Το 2012 η Quadro εμφανίστηκε στο προσκήνιο με ένα τρίτροχο σκούτερ που λεγόταν απλά Quadro 3, φέρνοντας στην αγορά μια εναλλακτική στο Piaggio MP3 που ως τότε πρακτικά μονοπωλούσε την αγορά των τρίτροχων σκούτερ (με δύο μπροστινούς τροχούς), με μοναδικό ανταγωνισμό το Metropolis της Peugeot.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 2015, επέστρεψε με το Quadro 4, μια τετράτροχη παραλλαγή του 3 που πλέον άνοιγε νέους δρόμους στην κατηγορία που νομικώς είναι γνωστή ως LMW, Leaning Multi-Wheelers, δηλαδή Πολύτροχα που Πλαγιάζουν. Ήταν το μοναδικό όχημα μαζικής παραγωγής με αυτά τα χαρακτηριστικά και αυτό δεν έχει αλλάξει ως σήμερα.

Μεγαλώνοντας

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με έναν μονοκύλινδρο κινητήρα με καταγωγή από την Ταϊβάν και την Aeon και τώρα το Quadro 4 μετεξελίχθηκε σε Qooder 400, μεγαλώνοντας από τα 346 στα 399 cc.

Η αύξηση αυτή δεν έγινε απλά μεγαλώνοντας τη διάμετρο του εμβόλου, αλλά εισάγοντας έναν νέο κύλινδρο με μεγαλύτερες τόσο τη διάμετρο όσο και τη διαδρομή. Το αποτέλεσμα δεν εντυπωσιάζει σε νούμερα ισχύος, καθώς στα χαρτιά φαίνεται να έχει κερδίσει 1.5 ίππο, αλλά κάνει πολύ μεγάλη διαφορά σε ροπή, όπου το Qooder έχει ανέβει από 2.5 kg.m στα 3.9!

Αυτή η διαφορά είναι σημαντικότατη, γιατί έρχεται να αντιμετωπίσει ένα θέμα που εντοπίζαμε και στο προηγούμενο μοντέλο και το οποίο αφορά το πώς κινούνται τα πολλά κιλά του από ένα μοτέρ που σχεδιάστηκε για πολύ ελαφρύτερα σκούτερ.

Το 400 δεν συνιστά καμιά κοσμογονική αλλαγή υπό αυτή την έννοια, αλλά αποτυπώνεται στο μάλλον πιο σημαντικό στοιχείο ενός οχήματος που έχει φτιαχτεί πρωτίστως για την πόλη: στο πώς επιταχύνει.

Το βασικό χαρακτηριστικό του Qooder βέβαια παραμένει το περίτεχνο σύστημα ανάρτησής του, το Hydraulic Tilting System (HTS) που βασίζεται σε δύο ζευγάρια υδροπνευματικών αμορτισέρ μπροστά και πίσω, τα οποία μοιράζονται από ένα δοχείο υγρών ανά ζεύγος.

Εμφανισιακά το Qooder δε δείχνει να έχει αλλάξει ιδιαίτερα από το Quadro 4, διατηρώντας τα ίδια πλαστικά κουστούμια και όργανα.

Ξεκινώντας

Η αναβάθμιση στην κινητήρια μονάδα είναι εμφανής από τα πρώτα μέτρα, αν έχεις οδηγήσει και το προηγούμενο μοντέλο. Ο ήχος του κινητήρα έχει μια χροιά που θυμίζει περισσότερο ATV παρά σκούτερ και ξεκινά ζωηρά το τετράτροχο, παρά τα πολλά κιλά που έχει να κινήσει.

Το Qooder ανακοινώνεται στα 265 κιλά στεγνό και στα 281 γεμάτο, δηλαδή τα έχει τα κιλάκια του. Αναθέτοντας την κίνησή τους σε έναν σκουτερίσιο μονοκύλινδρο 400 κυβικών σημαίνει πως εξαρχής και εν γνώση σου θυσιάζεις επιδόσεις με στόχο την οικονομία και πρακτικότητα, αλλά το καλό εδώ είναι πως η αύξηση της ροπής κάνει την αστική μετακίνηση πολύ πιο εύκολη, χάρη στην ελαστική του απόδοση και τις καλύτερες ρεπρίζ που βρίσκει σε ταχύτητες πόλης.

