Εν γένει στο MotoGP τα χρήματα που δίνονται στους αναβάτες δε δημοσιεύονται, αποτελούν ένα εσωτερικό μυστικό που δεν αφορά όλους τους υπόλοιπους. Στην περίπτωση του Marquez ωστόσο μπορούμε με σχετική βεβαιότητα να υποθέσουμε πως απολαμβάνει τον μεγαλύτερο μισθό σε όλο το πρωτάθλημα και το αξίζει 101%.
Συναντήσαμε πρόσφατα ένα εξαιρετικό άρθρο του David Emmett (Motomatters.com), ενός Αμερικανού δημοσιογράφου που φημίζεται για την εγκυρότητα των γραφόμενων του και ο οποίος συνοδεύεται και από έναν εξόχως τιμητικό τίτλο: είναι ο πρώτος δημοσιογράφος αμιγώς ηλεκτρονικού μέσου που εξασφάλισε μόνιμο πάσο για το MotoGP και πλέον ανήκει στον σκληρό πυρήνα αυτών που καλύπτουν εκ των έσω το κορυφαίο πρωτάθλημα. Εξ όσων μαθαίνουμε, δεν είναι καθόλου εύκολο να μπεις σε αυτόν τον κύκλο χωρίς τηλεόραση από πίσω σου και εξαιρετικά δύσκολο χωρίς καν έντυπο μέσο.
O Emmett λοιπόν μας αποκαλύπτει πως ο μισθός του Marquez πρέπει να βρίσκεται κάπου στα 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και βασίζει τη λογική του στην (φημολογούμενη) πάγια τακτική του HRC να προσφέρει αύξηση 2 εκατομμυρίων ετησίως στους αναβάτες που παίρνουν παγκόσμιο πρωτάθλημα μαζί της.
Με λίγη απλή αριθμητική δημοτικού, οι πέντε τίτλοι που έχει ήδη πάρει στη μεγάλη κατηγορία με τη Honda μεταφράζονται σε 10 εκατομμύρια, επιπλέον φυσικά του αρχικού του συμβολαίου. Αν δε προσθέσουμε και τον φετινό τίτλο που απέχει μόλις 2 βαθμούς από την αγκαλιά του Ισπανού, τότε πάμε σε ένα νούμερο της τάξης των 17 εκατομμυρίων.
Το ποσόν αυτό αρχίζει να γίνεται πια υπολογίσιμο ποσοστό του συνολικού προϋπολογισμού του HRC για το MotoGP, το οποίο εκτιμάται στα 70 με 80 εκατομμύρια ευρώ ετησίως - ούτε εδώ είναι γνωστά τα ακριβή νούμερα.
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος λοιπόν αρχίζει να αναρωτιέται αν αυτή η ανισορροπία στον προϋπολογισμό της ομάδας αρχίζει να γίνεται επιβλαβής για τη λειτουργία της στο σύνολο. Όταν το 20-25% του συνολικού σου διαθέσιμου ποσού πάει μόνο για την αμοιβή ενός αναβάτη, τότε μοιραία θα κόψεις από αλλού, την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας, τα χρήματα που έχεις να δώσεις για τους υπόλοιπους.
Κι επειδή με το "υπόλοιποι" μιλάμε για τον Jorge Lorenzo, είναι μάλλον δεδομένο πως ο έτερος Ισπανός δεν ήρθε στη Honda για πενταροδεκάρες, ασχέτως του τι κάνει τώρα στην πράξη. Όταν υπέγραψε δεν ήταν αυτός που έτρωγε δύο δευτερόλεπτα από τον δοκιμαστή της Aprilia (Bradley Smith, στο πρόσφατο Aragon GP), αλλά ένας παγκόσμιος πρωταθλητής, ο μόνος που έχει κερδίσει τον Marquez από το 2013 και αυτός που έχει πάρει ήδη νίκες με δύο κατασκευαστές όταν γύρισε τούμπα τη δεύτερη σεζόν του με τη Ducati.
Από την άλλη, δε χρειάζεται να είναι κανείς διαπλεκόμενος insider ή κολλητός του Alberto Puig για να δει πως στη Honda μετά τον Marquez ... το χάος. Κανένας άλλος δεν διακρίνεται με το RCV και αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο.
Αντιγράφουμε άλλο ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο του Emmett: τις χρονιές που ο Marquez πήρε το πρωτάθλημα, ο δεύτερος αναβάτης της Honda κατέλαβε κατά σειρά τις θέσεις 3, 4, 6, 4 και 7.
Αυτό έχει δύο εν δυνάμει αναγνώσεις.
Αφενός, χωρίς τον Marquez η Honda μπορεί να μην είχε ξαναδεί τίτλο μετά τον Casey Stoner και το 2011. Αφετέρου όμως, θα μπορούσε κάποιος να εικάσει πως η εξωγήινη ικανότητα του Marquez φρενάρει την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας και το να απορροφά τόσο μεγάλο ποσοστό των διαθέσιμων πόρων ίσως να την καθυστερεί ακόμη περισσότερο. Αν δηλαδή η Honda έριχνε όλο το (οικονομικό και τεχνικό) βάρος σε έναν αναβάτη όπως ο Lorenzo, αμφιβάλλει κανείς πως αργά ή γρήγορα αυτός θα επέστρεφε σε πρωταγωνιστικό ρόλο;
Όπως και να έχει, αν το σκεπτικό του Emmett έχει κάποια βάση, αυτό θα φανεί στα επόμενα χρόνια όπου ο Marquez απλά θα ανεβάζει το κασέ του και αργά ή γρήγορα αυτό που θα ζητήσει δεν αποκλείεται να φανεί παράλογο στη Honda. Ενδεχομένως τότε να μη φανεί τόσο τρελό σε μια άλλη ομάδα που καίγεται για έναν πρωταθλητή του βεληνεκούς του, όπως η Ducati που επίσης έχει να δει τίτλο από την εποχή του Stoner και έχει ήδη προσεγγίσει μια φορά τον Marquez, ή η ΚΤΜ που έχει τις απύθμενες πλάτες της Red Bull, της οποίας αθλητής είναι ως γνωστόν ο Marquez σε όλη του την καριέρα.
