Του Τάκη Μανιάτη

Ο Ανδρέας Ψυχογυιός έχει δοθεί ολοκληρωτικά στον στόχο του: Την συμμετοχή και τερματισμό στο Isle of Man. Έπειτα από την συμμετοχή του για πρώτη φορά το 2014, την ατυχία του το 2015, όταν έσπασε τον καρπό του πέφτοντας από μία κατά την διάρκεια ετοιμασιών, αλλά και την 3η συμμετοχή του το 2016, το όνειρο, είναι πραγματικότητα! Μιλήσαμε μαζί του για τις δυσκολίες, τα προβλήματα, και ότι άλλο συνάντησε στην φετινή του προσπάθεια.

Ατυχίες και συνέχεια

BIKEIT: Η περσινή σου συμμετοχή, το 2015, είχε μία ατυχία. Τι έκανες όταν έσπασες τον καρπό σου και έμεινες έξω από τον αγώνα, όντας βρισκόμενος εκέι;
Ανδρέας Ψυχογυιός: Παρέμεινα στο νησί. Δεν θα έφευγα έτσι έπειτα από τέτοιο ταξίδι. Αυτό που έμαθα από την παραμονή μου εκεί, τις 15 μέρες που έμεινα, ήταν πως παρακολούθησα τους μηχανικούς για να δω πως έστηναν τις μοτοσυκλέτες, τους αναβάτες, το κλίμα, τον τρόπο με τον οποίο προετοιμάζονται, τον τρόπο σκέψης τους, την οργάνωση ακόμη πιο βαθιά, αλλά και τις λεπτομέρειες με τις οποίες δουλεύουν.
Ουσιαστικά έκατσα και επένδυσα στο πως θα προετοιμαστώ καλύτερα για την επόμενη χρονιά. Είδα σε τι ύψος έχουν τις τιμονόπλακες, πως ρυθμίζουν τις αναρτήσεις, τι γρανάζια χρησιμοποιούν.
Ξεπέρασα αυτό τον σκόπελο των ρυθμίσεων που ουσιαστικά, όταν πηγαίνεις για λίγες μέρες σε αγωνιστικό κλίμα, δεν προλαβαίνεις να μάθεις και να το κάνεις να δουλέψει σωστά. Μπορώ να πω ότι με βοήθησε πολύ τελικά το ατύχημα.
BIKEIT: Μετά από δύο συμμετοχές, ήταν πιο εύκολο να βρεις χορηγούς για την προσπάθεια;
Α. Ψ.: Νόμιζα ότι θα ήταν πιο εύκολο, αλλά τελικά ήταν πιο δύσκολο, και δεν κατάφερα να βρω δυνατούς χορηγούς που να καταλάβουν το επίπεδο του αγώνα, της διοργάνωσης. Δεν το έχουν δει ποτέ, και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον συγκεκριμένο αγώνα από άλλους. Πρόκειται για έναν αγώνα με ιστορία 100 ετών, και είναι μοναδικός στον κόσμο.
BIKEIT: Ποιοι είναι αυτοί που βοήθησαν ώστε να γίνει το όνειρο σου για μία ακόμη φορά πραγματικότητα;
Α. Ψ.: Οι κυριότεροι χορηγοί μου ήταν το Mikel Kantina Κεραμεικός, η High Tech Finish, μία εταιρία που φτιάχνει ζάντες, η Superfast, και διάφοροι άλλοι οι οποίοι βοήθησαν σημαντικά.

Η ψυχολογία

BIKEIT: Πας για 3η φορά στον αγώνα. Ποια είναι η ψυχολογία σου;
Α. Ψ.: Ήμουν προετοιμασμένος ψυχολογικά για τον αγώνα στο νησί, το είχα από την πρώτη χρονιά, παρά την τούμπα που είχα στα δοκιμαστικά, και μπήκα να κάνω αυτό που πίστευα: Να οδηγήσω γρήγορα στον ρυθμό του νησιού. Προσαρμόστηκα γρήγορα στους χρόνους του 2014, παρά το ότι έλειψα μία χρονιά από την διοργάνωση. Δεν το επέτρεψε ο καιρός γιατί έβρεχε και υπήρχε υγρασία, και μόνο μία μέρα που βγήκε ήλιος και στέγνωσε, κατέβασα ένα λεπτό στον χρόνο μου. Οδήγησα στο 70-80% και ξέρω ότι αν είχα άλλη μία μέρα με ίδιες συνθήκες, θα κατέβαζα ακόμη 30''.