Για μια φορά ακόμη όμως, το ενδιαφέρον μαγνητίζεται αναπόδραστα από τη συμπεριφορά των αναρτήσεων και δη του συστήματος HTS της Quadro.

Ίσως να γνωρίζετε την ιστορία του εν λόγω συστήματος, αλλά για παν ενδεχόμενο μια πολύ σύντομη επανάληψη αξίζει τον κόπο. Πρόκειται για ένα σχέδιο του Ιταλικού οίκου Marabese, ο οποίος πολύ πριν ασχοληθεί με την Quadro, είχε σχεδιάσει το μπροστινό των Piaggio MP3.

Αργότερα αποφάσισε να στήσει την Quadro στην Ελβετία για να φτιάξει τα δικά του τρίτροχα (και αργότερα και τετράτροχα) σκούτερ, μόνο που τότε εμφάνισε ένα άλλο σχέδιο ανάρτησης το οποίο δε μοιάζει σχεδόν σε τίποτε με αυτό της Piaggio.

Ενώ τα MP3 έχουν δύο ανεξάρτητα όρθια ψαλίδια με αμορτισέρ και συναντιούνται ψηλά σε ένα ζευγάρι βραχιόνων που αναλαμβάνουν την ευστάθεια της όλης δομής (σε ένα σχέδιο που θυμίζει περισσότερο Yamaha Niken), η HTS γεωμετρία φέρνει δύο βραχίονες (ή ψαλίδια αν προτιμάτε) χαμηλά στον τροχό και τα κεκλιμένα αμορτισέρ εδράζουν ψηλά σε σταθερό σημείο.

Το αποτέλεσμα στην πράξη εμφανίζει μια πολύ βασική διαφορά ανάμεσα στα δύο σχέδια, καθώς το Quadro είναι πολύ πιο σφικτό και μπορεί να σταθεί όρθιο ακόμη και χωρίς να κλειδώσει η ανάρτηση (δεν το συνιστούμε πάντως), ενώ το MP3 γέρνει στο πλάι αμέσως μόλις σταματάς και η τάση του να πέσει είναι πολύ πιο εμφανής.

Αυτό έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα που το αντιλαμβάνεσαι καθημερινά στον δρόμο, ανεξαρτήτως συνθηκών και ταχύτητας: το Quadro θέλει περισσότερη πειθώ για να πλαγιάσει, δείχνει σφικτό και σου ζητά να το βάλεις εσύ στη στροφή, να γείρεις το σώμα προς το εσωτερικό και να δώσεις περισσότερη οδηγία στο τιμόνι για να πάρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αν ακούγεται ως κάτι άσχημο, σας βεβαιώνω πως δεν είναι σε καμιά περίπτωση, είναι απλά ο τρόπος λειτουργίας του και εξοικειώνεσαι μαζί του πολύ γρήγορα. Κάποιοι ίσως να το δουν και ως πιο καθησυχαστικό, υπό την έννοια πως δεν έχει τόσο έντονα την τάση να διπλώσει προς το εσωτερικό της στροφής, αλλά γέρνει πιο αργά και προοδευτικά, σου δίνει περισσότερο χρόνο αντίδρασης.

Ο αστός Qooder

Στην πόλη υπάρχει ένα σημείο που θα εντυπωσιάσει τον αναβάτη και αυτό είναι ο τρόπος που περνά πάνω από λακκούβες, σαμαράκια και κάθε άλλο εμπόδιο που τόσο σοφά έχει ρίξει στον δρόμο μας ο δημόσιος εργολάβος για να φροντίζει ώστε να είμαστε πάντα σε πολεμική εγρήγορση.

