H Yamaha με την τετρακύλινδρη V 0W54 εγκαινίασε μια αλλαγή στο σύστημα εισαγωγής από τη συμβατική βαλβίδα σε ένα περιστροφικό σύστημα δίσκων. Τα χαρακτηριστικά ιπποδύναμης στις υψηλές στροφές επίσης βελτιώθηκαν σε αυτό το μοντέλο. Όμως, αν και ισχυρότερη από την εν σειρά 0W53, η 0W54 ήταν βαρύτερη, καθιστώντας την πιο δύσκολη στον έλεγχο.

Μεγάλη κόντρα με την Suzuki

Η σεζόν του 1981 για το παγκόσμιο GP ξεκίνησε με μια ανηλεή προσπάθεια των ανταγωνιστών της Yamaha να βάλουν ένα φρένο στον «βασιλιά» Kenny Roberts, αποτρέποντάς τον από τον τέταρτο συνεχή τίτλο του στα GP500. Κύριος αντίπαλος στη μάχη αυτή ήταν η Suzuki, η οποία φιλοξενούσε στην ομάδα της μια σειρά από κορυφαίους αναβάτες, όπως ο Randy Mamola, ο Marco Lucchinelli, ο Franco Uncini και ο Graeme Crosby. Το δεύτερο όπλο της Suzuki για τη μάχη αυτή ήταν η RGB500, με την εξαιρετική της απόδοση και αξιοπιστία. Παρόλο που και οι άλλες εταιρείες – η Honda με την NR500 και η Kawasaki με την KR500 - είχαν βελτιώσει κατά πολύ τις μοτοσυκλέτες τους, η Suzuki παρουσιάζοντας τη νέα, ελαφρύτερη και συμπαγέστερη RGC500, κατάφερε από τον πρώτο γύρο να τερματίσει στις τρείς πρώτες θέσεις.

Ως απάντηση στην πρόκληση αυτή, η Yamaha παρουσίασε το ίδιο χρονικό διάστημα την YZR500 (OW53) – το τελευταίο της μοντέλο με κινητήρα εν σειρά – και την OW54 με το περιστροφικό σύστημα βαλβίδων. Η μάχη για τον τίτλο ξεκίνησε από νωρίς στα GP500 με τον Roberts να κερδίζει τον δεύτερο και τρίτο γύρο και τον Barry Sheene να κατακτά την 3η θέση στον τρίτο γύρο.

Εφαρμογή περιστροφικών βαλβίδων

Μετά από αυτές τις επιτυχίες της Yamaha, η Suzuki ετοίμασε μεγάλη αντεπίθεση, με διαδοχικές νίκες σε Γαλλία και Γιουγκοσλαβία, εξανεμίζοντας έτσι σιγά-σιγά τις πιθανότητες για νίκη της ιαπωνικής εταιρείας. Στο βροχερό GP της Γερμανίας, ο Roberts αντιμετώπισε μερικά, δύσκολα στη λύση τους, μηχανικά προβλήματα και δεν κατάφερε να συμμετάσχει, ενώ στον κινητήρα της  μοτοσυκλέτας του Sheene πέρασε νερό και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Στον γύρο του Σαν Μαρίνο, ο Roberts αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω ασθένειας, ενώ στο βρετανικό GP ο Sheene ενεπλάκει σε ατύχημα που προκάλεσε ένας άλλος αναβάτης και αναγκάστηκε επίσης σε εγκατάλειψη. Εν μέσω αυτών των ατυχών στιγμών για τη Yamaha, η Suzuki με τους Lucchinelli και Mamola σταθερά βρισκόταν στις πρώτες θέσεις και μεγάλωνε τη διαφορά στο βαθμολογικό πίνακα, με τον Roberts τώρα να βρίσκεται στην 3η θέση της κατάταξης. Το μόνο φωτεινό σημείο αυτής της άτυχης γενικά χρονιάς για την ομάδα της Yamaha ήταν η κατακόρυφη αύξηση της  δύναμης των εν σειρά τεσσάρων περιστροφικών βαλβίδων έναντι της συμβατικής εισαγωγής. Εκείνη τη χρονιά ένας κινητήρας V4 – που θα αποτελούσε και την επόμενη γενιά κινητήρων - βρισκόταν ήδη στα σκαριά, ενώ είχαν ξεκινήσει και οι δοκιμές της OW54 με την περιστροφική βαλβίδα δίσκων. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της δύναμης. Ένας εκ των μηχανικών περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: “Η περιστροφική βαλβίδα δίσκων χρησιμοποιείτο στους αγώνες ταχύτητας ήδη από τη δεκαετία του ’60 στα 125cc και 250cc. Αλλά θα ήταν μεγάλο ρίσκο να εφαρμοστεί και σε ένα κινητήρα V4 500cc, έτσι αποφασίσαμε ότι καλύτερο θα ήταν να συλλέγαμε αρχικά πληροφορίες χρησιμοποιώντας ένα κινητήρα διάταξης square four, όπως εκείνος της Suzuki”.

