Η δεκαετία του ’80 ξεκινάει με τον άθλο του Kenny Roberts, την τρίτη συνεχόμενη νίκη του στα GP500. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, η Yamaha αύξησε τη δύναμη των αγωνιστικών μοτοσυκλετών της με τη βοήθεια ενός πρότυπου συστήματος εξάτμισης με τον ονομασία “Yamaha Power Valve System” (YPVS). Αυτό είχε σαν σκοπό να ανταγωνιστεί την ανερχόμενη Suzuki, η οποία είχε αρχίσει να κοντράρει τη τετρακύλινδρη σε σειρά Yamaha YZR500, με βελτιώσεις στην περιστροφική βαλβίδα εισαγωγής.

Νέα μοντέλα και αλλαγές

Βελτιώσεις Τότε, το 1980, η Yamaha παρουσίασε την πρώτη YZR500 με πλαίσιο αλουμινίου, την OW48 και την εν σειρά τετρακύλινδρη έκδοσή της, την OW48R, η οποία είχε μια αντιστροφή των δύο εξωτερικών κυλίνδρων. Επίσης, θέλοντας να υποστηρίξει τον Kenny Roberts, ο οποίος μέχρι τότε ήταν μόνος στη μάχη ενάντια στις άλλες κατασκευάστριες, η Yamaha υπέγραψε με τον μέχρι πρότινος στη Suzuki, Barry Sheene. Με αυτά τα δύο συστατικά της επιτυχίας, τη συνεχή τεχνολογική καινοτομία και τους ταλαντούχους αναβάτες, η Yamaha κατάφερε να διατηρήσει το θρόνο της στα GP500.

To 1981 όμως αυτή η ισορροπία ανατράπηκε. Μαζί με την OW53 – αναβαθμισμένη έκδοση της OW48R – η Yamaha παρουσίασε την square-four OW54. Απρόβλεπτα μηχανικά προβλήματα και η κακή κατάσταση της υγείας του Roberts κατέληξαν σε μειωμένες συμμετοχές κι έτσι ο τίτλος του παγκοσμίου πρωταθλήματος GP 500 άλλαξε χέρια και πήγε στον Marco Lucchinelli (Suzuki). Η εποχή των τετρακύλινδρων εν σειρά είχε πλέον τελειώσει. Διψασμένη για δραστικές αλλαγές και νέες δυνατότητες, η Yamaha ξεκίνησε τη σεζόν του 1982 με δύο νέες εκδόσεις της OW54, και οι δύο με μια διαφορετική προσέγγιση. Η μία ήταν η αναβαθμισμένη έκδοση της OW54, με περιστροφική βαλβίδα εισαγωγής τετρακύλινδρη εν σειρά, η 0W60. Στο GP της Αργεντινής, στον εναρκτήριο γύρο, οι Roberts και Sheene με ευκολία κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις, δίνονταν ένα σαφές παράδειγμα του πόσο είχε εξελιχθεί το μοντέλο αυτό.

Νέος κινητήρας V4

Η άλλη έκδοση της YZR500 ήταν η OW61, η οποία ντεμπουτάρισε στον δεύτερο γύρο των GP στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Ως η πρώτη μοτοσυκλέτα 500cc με κινητήρα V-4, αποτελούσε ένα παράτολμο πρότζεκτ που περιείχε νέες τεχνολογίες σε πειραματικό στάδιο. Για παράδειγμα, αποτελείτο από δύο ξεχωριστούς στροφάλους που κινούσαν αντίστοιχα έμβολα, κι έτσι μείωσε τη μετωπική προβαλλόμενη περιοχή. Επίσης, διέθετε ένα νέας διαμόρφωσης πλαίσιο που απέβαλε το τμήμα κάτω από τον κινητήρα, και τέλος μια οριζόντια τοποθετημένη ανάρτηση, για πρώτη φορά σε αγωνιστική μοτοσυκλέτα της Yamaha.

Παρ’ όλα αυτά, ο Kenny Roberts, ο οποίος έκανε εναλλαγές ανάμεσα στις δύο, OW60 και OW61, ανάλογα με τις απαιτήσεις κάθε αγώνα, δεν κατάφερε καλύτερη θέση από την 4η, ενώ ο Graeme Crosby ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν οδηγούσε την OW60 κατατάχθηκε 2ος. Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της χρονιάς εκείνης, η απόφαση της Yamaha να αφοσιωθεί στην εξέλιξη της OW61 της στέρησε τελικά τον τίτλο, αν και η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή και επηρέασε άρδην τα μετέπειτα τεχνολογικά επιτεύγματα της Yamaha.

Την επόμενη χρονιά, το 1983, ο Roberts έκανε δυναμική επιστροφή, με μια ολοκληρωτικά ανανεωμένη YZR500 (OW70), με πιο σοφιστικέ κινητήρα V-4 και επανασχεδιασμένο πλαίσιο αλουμινίου τύπου Deltabox. Ο Roberts μονομάχησε για τον τίτλο με τον Freddie Spencer και την Honda NS500 του, μια μοτοσυκλέτα τριών κυλίνδρων και κινητήρα σχήματος V από την Honda, η οποία είχε μεταστραφεί στους δίχρονους κινητήρες. Το αποτέλεσμα ήταν έξι νίκες για τον Roberts – όπως και για τον Spencer – τρεις δεύτερες θέσεις και έξι pole positions. Χάνοντας όμως τον τίτλο για δύο μόλις βαθμούς, ο Roberts αποφάσισε να αποσυρθεί από το παγκόσμιο GP. Μετά από αυτό, η YZR500 εξελίχθηκε κι άλλο και ο Eddie Lawson κέρδισε μαζί της το πρωτάθλημα τρεις φορές. Ο συνδυασμός του δίχρονου V4 κινητήρα και του αλουμινένιου πλαισίου που είχε υιοθετήσει η Yamaha, τελικά έγινε στάνταρ για τις μοτοσυκλέτες στα GP500.