Τα περισσότερα από αυτά λες και δεν υπάρχουν, τα σιδερώνει, τα καταπίνει ή πολύ απλά τα αγνοεί σε βαθμό που δεν ξέρεις καν αν υπήρξαν ποτέ κάτω από τις ρόδες σου. Για να κοπανήσει γερά το Qooder σε μια ανωμαλία του δρόμου αυτή θα πρέπει να είναι τεράστια, ή τουλάχιστον αρκετά μεγάλη ώστε να χωρέσει μέσα ολόκληρο τον τροχό που θα τη συναντήσει.

Η άνεσή του είναι παροιμιώδης καθώς κάθεσαι ψηλά και ξεκούραστα, με όλα τα άκρα σε βολικότατες γωνίες και οι τέσσερις ρόδες του από κάτω φροντίζουν να παραμείνεις όσο πιο ατάραχος γίνεται.

Μετά έρχεται η στροφή. Δεν έχει καμιά σημασία τι άσφαλτο έχει κάτω, αν είναι στεγνά ή βρεγμένα, αν κάνει κρύο ή ζέστη, σχεδόν δεν επηρεάζεται ούτε από τη θερμοκρασία των ίδιων του των ελαστικών. Απλά σημαδεύεις, δίνεις την εντολή με το τιμόνι και το Qooder μπαίνει όπως έρχεται. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα όποια φρένα τα χρειάζεσαι περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους, επειδή ως τότε με τα δίτροχα που καβαλούσες έτσι συνήθιζες να κάνεις, εδώ όμως τα κόζια αλλάζουν άρδην.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως μπορείς να ορμάς σε κάθε στροφή με όσα έχεις, παντού υπάρχει ένα φυσικό όριο μα πλέον μιλάμε για ταχύτητες που δε θα τολμούσες να μαζέψεις με άλλο δίκυκλο μέσα στην πόλη.

Στην κίνηση το Qooder χωράει, αλλά με προσοχή. Ο αναβάτης θα πρέπει να έχει υπόψη του διαρκώς τους τροχούς του, καθώς αυτοί ουσιαστικά θέτουν τα όρια του πλάτους και, αν κάνει το λάθος, πιθανότατα αυτοί θα βρουν πρώτοι. Το πλάτος του πάντως δεν είναι πάντα απαγορευτικό, θα χωρέσει να περάσει από σημεία που περνά και μια μεγάλη μοτοσυκλέτα ή οποιοδήποτε άλλο ανάλογο τρίτροχο όχημα – αλλά θα κολλήσει και σε περιπτώσεις που ένα δίτροχο σκούτερ θα περνούσε “αέρα”. Συμβιβασμός, είναι μέρος της ζωής.

Ένα σημείο που πρέπει να τονίσω στο Qooder αφορά την κατανάλωση καυσίμου. Η εταιρεία δίνει μια ονομαστική τιμή 4.7 λίτρων ανά 100 χιλιόμετρα, κάτι που δεν καταφέραμε σχεδόν ποτέ να πιάσουμε. Τα κιλά είναι κάμποσα και ο κινητήρας δουλεύει αρκετά ψηλά για να συντηρεί καλές μέσες ταχύτητες, οπότε όσο κι αν προσπαθούσα να οδηγήσω οικονομικά, η μέση τιμή που κατέληγα ήταν μονίμως πιο κοντά στο 6 παρά στο 5. Στον ανοικτό δρόμο, δε, και ιδιαίτερα σε μια ανάβαση επαρχιακού με το γκάζι την περισσότερη ώρα καργαρισμένο, το να δεις 7 lt / 100 km δεν είναι ούτε απροσδόκητο, ούτε ανεξήγητο.

Επίσης να σημειώσουμε πως ο δείκτης στάθμης καυσίμου στα όργανα δε λειτουργεί πάντα γραμμικά, καθώς μετά τη μέση μπορεί να πέσει απότομα και να βρεθείς από τις δύο γραμμούλες στη ρεζέρβα απλά κλείνοντας και ξανανοίγοντας τον διακόπτη.

