Μέρος 4ο - Το Αμερικάνικο όνειρο

Μετά τις επιτυχημένες πρώτες παρουσίες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας και την εμπειρία που αποκόμισε η ομάδα από την Ευρώπη, επέστρεψε στην Ιαπωνία για ανασύνταξη και προετοιμασία. Τόσο οι αναβάτες όσο και οι μηχανικοί είχαν δει προς τα πού έπρεπε να κινηθούν για να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η εμπειρία στην Ευρώπη

Το 1961, μια ομάδα πέντε αναβατών της Yamaha, συμπεριλαμβανομένων και των Fumio Ito και Taneharu Noguchi, ταξίδεψαν στην Ευρώπη για να συμμετάσχουν για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο GP.

Οι εργοστασιακές μοτοσυκλέτες που τους συνόδευαν ήταν η νέα RD 48 250cc με τον δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα και η μονοκύλινδρη 125cc, RA41. Η πρώτη τους συμμετοχή ήταν στο Γαλλικό GP, στον τρίτο αγώνα της σεζόν. Η επόμενη στάση τους ήταν το Isle of Man TT, όπου ο Ito κατέλαβε μια αξιοπρεπή 6η θέση στην κατηγορία των 250cc, χωρίς όμως να είναι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα.

Σε αυτή την πρώτη εκστρατεία, η ομάδα της Yamaha έλαβε μέρος σε πέντε αγώνες της σεζόν, όμως κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις επτά βαθμούς στην κατηγορία των 250cc και κανέναν στην κατηγορία των 125cc. Εν τούτοις, η εκστρατεία ήταν μια πολύτιμη εμπειρία εκμάθησης. Η ομάδα ανάπτυξης μπόρεσε να προσδιορίσει μερικά αδύναμα σημεία και να εργαστεί πάνω σε αυτά, ενώ αποκόμισαν και πολύτιμο “know-how”  σχετικά με το team management. Έπειτα από ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στους διεθνείς αγώνες, με τη συμμετοχή της Yamaha στο Catalina GP το 1958, η Yamaha θέτει ακόμα υψηλότερους στόχους.

Γι’ αυτό το σκοπό επανδρώθηκε ένα νέο κέντρο ερευνών της Yamaha Motor στο Hamamatsu, προκειμένου να εργαστούν πάνω στην ανάπτυξη μιας εργοστασιακής μοτοσυκλέτας  ταχύτητας.  Το πρώτο πρότζεκτ αυτού του κέντρου ήταν η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης μοτοσυκλέτας GP που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την καλύτερη του κόσμου. Η Yamaha επέλεξε ένα 2χρονο κινητήρα, και με βάση αυτόν, οι μηχανικοί θα εφάρμοζαν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης περιστροφικής βαλβίδας εισαγωγής καθώς και ανεξάρτητο ανεφοδιασμό λαδιού.

Το αμερικάνικο όνειρο

"Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο μεγάλο είναι αυτό το σιρκουί!" Αυτά ήταν τα λόγια του Yoshikazu Sunako όταν εκείνος και ο Fumio Ito πρωτοαντίκρισαν το τεράστιων διαστάσεων, διεθνές αυτοκινητοδρόμιο της Daytona, τον Φεβρουάριο του 1961. Επιπλέον, το Αμερικανικό GP που λάμβανε χώρα στο σιρκουί της Daytona ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς αγώνες στις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για ανεξάρτητη τοπική διοργάνωση. Τα πάντα εκεί ήταν σε σαφώς μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι είχαν συνηθίσει οι Ιάπωνες αναβάτες.

Το event αυτό στη Daytona θα ήταν ο πρώτος αγώνας στον οποίο θα συμμετείχε η Yamaha πέρα από τον ωκεανό, μετά το Catalina GP του 1958. Η ομάδα της Yamaha γνώριζε πολύ καλά ότι θα έπρεπε να φέρουν καλά αποτελέσματα εδώ στη Φλόριντα, παρόλο που η εργοστασιακή μοτοσυκλέτα των 250cc ήταν ακόμη υπό εξέλιξη. Στη Daytona είχαν πάει με μια προσωρινή, στην οποία είχαν τοποθετήσει κινητήρα βασισμένο στον YDS-1 που ήταν μοντέλο παραγωγής. Οι δύο αναβάτες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, και στη λήξη του αγώνα ο Sunako βρισκόταν στην 5η θέση, ενώ ο Ito στην 8η λόγω προβλήματος στα φρένα.
Επιστρέφοντας στην Ιαπωνία, οι δύο αναβάτες παραδέχτηκαν με λύπη ότι ποτέ τους δεν είχαν λάβει μέρος σε πιο γρήγορο αγώνα, και ότι ούτε η δύναμη του κινητήρα, ούτε οι αναρτήσεις και τα φρένα ήταν ικανοποιητικά, δεν γινόταν καν λόγος για την ανθεκτικότητα των ελαστικών και της αλυσίδας!