Η Yamaha γνώριζε ότι δεν γινόταν να τελειώσει τη χρονιά ηττημένη και χρειαζόταν έναν αγώνα που θα απέπνεε ελπίδα για την επόμενη σεζόν. Αυτός ο στόχος ενέπνευσε την ομάδα της, η οποία βάλθηκε να τον κάνει πραγματικότητα στον τελευταίο γύρο, στο σουηδικό GP. Εκεί, ο αναβάτης που κατέγραψε τον ταχύτερο χρόνο του 1ος λεπτού και 39.54 δευτερολέπτων στα προκριματικά και πήρε την pole position δεν ήταν ούτε ο Lucchinelli (που στόχο είχε το πρωτάθλημα), ούτε ο Mamola (που ήθελε να κάνει ένα δυναμικό comeback), αλλά ο Sheene, σε μια προσπάθεια να κατακτήσει το πρώτο του πρωτάθλημα με τη σημαία της Yamaha.

Το μέλλον ανήκει στην OW54

Ο τελικός επεφύλασσε καταρρακτώδη βροχόπτωση. Πρώτος έφυγε μπροστά ο Kork Ballington με Kawasaki, όμως ο αγώνας συνεχίστηκε με μάχες σώμα με σώμα και την πρώτη θέση να αλλάζει συνεχώς χέρια. Εν τέλει ο Mamola τέθηκε εκτός αγώνα, ενώ ο Roberts έχοντας πρόβλημα στο ελαστικό του εγκατέλειψε, το ίδιο και ο Lucchinelli, ο οποίος ζύγισε την ασφάλεια έναντι της ταχύτητας, υπέρ της πρώτης. Τότε, στον 20ο γύρο, ο Sheene έκρινε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την κίνησή του. Γρήγορα πήρε το προβάδισμα και προσπερνώντας τον Boet van Dulmen με την YZR500, ανέπτυξε ταχύτητα και ξεμάκρυνε από τους υπόλοιπους. Στον τελευταίο γύρο, ο Sheene, μετά από μια στενή μάχη με άλλους δύο αναβάτες της Yamaha, βγήκε πρώτος.

Την επόμενη χρονιά, η YZR500 με τον square-four κινητήρα βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο με την έκδοση OW60 και κυριάρχησε στον εναρκτήριο γύρο της σεζόν με τερματισμούς στην 1η και 2η θέση. Επιπλέον, η περιστροφική βαλβίδα δίσκων προστέθηκε στον V4 κινητήρα του μοντέλου 0W61, το οποίο παρουσιάστηκε στον δεύτερο γύρο του GP και κατέδειξε τις νέες δυνατότητες των δίχρονων GP μοτοσυκλετών. Στις τρεις χρονιές του με τη Yamaha, ο Sheene κατάφερε μόλις μία νίκη. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η νίκη ήταν ιδιαίτερα σημαντική καθώς επιβεβαίωσε αλλά και έδωσε συνέχεια στις πολλές μετέπειτα νίκες της OW54.