Όχημα απόδρασης

Ξεπερνώντας τις συνήθεις επιταγές του μάρκετινγκ που είθισται να χαρακτηρίζουν τα πάσης φύσης σκούτερ ως οχήματα πόλης, εδώ μιλάμε για ένα μεγάλο όχημα με κινητήρα 400 κυβικών εκατοστών, προφανώς και θα πρέπει να είναι στο μενού η εκδρομή, μικρή ή μεγάλη.

Το Qooder δε θα πει όχι σε τίποτε. Η τελική του ταχύτητα φτάνει άνετα στα 140 και μπορεί να περάσει όλη τη μέρα ταξιδεύοντας με 100-120 km/h στον αυτοκινητόδρομο.

Δε θα μασήσει ούτε σε ένα καλό στριφτερό δρόμο, δίνοντας στον αναβάτη του την ευκαιρία να παίξει με τις στροφές έχοντας πλάτη τη σιγουριά των τεσσάρων τροχών να βρίσκουν πρόσφυση ενώ η υδροπνευματική ανάρτηση προσφέρει σιγουριά και ηρεμία με τον στιβαρό τρόπο λειτουργίας της.

Με το Qooder μπορείς να επιτεθείς στη στροφή, πλαγιάζει αρχοντικά και κρατά την κλίση του με σιγουριά σε όλη τη διάρκειά της. Το γκάζι του και πάλι δεν είναι αρκετό για να κυνηγηθείς με μοτοσυκλέτες, καθώς στην έξοδο της στροφής η επιτάχυνση δεν είναι ιδιαίτερα δυνατή, είναι όμως αρκετά ελαστικός ο κινητήρας για να μη διστάσει πουθενά και στο τέλος αυτό που αφήνει ως επίγευση είναι η αίσθηση της διασκέδασης, της απόλαυσης της διαδρομής.

Αν είναι να γλιστρήσει, θα το κάνει και με τις τέσσερις ρόδες, ίσα-ίσα για να σε τρομάξει, αλλά πολύ γρήγορα ξαναβρίσκει πρόσφυση. Θα πρέπει πραγματικά ο αναβάτης του να προσπαθήσει πολύ για να το φέρει σε δύσκολη θέση και μάλλον να έχει ξεπεράσει κάθε λογικό όριο ταχύτητας – ή να έχει την ατυχία να πέσει σε κάτι πολύ γλιστερό, λάδια, πάγο κλπ.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες (και με το μυαλό μέσα στο κεφάλι) το Qooder πηγαίνει τα όρια ασφαλείας πολύ μακριά συγκριτικά με ο,τιδήποτε διαθέτει δύο ρόδες.

Αν θέλουμε να κάνουμε συγκρίσεις και με τρίτροχα, ας πούμε πως για να διώξει το πίσω μέρος του το Qooder πάλι θα πρέπει να έχει πατήσει πάνω σε κάτι πολύ γλιστερό. Ενδεικτικά, οδηγώντας το στην Αθήνα υπό βροχή, προσπαθούσα να το κάνω να διώξει το πίσω και το κατάφερα μόνο σε χαμηλή ταχύτητα, ανοίγοντας άγαρμπα το γκάζι πάνω σε λευκή διαγράμμιση. Γλίστρησε για μερικά εκατοστά και, πριν καν προλάβω να κλείσω το γκάζι, είχε ξαναμπεί στη γραμμή του και επιτάχυνε.

Δεν ξέρω πώς το λέτε εσείς αυτό, εγώ πάντως θα το ονομάσω “ασφάλεια”.

Τα φρένα του είναι συνδυασμένα: η αριστερή μανέτα ενεργοποιεί και τις τέσσερις δαγκάνες, όπως ακριβώς κάνει και το ποδόφρενο που φιλοξενείται στο δεξιό πάτωμα – και είναι απαραίτητο για να μπορεί να οδηγηθεί και με δίπλωμα αυτοκινήτου στην Ε.Ε.

Η δεξιά μανέτα αναλαμβάνει μόνο το μπροστινό και από μόνη της θα δυσκολευτεί να σταματήσει το Qooder αν η ταχύτητα δεν είναι πολύ μικρή.