Εν αναμονή της Suzuka

Με ανανεωμένη αποφασιστικότητα, και τις πολύ-αναμενόμενες νέες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες τους RD48 και RA41 (125cc οι δύο αναβάτες ξεκίνησαν για το Παγκόσμιο GP στην Ευρώπη. Κι εκεί όμως, η ομάδα δεν κατάφερε να φέρει τα αποτελέσματα για τα οποία ήλπιζε.

"Για την ομάδα της Yamaha ο στόχος ήταν μόνο ένας. Η νίκη, ανεξαρτήτως αντιπάλου, ακόμη κι αν επρόκειτο για τον καλύτερο του κόσμου" είχε πει ο Sunako. Έτσι, παρόλο που ο Ito κατάφερε να τερματίσει 9ος στην κατηγορία των 250cc, κανείς τους δεν ήταν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό το λόγο η Yamaha επέλεξε να μην συμμετάσχει στο παγκόσμιο GP την επόμενη χρονιά και να επικεντρωθεί στο να βελτιώσουν τις ικανότητές τους και να δημιουργήσουν μια μοτοσυκλέτα που θα έφερνε τη νίκη.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά την αφοσίωση της ομάδας σε αυτό το στόχο, δεν υπήρχε εκείνη την εποχή πίστα στην Ιαπωνία όπου θα μπορούσαν να τεστάρουν την αγωνιστική μοτοσυκλέτα τους σε ταχύτητες πέραν των 200χ.α.ω. μέχρι την ολοκλήρωση του σιρκουί της Suzuka στο Mie Pref, το φθινόπωρο του 1962. Έως τότε, η ομάδα εξέλιξης της Yamaha, καθώς και αρκετοί αναβάτες χρησιμοποιούσαν άδειους δημόσιους δρόμους και τα παράλια της λίμνης Yamanako στη βάση του όρους Fuji για αυτό το σκοπό. Αργότερα, για τα δοκιμαστικά σε υψηλές ταχύτητες, χρησιμοποιούσαν ένα λεωφορειόδρομο στην Fukushima, καθώς και τμήματα του ημιτελούς άξονα ταχείας κυκλοφορίας Meishin Expressway, όπου εκεί, οι Sunako, Ito και Taneharu Noguch βοήθησαν στις εργασίες για την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας.

"Daytona International Speedway''

Όταν το σιρκουί της Suzuka πλέον παραδόθηκε για χρήση, ο Ito οδήγησε την νέα RD56 (250cc) στο πρώτο παν-ιαπωνικό πρωτάθλημα ταχύτητας καταλαμβάνοντας την 3η θέση πίσω από τον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή Jim Redman και τον Tommy Robb. Με τέτοιο δυνατό αποτέλεσμα, η Yamaha αποφάσισε να επιστρέψει στη Daytona το 1963 με δύο μοτοσυκλέτες RD56 και αναβάτη τον Ito.

Σε συνέντευξη του σε περιοδικό, ο Ito περιγράφει τα συναισθήματά του εκείνη την εποχή: "Το όνειρο ενός αναβάτη ταχύτητας είναι να κερδίζει σε μεγάλους διεθνείς αγώνες. Πήγα στην Catalina το 1958 και στη Daytona το 1961,όμως δεν κατάφερα να αγωνιστώ γιατί χρειαζόμουν χρόνο. Φίλοι τότε μου είπαν ότι θα έπρεπε να έχω μια ταχύτερη μοτοσυκλέτα με δυνατότητες νίκης, όμως δεν τους άκουγα. Αντ’ αυτού επέλεξα να συνεχίσω να δουλεύω σκληρά μαζί με την ομάδα μου στη Yamaha. Και τώρα, επιτέλους είμαι έτοιμος να οδηγήσω την RD56 που κοπιάσαμε τόσο πολύ να δημιουργήσουμε. Όταν οι άλλοι αναβάτες βλέπουν πόσο φανταστική μοτοσυκλέτα είναι, τους κόβεται η ανάσα. Με εκλιπαρούν να τους αφήσω να την οδηγήσουν, όμως τους απαντάω «Ξεχάστε το». Δεν θα άφηνα ποτέ κάποιον που δεν αγαπάει τη Yamaha όσο εγώ να την οδηγήσει μόνο και μόνο επειδή θέλει να κερδίζει!"

Σε εκείνο τον αγώνα των 46 γύρων στη Daytona, σε ένα σιρκουί μήκους 1.6 μιλίου και σε ταχύτητες που απαιτούν την αμέριστη προσοχή του αναβάτη, ο Ito κυριάρχησε στην πίστα, τερματίζοντας δύο γύρους μπροστά από τη δεύτερη θέση, παρόλο που επέστρεψε και μια φορά στο πιτ για να αλλάξει μπουζί. Τα μάτια του ήταν δακρυσμένα μετά τον αγώνα, όταν ύψωσε στον αέρα το αργυρό κύπελλο με χαραγμένες τις λέξεις "Daytona International Speedway 250".

Η πρώτη νίκη της Yamaha πέρα από τον ατλαντικό ήρθε από τον Fumio Ito στην κατηγορία 250cc και τον Don Vesco στην Open με την RD56.

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Υamaha 50 χρόνια αγώνες 1955, 1958, 1961