάπωνα στις τάξεις της. Ειδικά όταν αυτός καβαλά τη λιγότερο εξελιγμένη RCV (ο Cal Crutchlow έχει μια πλήρως εργοστασιακή στη διάθεσή του) και λογικά είναι αρκετά πιο οικονομικός στο συμβόλαιό του.
Συνεπώς, εφόσον οι πληροφορίες επιβεβαιωθούν και όντως ο Zarco πάρει τη Honda του Nakagami για το κλείσιμο της σεζόν, οι τρεις τελευταίοι αγώνες θα αποκτήσουν ένα νέο ενδιαφέρον και βάζουμε στοίχημα πως ο Γάλλος θα κάνει ό,τι του είναι ανθρωπίνως δυνατό για να τερματίζει τουλάχιστον μπροστά από τον Lorenzo.
Κάτι που δε φαντάζει και τόσο δύσκολο, αν σκεφτούμε πως λ.χ. στην Aragon ο Lorenzo έφαγε δύο δευτερόλεπτα μέχρι και από τον αναβάτη εξέλιξης της Aprilia, Bradley Smith, και τερμάτισε τρίτος από το τέλος, μπροστά μόνο από τον Karel Abraham και τον ήδη απολυμένο από την ΚΤΜ Hafizh Syahrin. Ή στην Ταϊλάνδη, όπου πάλι τερμάτισε τρίτος από το τέλος, με τους ίδιους δύο μόνο πίσω του και τον Tito Rabat της Avintia να του ρίχνει 10 δευτερόλεπτα. Δέκα...
