Ηθοποιός, πατέρας, σύζυγος, αλλά και φανατικός μοτοσυκλετιστής. Αυτό το τελευταίο δηλώνει ο Πασχάλης Τσαρούχας αν τον ρωτήσεις τι πραγματικά είναι. Η πορεία του στο χώρο, οι μοτοσυκλέτες που έχει αλλάξει, τα ταξίδια, οι εικόνες, το επιβεβαιώνουν. Με την ευκαιρία της υποψηφιότητάς του ως δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Γαλατσίου, βρεθήκαμε και μιλήσαμε μαζί του για τα πάντα, ξεκινώντας φυσικά από το βιβλίο που έχει γράψει σχετικά με τα παιδιά και τις μοτοσυκλέτες.

Bikeit: “Ο Μπίλης Καντίλης στο Paris Dakar”. Τι σε ώθησε στο να ξεκινήσεις τη συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου;

Πασχάλης Τσαρούχας: Αυτό έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά. Το 1996 εκδόθηκε το πρώτο μου παιδικό βιβλίο με τίτλο «Η αρπαγή της πριγκίπισσας Αιώρας», που ήταν ένα παιδικό θεατρικό έργο. Προέκυψε από την ανάγκη μου να γράψω ένα θεατρικό κείμενο που να με αφορά. Άλλωστε όταν ξεκίνησα την καριέρα μου ως ηθοποιός, η πρώτη μου δουλειά ήταν στο παιδικό θέατρο. Ήθελα να γράψω ένα έργο που να έχει ενδιαφέρον, τόσο για τους ηθοποιούς όσο και για τους γονείς, να μην απευθύνεται αποκλειστικά στα παιδιά. Ο «Μπίλης Καντίλης» είναι το 15ο βιβλίο μου.

Bikeit: Ενώ έχεις τόσο μεγάλο συγγραφικό έργο, το οποίο μάλιστα έχει βραβευτεί, έχει περάσει στον κόσμο περισσότερο η ιδιότητα σου ως ηθοποιού.

Πασχάλης Τσαρούχας: Είναι αλήθεια ότι η εικόνα μου ως ηθοποιός είναι ισχυρότερη και είναι λογικό αυτό, καθώς η τηλεόραση επισκιάζει οποιαδήποτε άλλη πνευματική εργασία κάνεις. Οι άνθρωποι όμως που γνωρίζουν το συγγραφικό μου έργο – και είναι αρκετοί αυτοί – το εκτιμούν πολύ.

Bikeit: Ποιοι βοήθησαν για την έκδοση αυτού του βιβλίου;

Πασχάλης Τσαρούχας: Η GAS GAS – Τασούλης, SIDI – Τζωρζόπουλος, ΜΑΚΑΝ, ο Περιστεράς και άλλοι. Είναι μια έκδοση πολύ καλή, από τις καλύτερες ίσως που υπάρχουν, και δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια αυτών των ανθρώπων. Και ο λόγος που δέχτηκαν να βοηθήσουν δεν ήταν η διαφήμιση, αλλά το γεγονός ότι τους ενδιαφέρει πραγματικά η σχέση παιδιού και μηχανής. Όχι απλά να πουλάνε κράνη και μπότες. Εγώ αυτούς τους ανθρώπους που σκέφτονται λίγο πιο «ρομαντικά» θέλω να τους έχω φίλους μου, αλλά και να είμαι φίλος τους.

Bikeit: Μετά τον «Μπίλη Καντίλη» τι έπεται στη συνέχεια;

Πασχάλης Τσαρούχας: Η φιλοδοξία μου από εδώ και στο εξής είναι να συνεχίσω τον «Μπίλη Καντίλη».. Θα ήθελα όμως το δεύτερο βιβλίο της σειράς να έχει περισσότερη κοινωνική δράση, για παράδειγμα ίσως ο Μπίλης να τρέξει σε σκυταλοδρομία για την εθελοντική αιμοδοσία. Θα τρέξει όμως και στο MOTO GP, θα γνωρίσει τους «παλιούς», θα λάβει μέρος και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.

Bikeit: Στο βιβλίο αναφέρεις τον Χρήστο Τασούλη. Πες μας λίγα λόγια για τη γνωριμία σας.

Πασχάλης Τσαρούχας: Για μένα ο Χρήστος ήταν ένας «ανεξερεύνητος άνθρωπος» τον οποίο μου γνώρισε ο Γιάννης ο Τζωρτζόπουλος όταν μιλούσαμε για το βιβλίο. Μέχρι τότε νόμιζα ότι είναι απλά ένας έμπορος. Δεν ήξερα ότι κάποτε ήταν πιο γρήγορος από τον συγχωρεμένο τον Meoni, ότι το 1984 βρήκε 4ος στο Rally Pharao και ο Meoni 7ος. Το κείμενο που γράφει ο Χρήστος για το βιβλίο είναι πολύ συγκινητικό, γιατί και ο ίδιος συγκινήθηκε διαβάζοντάς το. Θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφέρω τους παλιότερους. Τώρα βέβαια με το ίντερνετ, ένας νέος μπορεί να ψάξει για το Rally Pharao, το Rally Inkas και να μάθει την ιστορία τους. Εμένα δεν μου τα είπε κανείς αυτά, όμως ό,τι έχω μάθει οφείλω να το μεταλαμπαδεύσω.

