Του Τάκη Μανιάτη

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Αντί η Piaggio να επιλέξει τον εκσυχρονισμό της Vespa και να της αλλάξει τελείως τον χαρακτήρα, όπως έγινε με αντίστοιχα αυτοκίνητα που επανήλθαν με το ίδιο όνομα μεν (Citroen 2CV, VW Beetle) – εμπλουτισμένα με τελείως νέα τεχνολογία δε, η Vespa ήρθε όπως ήταν: Απλή, ρομαντική, ιστορική.

Μνήμες από παλιά

Σίγουρα είχες χρήματα για να την έχεις, μπορεί όμως να ήταν και το μοναδικό σου όχημα, όπως ήταν για εμάς, και πολλούς άλλους. Ήταν όμως ένα όνειρο, ένα χαρακτηριστικό της δεκαετίας του ’70 που μόλις είχε περάσει, ένα δείγμα αθώας μοτοσυκλετιστικής μετακίνησης, ένα δίτροχο που απείχε από τους αλήτικους χαρακτηρισμούς των αναβατών της εποχής. Η Vespa έπαιξε σημαντικό ρόλο μέσα σε αυτές τις δύο δεκαετίες, συμμετείχε σε πολλές ελληνικές αλλά και ξένες ταινίες, κι έτσι όποιος την κατείχε, είχε και το ανάλογο prestige. Ακόμη και ο Θανάσης Βέγγος συνδέθηκε με αυτήν με την χαρακτηριστική του ατάκα: “Ξέρεις από Vespa;”! Τα τρία εκατομμύρια τεμάχια που πουλήθηκαν μέσα σε τριάντα τέσσερα χρόνια, ήταν απλά η επιβράβευση για ένα απλό και τίμιο δίτροχο.

Λόγω… θυγατρικής!

Με την νέα εποχή των δίτροχων να φτάνει και την τεχνολογία πλέον να “περισσεύει”, έφτασε η ώρα να σημάνει η καμπάνα για το τέλος της παραγωγής της Vespa. Είχε παραμείνει δίχως αλλαγές για τριάντα χρόνια, από το 1977, το ενδιαφέρον είχε επικεντρωθεί στις νέες “ημιτασιόν” Vespa της Piaggio, και λόγω και των αυστηρότερων προδιαγραφών που έθετε η ευρωπαϊκή ένωση, ξαφνικά η καρδιά της Vespa  σταμάτησε να χτυπά. Στην Ινδία, η LML (θυγατρική της Piaggio) που είδαμε και στην περσινή έκθεση μοτοσυκλέτας στο Μιλάνο, εδραιώθηκε στην… Ιταλία, χάριν σε ένα όνομα που είχε “ταξιδέψει” αναβάτες κάθε ηλικίας στο παρελθόν: Της Vespa! Βάζοντας καταλύτη και προχωρώντας στις απαραίτητες αλλαγές για να περνάει τις προδιαγραφές Euro3, κατάφερε να πουλήσει “αντίγραφα” των οποίων τα τεμάχια έκαναν την Piaggio να ρίξει μία ματιά ξανά στο όνομα Vespa.

Ούτως ή άλλως, το όνομα Vespa αφορά μία διαφορετική εταιρία υπό την σκέπη της Piaggio, και σαν τέτοιο, ήρθε η ώρα να μπει ξανά στο προσκήνιο. Με τι σχήμα, τι βελτιώσεις, τι τεχνολογία; Αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Οι αλλαγές που έχει δεχθεί το μοντέλο στην πάροδο του χρόνου, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση τριών καταλυτών στην εξάτμιση αλλά και την ύπαρξη τρόμπας λαδιού, και μίζας και μανιβέλας, ήταν αρκετές για να δώσουν μία σύγχρονη νότα, σε μία συνηθισμένη σχεδίαση.

