Το Honda Supra GTR150 ήρθε στη χώρα μας πριν από μερικά χρόνια αλλά στις χώρες της νοτιανατολικής Ασίας αυτή η κατηγορία δίτροχων όχι μόνο υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, αλλά είναι και πολύ δημοφιλής. Γιατί μπορεί το GTR να μοιάζει με παπί κάτω όμως από τα πλαστικά είναι μια πραγματική μοτοσυκλέτα μικρού κυβισμού. Αυτό μαρτυράει το διπλό περιμετρικό πλαίσιο από σωλήνες τετράγωνης διατομής αλλά και ο υγρόψυκτος μονοκύλινδρος κινητήρας με το συμπλέκτη και το 6άρι κιβώτιο. Γι αυτό το λόγο είναι και μια πολύ καλή βάση για customizing. Έτσι όταν πριν ένα χρόνο έγινα κάτοχος ενός GTR γρήγορα άρχισα να σερφάρω στο διαδίκτυο για να βρω τα απαραίτητα "hot" περιφερειακά.
Πάντως το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις έφτασα σπίτι με το μικρό 150άρι να γουργουρίζει ήταν να ξεφορτωθώ τη μανιβέλα, που πέρα από την αντιαισθητική εικόνα είναι πλέον περιττή. Εδώ έχει καταργηθεί στις motocross μοτοσυκλέτες. Την επόμενη μέρα έκανα μια επίσκεψη σε λαστιχάδικο όπου τα εργοστασιακά IRC αντικαταστάθηκαν από τα εξαιρετικά PIRELLI DIABLO ROSSO SPORT.
Παραδοσιακά ξεκίνησα το customizing με την εξάτμιση καθώς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων η εργοστασιακή εξάτμιση είναι μεγάλη, βαριά και "κόβει" από τις επιδόσεις. Τελικά κατέληξα στην PRO SPEED με ένα κοντύτερο τελικό αλλά και ένα σωλήνα μεταβλητής διατομής. Το κέρδος πέρα από το καθαρό οπτικό ήταν 2 κιλά και καλύτερη ευστροφία αλλά με αντίκτυπο στη δύναμη χαμηλά. Λίγο περισσότερο ψάξιμο με έκανε να αντικαταστήσω την εν λόγω εξάτμιση με ένα λαιμό από ανοξείδωτο ατσάλι με ακόμα μεγαλύτερη μεταβλητότητα στη διατομή και ένα ακόμα κοντύτερο τελικό. Τελικά η μεταβαλλόμενη διατομή του λαιμού έδωσε λίγο παραπάνω δύναμη χαμηλά αλλά παρά την ύπαρξη σιγαστήρα η εξάτμιση κάνει πολύ θόρυβο. Προς το παρόν μέχρι να φτιάξω μια τάπα απλά μερικές φορές λέω ότι το μηχανάκι είναι του γιού μου.
Η δεύτερη customιά ήταν εύκολη καθώς κάτι αντίστοιχο έχω κάνει πριν από πολλά χρόνια στο Varadero μου. Για λόγους έγκρισης τύπου η ευρωπαϊκή έκδοση του GTR διαθέτει πίσω εξωτερικά φλας ενώ στο πίσω φανάρι υπάρχουν τα αντίστοιχα τμήματα που χρησιμοποιούνται στης Ασία. Δύο ντουί που να εφαρμόζουν στις αντίστοιχες τρύπες του πίσω φαναριού έδωσαν τη λύση, ενώ ταυτόχρονα οι λάμπες των φλας, όπως και αυτές των φώτων ημέρας εμπρός, έγιναν led για μια πιο μοντέρνα αίσθηση κατά τη λειτουργία τους. Μία ακόμα επίσης πρακτική αλλαγή είναι και η αντικατάσταση των μανετών, καθώς οι εργοστασιακές δεν ρυθμίζονται. Τη λύση την έδωσε ένα ζευγάρι μανέτες πλήρως ρυθμιζόμενες της Kozi, που πέρα από την ευκολία ρύθμισης, είναι κατασκευασμένες από αλουμίνιο σε CNC προσφέροντας και μια hi-tech αίσθηση και εμφάνιση.
