Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η μετακίνηση του Jorge Lorenzo στη Repsol Honda πέρυσι, όλοι μιλούσαν για μια “dream team”, για ένα πανίσχυρο δίπολο με όλα τα φόντα να σαρώσει στο πρωτάθλημα.
Κάποιοι πιο ψύχραιμοι και έμπειροι, όπως ο σπουδαίος Wayne Rainey προέβλεψαν και μια άλλη, λίγο πιο σκοτεινή όψη. Πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα, τον Γενάρη του 2019, ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής (1990-1992 με τη YZR500 της Marlboro Roberts Yamaha) έλεγε: “Η Honda είναι η ομάδα του Marquez, η μοτοσυκλέτα έχει φτιαχτεί για τον Marquez.”
Αρχικά η σχέση των δύο αναβατών έδειχνε αγαστή, γεμάτη σεβασμό, όπως αρμόζει σε δύο πολυπρωταθλητές εν ενεργεία. Μόνο που οι προβλέψεις του Rainey πως αργά ή γρήγορα ο Lorenzo θα διεκδικήσει μια μοτοσυκλέτα στα μέτρα του αποδείχθηκαν προφητικές.
Η πραγματικότητα των αγώνων σύντομα διέψευσε τα περί “dream team’ και ανέδειξε έναν Lorenzo που ξαναζεί στον πρώτο ενάμιση χρόνο του με τη Ducati. Φτωχά αποτελέσματα, ελάχιστη προβολή και ισχνή βαθμολογική συνδρομή σε όλα τα επίπεδα (αναβάτες, ομάδες, κατασκευαστές).
Σύντομα ο Lorenzo άρχισε να εξηγεί πως η μοτοσυκλέτα δεν του κάθεται καλά, πως δεν ξέρει ποιο είναι το πρόβλημα, πως δε μπορεί να πάει γρήγορα. Στις αρχές Ιουνίου ο Ισπανός ταξίδεψε στην Ιαπωνία για να συναντηθεί με την εξελικτική ομάδα του RCV και γύρισε πίσω με ένα νέο ρεζερβουάρ.
Στο μεταξύ, ο Marquez τον είχε μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Μετά τις καθώς πρέπει δηλώσεις για τον καλό του ομόσταυλο, ακολουθούσαν καυτές σπόντες: “Αυτό το ρεζερβουάρ μου θυμίζει το ανάλογο της Ducati, σχετίζεται με την εργονομία και δε χρειάζεται καν να το δοκιμάσω. Η μοτοσυκλέτα είναι αποδεδειγμένα γρήγορη και είμαστε στον σωστό δρόμο.”
Για να συμπληρώσει αργότερα, μετά τον αγώνα στο Mugello πως “αν ο Jorge είχε καβαλήσει τη Honda παλιότερα θα καταλάβαινε πως τώρα είναι πολύ πιο ευκολοδήγητη μοτοσυκλέτα. Παρόλα αυτά, αν θες να ζητάς πράγματα θα πρέπει να είσαι μπροστά από τους άλλους, αλλιώς η ομάδα θα ακούσει τον δυνατότερο αναβάτη”.
Η δήλωση αυτή ήρθε σε απάντηση δηλώσεων του Lorenzo που εμμέσως πλην σαφώς υπονόησε πως η Honda έχει ως χαϊδεμένο της τον Marquez, λέγοτας πως “με αυτή τη μοτοσυκλέτα μόνο ο Marquez μπορεί να κερδίσει, είναι περίπλοκη και πρέπει να βρούμε μια λύση για να μπορώ να την οδηγώ ευκολότερα”.
Σε αυτό το κλίμα βρήκε ευκαιρία να ξεσπαθώσει και ο Cal Crutchlow, ο οποίος πήρε τη θέση του Lorenzo θεωρώντας πως η φετινή μοτοσυκλέτα δεν είναι για όλους και είναι πιο δύσκολη από την περσινή.
Και κάπου εκεί, απασφάλισε ο team manager, Alberto Puig, ρίχνοντας τη δική του χειροβομβίδα:
“Όταν έχεις έναν αναβάτη που κερδίζει σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο με τη μοτοσυκλέτα σου, τότε δεν υπάρχει τίποτε άλλο να πω. Τέλος της συζήτησης. Γι’ αυτό όλοι οι άλλοι αναβάτες μπορούν να γκρινιάζουν όσο θέλουν. Υπάρχει όμως ένας που είναι διαρκώς στο βάθρο, γι’ αυτό αν είσαι αναβάτης και ξέρεις πως δε μπορείς να πας γρήγορα με τη μοτοσυκλέτα μας, μην έρχεσαι καν εδώ. Αν έρθεις και έχεις αυτή τη μοτοσυκλέτα… σκάσε και οδήγα.