BIKEIT: Πόσο σημαντικά είναι τα 30 δευτερόλεπτα σε τέτοιους αγώνες;
Α. Ψ.: Ακόμη και 10'' μπορούν να σου αλλάξουν θέσεις και το σημαντικότερο, να σου διαμορφώσουν την μέση ωριαία. Αν έχεις μέση ωριαία 102 μίλια ή 105 μίλια, είναι τεράστια διαφορά στον χρόνο και στις θέσεις που μπορείς να κερδίσεις.
BIKEIT: Ποια ήταν τα σημεία τα οποία θυμόσουν στην διαδρομή και σε δυσκόλεψαν;
Α. Ψ.: Το βουνό με την υγρασία, μία γρήγορη διαδρομή στην οποία μπορείς να πας με 250χ.α.ω., και να κερδίσεις χρόνο. Πήγα με 230 και έφτασα και έως τα 265 χ.α.ω. αλλά δεν μπορούσα να πάω με 285. Είναι δύσκολο και επικίνδυνο να πηγαίνεις με τόσα χιλιόμετρα και να έχει νερό στο δρόμο.

BIKEIT: Πιστεύεις ότι αν είχες 1000άρι θα σε βοηθούσε στους χρόνους στον αγώνα, ή θα ήταν δυσκολότερο από το 600 που έχεις;
Α. Ψ.: Το 1000άρι θα ήταν πολύ πιο δύσκολο, και πιο επικίνδυνο. Ο χρόνος στο Isle of Man δεν βγαίνει από την ιπποδύναμη αλλά από την διάρκεια στο άνοιγμα του γκαζιού, σε τυφλά σημεία. Να θυμάσαι που πρέπει να κρατήσεις το γκάζι για να περνάς με ταχύτητες στα 240χ.α.ω. σε στροφές, κάτι που με το 1000άρι, θα ήταν σαφώς πιο δύσκολο.

Η προετοιμασία

BIKEIT: Έκανες κάποια ειδική προετοιμασία πριν τον αγώνα, όσο ήσουν εκεί;
Α. Ψ.: Πήγα και έκανα ξανά το σεμινάριο που αφορά στους νέους αναβάτες, και εκμεταλλεύτηκα τις οδηγίες που έδινε ο δάσκαλος για να καταλάβω καλύτερα πως θα πρέπει να ακολουθώ τα σημάδια στις στροφές. Ανακάλυψα πολλά μυστικά έτσι, πράγματα που δεν μπορούσα να ξέρω. Για παράδειγμα, ακολουθούσα τις πινακίδες. Το νησί έχει σημάδια, και εκεί που είναι τοποθετημένες οι πινακίδες, σου δείχνουν ουσιαστικά τις γραμμές. Αν για παράδειγμα η πορτοκαλί πινακίδα είναι τοποθετημένη αριστερά, εγώ θα πρέπει να την περάσω από δεξιά για να μπω σωστά στην επερχόμενη αριστερή στροφή. Αυτό μου δίνει πολύ περισσότερα χιλιόμετρα στην είσοδο της. Στο ύψος της πινακίδας, ουσιαστικά ξεκινάς το στρίψιμο, σαν να έχεις βιράζ. Το έκανα στην αρχή διστακτικά, αλλά τελικά σε όλη την διαδρομή διαπίστωσα το ίδιο, εκτός από δύο στροφές στο βουνό, που ήταν τελείως ανάποδες. Αν τις ακολουθούσες βάση της ίδιας λογικής, θα έπεφτες έξω.

BIKEIT: Τι προβλήματα αντιμετώπισες στον αγώνα;
Α. Ψ.: Το νερό που βρισκόταν στο οδόστρωμα. Ήταν καθαρά ψυχολογικό το θέμα, αφού οι συναθλητές μου που είχαν μεγάλη εμπειρία εκεί, γυρνούσαν σε χρόνους στο 19 λεπτά και κάτι, ενώ εγώ ξεκίνησα από τα 24 λεπτά, για να κατεβάσω σύντομα στα 22 λεπτά, και μετά στο 20:30'' περίπου. Αύξησα την μέση ωριαία μου στα 109 μίλια. Ο στόχος μου ήταν να φτάσω στα 110 μίλια από τα 104 της πρώτης μου συμμετοχής.

