Το 2019 θα ξεκινήσει η νέα προσπάθεια της Dorna για να προσεγγίσει τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες και αυτή τη φορά η νεοσύστατη κατηγορία MotoE φαίνεται πως βλέπει σε ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.
Για την πρώτη του σεζόν προβλέπονται έξι αγώνες, ξεκινώντας από το Jerez και μετά το Le Mans τον Μάιο, ακολουθεί το Sachsenring τον Ιούλιο, το Red Bull Ring τον Αύγουστο και τέλος η χρονιά κλείνει με έναν διπλό αγώνα στο Misano τον Σεπτέμβριο.
Σε αυτό θα συμμετάσχουν 12 ομάδες, από τις οποίες οι προερχόμενες από τη μεγάλη κατηγορία τρέχουν από δύο αναβάτες έκαστη, ενώ οι υπόλοιπες από έναν, για να φτάσουμε στο σύνολο των 18 συμμετεχόντων αναβατών. Ακολουθεί η αναλυτική λίστα:
Alma Pramac Racing: Alex de Angelis (Σαν Μαρίνο) – Josh Hook (Αυστραλία)
Angel Nieto Team: Nicolas Terol (Ισπανία) – Maria Herrera (Ισπανία)
Avintia Esponsorama Racing: Xavier Simeon (Βέλγιο) – Eric Granado (Βραζιλία)
LCR E-Team: Randy de Puniet (Γαλλία) – Niccolo Canepa (Ιταλία)
Tech3 E-Racing: Kenny Foray (Γαλλία) – Hector Garzo (Ισπανία)
Trentino Gresini MotoE: Lorenzo Savadori (Ιταλία) – Matteo Ferraro (Ιταλία)
Dynavolt Intact GP: Jesko Raffin (Ελβετία)
Ajo Motorsport MotoE: Niki Tuuli (Φιλανδία)
EG 0.0 Marc VDS: Mike di Meglio (Γαλλία)
One Energy Racing: Bradley Smith (Αγγλία)
Pons Racing: Sete Gibernau (Ισπανία)
SIC58 Squadra Corse: Matteo Casadei (Ιταλία)
O Max Biaggi δοκιμάζει την Energica Ego Corsa στο Mugello
Έχουμε ήδη σταθεί στις επιστροφές των Gibernau, de Puniet, de Angelis και Terol στα Grand Prix, έστω και μέσω αυτής της κατηγορίας, ωστόσο σημειώνουμε και άλλες ηχηρές εμφανίσεις.
Για παράδειγμα, ο Mike di Meglio είναι ένας ακόμη πρώην πρωταθλητής (GP125 το 2008) που στα 30 του επιστρέφει με την ομάδα Marc VDS που φέτος αποχωρεί για οικονομικούς λόγους από το MotoGP.
Ο Lorenzo Savadori είναι ένα ακόμη γνωστό όνομα, καθώς φέτος είναι αναβάτης της Aprilia στο WorldSBK, όπως και ο Niki Tuuli που τρέχει και έχει κερδίσει αγώνες στο Παγκόσμιο Supersport.
Εν ολίγοις, η φρέσκια αυτή κατηγορία MotoE έρχεται με ένα μίγμα αναβατών που κομίζουν τα πάντα, από ενθουσιασμό ως άφθονη εμπειρία, σε ένα πεδίο με κοινό εξοπλισμό αλλά και πολλές άγνωστες παραμέτρους. Υπάρχει ωστόσο ένα δέλεαρ κοινό για όλους: ο νικητής του 2019 θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος που κατέκτησε τον τίτλο στη νεοσύστατη κατηγορία και αυτό αποδεικνύεται σοβαρό κίνητρο – αρκετό για να βγάλει από τη ναφθαλίνη ακόμη και τον 45χρονο Gibernau που, ως γνωστόν, δεν έχει ούτε καν την οικονομική ανάγκη.
Το FIM Enel MotoE World Cup - παγκόσμιο κύπελλο και όχι πρωτάθλημα δηλαδή – είναι η τρίτη προσπάθεια της FIM στον χώρο των αγώνων ηλεκτρικών μοτοσυκλετών και οι ελπίδες της είναι πως αυτή τη φορά ο θεσμός ήρθε για να μείνει.
Η πρώτη προσπάθεια είχε γίνει τη περασμένη δεκαετία με το ePower, το οποίο ούτε περπάτησε, αλλά απέκτησε και άμεσο ανταγωνιστή όταν ο διοργανωτής του έφυγε για να στήσει το TTXGP στο Isle of Man. Αμφότεροι οι θεσμοί αποδείχθηκαν μάλλον πρόωροι για την εποχή τους, παρόλα αυτά το 2013 ξαναενώθηκαν υπό τη σκέπη της FIM στο κύπελλο eRoadRacing, μα και αυτό δεν έμελλε να επιβιώσει δεύτερη χρονιά.
Στο μεταξύ το TT Zero στο Isle of Man TT με τον ένα τρόπο ή τον άλλο καταφέρνει να φυτοζωεί, αλλά μετά την αποχώρηση της Victory έχει πάψει να αναπτύσσεται, καθώς μόνο η Mugen ασχολείται σοβαρά, δίχως τον παραμικρό ανταγωνισμό εργοστασιακού επιπέδου.
Κάπως έτσι λοιπόν, καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τη νομοθετικά υποστηριζόμενη επιβολή των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές για να τεθούν στέρεα θεμέλια σε μια ηλεκτρική κατηγορία που μοιάζει πιο αναπόφευκτη κι απ’ το ψέμα του πολιτικού.