Φίλοι από τα παλιά

Η γνώριμη αισθητική της Vespa 150 PX δείχνει ξανά την κλασική αξία μίας παραδοσιακής σχεδίασης. Μπορεί να πιστέψεις ότι είναι μοντέλο του ’80 αναπαλαιωμένο ξανά από καλό “μάστορα”, γιατί και αυτό το κόκκινο ποιοτικό χρώμα δείχνει πολύ ξένο πάνω της. Ξεχωρίζει όμως γι’ αυτό το λόγο, και σου δίνει ακόμη μία αιτία να την πλησιάσεις και να κοιτάξεις τις λεπτομέρειες. Μόνο ο πιο ψαγμένος “vespisti” θα καταλάβει ότι υπάρχουν βελτιώσεις στα περιφερειακά του πλαισίου. Το πατάκι του πατώματος είναι νέο, ενώ βελτιώσεις έχει δεχθεί και ο προβολέας μαζί με το πίσω φωτιστικό σώμα. Νέα είναι και η κολώνα ενδιάμεσα στην ποδιά, στο μπροστινό μέρος, που διαθέτει και νέες γρύλιες, όπως “σύγχρονα” είναι τα γκριπ και βελτιωμένη η σέλα.

Το σχέδιο της Vespa παραμένει ίδιο, κλασικό, τροφαντό. Όπως ήταν τόσα χρόνια, με τα δύο πλαϊνά καπάκια να αφαιρούνται, και το αριστερό να περιλαμβάνει την ρεζέρβα. Η κοντή σε μήκος σέλα χωράει δύσκολα δύο επιβαίνοντες – πιο καλά από παλιά όμως, μιας και διαθέτει νέο υλικό και τετραγωνισμένο στο πίσω τμήμα αφρώδες. Το ντουλαπάκι στο μπροστινό τμήμα, κάτω από το τιμόνι, βολεύει για αποθήκευση μικροαντικειμένων.
Η Vespa παραμένει απλή σε σύλληψη, εξευγενισμένη μεν σε κάποια σημεία, διατηρεί ωστόσο αναλλοίωτες πινελιές από το παρελθόν, έτσι για να θυμίζει τις όμορφες δυσκολίες που μπορούσε να συναντήσει κάποιος στην παράλληλη πορεία, μαζί της.

Διαφορετική μετακίνηση

Το γερό διπλό stand, είναι το μόνο που υπάρχει για στήριξη της PX. Είναι αυτό που θα δυσκολευτείς να σηκώσεις την Vespa, και πάνω του θα αράξεις άφοβα τρώγοντας πασατέμπο, κάνοντας καμάκι. Η στάση του σώματος είναι όρθια, με τα χειριστήρια χαμηλά τοποθετημένα, και τον αναβάτη ελαφρά σκυφτό για να τα “βρει”. Η διαφορετικότητα συγκριτικά με όποιο άλλο δίτροχο κυκλοφορεί, έγκειται στην επιλογή σχέσεων από το αριστερό άκρο του τιμονιού. Οι ταχύτητες αλλάζονται από εκεί, όπως γινόταν σε όλη την καριέρα της  Vespa, με την 1η να γυρίζει το γκριπ προς τα επάνω, και τις υπόλοιπες τρεις σχέσεις να κατεβάζουν μαζί και τη μανέτα προς το δρόμο. Ο συνδυασμός “πατάω συμπλέκτη – γυρίζω καρπό”, έχει την πλάκα του για τον αμύητο αναβάτη – είναι πλέον βολικός για τους παλιούς που έχουν εντρυφήσει στην οδήγηση Vespa.

Η ροπή του δίχρονου κινητήρα βοηθάει στην οδήγηση, μιας και η Vespa δεν ρετάρει καθόλου στις χαμηλές στροφές, ούτε μπουκώνει, ούτε ζορίζεται. Όσες στροφές και αν έχεις, ότι ταχύτητα και να έχει το κιβώτιο, το άνοιγμα του γκαζιού θα σε κινήσει άνετα, και τα 150 δίχρονα κυβικά, θα ακουστούν θυμίζοντας την απλότητά του αερόψυκτου κινητήρα. Η ευκολία οδήγησης σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στη ροπή του κινητήρα κάτι που μπορεί να διατηρηθεί όση ώρα οδηγάς τη Vespa μέσα στην πόλη, μιας και η θερμοκρασία της παραμένει σταθερή. Η φτερωτή στέλνει αέρα στον κύλινδρο, αυτός παραμένει δροσερός, και ο κινητήρας λειτουργεί ξεκούραστα για ώρες.