Ο Roberts πετυχαίνει τρία στη σειρά

Αναβάτες της Yamaha το 1980 ήταν οι Johnny Cecotto και Kenny Roberts και ο τελευταίος στόχο είχε τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο του. Οι δύο πρώτοι γύροι της σεζόν ακυρώθηκαν κι έτσι εναρκτήριος γύρος θεωρήθηκε εκείνος του Misano. Ο Roberts κέρδισε εκείνο τον αγώνα, όπως και τους δύο επόμενους σε Ισπανία και Γαλλία. Ο αντίπαλός του, Randy Mamola της Suzuki, κατάφερε να τον φτάσει και να κερδίσει τους αγώνες σε Βέλγιο και Μεγάλη Βρετανία. Όμως ο Roberts συνέχιζε να τερματίζει υψηλά στη βαθμολογία και να διατηρεί το προβάδισμα για το πρωτάθλημα και εν τέλει το πήρε, με διαφορά στη βαθμολογία 15 πόντων. Ο Cecotto τελείωσε τη σεζόν 7ος.

500cc

Η εργοστασιακή YZR500 υπεβλήθη σε περεταίρω βελτίωση εκείνη τη χρονιά και στις προδιαγραφές OW48 συμπεριλήφθηκε και ένα πλαίσιο αλουμινίου. Το πλαίσιο αυτό λανσαρίστηκε στον τέταρτο γύρο στην Ολλανδία με την OW48R η οποία βασιζόταν στην OW45 που είχε σιδερένιο πλαίσιο. Το γράμμα “R” ήταν το αρχικό γράμμα της λέξης “Rear”, δηλαδή “οπίσθιο”, καθώς οι δύο εξωτερικοί κύλινδροι του εν σειρά 4κύλινδρου κινητήρα είχαν οπίσθια εξαγωγή, όντας ανεστραμμένοι. Ο Roberts εγκατέλειψε εκείνο τον αγώνα λόγω σκασμένου λάστιχου, όμως επέστρεψε για να τερματίσει 3ος στον επόμενο γύρο στο Βέλγιο και με την OW48 κατάφερε να τερματίσει 2ος στους δύο επόμενους αγώνες. Στον τελευταίο γύρο στο Nurburgring, η Yamaha παρουσίασε την 0W48R, αυτή τη φορά με πλαίσιο αλουμινίου και ο Roberts την οδήγησε στην 4η θέση. Με αυτό το αποτέλεσμα εξασφάλισε τον τίτλο, παρά τις συνεχείς μετατροπές και βελτιώσεις της μοτοσυκλέτας του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Στο Ολλανδικό GP, ο ιδιώτης Jack Middelburg κέρδισε τον αγώνα με την αγωνιστική Yamaha TZ500. Την ίδια χρονιά, ο Νοτιοαφρικανός Kork Ballington της Kawasaki, κάτοχος του τίτλου στις κατηγορίες 250cc και 350cc, ανήλθε στην κατηγορία των 500cc. Επίσης η τετράχρονη Honda συμμετείχε ξανά κι αυτή τη χρονιά, δεν κατάφερε όμως να συλλέξει πόντους.

350cc

Ο Νοτιοαφρικανός Jon Ekrold είναι ο νικητής του πρωταθλήματος στην κατηγορία των 350cc. Καθώς οι δύο πρώτοι γύροι ακυρώθηκαν, τελικά το πρωτάθλημα περιλάμβανε έξι γύρους. Ο Νοτιοαφρικανός Jon Ekrold οδήγησε μοτοσυκλέτα με κινητήρα Yamaha και πλαίσιο της Bimota και με αυτή κέρδισε τρεις αγώνες, μονομαχώντας με τον Anton Mang, κατακτώντας τελικά τον τίτλο του πρωταθλητή. Αυτή θα ήταν η τέταρτη φορά όπου αναβάτης της Yamaha κερδίζει τον τίτλο του πρωταθλήματος σε αυτή την κατηγορία. Ο τίτλος του κατασκευαστή πήγε στην “Bimota Yamaha”.

Βαθμολογία αναβατών & κατασκευαστών

 

Κατηγορία	Αναβάτης	Μοτοσυκλέτα
500cc	Kenny Roberts	YZR500(0W48/0W48R)
500cc	Johnny Cecotto	YZR500(0W48)

 

Βαθμολογία αναβατών

Θέση	Κατηγορία	Αναβάτης	Κατασκευαστής	Βαθμολογία
1	500cc	K. Roberts	Yamaha	87
2	500cc	R. Mamora	Suzuki	72
3	500cc	M. Lucchinelli	Suzuki	59
4	500cc	F. Uncini	Suzuki	50
5	500cc	G. Rossi	Suzuki	38
6	500cc	W. Hartog	Suzuki	31
7	500cc	J. Cecotto	Yamaha	31

 

Βαθμολογία κατασκευαστών

Θέση	Κατασκευαστής	Βαθμολογία
1	Suzuki	108
2	Yamaha	102
3	Kawasaki	13

 

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
•