BIKEIT: Είχες κάποιο γλίστρημα;
Α. Ψ.: Έφαγα δύο γλιστρήματα στην υγρασία, με 170-180χ.α.ω. αλλά χωρίς πρόβλημα τελικά. Ένιωθα συνέχεια τα γλιστρήματα, αλλά το συνήθισα, μέχρι που κάποια στιγμή, πάτησα λευκή γραμμή και έχασα την μοτοσυκλέτα απότομα, αλλά ευτυχώς επανήλθε μόνη της.

Λάθη της οργάνωσης

BIKEIT: Πες μου για το περιστατικό με τον λάθος τερματισμό.
Α. Ψ.: Φέτος είχε πολλές συμμετοχές και από τους 80 που ξεκινούσαμε, κάθε λεπτό έφευγε και ένας. Οι πιο γρήγοροι που γράφουν χρόνους στα 19 λεπτά, μας έριχναν γύρο στους τρεις γύρους. Κανονικά λοιπόν, έπρεπε να πέσει σημαία για όσους μας πέρναγαν, και όχι για όλους. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε κατά το πέρασμα μας από την γραμμή τερματισμού, στον 3ο γύρο. Ένας αναβάτης που τερμάτιζε είδε την καρό σημαία, την είδαμε και όλοι όσοι ήμασταν εκεί, και κλείσαμε το γκάζι. Όταν το καταλάβαμε, ήταν αργά. Στην αρχή σκέφτηκα ότι έκανα εγώ λάθος γιατί μπορεί να μην κατάλαβα καλά, αλλά όταν είδα ότι ήμασταν δέκα άτομα που σταματήσαμε, τότε είπα ότι δεν φταίω εγώ.
Το 2014 έγινε μία παρόμοια περίπτωση στην οποία όμως τερμάτισαν τον αγώνα στους τρεις γύρους, εφόσον ήταν λάθος της διοργάνωσης. Αργότερα ήρθαν και μας βρήκαν από την διοργάνωση, παραδέχτηκαν το λάθος τους και μας είπαν ότι θα δώσουν έναν ισάξιο χρόνο και για τον 4ο γύρο, ώστε να είμαστε καλυμμένοι. Έπρεπε να βγάλουν νούμερο σε αυτόν που τερματίζει για να είναι όλα εντάξει.

BIKEIT: Μίλησε μου για τα χρώματα των μοτοσυκλετών και το νούμερο που έχεις.
Α. Ψ.: Φέτος μου έδωσαν το νούμερο 88 και έψαξα στο internet και βρήκα ότι μία πεταλούδα που μοιάζουν έτσι τα χρώματα στα φτερά της, είναι η πιο σπάνια στον κόσμο που συμβολίζει την τύχη. Έτσι, αποφάσισα να βάψω την μοτοσυκλέτα μου στα ίδια χρώματα.

Το μέλλον

BIKEIT: Άλλος ένας Έλληνας, ο Σάββας Κοσμίδης πήρε μέρος στο φετινό Isle of Man. Ποια ήταν η σχέση σας;
Α. Ψ.: Βρεθήκαμε εκεί, τα είπαμε, γιατί ο Σάββας μένει στην Αμερική, είχαμε πολύ καλή σχέση, αλλά ήταν άτυχος. Είχε ένα γλίστρημα και έπεσε και χτύπησε, και δεν συνέχισε.
BIKEIT: Ποια είναι τα σχέδια σου για του χρόνου;
Α. Ψ.: Στην άκρη του μυαλού υπάρχει η συμμετοχή για την επόμενη χρονιά. Θα προσπαθήσω να πάω ξανά, θα ψάξω για χορηγίες, και θα πάω έστω και με την ίδια μοτοσυκλέτα, με στόχο να κατεβάσω και άλλο τους χρόνους μου. Να είμαστε καλά, να συμμετέχουμε στο Isle of Man!

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•