Ο Lorenzo ζήτησε πολλά πράγματα από τη Honda και η Honda του τα έδωσε. Νομίζω πως ο Jorge ήρθε σε μια στιγμή που συνειδητοποίησε πως ήταν ο καιρός να μην προσπαθεί πολύ σκληρά. Δοκίμασε πολλά πράγματα και είμαι βέβαιος πως θα καταφέρει να τα δέσει όλα μαζί για να κάνει τη μοτοσυκλέτα δική του.”
Κάπου εδώ η εικόνα των δύο φίλων στο γκαράζ της Honda έχει αρχίσει να ξεφτίζει επικίνδυνα. Τα γεγονότα της Βαρκελώνης απλά ήρθαν να πυκνώσουν τη νεφοκάλυψη πάνω από το γκαράζ της Repsol Honda.
Η αρχή έγινε στις ελεύθερες δοκιμές FP3, όπου κάποια στιγμή ο Marquez σε έναν πολύ γρήγορο γύρο βρήκε μπροστά του τον Lorenzo να βολτάρει πάνω στην αγωνιστική γραμμή. Ακολούθησαν έντονες χειρονομίες από την πλευρά του τρέχοντος πρωταθλητή και λίγο αργότερα ζητούσε την τιμωρία του ομόσταυλού του: “εγώ πέρυσι τιμωρήθηκα για ανάλογο παράπτωμα, οι κανονισμοί πρέπει να ισχύουν για όλους”.
Την επόμενη μέρα, βέβαια, αφότου ο Lorenzo είχε βγάλει εκτός μάχης τους Dovizioso, Rossi και Vinales, ο Marquez τον υπερασπιζόταν λέγοντας πως ήταν ένα αγωνιστικό συμβάν που μπορεί να συμβεί στον καθένα - Dovi και Rossi υποστήριξαν περίπου το ίδιο, σε αντίθεση με τον Vinales που πολύ θα ήθελε να δει τον Lorenzo τιμωρημένο και δεν το έκρυψε ποτέ, ούτε σε δηλώσεις, ούτε σε χειρονομίες on camera. Αν όμως ο Marquez δεν είχε περάσει τον Dovisiozo στην ακριβώς προηγούμενη στροφή και βρισκόταν αυτός εμβολισμένος ξάπλα στην πίστα, θα έλεγε άραγε τα ίδια;
Το θέμα είναι πως αναδεικνύεται σε πάγια τακτική του Lorenzo να έρχεται σε ρήξη με τους ομόσταυλούς του. Όλοι θυμόμαστε τον τοίχο που στήθηκε μέσα στο γκαράζ της Yamaha για να μην υπάρχει επαφή με τον Rossi, όπως και τις απαιτήσεις του να μην μοιράζονται τα δεδομένα της τηλεμετρίας του εντός της ομάδας.
Στη Ducati πάλι κατηγορούσε τον Dovizioso πως του υποσκάπτει τη θέση όποτε μιλάει στους δημοσιογράφους και τώρα ανεβάζει την ένταση ζητώντας να έχει μεγαλύτερο λόγο στην εξέλιξη της RCV.
Το θέμα βέβαια ανάγεται τελικά σε ένα απολύτως μετρήσιμο στοιχείο: αποτελέσματα. Ό,τι και να λέει ο καθένας, στο τέλος αυτό που μετράει είναι ποιος φέρνει τους βαθμούς στην ομάδα και προς το παρόν αυτός είναι μόνο ο Marquez. Στη Βαρκελώνη ο Lorenzo έδειξε για πρώτη φορά δόντια και πολλοί ισχυρίζονται πως, αν δεν είχε κάνει το μοιραίο λάθος, θα έπαιζε στις ψηλές θέσεις. Αν το κάνει αυτό, τότε όλα μπορούν να αλλάξουν γι’ αυτόν.
Στο μεταξύ, τα αυτοκολλητάκια που κολλάει στο κράνος του, “δεν είμαι σπουδαίος αναβάτης, είμαι πρωταθλητής” μάλλον λειτουργούν αρνητικά στην εικόνα του, παρά ενισχύουν τη θέση του.
Ιδού το Assen, ιδού και το πήδημα.