Bikeit: Πόσο σε επηρέασε στη συγγραφή του «Μπίλη Καντίλη» το γεγονός ότι είσαι πατέρας ενός τετράχρονου αγοριού;

Πασχάλης Τσαρούχας: Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω. Γράφω από το 1996 παιδικά βιβλία και ο Αχιλλέας γεννήθηκε το 2006, ήμουν δηλαδή ήδη δέκα χρόνια συγγραφέας. Ίσως με επηρέασε σε ένα βαθμό το γεγονός ότι ασχολούμαι μαζί με το γιο μου με τη μοτοσυκλέτα. Ο Αχιλλέας έχει το δικό του mini bike και τη δική του γουρούνα και έχει αρχίσει να γίνεται «χομπίστας» του είδους, αν και βλέπω ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο ο ρόλος του μηχανικού παρά του αναβάτη. Για εμένα το ζητούμενο είναι τα παιδιά που οδηγούν ή που θα οδηγήσουν μοτοσυκλέτες για οποιοδήποτε λόγο, να έχουν μια «πολύχρωμή» εικόνα γύρω από το τι είναι μηχανή. Σε αυτό ίσως έπαιξε ρόλο η γέννηση του Αχιλλέα.

Bikeit: Ποια είναι η δική σου ιστορία ως μοτοσυκλετιστή;

Πασχάλης Τσαρούχας: Εγώ είχα ένα παπάκι από πιτσιρικάς. Το 1991 που υπηρετούσα στην Κάλυμνο, βρήκα την πρώτη μου μοτοσυκλέτα που ήταν ένα R51 του 53 και το είχε ένας ντόπιος ψαράς. Ταξίδεψα πάρα πολύ με αυτή τη μοτοσυκλέτα σε όλη την Ελλάδα. Η δεύτερη μου μηχανή ήταν ένα ΜΖ250 2χρονο τo οποίo πούλησα και πήρα ένα FT500 που τότε είχαν βγεί ελάχιστα. Ακολούθησε ένα R100 RT, μετά ένα GS 1100, έπειτα ένα RT 1100, ξαναγύρισα σε GS1100 και αν θυμάμαι καλά, μετά πήρα ένα GT1200. Ακολούθως ένα LT1200, ένα GS1200 adventure, έπειτα ένα HP2 sport. Μετά ξαναγόρασα ένα adventure γιατί το προηγούμενο μου το τράκαραν, ένα K 1200S και τέλος ένα F650 Dakar το οποίο το έχω ακόμα, μαζί με ένα Ducati 1100S multistrada το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο συνεργείο. Έχω όμως και νεοαποκτηθέντα! Το καλοκαίρι ήμουν στην Καρδίτσα για παραστάσεις και έκανα εντουράδα όλα τα Άγραφα. Εκεί λοιπόν βρήκα δύο Floretta και ένα Zundapp 50ρια. Οι Floretta είναι η μια του 1967 και η άλλη του 1971 και το Zundapp του 1976. Αυτά τα μηχανάκια σκοπεύω να τα φτιάξω για να πηγαίνουμε βόλτες ή και να λάβουν μέρος σε κλασσικούς αγώνες.

Bikeit: Αν μπορούσες να έχεις όποια μοτοσυκλέτα θέλεις, ποια θα ήταν αυτή;

Πασχάλης Τσαρούχας: Αυτή είναι μια ωραία ερώτηση! Κοίταξε, το κάθε μηχανάκι έχει τη δική του χάρη, αλλά αν κάτι θα ήθελα να έχω, αυτό είναι το R51. Ο αδελφός μου έχει πάρει το R513. Επίσης θα ήθελα να έχω μια Zundapp 750 γιατί μου το ζητάει πολύ έντονα ο Αχιλλέας να πηγαίνουμε διακοπές οι τρείς μας με μια μηχανή με καλάθι. Τα καλάθια όμως είναι πολύ ακριβά, κοστίζουν όσο και μια μηχανή. Σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να πάρω μια Ural, αλλά δεν ξέρω πόσο θα άντεχε μια τέτοια μηχανή σε ταξίδι.

Bikeit: Τι ταξίδια έχεις κάνει με τη μηχανή σου;

Πασχάλης Τσαρούχας: Ταξίδια έχω κάνει πάρα πολλά και μεγάλα. Έχω γυρίσει στην Ευρώπη, στην Αφρική μαζί με τη Θεοφανία (σ.σ Είναι παντρεμένος με τη ηθοποιό Θεοφανία Παπαθωμά), μάλιστα στην Αφρική πήγαμε με δύο μηχανές αφού οδηγάει κι εκείνη.