Αν κάτι θα σήκωνε βελτίωση στο σύστημα πέδησης, αυτό θα αφορούσε την αίσθηση στη μανέτα, η οποία είναι κάπως σπογγώδης, ασαφής. Αυτό ωστόσο δε μειώνει σε τίποτε τη λειτουργικότητά του, καθώς στο τέλος σταματά με ασφάλεια το Qooder στο εύρος ταχυτήτων που μπορεί να πιάσει. Για να σταματήσει γρήγορα από τριψήφια χιλιόμετρα θέλει άφθονη δύναμη στις μανέτες και αυτό είναι άμεση συνέπεια δύο πραγμάτων: του μεγάλου βάρος και των σχετικά αδύναμων διπίστονων δαγκανών που έχει κάθε τροχός και που πρέπει να λειτουργήσουν συνεταιρικά για να αποδώσουν τα αναμενόμενα.

Η μοναδικότητα και το αντίτιμό της

Κοστίζει ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για το αποκτήσεις, τα €11,190 δεν είναι και λίγα. Το πρόβλημα με εμάς τους μοτοσυκλετιστές είναι πως συνηθίζουμε να βάζουμε τα πάντα σε πολύ συγκεκριμένα κουτάκια.

“Μα με τα ίδια λεφτά παίρνω το τάδε που έχει 100 άλογα” και παρόμοιες τέτοιες απόψεις συνήθως πέφτουν στη ζυγαριά της αγοράς και ποιος μπορεί να του πει πως έχει άδικο. Δεν έχει. Απλά, αν έχεις τέτοιου είδους απορίες, αν τα μετράς με ευρώ/ίππο, τότε μάλλον δεν είσαι πελάτης αυτής της κατηγορίας.

Και, ακόμη περισσότερο, ξέρεις πως αυτό που θα πάρεις θα έχει δύο ρόδες. Άντε τρεις. Τέσσερις όμως δε θα έχει και υπάρχει λόγος γι’ αυτό: το Qooder είναι μοναδικό και κάπου εδώ φτάνουμε στην πραγματικότητα που αναρωτιέται πώς τιμολογείς τη μοναδικότητα.

Δίχως ένα σημείο αναφοράς, ένα μέτρο σύγκρισης, κανείς δε μπορεί με βεβαιότητα να μας πει αν αυτό είναι φτηνό, ακριβό ή πανάκριβο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι συγκρίσεις με βάση την ισχύ ή το βάθος της τσέπης του καθενός δεν είναι δόκιμες.

Αγοράζοντας το Qooder παίρνεις κάτι που δεν έχει καμιά εταιρεία, μπαίνεις σε έναν κόσμο με πολύ λίγα μέλη και, λογικά, έχεις κάνει την επιλογή ζυγίζοντας τα “θέλω” με τα “πρέπει”. Το αν θες ή μπορείς να το πληρώσεις, είναι καθαρά προσωπική επιλογή και τίποτε περισσότερο.

Αυτό που μπορούμε με άνεση να περιγράψουμε είναι το τί παίρνεις. Ένα τετράτροχο αυτόματο όχημα που είναι τόσο μοναδικό, όσο και ασφαλές. Θα βρει πρόσφυση παντού, θα κινηθεί μέσα και έξω από την πόλη και πάντοτε θα το κάνει με τέτοιο τρόπο που οι αναβάτης του θα αισθάνεται στο απυρόβλητο.

Το γεγονός πως η Quadro του φόρεσε έναν νέο κινητήρα με πάνω από 50% περισσότερη ροπή, είναι απλά ένα πολύ ευχάριστο νέο για την αποτελεσματικότητά του. Μακάρι σύντομα να δούμε και μια ακόμη πιο δυνατή έκδοση διότι, εδώ που τα λέμε, με την εξαίρεση των φρένων, όλο το υπόλοιπο Qooder δείχνει πως θα μπορούσε άνετα να διαχειριστεί αρκετά μεγαλύτερη ιπποδύναμη.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες Στατικών

Φωτογραφίες Κίνησης