Καθημερινό εργαλείο

Η πόλη είναι το βασικό μενού πλοήγησης της νέας - αλλά και των παλιών – Vespa. Η ηρεμία αυτή που σου δίνει στην οδήγηση, η ελαστικότητα στην απόδοση με κάθε σχέση, αλλά και τα χαρακτηριστικά του πλαισίου, σε αφήνουν να οδηγάς χαλαρά. Πολύ χαλαρά όμως. Το μεγάλο κόψιμο τιμονιού, λόγω του μονού βραχίονα, κάνει τους ελιγμούς παιχνίδι, και σε αφήνει να στρίψεις ακόμη και τελευταία στιγμή. Συνήθεια χρειάζονται τα φρένα, αφού το ταυτόχρονο πάτημα του απότομου μπροστινού με τον δίσκο των 200mm και το πίσω ταμπούρο, σε συνδυασμό με τους μικρούς τροχούς των δέκα ιντσών, μπορεί  με αποβεί καταστροφικό. Το πισώβαρο σύνολο απαιτεί συνήθεια στο φρενάρισμα, και το ποδόφρενο, που ενεργοποιείται με ντίζα, προσεκτικές κινήσεις, για να μην μπλοκάρει. Με τον κινητήρα να βρίσκεται δεξιά, και να μεταφέρει το κέντρο βάρους αντίστοιχα εκεί, ο συνδυασμός φρένο και μετατόπιση της Vespa, είναι σύνηθες φαινόμενο.

Τα 7,6 άλογα δεν είναι ικανά να στρεβλώσουν το πλαίσιο ή να ζορίσουν τις αναρτήσεις, μπορούν όμως να σε πάνε λίγο πάνω από τα 80 χ.α.ω. ή ακόμη και τα 90 χ.α.ω., αν την πιέσεις. Όμως, οι υψηλές ταχύτητες δεν είναι το ατού της Vespa 150 PX, αφού για να μετακινηθείς μαζί της σε μεγάλες αποστάσεις, θα πρέπει να διαθέτεις υπομονή. Οι ταχύτητες που μπορεί να κινηθεί περιορίζονται ανάμεσα στα 60 με 80 χ.α.ω., νούμερα με τα οποία χιλιάδες αναβάτες σε όλο τον κόσμο, έχουν ταξιδέψει με τέτοιες Vespa τα όνειρα τους.

Σαν ελληνική ταινία

Η PX 150 είναι η μοναδική μεταλλική Vespa με γνήσιο όνομα, φερμένη από τα παλιά, με αναλλοίωτο DNA και βελτιωμένα σημεία. Στα 3.000euro προσφέρει τίμια μετακίνηση, απλότητα και ευκολία στις επισκευές, ακόμη και στην αλλαγή ελαστικών (οι τροχοί λύνουν με βίδες για αλλαγή σαμπρέλας). Πάνω σε μία Vespa γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές αναβατών και η συγκεκριμένη PX 150 θα παραμείνει δίπλα σας για μία ζωή. Στα ίδια χρήματα, μπορείς να αγοράσεις περισσότερη τεχνολογία αλλά την Vespa δεν την παίρνεις γι' αυτό.

Σύγκριση με τα σύγχρονα scooter δεν υπάρχει μιας και η Vespa προσφέρει διαφορετική μετακίνηση φέρνοντας στο μυαλό εικόνες από ασπρόμαυρες ταινίες. Η ατάκα του αύμνηστου Θανάση Βέγγου, “ξέρεις από βέσπα;” παίρνει σάρκα και οστά πάνω σε μία PX 150 με τις ταχύτητες στο χέρι, το ποδόφρενο στο πάτωμα και την δύσχρηστη κόρνα στο δεξί διακόπτη, να σου θυμίζουν πως η απόλαυση έρχεται σε μικρές δόσεις, μέσω της σύνδεσης του αναβάτη με το δίτροχο.

Φωτογραφίες οδήγησης

Τεχνικές φωτογραφίες