Όσοι ασχολούνται με το custom και όχι μόνο, ξέρουν ότι εξάτμιση και φρένα είναι οι πιο εύκολες μετατροπές, ειδικά σε κάποιο μικρό δίτροχο. Εμπρός λοιπόν στη θέση του εργοστασιακού δίσκου των 256 χιλιοστών τοποθετήθηκε ένας oversize (296 χιλιοστά) δίσκος της Rapido που συνοδεύεται και από μια βάση από αλουμίνιο κατεργασμένη σε CNC, εξαιρετικής σχεδίασης. Ο δίσκος είναι floating και τύπου μαργαρίτα -καλύτερη ψύξη, όπως και ο πίσω που αντικατάστησε τον εργοστασιακό στην ίδια διάσταση. Η αναβάθμιση των φρένων όμως δεν πρόκειται να σταματήσει καθώς ήδη έχουν αγοραστεί και είναι στα κουτιά τους μια πίσω δαγκάνα- κόσμημα σε CNC, και μια τρόμπα από μασίφ κράμα αλουμινίου, όλα από τη εταιρία Rapido που έχει πάρα πολλά περιφερειακά όχι μόνο για το GTR αλλά και για άλλα μοντέλα αυτής της κατηγορίας.
Όμως η μεγαλύτερη βελτίωση αφορά στο πίσω αμορτισέρ, καθώς εδώ πήγα απλά στην κορυφή. Δηλαδή στην Ohlins. Η σουηδική εταιρία δεν περιλαμβάνει κάποιο αμορτισέρ για το συγκεκριμένο μοντέλο αλλά τη λύση έδωσε η ελληνική αντιπροσωπεία, Extra Products. Αφού πρώτα ζυγίστηκε το GTR (το βάρος σε κάθε τροχό) βγήκε το εργοστασιακό αμορτισέρ, αφαιρέθηκε το ελατήριο και μετρήθηκε μήκος και σκληρότητα, ενώ το σώμα του αμορτισέρ μπήκε σε ειδικό δυναμόμετρο και μετρήθηκαν οι αποσβέσεις του. Με αυτά τα στοιχεία αλλά και τα δεδομένα που προσφέρει η Ohlins για κάθε μοτοσυκλέτα και αμορτισέρ, "κατασκευάστηκε" ένα με το αντίστοιχο μήκος, ενώ αποφασίστηκε να τοποθετηθεί και extra ρεζερβουάρ, όχι για λόγους θερμοκρασίας αλλά για να υπάρχει η επιλογή ρύθμισης και της συμπίεσης, πέρα από τη ρύθμιση επαναφοράς με τη ροδέλα στη βάση του αμορτισέρ. Με την ευκαιρία αλλάχτηκε και το ψαλίδι, και τοποθετήθηκε ένα ψαλίδι από αλουμίνιο της Rapido.
Λόγω πολύ καλού πλαισίου και χαμηλού κέντρου βάρους το GTR έχει πολύ καλό στρίψιμο και με το εργοστασιακό setup, το αμορτισέρ -και το μικρότερο συνολικό βάρος, έκαναν όμως το καλό ακόμα καλύτερο. Το κράτημα βελτιώθηκε πολύ, τόσο στη γλιστερή άσφαλτο της Αθήνας αλλά και στην πίστα Speed Force Cart Court Vari όπου είχε την ευκαιρία να το οδηγήσει και ο Κώστας Γκαζής που δήλωσε κατενθουσιασμένος "ότι με το συγκεκριμένο GTR θα μπορούσε να γυρίζει όλη τη μέρα μέσα στην πίστα" (γι’ αυτό είχα προνοήσει να του το δώσω με αναμμένο ήδη το λαμπάκι της ρεζέρβας). Βελτίωση υπήρξε και στην άνεση καθώς πλέον δεν κοπανάει τόσο πολύ στις εγκάρσιες ανωμαλίες στο δρόμο, και γι αυτό το λόγο έγινε και πιο οδηγήσιμο στον χωματόδρομο.
Σίγουρα ακούγεται υπερβολικό να συγκρίνω το GTR με μια μοτοσυκλέτα MotoGP αλλά και τα δύο έχουν ένα κοινό σημείο, το αμορτισέρ της Ohlins, μοναδικό και αποκλειστικά φτιαγμένο για τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Σε καμία περίπτωση το GTR δεν μπορεί να γίνει τόσο γρήγορο όσο το racing χιλιάρι (αν και υπάρχει μια σκέψη αρκετά παράτολμη που πριν πραγματοποιηθεί διστάζω να την ανακοινώσω) αλλά από την άλλη τα πράγματα που μπορείς να κάνεις με ένα GTR δεν μπορεί να τα κάνει μία μοτοσυκλέτα που ζει αποκλειστικά μέσα στην πίστα. Όπως σχεδόν ο γύρος της Ελλάδας πέρσι το καλοκαίρι. Αλλά καλύτερα να μην τα πω όλα τώρα καθώς η αναβάθμιση δεν θα σταματήσει εδώ.
Ευχαριστούμε πολύ τους ανθρώπους της πίστας Speed Force, στην οποία έγινε η φωτογράφηση.