"King" Kenny Roberts & "Sir" Barry Sheene

Υπό το συμβόλαιο του με την Yamaha, ο Kenny Roberts δεν κατάφερε να κερδίσει τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο του το 1981. Ο Barry Sheene, ένας Βρετανός ιππότης, ενσωματώθηκε στην ομάδα της Yamaha. Αυτή η κίνηση τοποθέτηση τους κορυφαίους αναβάτες Αμερικής και Βρετανίας στη σέλα μίας YZR500. Επίσης, τέσσερις ακόμη αναβάτες υπέγραψαν με αντίστοιχους εισαγωγείς Yamaha ώστε να τρέξουν με το μοντέλο παραγωγής, TZ500. Υπήρχαν κάποιες καλές μάχες μεταξύ των αναβατών της Suzuki, καθώς ο Roberts κατάφερε να τερματίσει 3ος στην κατάταξη κερδίζοντας δύο αγώνες. Ο Sheene τερμάτισε τέταρτος με μία μόνο νίκη. Το ζεύγος αναβατών στάθηκε αδύνατο να δώσει στην Yamaha τον τίτλο αναβατών., ο οποίος πήγε σε αυτόν της Suzuki, Marco Lucchinelli, ο οποίος οδήγησε πολύ δυνατά στο δεύτερο μισό της σεζόν.
Ο Roberts συμμετείχε εκείνη τη σεζόν με την νέα YZR500 (0W54). Ο κινητήρας αυτός δεν ήταν ο συνηθισμένος τετρακύλινδρος εν σειρά, αλλά οι δύο ακριανοί κύλινδροι, βρίσκονταν τοποθετημένοι πίσω από τους δύο μεσαίους, δίνοντας την διάταξη γνωστή ως "square-4".

Δυσκολίες για την OW54

Ήταν η πρώτη χρονιά που η Yamaha εφάρμοσε αυτή την διάταξη στους αγώνες GP. Από τον εναρκτήριο γύρο, η Yamaha τα βρήκε δύσκολα μιας και οι μοτοσυκλέτες της Suzuki, στο Salzburg, οι Randy Mamola, Graeme Crosby, and Hiroyuki Kawasaki κατέκτησαν και τις τρεις θέσεις του βάθρου. Ο Roberts δεν κατάφερε να τερματίσει. Επέστρεψε όμως ο Roberts αργότερα, κερδίζοντας τους επόμενους αγώνες, στο Hockenheim και την Monza και απέδειξε πως αν έμενε σε καλή φόρμα για την υπόλοιπη σεζόν, θα είχε επιτυχίες. Όμως, με προβλήματα στα φρένα και διάφορες απρόβλεπτες καταστάσεις, δεν κατάφερε να επιστρέψει δυνατά.

Από την άλλη πλευρά, ο Sheene ξεκίνησε τη σεζόν οδηγώντατς την YZR500 (0W53) η οποία χρησιμοποιούσε τον τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα, και τερμάτισε 4ος στον πρώτο αγώνα. Τερμάτισε επίσης 6ος και 3ος στους αμέσως επόμενους αγώνες. Από τον τέταρτο γύρο στην Γαλλία, χρησιμοποίησε και αυτός την YZR500 (0W54) με τον square-4 κινητήρα. Κατάφερε να πάρει την 4η θέση εκεί αλλά και στην Ιταλία, και μία 2η θέση στην Imola. Σε κάποιους αγώνες δεν βαθμολογήθηκε και έτσι απείχε αρκετά στην τελική βαθμολογία. Προσπάθησε επίμονα να δείξει το επίπεδό του στον βρεγμένο αγώνα της Σουηδίας. Ξεκινώντας από την pole position, κατάφερε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα και την πρώτη του νίκη της χρονιάς, τερματίζοντας μπροστά από τον Boet van Dulmen (Yamaha). Ο αναβάτης εξέλιξης της Yamaha YZR500, Ikujiro Takai, συμμετείχε επίσης στο βρετανικό GP και τερμάτισε στην 8η θέση.

Αποτελέσματα

Αναβατών

Κατασκευαστών

Φωτογραφίες