Bikeit: Αλήθεια οδηγάει και η Θεοφανία; Τι μηχανή έχει;

Πασχάλης Τσαρούχας: Ένα G 650 X Challenge. Και πριν τη γνωρίσω είχε ένα fat boy. Να, το fat boy είναι μια μηχανή που θα ήθελα να έχω, και έχουμε μετανιώσει που το δώσαμε. Εύχομαι να είχα ένα τεράστιο γκαράζ και να χωρούσα μέσα όλα τα μηχανάκια!

Bikeit: Πώς αποφάσισες να θέσεις υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος στο Γαλάτσι και πώς αυτό συνδέεται με την αγάπη σου για τη μοτοσυκλέτα;

Πασχάλης Τσαρούχας: Ανέκαθεν ενδιαφερόμουν για τα κοινά. Παλαιότερα ήμουν πιο οργανωμένος, όμως αποχώρησα και λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά και λόγω του ότι δεν μου αρέσει να μου κατευθύνουν τη σκέψη. Αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα στο Δήμο Γαλατσίου κατόπιν πρότασης του νυν δημάρχου. Το Γαλάτσι είναι ένας κεντρικός δήμος ο οποίος έχει πολλές προδιαγραφές και υποδομές, όπως το Άλσος Βείκου, που προσφέρεται για διάφορες δραστηριότητες, επίσης τα παλιά Καμίνια έχουν μετατραπεί σε έναν όμορφο πολυχώρο για συνέδρια, παραστάσεις κα. Αυτό που με άγγιξε είναι το ενδιαφέρον του δημάρχου και του επιτελείου του για τον άνθρωπο, για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τις νοικοκυρές. Για παράδειγμα, στο δήμο λειτουργεί δωρεάν γυμναστήριο για τις γυναίκες. Επίσης, υπάρχει λεωφορείο που μεταφέρει τους φοιτητές στην Πανεπιστημιούπολη, δωρεάν φροντιστήριο για τα παιδιά, καθώς και κοινωνικό παντοπωλείο για τις άπορες οικογένειες. Είναι ένας δήμος όπου οι κάτοικοι νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους, κι αυτό είναι κάτι που ταιριάζει στη δική μου ιδιοσυγκρασία και στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την πολιτική. Και όσον αφορά στη μοτοσυκλέτα, έχω ήδη καταθέσει τις προτάσεις μου στους αρμόδιους, όπως το να αλλάξουμε όλες τις μπάρες στους δρόμους με ελαστικές. Επίσης συζητάμε, δειλά – δειλά ακόμα, μαζί με το δήμο της Νέας Ιωνίας την προοπτική να φτιαχτεί μια πίστα εντουρο στην πίσω μεριά του Άλσους Βείκου, που παραδοσιακά χρησιμοποιείτο γι’ αυτό το σκοπό. Θα μπορούσε εκεί να γίνει μια οργανωμένη πίστα. Αυτό βέβαια είναι κάτι αρκετά περίπλοκο στην υλοποίηση του γιατί κάποια κομμάτια του άλσους είναι χαρακτηρισμένα ως δασικά, θα ήθελα όμως να το προσπαθήσω. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν προσοδοφόρο και για το δήμο, όπως αντίστοιχα είναι για τις Σέρρες η πίστα τους. Ακόμη, ο Δήμος Γαλατσίου έχει καταφέρει να δεσμεύσει το Pale de sport, και αυτό όταν θα περιέλθει στα χέρια του, θα μπορούν να γίνουν εκεί πολλές αθλητικές αλλά και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Γι’ αυτό και αποφάσισα να συμμετέχω, γιατί πιστεύω ότι έχω κολλήσει αρκετά «ένσημα» ώστε να μπορώ να συνεισφέρω. Και η διαφορά μου από έναν τεχνοκράτη πολιτικό είναι ακριβώς αυτή, η 25χρονη πορεία μου που μου επιτρέπει να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, και να μπορώ να ξεχωρίσω αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον από αυτό που είναι χάσιμο χρόνου.

Bikeit: Πατέρας, σύζυγος, ηθοποιό, συγγραφέας, και αν όλα πάνε καλά, που το ευχόμαστε, και «πολιτικός». Πώς συνδυάζονται αυτοί οι ρόλοι και πόσο δύσκολο είναι να το πετύχει κανείς.

Πασχάλης Τσαρούχας: Όλοι αυτοί οι ρόλοι που ανέφερες, εμπεριέχουν την πολιτική. Κι αυτό γιατί κάθε πολίτης οφείλει να έχει «πολιτική» στάση ζωής. Το να είσαι ευσυνείδητος στη δουλειά σου για παράδειγμα, σημαίνει ότι είσαι σκεπτόμενο άτομο που δρα πολιτικά. Το ίδιο ισχύει και για την απλή καθημερινότητα, το να είσαι καλός σύζυγος και καλός πατέρας. Τώρα, για το πόσο δύσκολος είναι ο συνδυασμός όλων αυτών των ρόλων, εγώ πιστεύω πολύ στη συνεργασία, και δεν δρω ατομικά.

Φωτογραφίες